Jehowa może cię umocnić
„Zmęczonemu daje siłę, a bezsilnemu moc w obfitości” (IZAJASZA 40:29).
1, 2. Co świadczy o ogromnej mocy Jehowy?
JEHOWA jest Bogiem, który „obfituje w moc”. O Jego „wiekuistej mocy i Boskości” dobitnie świadczy majestat materialnych dzieł stwórczych. Ludzie, którzy nie chcą uznać takich dowodów istnienia Stwórcy, nie mają nic na swe usprawiedliwienie (Psalm 147:5, NW; Rzymian 1:19, 20).
2 Moc Jehowy staje się tym bardziej widoczna, im lepiej uczeni poznają coraz dalsze rejony wszechświata z jego niezliczonymi galaktykami, rozciągającymi się w promieniu setek milionów lat świetlnych. Spójrz na niebo w ciemną, pogodną noc i sprawdź, czy nie przepełni cię takie samo uczucie, jakie ogarnęło psalmistę, który zawołał: „Gdy patrzę na Twoje niebo, dzieło palców Twoich, na księżyc i gwiazdy, któreś Ty utwierdził: czym jest człowiek, że o nim pamiętasz, czym syn człowieczy, że troszczysz się o niego?” (Psalm 8:4, 5, Skwarnicki). Jakże wspaniale Jehowa troszczy się o ludzi — o każdego z nas! Pierwszemu mężczyźnie i pierwszej kobiecie zapewnił przepiękny ziemski dom. Nawet glebę obdarzył niezwykłą mocą — umożliwia ona rozwój roślin, które dostarczają pożywnego, zdrowego pokarmu. Z tego przejawu potęgi Bożej ludzie i zwierzęta mogą czerpać swe siły fizyczne (1 Mojżeszowa 1:12; 4:12, Biblia gdańska; 1 Samuela 28:22).
3. Co oprócz materialnego wszechświata ukazuje potęgę Boga?
3 Niebiosa oraz ziemska flora i fauna nie tylko fascynują i budzą zachwyt, ale też ukazują moc Boga. Apostoł Paweł napisał: „Jego niewidzialne przymioty są wyraźnie widoczne już od stworzenia świata, gdyż są dostrzegane dzięki temu, co zostało uczynione — nawet jego wiekuista moc i Boskość” (Rzymian 1:20). Niemniej na uwagę i uznanie zasługuje jeszcze inny dowód Jego potęgi. Zastanawiasz się zapewne: „Cóż może być lepszym świadectwem mocy Bożej niż wszechświat?” Oto odpowiedź: Jezus Chrystus. Rzeczywiście, apostoł Paweł powiedział w natchnieniu, iż Chrystus zawieszony na palu jest „mocą Bożą i mądrością Bożą” (1 Koryntian 1:24). Być może zapytasz: „Dlaczego? I jaki ma to związek z moim obecnym życiem?”
Moc objawiona za pośrednictwem Syna
4. Jak moc Boga została ukazana w związku z Jego Synem?
4 Bóg po raz pierwszy objawił swoją moc, gdy stworzył na swój obraz jednorodzonego Syna. Ten duchowy Syn był potem Jego „mistrzowskim wykonawcą” — właśnie on, korzystając z przeobfitej mocy Bożej, powołał do istnienia pozostałe dzieła stwórcze (Przysłów [Przypowieści] 8:22, 30, NW). Paweł napisał do chrześcijańskich braci w Kolosach: „Za jego pośrednictwem zostało stworzone wszystko inne w niebiosach i na ziemi, co widzialne i co niewidzialne (...). Wszystko inne zostało stworzone poprzez niego i dla niego” (Kolosan 1:15, 16).
5-7. (a) Jak w przeszłości moc Boża ujawniała się na pewnych osobach? (b) Na czym opieramy swe przekonanie, że również dzisiaj chrześcijanie mogą doświadczyć działania mocy Bożej?
5 My także zaliczamy się do ziemskich stworzeń. Czy wobec tego możemy korzystać z mocy Bożej? Przez cały okres utrzymywania kontaktów z niedoskonałymi ludźmi Jehowa obdarzał niektórych swych sług niezwykłą mocą, aby mogli realizować Jego zamierzenie. Mojżesz wiedział, iż niedoskonali ludzie żyją jakieś 70—80 lat (Psalm 90:10). Co jednak powiedzieć o nim samym? Dożył 120 lat, a mimo to „wzrok jego nie był przyćmiony i nie ustała jego świeżość” (5 Mojżeszowa 34:7). Doniesienie to co prawda nie wskazuje, że Bóg każdemu swemu słudze umożliwia tak długie życie i zachowanie wigoru, niemniej stanowi dowód, iż może On dodać ludziom sił.
