Słuchaj, co duch mówi zborom

Informacje zamieszczone na stronach od 10 do 21 przedstawiono w roku 1988 na zgromadzeniach okręgowych pod hasłem: „Sprawiedliwość Boża” w pierwszej i drugiej części sympozjum pt. „Czas wyznaczony jest bliski”.

„Kto ma ucho, niech słucha, co duch mówi zborom” (OBJAWIENIE 3:22).

 1. Która wypowiedź z Księgi Objawienia jest w tych nieszczęśliwych czasach dobrą nowiną? O jakie tu chodzi „proroctwo” i do czego się odnosi wyrażenie „czas wyznaczony”?

KILKA lat temu pewien socjolog amerykański wyraził opinię, że mieszkańcy jego kraju mają za dużo wolności, natomiast za mało szczęścia. Następnie dodał, iż ludzie „dochodzą do wniosku, że szczęście im się wymknęło. Raj, który sobie obiecywali, okazał się mrzonką”. W tej sytuacji dobrą nowiną są słowa apostoła Jana zanotowane w Księdze Objawienia 1:3, gdzie powiedziano nam, jak znaleźć szczęście. Jan napisał: „Szczęśliwy, kto czyta na głos, oraz ci, którzy słuchają słów tego proroctwa i przestrzegają, co w nim napisano; bo czas wyznaczony jest bliski”. „Proroctwo”, o którym wspomina, stanowi treść Księgi Apokalipsy, a wyrażenie „czas wyznaczony” dotyczy okresu, w którym miało się spełnić to, co w niej zostało przepowiedziane. Słowa Jana mają dziś dla nas doniosłe znaczenie.

 2. Nad czym zapewne zastanawiał się apostoł Jan u schyłku I wieku n.e.?

² Z górą 60 lat przed napisaniem Księgi Objawienia apostoł Jan był w dniu Pięćdziesiątnicy obecny przy założeniu zboru chrześcijan namaszczonych duchem. Zbór ten liczył wtedy 120 członków, ale do roku 96 n.e. rozrósł się w dużą, międzynarodową organizację. Nie obyło się jednak bez problemów. Zgodnie z zapowiedzią Jezusa, Pawła oraz Piotra zaczynało się odstępstwo i pojawiały się sekty, toteż Jan z pewnością często się zastanawiał, co też przyniesie przyszłość (Mateusza 13:24-30, 36-43; Dzieje Apostolskie 20:29, 30; 2 Piotra 2:1-3).

 3. Czego gwarancję stanowiły wizje, które Jan ujrzał, a następnie opisał w Księdze Objawienia?

³ W tej sytuacji nietrudno sobie wyobrazić, jaki był szczęśliwy, gdy otrzymał „objawienie od Jezusa Chrystusa, które dał mu Bóg, aby ukazać swym niewolnikom to, co ma się stać wkrótce” (Objawienie 1:1). W serii niezwykłych wizji Jan ujrzał, że zamierzenie Jehowy na pewno się urzeczywistni, a chrześcijanie zostaną wspaniale nagrodzeni za wytrwałość. Ponadto otrzymał od Jezusa orędzia skierowane do siedmiu zborów; były to w gruncie rzeczy ostatnie bezpośrednie wskazówki, jakich Jezus udzielił chrześcijanom przed swoim przyjściem w chwale Królestwa.

Siedem zborów

 4. (a) Jaki obowiązek spoczywa na wiernych zborach chrześcijańskich? (b) Co wynika z faktu, że starszych namaszczonych duchem ukazano jako siedem gwiazd w prawicy Chrystusa?

⁴ Te siedem zborów chrześcijańskich pomazańców przedstawiono w postaci siedmiu świeczników, a usługujących w nich namaszczonych starszych — jako siedem gwiazd w prawicy Chrystusa (Objawienie 1:12, 16). Wyrazisty ten obraz uświadomił Janowi, że w świecie spowitym mrokiem wierne zbory chrześcijańskie muszą roztaczać światło na podobieństwo zapalonych świeczników (Mateusza 5:14-16). Okoliczność, iż Jezus trzyma starszych w swej prawicy, oznacza, że im przewodzi, że nimi kieruje i jest ich zwierzchnikiem.

