Nabieraj nowych sił, nie poddawaj się zmęczeniu

„Zmęczonemu daje siłę, a bezsilnemu moc w obfitości” (Izaj. 40:29, Biblia warszawska).

 1, 2. Z jakiego względu chrześcijan można przyrównać do sportowców startujących w maratonie?

PEWNEGO październikowego poranka 1984 roku w ulice Nowego Jorku wlał się 16-tysięczny tłum zawodników startujących do zorganizowanego tam masowego biegu maratońskiego. Od linii mety dzieliło ich mniej więcej 42,2 kilometra. Jesienny dzień okazał się nadspodziewanie upalny i wilgotny; w powietrzu zawisła ciężka duchota, która wyczerpywała biegaczy i wystawiała na próbę ich wytrwałość. Nawet najlepsi musieli dobywać z siebie ostatnich sił. Wielu poddało się narastającemu zmęczeniu i zrezygnowało z walki; w sumie blisko 2000 osób wycofało się z wyścigu. Ci, którzy go ukończyli, przezwyciężyli bardzo ciężkie warunki.

² Chrześcijanie również stanęli do zawodów. Ubiegają się w nich o nagrodę, którą jest życie wieczne. Muszą walczyć do samego końca, jak maratończycy. Potrzebują więc wytrwałości. Nie wolno im osłabnąć ani dać się ogarnąć znużeniu. Nasz bieg o nagrodę życia nie przypomina krótkiego sprintu, lecz zmagania na długim dystansie. Apostoł Paweł napisał do współwyznawców w Koryncie: „Czyż nie wiecie, że biorący udział w wyścigu wszyscy biegną, lecz tylko jeden otrzymuje nagrodę? Tak biegnijcie, aby ją zdobyć” (1 Kor. 9:24). Toteż chrześcijanie biegną z wytężeniem wszystkich sił (Łuk. 13:24).

 3. Jedynie dzięki czemu chrześcijanie zdołają aż do końca utrzymać szybkie tempo?

³ Może jednak zapytasz: Kto wytrzyma do końca takie tempo? Nikomu się to nie uda, jeśli będzie liczył tylko na własne siły. Chcąc zdobyć nagrodę, musimy pobierać moc od Jehowy Boga, który jest Źródłem dynamicznej energii (Hioba 36:22; Ps. 108:14, Biblia Tysiąclecia).

JEHOWA ŹRÓDŁEM DYNAMICZNEJ ENERGII

 4. Dlaczego w myśl słów proroka Izajasza możemy ufać, że Jehowa potrafi dodać sił swoim sługom?

⁴ Nie ulega kwestii, że Jehowa jest w stanie pokrzepić swoich sług. Oto, co Wszechmocny powiedział ustami proroka Izajasza o nieograniczonym zasięgu swych możliwości oraz potędze swoich niezrównanych dzieł: „Podnieście oczy w górę i popatrzcie. Kto stworzył te rzeczy? Ten sam, który wywodzi ich poczet nawet według liczby, wszystkie je woła wręcz po imieniu. Dzięki obfitości dynamicznej energii — bo jest On także pełen żywotności — żadnej z nich nie brak. (...) Czy się nie dowiedziałeś albo czyś nie słyszał? Jehowa, Stwórca krańców ziemi, jest Bogiem aż po czas niezmierzony. Nie ustaje ani nie popada w zmęczenie. Nie da się zgłębić Jego rozumu” (Izaj. 40:26-28).

 5, 6. Uzasadnij przykładami, że Jehowa dysponuje „obfitością dynamicznej energii”.

⁵ Twórcza moc Jehowy widoczna w Jego dziełach — od nieskończenie małych do nieskończenie wielkich — budzi lęk i podziw! Pomyśl na przykład o atomach, miniaturowych „cegiełkach”, z których składa się cała materia, w tym również my, ludzie. Są tak małe, że w kropli wody mieści się ich 100 trylionów. Ale rzecz zdumiewająca: energia uwięziona w ich jądrach wystarczyła na przykład pewnego razu do spowodowania wybuchu, który zrobił w ziemi wyrwę o głębokości 100 metrów i średnicy 400 metrów.