6 O tym, że Bóg potrafi otworzyć przed mężczyznami i kobietami niezwykłe możliwości, świadczy też przykład żony Abrahama. „Sara otrzymała moc poczęcia potomka, mimo iż przekroczyła granicę wieku, gdyż tego, który obiecał, oceniła jako wiernego”. Pomyślmy też o tym, do czego w czasach Izraela Bóg uzdalniał sędziów oraz innych swoich sług: ‛Gedeona, Baraka, Samsona, Jeftego, Dawida oraz Samuela i innych proroków, którzy (...) w słabości nabrali mocy’ (Hebrajczyków 11:11, 32-34).
7 My również możemy doświadczyć działania takiej mocy. Rzecz jasna nie powinniśmy się spodziewać, że za sprawą cudu doczekamy się dziecka albo że będziemy silni jak Samson. Ale naprawdę możemy zostać wzmocnieni, o czym świadczą słowa Pawła skierowane do zwykłych ludzi mieszkających w Kolosach. Pisał on przecież do takich samych mężczyzn, kobiet i dzieci, jacy tworzą dzisiejsze zbory, a mimo to oznajmił, że zostali „umocnieni wszelką mocą” (Kolosan 1:11).
8, 9. Jak w I wieku moc Jehowy uwidoczniła się na ludziach takich samych jak my?
8 Kiedy Jezus pełnił na ziemi swą służbę, Jehowa dał wyraźne dowody, że Jego moc oddziałuje za pośrednictwem tegoż Syna. Na przykład gdy w Kafarnaum zgromadziły się wokół Jezusa tłumy, „była z nim moc Jehowy, by mógł uzdrawiać” (Łukasza 5:17).
9 Po zmartwychwstaniu Jezus zapewnił swych naśladowców, że ‛otrzymają moc, gdy zstąpi na nich duch święty’ (Dzieje 1:8). I rzeczywiście tak się stało! Pewien historyk zanotował, co się wydarzyło kilka dni po Pięćdziesiątnicy roku 33 n.e.: „Apostołowie zaś z wielką mocą w dalszym ciągu dawali świadectwo o zmartwychwstaniu Pana Jezusa” (Dzieje 4:33). Moc potrzebną do wykonywania dzieł zleconych przez Boga otrzymał także Paweł. Kiedy się nawrócił i odzyskał wzrok, „coraz bardziej się umacniał i wprawiał w zakłopotanie Żydów, którzy mieszkali w Damaszku, gdyż logicznie udowadniał, że ten jest Chrystusem” (Dzieje 9:22).
10. Jakim wsparciem była dla Pawła moc od Boga?
10 Paweł niewątpliwie potrzebował nadzwyczajnych sił. Pomyślmy tylko, jakiej kondycji fizycznej i odporności psychicznej wymagało odbycie trzech podróży misyjnych, w czasie których przemierzył tysiące kilometrów. Poza tym przeżył wszelkiego rodzaju udręki, między innymi wielokrotne uwięzienie oraz różne sytuacje, w których groziła mu śmierć męczeńska. Jak to wszystko wytrzymał? On sam wyjaśnia: „Pan stał przy mnie i tchnął we mnie moc, aby się przeze mnie dopełniło głoszenie” (2 Tymoteusza 4:6-8, 17; 2 Koryntian 11:23-27).
11. Na jaką nadzieję związaną z mocą Bożą Paweł skierował uwagę Kolosan?
11 Nic więc dziwnego, że pisząc do swych „braci w jedności z Chrystusem”, mieszkających w Kolosach, zapewnił ich, iż mogą zostać „umocnieni wszelką mocą stosownie do (...) chwalebnej potęgi [Jehowy], by w pełni wytrwać i z radością okazywać wielkoduszną cierpliwość” (Kolosan 1:2, 11). Chociaż słowa te były skierowane przede wszystkim do chrześcijan namaszczonych duchem, wielką korzyść może z nich odnieść każdy, kto kroczy śladami Chrystusa.
