Czy cenisz rzeczy święte?

„Zabiegajcie o pokój ze wszystkimi i uświęcenie, bez którego żaden człowiek nie będzie oglądał Pana, troskliwie pilnując, aby (...) nie było żadnego rozpustnika ani nikogo nie doceniającego rzeczy świętych, jak Ezaw, który za jeden posiłek odstąpił swoje prawa pierworodnego” (HEBRAJCZYKÓW 12:14-16).

 1. Czego nie ceni większość ludzi? Czym różnią się od nich chrześcijanie?

JEHOWA, nasz Bóg, jest niedościgniony w szczodrości. Chętnie zaspokaja potrzeby wszystkich swych stworzeń. Jednakże większość ludzi prawie nigdy się nad tym nie zastanawia. Tacy nie dziękują Jehowie i dalecy są od tego, by uznać, ile Mu zawdzięczają. Natomiast chrześcijanie nie uważają dobroci Jehowy za coś, co im się należy. Darzą Go głębokim szacunkiem za wszystko, co dla nich czyni. Z racji ich oddania Jehowa udostępnił im szereg rzeczy świętych, nie znanych ogółowi ludzkości. Są one cenne, wyodrębnione ze względu na swą świętość, i wiążą się z oddawaniem czci Jehowie. Czy wiesz, co się do nich zalicza? I czy głęboko, z całego serca je cenisz? (Psalm 104:10-28; Mateusza 5:45; Objawienie 4:11).

 2. Kto okazał rażący brak doceniania?

² Nie wszyscy wśród ludu Bożego należycie cenili rzeczy święte. Na przykład nie dopisał pod tym względem syn Izaaka imieniem Ezaw. Wspomniał o nim apostoł Paweł w liście do namaszczonych duchem chrześcijan pochodzenia hebrajskiego. Zachęciwszy ich do ‛zabiegania o pokój ze wszystkimi’, ostrzegł, żeby się upewnili, czy nie ma między nimi „żadnego rozpustnika ani nikogo nie doceniającego rzeczy świętych, jak Ezaw, który za jeden posiłek odstąpił swoje prawa pierworodnego” (Hebrajczyków 12:14-16).

 3, 4. Co wchodziło w zakres świętych praw pierworodnego, które Ezaw sprzedał Jakubowi za jedną potrawę?

³ Na czym polegały owe prawa pierworodnego? Jehowa obiecał dziadkowi Ezawa, Abrahamowi, że z niego i jego potomstwa narodzi się w końcu ten, który będzie Nasieniem obietnicy, Mesjaszem, to znaczy Chrystusem. Za pośrednictwem owego Nasienia wszystkie narody miały uzyskać możność zjednania sobie błogosławieństwa, a w ślad za tym — uwolnienia od grzechu i śmierci (Rodzaju 22:15-18; Galatów 3:16).

⁴ Ezaw był pierworodnym synem Izaaka i mógł się znaleźć w linii, która miała wydać owo Nasienie. Przysługiwało mu to w ramach pierworodztwa. Ściągnął jednak na siebie wstyd, gdyż w Biblii czytamy: „Ezaw wzgardził prawem pierworodztwa”. W przystępie zniecierpliwienia sprzedał je za potrawę z soczewicy i trochę chleba. Na pewno nie chcielibyśmy okazać takiego braku doceniania. Powinniśmy raczej pielęgnować usposobienie, jakim odznaczał się Jakub. Prawo pierworodztwa przysługiwało mu dopiero w drugiej kolejności, ale nabył je, ponieważ jego brat wyraźnie zlekceważył swój przywilej. Tym samym Jakub zadbał o to, by prawo do zostania przodkiem obiecanego Nasienia przeszło na kogoś, kto należycie cenił tę świętą rzecz (Rodzaju 25:27-34).

 5. Nad jakimi rzeczami świętymi teraz się zastanowimy? Jak zapobiec poczytaniu ich za coś, co rzekomo nam przysługuje?

⁵ Należąc do zboru chrześcijańskiego, korzystamy z wielu rzeczy świętych, które Jehowa udostępnia nam, abyśmy byli silni duchowo i odpowiednio wyposażeni do służby dla Niego. Omówmy niektóre z nich. Potem każdy będzie mógł jeszcze nad nimi porozmyślać, żeby coraz bardziej je cenić i nigdy nie uznać za coś samo przez się zrozumiałego.