⁶ Na przeciwległym końcu skali wielkości znajduje się Słońce. Ten olbrzymi piec jądrowy o masie miliardów ton ogrzewa cały nasz Układ Słoneczny. Za paliwo służy mu właśnie energia nagromadzona w drobniutkich atomach. Od owej gigantycznej ciepłowni w kosmosie zależy życie wszystkich roślin, zwierząt i ludzi na ziemi, a chociaż nasza planeta korzysta tylko z maleńkiej części uruchomionych tam mocy, są to zupełnie wystarczające ilości. Fred Hoyle pisze w książce pt. Astronomy: „Niewielka część energii słonecznej, którą odbiera Ziemia — szacuje się, że jest to ułamek rzędu 5 stubilionowych — przewyższa 100 000 razy globalną ilość energii zużywanej przez przemysł całego świata”.

 7. Do jakiego wniosku prowadzą rozmyślania nad potęgą uwidoczniającą się w dziełach Jehowy?

⁷ A przecież Słońce to tylko jedna z miliardów gwiazd tworzących naszą galaktykę, zwaną Drogą Mleczną; w dodatku jest ona zaledwie gwiazdą średniej wielkości. Mało tego: według obliczeń astronomów w poznanym dotąd wszechświecie znajduje się jakieś 100 miliardów galaktyk. Czyż sama myśl o tym nie wprawia w oszołomienie? Nic dziwnego więc, że człowiek imieniem Hiob, rozmyślając nad tym, jak Jehowa ‛sam rozciągnął niebiosa’, rzekł: „Czyni cuda niezbadane, nikt nie zliczy Jego dziwów” (Hioba 9:8-10, BT, wydanie III).

JEHOWA ZDOŁA CIĘ WZMOCNIĆ

 8. (a) Jedynie komu Jehowa do woli użycza swej siły? Dlaczego? (b) Dlaczego zapewnienie z Księgi Izajasza 40:29-31 krzepi w nas wiarę?

⁸ Z owego Źródła dynamicznej energii swobodnie i do woli mogą czerpać prawdziwi czciciele Jehowy, gdyż to On stworzył wszechświat i podtrzymuje jego byt. Słudzy Boży mają możność ‛umocnić się siłą przekazywaną przez Jego świętego ducha’, przy czym nie muszą się obawiać niedoborów energetycznych (Efez. 3:16; Ps. 84:5, 6, Miłosz). I prawdą jest, że o naszym zwycięstwie w biegu po życie decyduje posiadanie bezgranicznego zaufania, iż Jehowa może pchnąć nas swym potężnym ramieniem aż poza linię mety. A On potrafi nas wzmocnić. Prorok Izajasz słusznie powiedział o Nim: „Dodaje strudzonemu siły, a nie mającego dynamicznej energii napełnia obfitością mocy. Chłopcy ustaną i ogarnie ich zmęczenie, a nawet młodzieńcy niechybnie się będą potykać, ale ci, którzy pokładają nadzieję w Jehowie, odzyskają siłę. Uniosą się na skrzydłach niby orły. Będą biegli, a się nie zmęczą; będą chodzili, a nie ustaną” (Izaj. 40:29-31). Już samo przeczytanie tych słów podnosi nas na duchu.

 9. Jak Jehowa może ci pomóc w pokonaniu trudności piętrzących się niczym ‛góry’?

⁹ Niekiedy możesz poczuć się słaby i bezbronny wobec na pozór nieprzezwyciężonych trudności, które piętrzą się przed tobą, grożąc powstrzymaniem twego zapału w prawdziwym wielbieniu. Nie trać wtedy otuchy! Zwróć się do swego Wszechpotężnego Ojca w niebie. On wzmacnia wszystkich, ‛którzy w Nim pokładają nadzieję’. Czyż Stwórca atomu miałby nie dostarczyć swym sługom tyle dynamicznej energii, by przesunąć te ‛góry’? Zrobi to z całą pewnością! (Marka 11:23).