Umocnieni Kolosanie
12, 13. W jakich okolicznościach powstał List do Kolosan i jak oni zapewne na niego zareagowali?
12 Zbór w Kolosach, położonych w rzymskiej prowincji Azji, powstał najprawdopodobniej dzięki służbie kaznodziejskiej wiernego chrześcijanina Epafrasa. Wydaje się, że gdy około roku 58 n.e. Epafras dowiedział się o uwięzieniu w Rzymie apostoła Pawła, postanowił go odwiedzić i pokrzepić wspaniałymi wieściami o miłości i niezłomności braci w Kolosach. Zapewne też lojalnie powiedział o niektórych palących problemach tamtejszego zboru. Z kolei Paweł odczuł potrzebę napisania listu, w którym udzielił zborowi zachęt i napomnień. Pierwszy rozdział tego listu może również tobie dodawać otuchy, wyjaśnia bowiem, jak Jehowa umacnia swych sług.
13 Wyobraź sobie, jak się poczuli bracia i siostry w Kolosach, gdy Paweł nazwał ich „wiernymi braćmi w jedności z Chrystusem”. Na pochwałę zasługiwała ‛miłość, jaką żywili do wszystkich świętych’, oraz to, że odkąd zostali chrześcijanami, ‛dobra nowina przynosiła wśród nich owoc’. Czy można to powiedzieć o waszym zborze i o każdym z was osobiście? (Kolosan 1:2-8).
14. Jakie pragnienie żywił Paweł w związku z Kolosanami?
14 Ogromnie poruszony otrzymanymi informacjami, Paweł oznajmił Kolosanom, iż nie przestaje modlić się za nich i prosić, żeby ‛zostali napełnieni dokładnym poznaniem (...) woli [Bożej] we wszelkiej mądrości i w duchowym pojmowaniu, tak by chodzili w sposób godny Jehowy’. Modlił się także, aby ‛dalej przynosili owoc we wszelkim dobrym dziele oraz wzrastali w dokładnym poznaniu Boga, umocnieni wszelką mocą stosownie do jego chwalebnej potęgi, by w pełni wytrwać i z radością okazywać wielkoduszną cierpliwość’ (Kolosan 1:9-11).
Bóg umacnia również dzisiaj
15. Jak możemy przejawiać takie nastawienie, jakie uwidoczniło się w słowach Pawła skierowanych do Kolosan?
15 Jakiż piękny przykład ustanowił Paweł! Bracia na całej ziemi potrzebują naszych modlitw, aby wytrwać i pomimo cierpień zachować radość. Kiedy więc dowiadujemy się, iż dla braci z innego zboru lub kraju nastał trudny okres, bierzmy wzór z Pawła i nie ograniczajmy się w modlitwach do ogólników. Być może członkowie pobliskiego zboru ucierpieli podczas klęski żywiołowej lub borykają się z problemami o charakterze duchowym. W niektórych państwach, gdzie mieszkają chrześcijanie, wybuchają wojny domowe lub krwawe walki plemienne. W swych modlitwach prośmy zatem Boga, by pomógł naszym braciom ‛chodzić w sposób godny Jehowy’, dalej wydawać owoce Królestwa — pomimo wszelkich przeciwności — oraz wzrastać w poznaniu. Dzięki temu słudzy Boga otrzymują Jego ducha i zostają „umocnieni wszelką mocą”. Możemy być pewni, że nasz Ojciec usłyszy te prośby i na nie zareaguje (1 Jana 5:14, 15).
16, 17. (a) Za co według słów Pawła powinniśmy być wdzięczni? (b) W jakim sensie lud Boży został uwolniony oraz uzyskał przebaczenie?
16 Paweł napisał Kolosanom, że powinni ‛dziękować Ojcu, który sprawił, iż się nadają do uczestniczenia w dziedzictwie świętych w świetle’. My również składajmy dzięki niebiańskiemu Ojcu za miejsce, które dla nas przewidział w niebiańskiej lub w ziemskiej dziedzinie Królestwa. Co jednak Bóg uczynił, by niedoskonali ludzie mogli być uznani za godnych takiego zaszczytu? Paweł wyjaśnił to swym braciom namaszczonym duchem: „On nas wyzwolił spod władzy ciemności i przeniósł do królestwa swego umiłowanego Syna, poprzez którego mamy uwolnienie na podstawie okupu, przebaczenie naszych grzechów” (Kolosan 1:12-14).