Imię Jehowy i okup — rzeczy najświętsze

 6. Jak możemy udowodnić, że nie uważamy za coś zwyczajnego świętości imienia Jehowy?

⁶ Naczelne miejsce pośród rzeczy świętych zajmuje imię Jehowy. Za jak wzniosłe uważasz je w swym sercu i umyśle? Podając wzorcową modlitwę, Jezus powiedział najpierw: „Niech imię Twoje będzie uświęcone” (Mateusza 6:9). W chwili chrztu stajesz się Świadkiem Jehowy (Izajasza 43:10, 11). Jakiż to zaszczyt! A kiedy mówimy drugim o dobroci Jehowy i Jego wspaniałych zamierzeniach, oni również poznają to imię i budzi się w nich pragnienie służenia Bogu. Gdybyś jednak zaniechał rozmawiania o Nim albo — co gorsza — uwikłał się w zdrożne postępowanie, przyniósłbyś tym hańbę Jehowie i zniesławił Jego imię. Wierni chrześcijańscy Świadkowie Jehowy swą mową i uczynkami zawsze chcą uświęcać Jego święte imię w oczach innych (Kapłańska 22:31, 32; Powtórzonego Prawa 5:11).

 7. Dlaczego powinniśmy w najwyższym stopniu cenić ofiarę okupu, złożoną przez Chrystusa?

⁷ Do najważniejszych rzeczy świętych należy też ofiara okupu. Jak cenna jest dla Ciebie ta ofiara, którą złożył Chrystus? Tylko wtedy, gdy bez zastrzeżeń wierzymy w ową doskonałą ofiarę ludzką, możemy uzyskać przebaczenie grzechów (1 Jana 2:1, 2). Paweł powiedział iż Bóg „nabył (...) krwią swego własnego Syna” namaszczony duchem zbór (Dzieje Apostolskie 20:28; por. 1 Piotra 1:17-19). Jezus, jednorodzony Syn Boży, zrezygnował ze swego stanowiska w niebie, przebywał na ziemi wśród grzesznych mężczyzn i kobiet, a w końcu oddał za nas swe doskonałe człowiecze życie, ponosząc śmierć męczeńską na palu męki, abyśmy mogli dostąpić życia wiecznego (Mateusza 20:28). Osoba nie okazująca na co dzień głębokiego doceniania tego wspaniałego daru Bożego byłaby rażąco niewdzięczna (Hebrajczyków 10:28, 29; Judy 4, 5).

Nasza więź z Jehową i z Jego organizacją

 8. Jak cenna jest nasza więź z Jehową?

⁸ Łączy się z tym kolejna sprawa, którą bezwzględnie musimy traktować jako świętą, mianowicie nasza więź z Jehową. Jakże troskliwie powinniśmy pielęgnować ową zażyłość z Ojcem niebiańskim. Jeżeli ‛przybliżymy się do Boga, to i On przybliży się do nas’ (Jakuba 4:8). Bardzo nas kocha i chce, żebyśmy też pokochali Go z całego serca (Mateusza 22:37, 38; Jana 3:16). Mądrej rady co do utrzymywania więzi z Jehową udzielił Dawid swemu synowi Salomonowi. Przestrzegł go wtedy: „A ty, Salomonie, mój synu, znaj Boga swego ojca i służ Mu sercem niepodzielnym oraz z upodobaniem duszy; bo Jehowa przeszukuje wszystkie serca i rozeznaje każdą skłonność myśli. Jeżeli będziesz Go poszukiwać, pozwoli się znaleźć tobie; ale jeśli Go zostawisz, odrzuci ciebie na zawsze” (1 Kronik 28:9). A więc „utrzymujcie siebie w miłości Bożej, oczekując przy tym miłosierdzia naszego Pana, Jezusa Chrystusa, z widokami na życie wieczne” (Judy 21).