10. (a) Co może zmęczyć chrześcijańskiego biegacza? (b) Co chciałby ci wyrządzić Szatan?

¹⁰ Z kolei innych chrześcijan może tak dalece nużyć codzienne zmaganie się z naciskiem świata, który demonstracyjnie łamie zasady Boże, że odzywa się w nich pragnienie, by zwolnić tempo, a nawet wycofać się z biegu po życie. Choroby, kłopoty pieniężne, problemy rodzinne, samotność albo inne przeciwności też potrafią wpłynąć na człowieka przygnębiająco. A uczucie zniechęcenia szybko pozbawia chrześcijanina energii, podobnie jak parny dzień łatwo wycieńcza maratończyka. Wielki przeciwnik, Szatan Diabeł, stosuje takie metody, usiłując złamać twą prawość, którą zachowujesz jako sługa Jehowy (1 Piotra 5:8). Nie daj mu zatryumfować! Szukaj pomocy u Stwórcy miliardów galaktyk, który umie odnowić zasoby twej energii duchowej. Jehowa jest w stanie cię wesprzeć (Ps. 37:17; 54:6, Bw).

11. Jak w pokonywaniu przeszkód możemy brać przykład z Dawida?

¹¹ Kiedy Dawid napotykał przeszkody, zawsze przekonywał się o tym, że u Jehowy można uzyskać nowe siły. Ożywiony Jego świętym duchem, był potem zdolny niejako ‛przeskoczyć’ wszelkie trudności. Sam przyznał: „Z Tobą zdobywam wały, mur przeskakuję dzięki mojemu Bogu”. Napisał również: „W Bogu dokonamy czynów pełnych mocy; i On podepcze naszych nieprzyjaciół” (Ps. 18:30; 60:14, BT). To samo Jehowa może uczynić dla ciebie.

PRZEMAGAJ ZNUŻENIE DUCHOWE

12. (a) Dlaczego trzeba niezwłocznie usuwać zmęczenie duchowe? (b) Jakie są objawy takiego zmęczenia? (c) Jakich środków zaradczych dostarczył Jehowa, aby orzeźwić strudzonych duchowo?

¹² Musimy szybko dostrzegać oznaki duchowego zmęczenia i równie szybko stosować środki zaradcze. Dlaczego? Ponieważ tylko nieliczni, którzy ‛wytężają swoje siły, żeby wejść przez wąskie drzwi’, lub — używając innego porównania — tylko ci, którzy przebiegną linię mety, zdobędą nagrodę życia wiecznego (Łuk. 13:24; Filip. 3:12, 13). Przeanalizuj zamieszczoną w ramce na następnej stronie treść opatrzoną tytułem: „Jak przezwyciężać znużenie duchowe”. Czy u siebie lub u członków swojej rodziny zauważyłeś któryś z wymienionych tam objawów? Jeżeli tak, to natychmiast poczyń odpowiednie kroki, by zmienić sytuację. Zregeneruj swe siły duchowe, korzystając z wyszczególnionych w owym zestawieniu środków pomocy, których dostarcza Jehowa.

13, 14. (a) Czyje przykłady mogą nam ułatwić nabieranie nowych sił duchowych? (b) Jakie wskazówki pewnego długoletniego sługi Jehowy pomogą nam w kontynuowaniu wyścigu?

¹³ Możesz dawać odpór ogarniającemu cię znużeniu duchowemu, biorąc wzór ze zwycięskich sług Bożych, o jakich mówi Biblia. Opisano w niej bardzo wielu ludzi, mężczyzn i kobiet, młodszych i starszych, którzy wytrwali do końca. Przeczytaj sobie o nich chociażby w Liście do Hebrajczyków 11:4-40. Podobnie w czasach nowożytnych mnóstwo naszych drogich braci i sióstr niestrudzenie trwa w służbie dla Jehowy.

