W listopadzie roku 1976 w Portoryko 45-letnia Ana Paz de Rosario zgodziła się na operację i konieczną terapię, ale ze względu na swe przekonania religijne prosiła, by nie podawano jej żadnej krwi. Tymczasem po północy do jej pokoju w szpitalu wtargnęło pięciu policjantów i trzy pielęgniarki; powołując się na nakaz sądowy, przywiązali ją do łóżka i siłą przetoczyli jej krew, choć nie życzyła sobie tego ani ona, ani jej mąż, ani dzieci. Chora doznała szoku i zmarła.

W roku 1982 we Włoszech pewne małżeństwo, powodowane miłością do swej nieuleczalnie chorej córeczki, zabiegało w czterech krajach o pomoc lekarską, a gdy dziecko zmarło w czasie nakazanego sądownie przetaczania krwi, rodziców oskarżono o morderstwo i skazano na 14 lat więzienia.

Gdy w grę wchodziło przymusowe przetoczenie krwi dzieciom Świadków Jehowy, prasa często podjudzała opinię publiczną. Zdarzało się, że sąd nakazywał transfuzję nawet bez rozprawy, podczas której mogliby się wypowiedzieć rodzice. A przecież w Kanadzie zdarzyło się przeszło 40 razy, iż dzieci, którym w takiej sytuacji przetoczono krew, oddano rodzicom martwe.