 5. Dla kogo za dni Jana przeznaczone były orędzia do siedmiu zborów?

⁵ Jezus daje Janowi polecenie: „To, na co patrzysz, zapisz w zwoju i poślij do siedmiu zborów: w Efezie i w Smyrnie, i w Pergamonie, i w Tiatyrze, i w Sardes, i w Filadelfii, i w Laodycei” (Objawienie 1:11). Za czasów Jana zbory te naprawdę istniały i możemy być pewni, że gdy już spisał całą Księgę Objawienia, każdy z nich otrzymał po egzemplarzu. Weźmy wszakże pod uwagę, co na jej temat napisano w dziele pt. Dictionary of the Bible (Słownik biblijny) Hastingsa: „Rzadko która księga N[owego] T[estamentu] jest tak dobrze poświadczona w drugim stuleciu”. Z tego wynika, że Księgę Objawienia znali i czytali nie tylko chrześcijanie w wymienionych siedmiu zborach; wielu innych również pragnęło zgłębiać słowa tego proroctwa. W gruncie rzeczy rady Jezusa były przeznaczone dla wszystkich pomazańców.

 6, 7. (a) Głównie do jakiego okresu odnoszą się zapowiedzi z Księgi Objawienia i skąd o tym wiemy? (b) Co wyobraża na dziś siedem gwiazd oraz siedem zborów?

⁶ Niemniej orędzia do siedmiu zborów mają jeszcze szersze zastosowanie. Jan w Objawieniu 1:10 oznajmia: „Pod wpływem natchnienia znalazłem się w dniu Pańskim”. Werset ten stanowi ważny klucz do zrozumienia całej Apokalipsy. Wskazuje, iż treść owej księgi odnosi się głównie do „dnia Pańskiego”, który się rozpoczął w roku 1914, gdy Jezus został Królem. Poprawność takiego zrozumienia potwierdzają orędzia Jezusa do siedmiu zborów. Znajdujemy wśród nich między innymi takie zapewnienie pod adresem zboru w Pergamonie: „Przyjdę do ciebie szybko” (Objawienie 2:16; 3:3, 11). Po roku 96 n.e. Jezus nie ‛przyszedł’ w dostrzegalny sposób, dopóki w roku 1914 nie wstąpił na tron (Dzieje Apostolskie 1:9-11). Potem w ramach spełnienia proroctwa z Księgi Malachiasza 3:1 ‛przyszedł’ ponownie w roku 1918, gdy wkroczył do świątyni Jehowy, by osądzić najpierw domowników Bożych (1 Piotra 4:17). W niedalekiej przyszłości ‛przyjdzie’ raz jeszcze, „gdy wywrze pomstę na tych, którzy nie znają Boga i którzy nie są posłuszni dobrej nowinie o naszym Panu, Jezusie” (2 Tesaloniczan 1:7, 8; Mateusza 24:42-44).

⁷ Mając powyższe w pamięci dochodzimy do wniosku, że tamte siedem zborów wyobraża wszystkie zbory chrześcijańskich pomazańców po roku 1914, a siedem gwiazd przedstawia ogół namaszczonych starszych w tych zborach. Jednakże w szerszym znaczeniu Jezus ma w swej prawicy, to znaczy pod swą władzą, również starszych należących do „drugich owiec” (Jana 10:16). A rady udzielone siedmiu zborom dotyczą w zasadzie wszystkich dzisiejszych zborów ludu Bożego na całym świecie, także tych, które się składają z chrześcijan mających nadzieję ziemską.