¹⁴ Niejaki George, Świadek Jehowy mieszkający na południu Stanów Zjednoczonych, jest przykładem chrześcijanina, który w wyścigu o nagrodę życia wiecznego nie poddał się zmęczeniu. Rozpoczął ten bieg ponad 50 lat temu i po dziś dzień jest silny duchowo. Posłuchajmy jego rad:

„Na jedno chciałbym położyć nacisk: Trzymajcie się organizacji. Pamiętajcie, że kieruje nią Jezus Chrystus, którego na to stanowisko zamianował Jehowa. Nie zniechęcajcie się więc, gdy nawet ktoś bardzo wam bliski nie dochowuje wierności. Jeżeli nie w pełni coś rozumiecie lub trudno się wam z czymś pogodzić, bądźcie pewni, że za jakiś czas rzecz się wyjaśni. Organizacja Jehowy wiodła nas aż dotąd. Zaufajcie, że wprowadzi nas również do nowego porządku rzeczy” (Jana 6:66-68).

15. Co trzeba robić, aby skorzystać z budującego wzoru innych chrześcijan?

¹⁵ Takich nieocenionych bojowników możesz znaleźć także we własnym zborze albo spotkać na zgromadzeniach obwodowych. Porozmawiaj z nimi. Ucz się od nich. Ponadto przykłady wiernych sług Bożych znajdziesz opisane w Strażnicy, w Roczniku Świadków Jehowy i w innych publikacjach Towarzystwa. Zapoznaj się z tymi przeżyciami. Przekonasz się, ile sił można z nich zaczerpnąć.

STARSI, BĄDŹCIE NAPRAWDĘ „POKRZEPIENIEM”

16. (a) Jak starsi mogą wspierać współchrześcijan, pomagając im w nabieraniu nowych sił? (b) O czym powinni pamiętać starsi, gdy zachęcają drugich i służą im radą?

¹⁶ Starsi w zborze powinni być szczególnie wyczuleni na potrzebę wspomagania tych, którzy zaczynają się chwiać i słabnąć. W Księdze Izajasza 35:3 znajdujemy piękną radę: „Pokrzepcie ręce osłabłe, wzmocnijcie kolana omdlałe!” (BT). Ale jak się wywiązać z tego zadania? Po pierwsze bądź dobrym obserwatorem. Ustal prawdziwą przyczynę widocznego zwolnienia tempa. Udziel danej osobie praktycznych wskazówek, opartych na Słowie Bożym i dostosowanych do jej sytuacji. Bądź przy tym rozważny. Chcesz przecież zachęcić swego brata, a nie podciąć go.a Nie wymagaj więc, by kierował się nakazami twojego sumienia, nie narzucaj mu swoich rozwiązań ani nie naznaczaj go piętnem niedojrzałości, gdy wzbrania się podzielać twoje osobiste poglądy. Rady i wskazówki starszych muszą pochodzić z Biblii. Z pewnością nie chcieliby utrudniać biegu swym współwyznawcom przez obciążanie ich zbędnymi przepisami zborowymi (zestaw Mat. 11:28, 29 z Mat. 23:2-4).