17 Niezależnie od tego, czy spodziewamy się żyć w niebie, czy na ziemi, każdego dnia dziękujemy Bogu, że nas wyzwolił z niegodziwego systemu ciemności, biorąc za podstawę naszą wiarę w bezcenną ofiarę okupu złożoną przez umiłowanego Syna Jehowy (Mateusza 20:28). Chrześcijanie namaszczeni duchem korzystają z okupu w szczególny sposób, dzięki czemu mogą zostać ‛przeniesieni do królestwa umiłowanego Syna Bożego’ (Łukasza 22:20, 29, 30). Ale także „drugie owce” odnoszą już teraz pożytek z okupu (Jana 10:16). Chrześcijanie ci mogą uzyskać od Boga przebaczenie grzechów oraz zostać uznani przez Niego za ludzi prawych jako Jego przyjaciele. W obecnych czasach końca mają ogromny udział w rozgłaszaniu „tej dobrej nowiny o królestwie” (Mateusza 24:14). Poza tym przyświeca im cudowna nadzieja, że z końcem Tysiącletniego Panowania Chrystusa będą już prawi w pełnym znaczeniu tego słowa oraz doskonali pod względem fizycznym. Po przeczytaniu Księgi Objawienia 7:13-17 przyznasz zapewne, iż zawarty tam opis dowodzi, że Bóg ich uwolnił i że im błogosławi.
18. Jakie dzieło pojednania, wspomniane w Liście do Kolosan, Bóg w dalszym ciągu realizuje?
18 List Pawła pomaga nam sobie uświadomić, jak wiele zawdzięczamy największemu ze wszystkich ludzi. Czego Bóg dokonuje za pośrednictwem Chrystusa? ‛Na nowo pojednuje ze sobą wszystko inne — czy to, co na ziemi, czy to, co w niebiosach — wprowadzając pokój przez krew, którą on przelał na palu męki’. Bóg dąży do tego, by całe stworzenie było z Nim w pełni zjednoczone, tak jak to się działo przed buntem w Edenie. Aby doprowadzić do owego pojednania, posłużył się tą samą Osobą, przy pomocy której wszystko stworzył (Kolosan 1:20).
W jakim celu Bóg nas umacnia?
19, 20. Jaki warunek musimy spełniać, jeśli chcemy być „święci i nieskalani”?
19 Takie pojednanie z Bogiem nakłada na nas pewne obowiązki. Kiedyś trwaliśmy w grzechach i byliśmy obcy Bogu. Ale teraz, gdy wierzymy w ofiarę złożoną przez Jezusa, a swe umysły odwróciliśmy od niegodziwych uczynków, stoimy przed Bogiem w zasadzie jako „święci i nieskalani, i nie podlegający oskarżeniu” (Kolosan 1:21, 22). Pomyśl tylko: tak jak Jehowa nie wstydził się starożytnych wiernych świadków, tak też nie wstydzi się nas, gdy wzywamy Go jako swego Boga (Hebrajczyków 11:16). Dzisiaj nikt nie może nam zarzucić, że niesłusznie nosimy Jego wzniosłe imię lub że lękamy się obwieszczać je aż po krańce ziemi!
20 Zwróćmy jednak uwagę na przestrogę, którą Paweł dodał w Liście do Kolosan 1:23: „Oczywiście pod warunkiem, że trwacie w wierze, osadzeni na fundamencie i niezłomni, a nie dajecie się odsunąć od nadziei tej dobrej nowiny, którą usłyszeliście i którą głoszono wszelkiemu stworzeniu pod niebem”. Zasadnicze znaczenie ma wierność wobec Jehowy i kroczenie śladami Jego umiłowanego Syna. Jehowa i Jezus tak wiele dla nas uczynili! Okazujmy Im zatem miłość, dając posłuch radzie Pawła.
21. Co dzisiaj może nas wprawiać w wielki zachwyt?
21 Chrześcijanie w Kolosach musieli być zachwyceni wiadomością, iż ‛tę dobrą nowinę, którą usłyszeli’, wcześniej „głoszono wszelkiemu stworzeniu pod niebem”. Obecnie docierają do nas jeszcze bardziej fascynujące informacje o tym, jak szeroko jest rozgłaszana dobra nowina o Królestwie — w dziele tym uczestniczy ponad cztery i pół miliona Świadków w przeszło 230 krajach. A co roku prawie 300 000 osób ze wszystkich narodów zostaje pojednanych z Bogiem! (Mateusza 24:14; 28:19, 20).