 8. Jaką sytuację zastał Jezus, gdy w roku 1918 przyszedł dokonać przeglądu tych, którzy się podawali za chrześcijan?

⁸ Kiedy w roku 1918 Jezus przyszedł, aby dokonać przeglądu osób podających się za chrześcijan, stwierdził, że są na ziemi jego namaszczeni duchem naśladowcy, którzy usilnie starają się stosować do słów tego proroctwa. Od lat siedemdziesiątych ubiegłego stulecia wskazywali oni ludziom na doniosłe znaczenie roku 1914. Podczas pierwszej wojny światowej niemało wycierpieli z rąk przedstawicieli chrześcijaństwa, a w roku 1918 ich działalność właściwie zamarła, gdy członkowie zarządu Towarzystwa Strażnica zostali na podstawie fałszywych zarzutów zamknięci w więzieniu. Jednakże ich przeżycia z tamtego okresu stanowią niezwykle dokładne spełnienie proroctw z Księgi Objawienia. A niezłomne postanowienie przestrzegania słów Jezusa skierowanych do siedmiu zborów stanowiło niezbity dowód, że w świecie pogrążonym w mrokach są jedynymi niosącymi światło prawdziwymi chrześcijanami. Ostatek ów tworzy dzisiaj klasę Jana, która doczeka spełnienia się wielu szczegółów Objawienia, a nawet weźmie w tym udział.

Rady i zalecenia

 9, 10. Spełnienie się jakich słów Jezusa niezmiernie uszczęśliwiło jego nowożytnych naśladowców? Wyjaśnij to szerzej.

⁹ Do zboru w Filadelfii Jezus skierował następujące słowa: „Znam twoje czyny — oto zostawiłem przed tobą otwarte drzwi, których nikt nie potrafi zamknąć — że niewielką masz moc, a zachowałeś moje słowo i nie sprzeniewierzyłeś się mojemu imieniu” (Objawienie 3:8). Chrześcijanie w Filadelfii najwidoczniej byli wciąż aktywni, a teraz otwierały się przed nimi wrota dalszych możliwości.

¹⁰ Współczesne urzeczywistnienie się tego orędzia niezmiernie uszczęśliwiło sług Bożych. Po ciężkich przejściach w roku 1918 odrodzili się pod względem duchowym, a w roku 1919 Jezus otworzył przed nimi drzwi, to jest możliwość działania. Przeszli przez nie, podejmując się zadania głoszenia wszystkim narodom dobrej nowiny o Królestwie. Na tych wiernych chrześcijanach spoczywał duch Jehowy, nic więc nie zdołało zahamować tego dzieła; ze swej strony traktowali to jako wielki przywilej, że mogą uczestniczyć w spełnianiu jednego z najważniejszych szczegółów znaku obecności Jezusa (Mateusza 24:3, 14). W wyniku ich gorliwej działalności kaznodziejskiej doszło do powołania i namaszczenia pozostałych z grona 144 000; licznie też zaczęła napływać „wielka rzesza” (Objawienie 7:1-3, 9). Ileż radości sprawiło to ludowi Bożemu!

11. W jaki sposób sekciarze za czasów Jana usiłowali skazić organizację Jehowy i jak tacy ludzie zachowywali się w naszych czasach?

¹¹ Czy jest coś takiego, co mogłoby ich pozbawić tego uczucia? Owszem. Na przykład starsi z Pergamonu zapisali na swoim koncie chlubną wytrwałość, ale nie zdołali zabezpieczyć zboru przed naukami sekty nikolaickiej (Objawienie 2:15). Sekciarstwo zapuściło tam korzenie. Podobnie w obecnych dniach ostatnich pewni ludzie upodobali sobie odstępstwo i usiłowali skazić organizację Jehowy. Ogół starszych przeciwstawił się im, ale niestety niektórzy dali się wyprowadzić na manowce. Nigdy nie pozwólmy, by odstępcy ograbili nas z radości!

