OD STULECI w judaizmie panuje przekonanie, że imię Boże, Jehowa, jest zbyt święte, by je wymawiać (Psalm 83:18).a Wielu teologów twierdzi, że zwracanie się do majestatycznego Stwórcy w tak bezpośredni sposób świadczy o braku szacunku, a nawet stanowi pogwałcenie trzeciego z Dziesięciorga Przykazań, które nie pozwala ‛brać imienia Pana Boga nadaremno’ (2 Mojżeszowa [Wyjścia] 20:7, Biblia gdańska). W III wieku n.e. oznajmiono w Misznie, że „kto wymawia Boskie Imię tak, jak jest napisane”, nie ma „działu w przyszłym świecie” (Sanhedrin 10:1).

Trzecie przykazanie

A co powiedzieć o zakazie zawartym w trzecim z Dziesięciorga Przykazań? Księga Wyjścia 20:7 mówi dobitnie: „Nie wolno ci używać imienia Jehowy, twego Boga, w sposób niegodny, bo Jehowa nie pozostawi bez ukarania tego, kto używa jego imienia w sposób niegodny”.

Ale co właściwie oznacza używanie imienia Bożego „w sposób niegodny”? W pewnym dziele wyjaśniono, że hebrajskie słowo laszszáw’, oddane w tym wersecie wyrażeniem „w sposób niegodny”, może oznaczać „fałszywie” lub „na nic, na próżno” (The JPS Torah Commentary, wydawnictwo Jewish Publication Society). W tym samym komentarzu powiedziano jeszcze: „Dwuznaczność [tego hebrajskiego określenia] pozwala na odniesienie go do zakazu naruszania przysięgi złożonej w sądzie, składania fałszywej przysięgi oraz nieuzasadnionego lub beztroskiego używania Boskiego Imienia”.

W powyższym dziele słusznie podkreślono, że ‛używanie imienia Bożego w sposób niegodny’ obejmuje niestosowne posługiwanie się nim. Ale czy wymawianie go w trakcie nauczania drugich o Bogu albo w modlitwie do Niego rzeczywiście jest „nieuzasadnione lub beztroskie”? W Psalmie 91:14 tak się na ten temat wypowiedział sam Jehowa: „Ponieważ mnie pokochał, więc i ja go ocalę. Ochronię go, gdyż poznał moje imię”.