Stale więc pomnij na to, jak otrzymałeś i jak usłyszałeś, i wciąż tego strzeż, i okaż skruchę. Jeżeli się nie zbudzisz, z pewnością przyjdę jak złodziej i wcale nie będziesz wiedzieć, o której godzinie cię najdę” (Objawienie 3:2, 3).

Jezus zachęca, żeby rozdmuchali ten żar i podsycili płomień, żeby okazali skruchę za grzechy, do których doprowadziła ich opieszałość, i żeby ich zbór odżył duchowo (porównaj 2 Tymoteusza 1:6, 7). W przeciwnym wypadku będzie nie przygotowany, gdy Jezus niespodziewanie — „jak złodziej” — przyjdzie wykonać wyrok (Mateusza 24:43, 44).

„Jak złodziej”

 6. W jaki sposób Jezus przyszedł „jak złodziej” w roku 1918 i jaką sytuację zastał wśród podających się za jego naśladowców?

⁶ Słowa Jezusa ostrzegające, że przyjdzie „jak złodziej”, nie utraciły ważności w dobie dzisiejszej. Odnosiły się szczególnie do chrześcijan, którzy dożyli dnia Pańskiego. Wkrótce po roku 1914 spełniło się proroctwo Malachiasza: „Z nagła zjawi się w swej Świątyni Pan, którego oczekujecie, i Anioł Przymierza, którego nadejścia pragniecie. Zaprawdę, przyjdzie On — mówi Jahwe Zastępów” (Malachiasza 3:1, Bp; Objawienie 1:10). „Anioł Przymierza”, Jezus, przybył dokonać inspekcji i osądzić tych, którzy się podawali za jego naśladowców (1 Piotra 4:17). W owym czasie, w roku 1918, chrześcijaństwo przykładało rękę do przelewu krwi na frontach pierwszej wojny światowej i z duchowego punktu widzenia było zupełnie martwe. Nawet prawdziwi chrześcijanie, którzy przed wojną tak gorliwie głosili, chwilowo zapadli w ospałość duchową. Kilku czołowych starszych uwięziono, a działalność kaznodziejska niemal całkowicie ustała. Kiedy w następnym roku duch Jehowy przebudził owych chrześcijan, nie wszyscy byli na to przygotowani. Niektórym brakło wyposażenia duchowego, niezbędnego do podjęcia zaszczytnej służby dla Jehowy — podobnie jak głupim pannom z przypowieści Jezusa. Na szczęście jednak wielu przypominało mądre panny i usłuchało przestrogi Jezusa: „Czuwajcie więc, bo nie znacie dnia ani godziny” (Mateusza 25:1-13).

 7. Dlaczego dzisiejsi chrześcijanie muszą być czujni?

⁷ Nie oznacza to, jakoby po nastaniu dnia Pańskiego poszczególni chrześcijanie nie musieli już czuwać. W wielkim proroctwie o „znaku tego, że to wszystko zbliża się ku końcowi”, Jezus wyraźnie ostrzegł: „Nikt nie zna tego dnia ani godziny (...). Uważajcie, czuwajcie, bo nie wiecie, kiedy ten czas nadejdzie. A to, co mówię do was, mówię wszystkim: Czuwajcie!” (Marka 13:4, 32, 33, 37, Bp). Istotnie, każdy z nas — czy należy do pomazańców, czy do wielkiej rzeszy — musi stale czuwać i walczyć z sennością duchową. Obyśmy byli zupełnie rześcy i godni przychylnego osądu, gdy dzień Jehowy nadejdzie „jak złodziej w nocy”! (1 Tesaloniczan 5:2, 3; Łukasza 21:34-36; Objawienie 7:9).

 8. W jaki sposób klasa Jana pobudza obecnie lud Boży do aktywności duchowej?

⁸ Czujna klasa Jana jest świadoma potrzeby pobudzania ludu Bożego do wzmożonej aktywności duchowej. W tym celu kilka razy w roku organizuje na całej ziemi specjalne spotkania. Na przykład niedawno urządzono w ciągu jednego roku 1413 zgromadzeń okręgowych, z których skorzystało 7 329 073 uczestników, a 130 390 nowych wyznawców ochrzczono. Od ponad 100 lat klasa Jana zwiastuje imię i zamierzenia Jehowy za pomocą czasopisma Strażnica. Rozbudzało ono gorliwość Świadków Jehowy, zaciekle prześladowanych w okresie pierwszej i drugiej wojny światowej, dodając im otuchy takimi artykułami, jak: „Szczęśliwi, którzy są nieustraszeni” (1919), „Wezwanie do czynu” (1925) oraz „Pokonanie prześladowania” (1942).

