A jednak pobożni Żydzi uważają, że wymawianie go jest oznaką braku szacunku.i

40. Co mówią niektóre autorytety żydowskie na temat używania imienia Bożego?

⁴⁰ W związku ze starym rabinicznym (a nie biblijnym) zakazem wymawiania imienia Bożego rabin A. Marmorstein napisał w książce The Old Rabbinic Doctrine of God (Bóg w starej nauce rabinicznej): „Swego czasu Żydzi w ogóle nie wiedzieli o tym zakazie [posługiwania się imieniem Bożym] (...) Ani w Egipcie, ani w Babilonie Żydzi nie znali i nie przestrzegali prawa zabraniającego używania imienia Bożego, tetragramu, w codziennej rozmowie czy pozdrowieniach. Niemniej od III wieku p.n.e. do III wieku n.e. taki zakaz istniał i był częściowo respektowany”. Wcześniej nie tylko zezwalano na wymawianie tego imienia, ale też — jak pisze dr Cohen — „w pewnym okresie wręcz zachęcano laików do swobodnego i otwartego posługiwania się Imieniem (...) Jak wskazywano, zalecenie to miało ułatwić odróżnienie Izraelity od (...) [nie-Żyda]”.

41. Jakim wpływom należy zdaniem pewnego rabina przypisać zakaz posługiwania się imieniem Bożym?

⁴¹ Jak więc doszło do tego, że zakazano posługiwania się imieniem Bożym? Doktor Marmorstein odpowiada: „Zhellenizowani [pozostający pod wpływami greckimi] przeciwnicy religii żydowskiej, odstępczy kapłani oraz szlachetnie urodzeni, wydali i upowszechnili przepis dotyczący niewymawiania tetragramu w Sanktuarium [w świątyni jeruzalemskiej]”. Z tak przesadną gorliwością unikali wzywania imienia Bożego na próżno, że całkowicie zaprzestano je wypowiadać, co utrudniło albo wręcz uniemożliwiło rozpoznanie prawdziwego Boga. W ten sposób w wyniku sprzeciwu religijnego oraz odstępstwa Żydzi przestali używać imienia Bożego.

42. Na co wskazuje Biblia w sprawie używania imienia Bożego?

⁴² Doktor Cohen zaznacza także: „Wydaje się, że w czasach biblijnych bez żadnych skrupułów posługiwano się (...) [imieniem Bożym] w mowie codziennej”. Patriarcha Abraham „wzywał imienia Pana” (1 Mojżeszowa 12:8). Większość pisarzy Biblii hebrajskiej — aż do Malachiasza, żyjącego w V stuleciu p.n.e. — używała imienia Bożego z szacunkiem, lecz bez skrępowania (Rut 1:8, 9, 17, BT).

43. (a) Co jest całkiem oczywiste, jeśli chodzi o posługiwanie się imieniem Bożym przez Żydów? (b) Jakie były pośrednie skutki odejścia Żydów od używania imienia Bożego?

⁴³ Nie ulega więc najmniejszej wątpliwości, iż starożytni Hebrajczycy wymawiali imię Boże i często się nim posługiwali. A. Marmorstein tak się wypowiada o późniejszej zmianie: „W tym czasie, to jest w pierwszej połowie III wieku [p.n.e.], dał się zauważyć ogromny przełom w używaniu imienia Bożego — przełom, który pociągnął za sobą liczne zmiany w żydowskiej teologii i filozofii, a ich skutki odczuwalne są po dziś dzień”. Zaprzestanie posługiwania się imieniem miało jeszcze inne następstwa: pojęcie anonimowego Boga przyczyniło się do powstania teologicznej próżni, w której łatwiej było chrześcijaństwu sformułować naukę o Trójcy (2 Mojżeszowa 15:1-3).j

44. Jakie jeszcze następstwa pociągnęło za sobą trzymanie w tajemnicy imienia Bożego?

⁴⁴ Nieużywanie imienia Bożego przynosi uszczerbek wielbieniu prawdziwego Boga. Pewien komentator przyznał: „Niestety, jeżeli Boga nazwie się ‚Panem’, wyrażenie pozostanie poprawne, lecz będzie chłodne i bezbarwne (...) Należy pamiętać, że przez tłumaczenie zarówno JHWH, jak i Adonaj na ‚Pan’ wprowadza się do wielu fragmentów Starego Testamentu nutę abstrakcji, formalizmu i nierealności — całkowicie obcą tekstowi oryginalnemu” (The Knowledge of God in Ancient Israel). Jakież to smutne, że w wielu przekładach Biblii pominięto wzniosłe i wymowne imię Jahwe lub Jehowa, choć w pierwotnym tekście hebrajskim występuje ono tysiące razy! (Izajasza 43:10-12, BT).