22. Co Bóg może dla nas uczynić, nawet jeśli cierpimy prześladowania?
22 Chociaż List do Kolosan Paweł najwyraźniej napisał w więzieniu, wcale nie użalał się na swój los. Przeciwnie, oświadczył on: „Raduję się teraz w swoich cierpieniach za was”. Wiedział, co to znaczy „w pełni wytrwać i z radością okazywać wielkoduszną cierpliwość” (Kolosan 1:11, 24). Ale zdawał sobie też sprawę, że nie dokonuje tego o własnych siłach. Umacniał go Jehowa! To samo dzieje się w dobie obecnej. Tysiące uwięzionych i prześladowanych Świadków nie przestało radować się służbą dla Jehowy. Przekonali się o prawdziwości słów Bożych zapisanych w Księdze Izajasza 40:29-31: „Zmęczonemu daje siłę (...) Ci, którzy ufają Panu, nabierają siły”.
23, 24. O jakiej świętej tajemnicy mówi List do Kolosan 1:26?
23 Rozgłaszanie dobrej nowiny skupiającej się na Chrystusie było dla Pawła czymś bardzo istotnym. Pragnąc, by inni także docenili rolę Chrystusa w zamierzeniu Bożym, opisał ją jako „świętą tajemnicę ukrytą od minionych systemów rzeczy i od minionych pokoleń”. Ale nie miała pozostać tajemnicą na zawsze. Paweł dodał więc: „Teraz jednak została ona ujawniona jego świętym” (Kolosan 1:26). Kiedy w Edenie wszczęto bunt, Jehowa zapowiedział nastanie lepszych czasów, zapewniając, iż ‛potomstwo niewiasty zmiażdży głowę węża’ (Rodzaju [1 Mojżeszowa] 3:15, BT). Co oznaczały te słowa? Przez całe pokolenia i stulecia pozostawało to tajemnicą. Później pojawił się Jezus, który „na życie i nieskażoność rzucił światło przez dobrą nowinę” (2 Tymoteusza 1:10).
24 „Święta tajemnica” rzeczywiście skupia się na Chrystusie i na mesjańskim Królestwie. Kiedy Paweł wspomniał o „tym, co w niebiosach”, chodziło mu o osoby mające razem z Chrystusem sprawować władzę w Królestwie. Przy ich współudziale na „to, co na ziemi”, czyli na wszystkich ludzi, którzy będą tutaj żyć na wieki w raju, spłyną niewysłowione błogosławieństwa. Całkiem słusznie więc Paweł posłużył się określeniem „chwalebne bogactwo tej świętej tajemnicy” (Kolosan 1:20, 27).
25. Jakie nastawienie powinniśmy dziś przejawiać zgodnie z Listem do Kolosan 1:29?
25 Paweł ogromnie pragnął zająć miejsce w Królestwie. Zdawał sobie jednak sprawę, że nie może po prostu usiąść z założonymi rękami i czekać. „Ciężko pracuję, wytężając siły zgodnie z jego oddziaływaniem, które we mnie działa z mocą” (Kolosan 1:29). Zauważmy, że Jehowa za pośrednictwem Chrystusa umocnił Pawła, aby mógł pełnić zbawczą służbę. Jehowa może to samo uczynić dla nas. Powinniśmy jednak zapytać samych siebie: „Czy pałam takim duchem ewangelizacji, jak wówczas, gdy poznawałem prawdę?” Jak odpowiedziałeś na to pytanie? A co może każdemu z nas pomóc w tym, byśmy w dalszym ciągu ‛ciężko pracowali i wytężali siły zgodnie z oddziaływaniem mocy Jehowy’? Sprawę tę omawia następny artykuł.
Czy zauważyłeś?
◻ Co nas upewnia, iż Jehowa może dla dobra ludzi okazać swą moc?
◻ W jakich okolicznościach Paweł napisał słowa zawarte w pierwszym rozdziale Listu do Kolosan?
◻ W jaki sposób Bóg doprowadza do pojednania, o którym jest mowa w Liście do Kolosan 1:20?
◻ Do czego Jehowa może nas uzdolnić swoją mocą?
[Mapa i ilustracja na stronie 8]
[Patrz publikacja]
KOLOSY