Dlaczego użył najwznioślejszego imienia

„ZDANIEM pewnego krytyka zgrzeszyłem, wprowadzając słowo ‚Jehowa’ zamiast zwyczajowo stosowanego przez całe wieki ekwiwalentu — ‚Pan’”.

Taki komentarz zamieścił J. J. Stewart Perowne w przedmowie do drugiego wydania swego tłumaczenia Księgi Psalmów, które ukazało się po raz pierwszy w 1864 roku. W gazecie Saturday Review z 2 lipca 1864 roku wspomniany krytyk zganił użycie imienia Bożego w tym przekładzie, ponieważ przestali się nim posługiwać zarówno wyznawcy judaizmu, jak i chrześcijanie. Twierdził, iż imię Jehowa jest zbyt mocno związane z Żydami, dlatego należy użyć innych wyrazów — „Pan” albo „Bóg” — które „nie kojarzą się z jakimś miejscem czy narodem”.

Perowne odrzucił te argumenty, gdyż nie chciał „pominąć ani jednej litery” z objawienia, które dał ludziom Bóg. Słusznie utrzymywał, że tłumacze oddający imię Boże słowem „Pan” zatracają różnicę między dwoma hebrajskimi wyrazami.

Dalej Perowne wykazał, iż za przywróceniem imienia Bożego wypowiadały się cenione autorytety. Przytoczył wypowiedź znanego poety angielskiego Samuela Taylora Coleridge’a:

„Dlaczego w dalszym ciągu dokonywać przekładu z hebrajskiego na angielski pośrednio, na podstawie Septuaginty? Czy nie przyswoiliśmy sobie hebrajskiego słowa Jehowa? Czyż występujące w Septuagincie słowo Κύριος, czyli Pan, nie jest greckim substytutem hebrajskiego Jehowa, pojawiającego się niezliczoną ilość razy? Dlaczego zatem nie przywrócić oryginalnego słowa i w Starym Testamencie skrupulatnie oddawać ‚Jehowa’ przez ‚Jehowa’, a w każdym fragmencie Nowego Testamentu nawiązującym do Starego użyć słowa z oryginału hebrajskiego?”

Perowne przyznał, że dokładne brzmienie hebrajskiego tetragramu nie jest znane, niemniej zauważył: „Jeśli jedynie wskutek przesądów judaizm przestał używać tego imienia i jeśli wskutek bezkrytycznego kopiowania przekładów greckich i łacińskich nasza [angielska] wersja językowa nie zawiera tego słowa, nie są to żadne powody, by nie powrócić do jego pierwotnego użycia”. Dał on pierwszeństwo formie „Jehowa”, ponieważ jest dobrze znana. Od tamtej pory w sporej liczbie nowszych tłumaczeń również pojawiło się imię Boże. W Piśmie Świętym w Przekładzie Nowego Świata imię Jehowa występuje przeszło 7200 razy nie tylko w Pismach Hebrajskich, ale też w Chrześcijańskich Pismach Greckich.

W swym przekładzie Psalmów Perowne starał się trzymać „ściśle formy hebrajszczyzny, zarówno co do idiomów, jak i struktury gramatycznej zdań”. Potrzebę rozróżnienia hebrajskich słów „Bóg” (ʼElohím), „Pan” (ʼAdonái) i „Jehowa” dostrzegł, gdy tłumaczył Psalm 69, wersety 5 i 6 (Psalm 69:6, 7, Bw): „Boże [ʼElohím], Ty znasz głupotę moją, a wina moja nie jest przed Tobą ukryta. Niechajże nie będą przeze mnie zawstydzeni ci, którzy Cię oczekują, Panie [ʼAdonái], Jehowo (Boże) zastępów. Niech się przeze mnie nie wstydzą ci, którzy Ciebie szukają, Boże Izraela”.