12. (a) Na czym polega oddziaływanie Balaama i Jezabel? (b) Czy w nowożytnym zborze chrześcijańskim Szatan próbował zaszczepić poglądy jakiegoś Balaama lub jakiejś Jezabel?

¹² Jezus przestrzegł też zbór w Pergamonie przed „trzymającymi się mocno nauki Balaama” (Objawienie 2:14). Co to była za nauka? Wśród tamtejszych chrześcijan ktoś szerzył zepsucie, postępując w taki sam sposób, jaki obrał Balaam, by zdeprawować Izraelitów przebywających na pustyni: nakłaniał ich, „żeby jadali coś ofiarowanego bałwanom i dopuszczali się rozpusty” (Liczb 25:1-5; 31:8). Zbór w Tiatyrze Jezus ostrzegł przed „kobietą Jezabel”, która również uczyła chrześcijan, „aby dopuszczali się rozpusty i jadali coś ofiarowanego bałwanom” (Objawienie 2:20). Czy Szatan próbuje skalać nowożytny zbór chrześcijański poglądami jakiegoś Balaama lub jakiejś Jezabel? To nie ulega wątpliwości; dlatego co roku wyklucza się prawie 40 000 osób — po większej części za niemoralność. Istna tragedia! Zarówno mężczyźni podobni do Balaama, jak i kobiety przypominające Jezabel buntują się przeciw starszym i usiłują skazić zbór. Przeciwstawiajmy się takim nieczystym wpływom ze wszystkich sił! (1 Koryntian 6:18; 1 Jana 5:21).

13. (a) Opisz odrazę, jaką budzi u Jezusa stan letni. (b) Dlaczego Laodycejczycy byli letni i jak dziś możemy uniknąć tej słabości?

¹³ Zwracając się do zboru w Laodycei, Jezus rzekł: „Znam twoje czyny — że nie jesteś ani zimny, ani gorący. Życzę sobie, żebyś był zimny albo gorący. Skoro zaś jesteś letni, a nie gorący ani zimny, zamierzam cię wypluć z ust” (Objawienie 3:15, 16). Jakże wyrazisty opis odrazy, jaką budzi u Jezusa stan letni! Dalej czytamy: „Mówisz bowiem: ‛Jestem bogaty i nagromadziłem bogactw, i niczego już nie potrzebuję’”. Widać stąd, że chrześcijanie w Laodycei dali się usidlić materializmowi. Byli zadowoleni z siebie i pogrążyli się w bezczynności. Ale Jezus zaznaczył: „Nie wiesz, że jesteś biedny i godny politowania, i w nędzy, i ślepy, i nagi” (Objawienie 3:17). Czy chcielibyśmy, żeby i nas Jezus uznał za ‛biednych i godnych politowania, i w nędzy, i ślepych, i nagich’? Ależ nie! Wobec tego dokładajmy usilnych starań, żebyśmy nie byli letni ani usposobieni materialistycznie (1 Tymoteusza 6:9-12).

Wytrwałość do końca

14. (a) Jakie trudności napotkał zbór w Smyrnie? (b) Podaj nowożytne odpowiedniki przeżyć chrześcijan smyrneńskich.

¹⁴ Zbór w Smyrnie nie był letni. Do tamtejszych chrześcijan Jezus skierował następujące słowa: „Znam twój ucisk i twe ubóstwo — lecz jesteś bogaty — i bluźnierstwo tych, którzy się podają za Żydów, a nimi nie są, ale są synagogą Szatana. Nie bój się tego, co ci przyjdzie wycierpieć. Oto Diabeł będzie wtrącał niektórych z was do więzienia, abyście zostali wypróbowani i doznawali ucisku przez dziesięć dni” (Objawienie 2:8-10). Jakże trafnie pasują do tych słów przeżycia chrześcijan w dobie obecnej! Współcześni naśladowcy Chrystusa — zarówno pomazańcy, jak i drugie owce — są zaciekle zwalczani przez chrześcijaństwo, dzisiejszą „synagogę Szatana”. Od pierwszej wojny światowej aż dotąd tysiące mężczyzn, niewiast i dzieci pobito, więziono, torturowano, gwałcono i zabijano za to, że nie chcieli pójść na kompromis i odstąpić od swej prawości.