 9. Jak możemy pokazać, że nie jest dla nas czymś oczywistym przywilej należenia do organizacji Jehowy?

⁹ A czy zdajesz sobie sprawę, jak świętym przywilejem jest należenie do organizacji Jehowy? Nikomu z nas nie wolno zapominać, że znalazł się w niej tylko dzięki niezasłużonej życzliwości Jehowy. Jeżeli ktoś tego nie ceni i staje się zatwardziałym grzesznikiem, to utraci ów przywilej. Paweł uprzedził: „Zatem ten, kto mniema, że stoi, niech się strzeże, aby nie upadł” (1 Koryntian 10:6-12). Bezpośrednio przedtem wspomniał o 23 000 Izraelitów, którzy zginęli z powodu bałwochwalstwa i niemoralności płciowej. Damy wyraz docenianiu świętości organizacji Jehowy, gdy ze swej strony będziemy czuwali nad tym, by nie skazić jej nieczystością, niemoralnością, zwalczaniem się, komercjalizmem, uprzedzeniami i poczuciem wyższości (2 Koryntian 7:1; 1 Piotra 1:14-16). Możemy pracować nad zacieśnieniem więzów miłości braterskiej przez staranne przestrzeganie porządku teokratycznego i współpracę z tymi, którzy nam przewodzą (1 Tesaloniczan 4:3-8; 5:12, 13).

Słowo i prawa Boże oraz nadzieja Królestwa

10. Co świadczy o tym, iż rzeczywiście cenimy Pismo Święte?

¹⁰ Biblia, natchnione Słowo Boże, też jest święta. Zawiera Boskie wypowiedzi, pouczenia, rady, obietnice, objawienia — wszystko, co niezbędne, byśmy byli „wyposażeni do wszelkiego dzieła dobrego” (2 Tymoteusza 3:16, 17). Jak możemy udowodnić, że to cenimy? Przede wszystkim przez studiowanie jej i wprowadzanie w życie tego, czego się dowiedzieliśmy. Trzeba też zwracać należytą uwagę na pochodzący z Biblii „pokarm na czas słuszny”, którego Jehowa dostarcza za pośrednictwem „niewolnika wiernego i rozumnego” (Mateusza 24:45). A jeśli popatrzeć od strony praktycznej, to Biblia i publikacje chrześcijańskie, z których korzystamy w służbie kaznodziejskiej, powinny być utrzymane w czystości i porządku. Posługiwanie się podczas świadczenia Biblią, która jest poplamiona i wygląda nieestetycznie, mogłoby przynieść ujmę Jehowie.

11. Dlaczego nie można uznawać za coś zwyczajnego świętych praw Jehowy?

¹¹ W Słowie Bożym znajdują się święte prawa Jehowy. Czy uważasz je za święte, czy też niekiedy jesteś skłonny nie traktować ich serio? Prawa Jehowy to jak gdyby znaki, sygnały i bariery umieszczone wzdłuż drogi wiodącej do życia. Liczenie się z nimi zapewnia bezpieczną jazdę i dotarcie do celu, którym jest nowy świat, przygotowany przez Jehowę. Natomiast lekceważenie nakazów i przypomnień Jehowy grozi niechybną katastrofą (Psalm 119:10, 11, 35, 101, 102; Przysłów 3:1-4).

12. Jak okażemy, że nasza nadzieja Królestwa jest dla nas rzeczą świętą?

¹² Z Biblii dowiadujemy się o jeszcze jednej rzeczy świętej, która powinna być droga naszym sercom. Jest nią nadzieja Królestwa. W Liście do Hebrajczyków 11:10 Paweł napisał o wiernym Abrahamie: „Oczekiwał bowiem miasta [Królestwa Bożego] mającego realne fundamenty, którego budowniczym i twórcą jest Bóg”. Czy i Ty pokładasz taką głęboką, niezachwianą nadzieję w Królestwie Bożym. Czy masz na tyle silną wiarę, by nie żywić w sercu żadnych wątpliwości, i czy z nie słabnącą gorliwością czekasz, aż Bóg we właściwym czasie spełni swe zamierzenia? (Mateusza 24:20-22, 33, 34, 42).