 9. (a) Jakie pytania powinni sobie zadawać wszyscy chrześcijanie? (b) Jakich zachęt udziela Strażnica?

⁹ Podobnie jak w Sardes, tak w dzisiejszych zborach wszyscy chrześcijanie koniecznie muszą sprawdzać samych siebie. Każdy z nas powinien ciągle zadawać sobie pytania: Czy moje uczynki są „w pełni dokonane” przed Bogiem? Czy ja sam — nie oglądając się na innych — pielęgnuję ducha ofiarności i staram się służyć Bogu całą duszą? Strażnica podaje nam stosowne zachęty w tej sprawie, omawiając takie tematy, jak „‚Ciągle badajcie, jacy jesteście’” albo „Nie żyjemy już dla samych siebie”.a Dysponując takimi pomocami opartymi na Biblii, badaj najskrytsze zakamarki swego jestestwa i nie szczędź wysiłku, by pokornie, powierzając się w modlitwach Jehowie, chodzić w nieskazitelności (Psalm 26:1-3; 139:23, 24).

 7. Dlaczego dzisiejsi chrześcijanie muszą być czujni?

⁷ Nie oznacza to, jakoby po nastaniu dnia Pańskiego poszczególni chrześcijanie nie musieli już czuwać. W wielkim proroctwie o „znaku tego, że to wszystko zbliża się ku końcowi”, Jezus wyraźnie ostrzegł: „Nikt nie zna tego dnia ani godziny (...). Uważajcie, czuwajcie, bo nie wiecie, kiedy ten czas nadejdzie. A to, co mówię do was, mówię wszystkim: Czuwajcie!” (Marka 13:4, 32, 33, 37, Bp). Istotnie, każdy z nas — czy należy do pomazańców, czy do wielkiej rzeszy — musi stale czuwać i walczyć z sennością duchową. Obyśmy byli zupełnie rześcy i godni przychylnego osądu, gdy dzień Jehowy nadejdzie „jak złodziej w nocy”! (1 Tesaloniczan 5:2, 3; Łukasza 21:34-36; Objawienie 7:9).

 8. W jaki sposób klasa Jana pobudza obecnie lud Boży do aktywności duchowej?

⁸ Czujna klasa Jana jest świadoma potrzeby pobudzania ludu Bożego do wzmożonej aktywności duchowej. W tym celu kilka razy w roku organizuje na całej ziemi specjalne spotkania. Na przykład niedawno urządzono w ciągu jednego roku 1413 zgromadzeń okręgowych, z których skorzystało 7 329 073 uczestników, a 130 390 nowych wyznawców ochrzczono. Od ponad 100 lat klasa Jana zwiastuje imię i zamierzenia Jehowy za pomocą czasopisma Strażnica. Rozbudzało ono gorliwość Świadków Jehowy, zaciekle prześladowanych w okresie pierwszej i drugiej wojny światowej, dodając im otuchy takimi artykułami, jak: „Szczęśliwi, którzy są nieustraszeni” (1919), „Wezwanie do czynu” (1925) oraz „Pokonanie prześladowania” (1942).

 9. (a) Jakie pytania powinni sobie zadawać wszyscy chrześcijanie? (b) Jakich zachęt udziela Strażnica?

⁹ Podobnie jak w Sardes, tak w dzisiejszych zborach wszyscy chrześcijanie koniecznie muszą sprawdzać samych siebie. Każdy z nas powinien ciągle zadawać sobie pytania: Czy moje uczynki są „w pełni dokonane” przed Bogiem? Czy ja sam — nie oglądając się na innych — pielęgnuję ducha ofiarności i staram się służyć Bogu całą duszą? Strażnica podaje nam stosowne zachęty w tej sprawie, omawiając takie tematy, jak „‚Ciągle badajcie, jacy jesteście’” albo „Nie żyjemy już dla samych siebie”.a Dysponując takimi pomocami opartymi na Biblii, badaj najskrytsze zakamarki swego jestestwa i nie szczędź wysiłku, by pokornie, powierzając się w modlitwach Jehowie, chodzić w nieskazitelności (Psalm 26:1-3; 139:23, 24).