17. Jak starsi mogą udaremnić zabiegi Szatana, obliczone na to, by chrześcijanie zwolnili tempo?

¹⁷ Starsi okażą się prawdziwymi naśladowcami Chrystusa, gdy nie będą szczędzić pochwał członkom zboru. Niech twoi chrześcijańscy bracia i siostry czują się rzeczywiście doceniani i potrzebni! Szatański system rzeczy aż nazbyt często daje im do zrozumienia, że się do czegoś nie nadają. Toteż chrześcijanom, którzy biegną w wyścigu o życie i pragną go zwycięsko ukończyć, są potrzebne nie tyle krytyczne komentarze, ile serdeczne, przyjacielskie zachęty. Na przykład pewna siostra w średnim wieku była zmuszona wycofać się ze służby pionierskiej, ale wciąż gorąco pragnęła do niej wrócić. Niestety nie pozwalały jej na to warunki finansowe. Jeden ze starszych, choć miał dobre intencje, zapytał ją tonem jakby lekkiej wymówki: „Kiedy znowu będziesz pionierką?” Był zaskoczony suchą odpowiedzią: „Wtedy, gdy mąż zarobi na czynsz”. Dopiero później się dowiedział, że pracowała w służbie pełnoczasowej, utrzymując się głównie z poborów męża. Ponieważ jednak firma, w której był zatrudniony, coraz częściej przyjmowała zamówienia budzące w nim wątpliwości, więc kierowany chrześcijańskim sumieniem postanowił się zwolnić. Ze względu na wiek trudno mu było znaleźć nową posadę. Nie mając innego wyjścia, przyjął znacznie gorzej płatne stanowisko, a żona również musiała podjąć pracę w pełnym wymiarze godzin.

18. Jak starsi powinni się okazywać „pokrzepieniem”?

¹⁸ Czy z opisanego powyżej zdarzenia należy wnioskować, że starsi powinni się powstrzymywać od udzielania rad współwyznawcom? Bynajmniej. Rzecz w tym, że gdy ktoś potrzebuje zachęty lub jakichś wskazówek, trzeba najpierw rzeczywiście wejść w jego położenie, a nie opierać się na powierzchownych obserwacjach (Jak. 2:15, 16). Czyniąc tak, starsi będą dla zboru prawdziwym „pokrzepieniem” (Kol. 4:11).

19. Jak można pomagać pionierom, aby nie poddali się zmęczeniu?

¹⁹ Coraz więcej głosicieli Królestwa przyśpiesza tempo i staje się pionierami stałymi. Maratończycy potrafią zmobilizować swe siły, gdy słyszą doping publiczności. Co więc robisz, aby dodać ducha pionierom w twoim zborze i pomóc im osiągnąć zwycięstwo? Doug i Joanne obrali służbę pełnoczasową za cel swego życia. Na pewno nie czują się zachęceni, gdy drudzy ich pytają: „Kiedy będziecie mieć dzieci?” Albo: „Kiedy się wreszcie urządzicie?” Zupełnie inaczej jest jednak, gdy chrześcijańscy bracia udzielają im moralnego poparcia, mówiąc: „Dalej trzymajcie się tak dzielnie. Cieszymy się, że współpracujecie z naszym zborem jako pionierzy”. Takie słowa nie tylko chronią ich przed duchowym znużeniem; słysząc je wzbijają się w służbie pionierskiej w górę „niby orły”! (por. Izaj. 40:31).

JAK PIONIERZY MOGĄ NABIERAĆ NOWYCH SIŁ

20, 21. Jak niektórzy głosiciele pełnoczasowi nabierają nowych sił?

²⁰ Posłuchajmy, co na ten temat ma do powiedzenia małżeństwo Frederick i Marian. Wiedzą, jak odnawiać swoje siły. Są misjonarzami w Ameryce Środkowej i oboje przekroczyli już siedemdziesiątkę. On rozpoczął tę pracę w roku 1946, a ona w 1950. Co sprawia, że dotąd trwają w tej gałęzi służby dla Jehowy? Frederick odpowiada: „Miłujemy Jehowę i chcemy pomagać ludziom, a prócz tego stale mamy w pamięci cel, którym jest życie wieczne”. Ze słów jego żony wynika, że oboje zawdzięczają swą wytrwałą aktywność obietnicom Bożym. A co zabezpiecza ich przed zmęczeniem? „Bez względu na to, jakie dostaniesz zadanie”, radzi brat, „zajmuj się nim pilnie”. Żona jego zaleca „stałość w pracy teokratycznej” i dodaje: „Kiedy człowiek się zestarzeje, nie może już robić wszystkiego, co by chciał. Nieraz mnie to irytuje, ale w modlitwie powierzam tę sprawę Jehowie”. Frederick kończy cenną wskazówką: „Modlimy się każdego wieczora, prosząc Jehowę o pomoc” (1 Piotra 4:7).