Święte zgromadzenia i przywileje

13. Dlaczego korzyści płynących z zebrań chrześcijańskich nie wolno poczytywać za coś, co nam się należy?

¹³ Apostoł Paweł zalecił nam, ‛abyśmy się pobudzali do miłości i szlachetnych uczynków, nie opuszczając naszych wspólnych zebrań, jak to niektórzy mają w zwyczaju’. Wynika stąd, że zebrania chrześcijańskie są kolejnym świętym darem, którego nie wolno lekceważyć. Otrzymujemy na nich niezbędne pouczenia i przebywamy wśród życzliwych nam osób, czego tak bardzo nam potrzeba. Prócz tego możemy tu ‛publicznie wyznawać naszą nadzieję’, gdy wypowiadamy się z podium, jeśli mamy taką okazję, oraz gdy systematycznie dajemy komentarze (Hebrajczyków 10:23-25). A ponieważ większość naszych zebrań odbywa się w Sali Królestwa, to czy regularnymi datkami i wytężoną pracą przyczyniasz się do utrzymania jej w należytym stanie? (Wyjścia 35:21).

14. Dzięki czemu zachowamy docenianie świętego skarbu chrześcijańskiej służby kaznodziejskiej?

¹⁴ Chrześcijanom przydzielono wzniosłe zadanie opowiadania dobrej nowiny, którą Paweł przyrównał do „skarbu w naczyniach glinianych” (2 Koryntian 4:1, 7). A więc chrześcijańska służba kaznodziejska również jest rzeczą świętą, którą bardzo sobie cenimy. Chociaż większość ludzi odnosi się do niej obojętnie, powinniśmy stale pamiętać, jak niezrównanym przywilejem jest mówienie innym o Jehowie i Jego zamierzeniach. Pomoże nam to wywiązać się z polecenia obwieszczania dobrej nowiny o Królestwie Bożym i pozyskiwania uczniów (Mateusza 24:14; 28:19, 20). A widok nowych, którzy robią postępy, jest jeszcze jednym powodem do radości (1 Tesaloniczan 2:19, 20). Jeżeli naprawdę doceniamy służbę kaznodziejską, to nie staniemy się nieregularni albo nieczynni w głoszeniu drugim.

15. Dlaczego nie wolno sobie lekceważyć przywilejów w organizacji Jehowy?

¹⁵ Święte są także przywileje w organizacji Jehowy. Powierzenie komuś tych świętych obowiązków stanowi dowód zaufania (por. Dzieje Apostolskie 20:28). Bez względu na to, czy polegają one na pracy pasterskiej, sprawowaniu nadzoru, nauczaniu czy usługiwaniu współchrześcijanom w innym charakterze, spełniaj je, jak tylko potrafisz najlepiej. Nawet gdyby jakaś praca wydawała Ci się mało ważna, nie bagatelizuj jej, lecz wykonaj ją dokładnie i natychmiast, jak dla Jehowy. Pamiętaj, że „wierny w najmniejszym jest też wierny w wielkim” (Łukasza 16:10).

Małżeństwo i rodzina

16. Jak możemy dowieść, że zaliczamy do rzeczy świętych małżeństwo i rodzinę?

¹⁶ Wśród rzeczy świętych poczesne miejsce zajmuje małżeństwo i rodzina. Wprawdzie ludzie ze świata też zawierają małżeństwa, ale dla chrześcijan ów związek jest święty, ponieważ łączy się z oddawaniem czci Jehowie (por. 1 Piotra 3:1-7). Jak okazują oni poważanie dla tej kolejnej świętej rzeczy? Biblia mówi w Liście do Hebrajczyków 13:4: „Małżeństwo niech będzie w poszanowaniu u wszystkich, a łoże małżeńskie nieskalane, bo rozpustników i cudzołożników osądzi Bóg”. Jezus ostrzegł, że już wpatrywanie się w kobietę prowadzące do zapałania ku niej namiętnością byłoby równoznaczne z popełnieniem cudzołóstwa w sercu (Mateusza 5:27, 28). Jeżeli decydujesz się zawrzeć małżeństwo, uczyń to godnie. A potem nigdy nie uważaj go za coś zwyczajnego. Codziennie pracuj nad pogłębianiem szczerej miłości i wzajemnego szacunku. Gdy masz dzieci, ‛wychowuj je w karności i podług wytycznych Jehowy’. Dzięki temu twoja rodzina będzie ‛święta’ (Efezjan 6:4; 1 Koryntian 7:14).