15, 16. (a) Dlaczego namaszczeni chrześcijanie pomimo znoszonych prześladowań mogą czuć się szczęśliwi? (b) Jaka szczególna nagroda, przewidziana dla drugich owiec, umożliwia im przeżywanie radości?

¹⁵ Czy takie przeżycia przysparzają szczęścia? Same w sobie nie. Podobnie jednak jak to było w wypadku apostołów, wierni chrześcijanie, którzy przechodzą próby, doznają głębokiej radości wewnętrznej, „że zostali uznani za godnych znosić zniewagę dla imienia [Jezusa]” (Dzieje Apostolskie 5:41, Biblia warszawska). I pozostają szczęśliwi bez względu na poczynania swych przeciwników, wiedzą bowiem, że bliski jest wyznaczony czas, gdy ich prawość zostanie nagrodzona, oraz że nagroda jest naprawdę wspaniała. Jezus oznajmił zborowi w Smyrnie: „Okaż się wiernym aż do śmierci, a dam ci koronę życia” (Objawienie 2:10). Natomiast do chrześcijan w Sardes powiedział: „Zwyciężający zostanie więc przyodziany w białe szaty wierzchnie, a jego imienia żadną miarą nie wymażę z księgi życia” (Objawienie 3:5).

¹⁶ Prawda, że powyższe obietnice odnoszą się w pierwszej kolejności do pomazańców, którym przypominają o czekającej ich nagrodzie nieśmiertelnego życia w niebie. Słowa te są jednak pokrzepieniem także dla drugich owiec. Również dla nich Jehowa przygotował nagrodę, oczywiście uzależniając ją od ich gorliwości i wytrwałości. Otwarta jest przed nimi chwalebna perspektywa odziedziczenia życia wiecznego na rajskiej ziemi, podległej władzy Królestwa zarządzanego przez Chrystusa. Odnajdą wtedy Raj, którego daremnie szukają ludzie należący do dzisiejszego świata.

17. Jakimi słowami Jezus kończył każde orędzie i co one dziś znaczą dla nas?

¹⁷ Każde ze swych orędzi do zborów Jezus zakończył słowami: „Kto ma ucho, niech słucha, co duch mówi zborom” (Objawienie 3:22). Istotnie, musimy słuchać wypowiedzi Naczelnego Pasterza i się do nich stosować. Musimy trzymać się z dala od nieczystości i odstępstwa oraz przejawiać gorliwość. Od tego zależy, czy otrzymamy nagrodę. Rozważenie dalszych informacji z Księgi Objawienia umocni nas w postanowieniu, by do niej zmierzać.

Pieczęcie zwoju

18. (a) Co Jezus otrzymał na niebiańskim dworze? (b) Co dla dzisiejszej ludzkości oznacza szarża trzech następnych jeźdźców opisanych w 6 rozdziale Objawienia?

¹⁸ Na przykład w rozdziałach 4 i 5 tej księgi Jan opisuje zachwycającą wizję niebiańskiego dworu Jehowy. Przebywa tam Baranek Boży, Jezus Chrystus, któremu wręczono zwój opatrzony siedmioma pieczęciami. Rozdział 6 relacjonuje, jak Jezus otwiera jedną po drugiej sześć z owych siedmiu pieczęci. Po przełamaniu pierwszej pojawia się biały rumak, a na nim jeździec, który otrzymuje koronę i rusza dalej „zwyciężając, aby dopełnić swego zwycięstwa” (Objawienie 6:2). Jest nim Jezus, świeżo ukoronowany Król. Kiedy w roku 1914 wyruszył jako monarcha na zwycięską wyprawę, rozpoczął się dzień Pański. Po zdjęciu następnych trzech pieczęci pojawiają się kolejno dalsi trzej jeźdźcy na koniach. Są to przerażające postacie, które wyobrażają wojny między ludźmi, klęski głodu oraz śmierć wskutek zarazy i z innych przyczyn. Potwierdzają prawdziwość znamiennego proroctwa, w którym Jezus przepowiedział, że podczas jego niebiańskiej obecności z władzą królewską ziemię miały trapić wielkie wojny, głody, zarazy, trzęsienia ziemi i inne nieszczęścia (Mateusza 24:3, 7, 8; Łukasza 21:10, 11). Chcąc przetrwać te czasy, chrześcijanie naprawdę muszą pilnie zwracać uwagę na słowa, które Jezus wypowiedział do siedmiu zborów.