Święty duch Jehowy i modlitwa

17. Dlaczego nie można uważać za coś zwyczajnego świętego ducha Jehowy?

¹⁷ Potrzebne są nam wszystkie dary Jehowy, a do najważniejszych środków pomocy, których On nam dostarcza, należy Jego święty duch (Jana 14:26). Nie zawsze wiemy, jak Jehowa posługuje się nim dla naszego dobra, ale jedno jest pewne — nie możemy się bez tego obejść. Powinniśmy modlić się o ducha świętego, by pomógł nam zrozumieć prawdziwe nauki i przetrzymać próby. Jest też nieodzowny do pielęgnowania owoców ducha (Galatów 5:22, 23). A List do Efezjan 4:30 ostrzega, by ‛nie zasmucać’ ducha świętego wdawaniem się w coś, co tamowałoby jego dopływ. Obyśmy zawsze cenili świętego ducha Jehowy!

18. Dlaczego świętym przywilejem jest modlitwa?

¹⁸ Ostatnią, lecz wcale nie najmniej ważną rzecz świętą, którą poruszymy, stanowi modlitwa. Jakimż przywilejem jest porozumiewanie się z Jehową, Najwyższym Władcą Wszechświata! Nie ulega wątpliwości, że mamy przystępować do Niego w sposób nacechowany uwielbieniem i szacunkiem; nie wolno tego robić niedbale. Możemy być przekonani, iż usłyszy On nasze modlitwy zgodne z Jego wolą i na nie odpowie. „Niczym się nie zamartwiajcie, lecz we wszystkim przez modlitwę i błagania połączone z dziękczynieniem swoje prośby przedstawiajcie Bogu” (Filipian 4:6). Dzięki modlitwie będziemy bezustannie cenić rzeczy święte.

19. Jakie błogosławieństwa stają się udziałem tych, którzy cenią rzeczy święte?

¹⁹ Omówiliśmy tylko 13 rzeczy świętych, których w żadnym wypadku nie powinniśmy uważać za coś, co nam przysługuje. Można by ich wymienić znacznie więcej. Doceniając je, zachowamy dobre stosunki z naszym Bogiem, Jehową, i zjednamy sobie Jego codzienne błogosławieństwo. W rezultacie będziemy mieć czyste sumienie i niewysłowiony spokój wewnętrzny. Nigdy nie sądź, że ta drogocenna więź to coś samo przez się zrozumiałego! Miłuj Jehowę całym sercem i umysłem, z całej duszy i ze wszystkich sił, a On zawsze będzie miłował Ciebie (1 Jana 4:16). Tej więzi miłości nic nie jest w stanie zerwać — chyba tylko Twoja niewierność (Rzymian 8:38, 39).

20. Jak iść drogą prowadzącą do życia, żeby się znaleźć w nowym świecie Jehowy?

²⁰ Bądźmy też stale zajęci służbą dla Królestwa, rzetelnie wykonując każde powierzone nam zadanie i ceniąc wszelkie otrzymane dobra duchowe. Z sercem zawsze przepełnionym wdzięcznością pilnie przestrzegajmy wszystkich świętych praw i przypomnień Jehowy, wiedząc, że mają one prowadzić nas bezpiecznie drogą wiodącą do życia. Jeżeli będziemy kroczyć tą wąską drogą, możemy liczyć na to, że Jehowa nie tylko zachowa nas od zagłady w wielkim ucisku, lecz także obdarzy wiecznym życiem i nie kończącymi się błogosławieństwami w swoim nowym świecie, obecnie tak już bliskim. A wszystko dzięki temu, że cenimy rzeczy święte.

Jaką dałbyś odpowiedź:

◻ Jak się ustrzec poczytywania imienia Jehowy i ofiary okupu za coś, co nam się należy?

◻ Co świadczyłoby o braku doceniania dla więzi z Jehową i Jego organizacją?

◻ Przez co między innymi możemy dowieść, że cenimy Słowo i prawa Boże oraz nadzieję Królestwa?

◻ Jak możemy okazać, że nie uważamy za coś zwyczajnego zebrań chrześcijańskich i przywilejów teokratycznych?

◻ Jakie jeszcze rzeczy święte powinniśmy wysoko sobie cenić?