19. (a) Jaką nagrodę otrzymują podczas obecności Chrystusa ci wierni pomazańcy, którzy wcześniej pomarli? (b) Jakie straszne wydarzenia zapowiada otwarcie szóstej pieczęci i jakie w związku z tym wyłania się pytanie?

¹⁹ Po przełamaniu piątej pieczęci coś się dzieje w niewidzialnej dziedzinie duchowej. Chrześcijańskim pomazańcom, którzy za swą wiarę ponieśli śmierć, rozdano białe szaty. Najwidoczniej z chwilą, gdy obecność Chrystusa stała się faktem dokonanym, rozpoczęło się zmartwychwstanie niebiańskie (1 Tesaloniczan 4:14-17; Objawienie 3:5). Potem została otwarta szósta pieczęć i potężny wstrząs targnął „ziemią” szatańskiego systemu rzeczy (2 Koryntian 4:4). Nadzorowane przez Szatana „niebo” rządów ludzkich zostaje zwinięte niczym stary zwój, przeznaczony do wyrzucenia. Buntowniczy ludzie przerażeni wołają w rozpaczy ku skałom górskim: „Padnijcie na nas i ukryjcie nas przed obliczem Zasiadającego na tronie i przed srogim gniewem Baranka, ponieważ nadszedł wielki dzień ich srogiego gniewu, a któż zdoła się ostać?” (Objawienie 6:13, 14, 16, 17).

20. Kto zdoła się ostać podczas wielkiego dnia srogiego gniewu Jehowy oraz Baranka?

²⁰ Właśnie, kto zdoła się ostać? Na to pytanie odpowiedział już sam Jezus. W owym wielkim dniu gniewu Bożego ocaleją tylko ci, którzy ‛słuchają, co duch mówi zborom’. Potwierdza to przekazana Janowi wiadomość o opatrywaniu pieczęcią ostatnich z grona 144 000 oraz o gromadzeniu licznej rzeszy ludzi ze wszystkich narodów, mających przeżyć „wielki ucisk” (Objawienie 7:1-3, 14). Ale oto nadeszła pora na przełamanie siódmej pieczęci i odsłonięcie Janowi — a za jego pośrednictwem i nam — dalszych dramatycznych wizji. Niektóre z nich zostaną omówione w następnym artykule.

Czy pamiętasz?

◻ Jaka zależność występuje między Jezusem a starszymi w zborach?

◻ Wobec jakich trudności stanęli starsi w Pergamonie i Tiatyrze? W jaki sposób podobne problemy odbiły się na zborach w dobie dzisiejszej?

◻ Jaki poważny błąd popełnił zbór w Laodycei i jak możemy się dziś ustrzec podobnego błędu?

◻ Co chrześcijanie musieli znosić w naszym XX wieku? Jakie obietnice Jezusa im w tym pomogły?

◻ Jak możemy uniknąć beznadziejności i rozpaczy, które ogarną narody w czasie Armagedonu?

[Ilustracje na stronie 13]

Niektórzy z wiernych chrześcijan mających za sobą prześladowania w hitlerowskich obozach koncentracyjnych

[Prawa własności]

DÖW, Wiedeń, Austria