²¹ Lavonia ma 67 lat i od 20 lat pełni stałą służbę pionierską. Ostatniego roku chorowała na serce i spędziła 15 dni w szpitalu, a teraz regularnie przyjmuje leki. Ciężko przeżyła śmierć kilku członków rodziny, w tym męża i ojca. Mimo to dalej wytęża siły. Skąd je bierze? Oto jej odpowiedź: „Bardzo pomaga mi to, że mogę w większej mierze uczestniczyć w głoszeniu dobrej nowiny. Kiedy opowiadam drugim o Jehowie, zapominam o swoich kłopotach. Ogarnia mnie wtedy spokój wewnętrzny i odczuwam radość, dla której warto żyć”. Siostra ta wcale nie ma zamiaru wycofać się ze służby pełnoczasowej; mówi natomiast: „Widok osób, które poznają Jehowę i Jego wspaniałe zamierzenie, sprawia mi tyle zadowolenia, że ani myślę zaprzestać tej pracy” (Dzieje 20:35).

22. O co w dalszym ciągu musimy dbać, aby zwyciężyć w biegu po życie wieczne?

²² Bez względu na to, czy teraz jesteśmy w stanie wytężać swe siły jako pionierzy, czy też nie, wszyscy możemy mocno trwać przy Jehowie, który jest Źródłem dynamicznej energii, oraz przy Jego organizacji. W dalszym ciągu nabierajmy nowych sił, lojalnie służąc naszemu Bogu. Wtedy będziemy mogli powtórzyć za prorokiem Habakukiem: „Jehowa, Pan Wszechwładny, jest dla mnie energią życiową; to On sprawi, że nogi moje staną się jak nogi łań” (Hab. 3:19). Dzięki temu nie zmęczymy się ani nie ustaniemy. Pamiętajmy, że wyścig dobiega końca. Meta już blisko!

[Przypis]

Pytania do powtórki:

◼ Jedynie kto może swobodnie korzystać z dynamicznej energii Jehowy?

◼ Wymień niektóre objawy znużenia duchowego.

◼ Jakie środki przygotowane przez Jehowę umożliwiają nabranie nowych sił?

◼ Jak starsi oraz inni członkowie zboru mogą pomagać pionierom w kontynuowaniu ‛biegu’?

[Ramka na stronie 18]

JAK PRZEZWYCIĘŻAĆ ZNUŻENIE DUCHOWE

Oznaki zmęczenia

▪ Brak panowania nad sobą w jedzeniu, piciu i szukaniu rozrywek

▪ Utrata zapału do prawdy, postawa zadowolonego z siebie

▪ Utrzymywanie się poważnych wątpliwości

▪ Zaniedbanie spotykania się ze współchrześcijanami na zebraniach zborowych

▪ Zanik gorliwości i radości w służbie polowej

▪ Krytykancka postawa wobec starszych i organizacji

Środki pomagające wytrwać

▪ Modlitwa o pomoc ducha świętego (Łuk. 11:13; Gal. 5:22, 23; 1 Piotra 4:7)

▪ Studium osobiste (Ps. 1:1, 2)

▪ Rozmyślanie nad kwestiami biblijnymi (Ps. 77:13, Bw)

▪ Regularna obecność na zebraniach i większych zgromadzeniach (Neh. 8:1-3, 8, 10; Hebr. 10:23-25)

▪ Systematyczne wyruszanie do służby polowej (Dzieje 20:18-21)

▪ Pomoc duchowa udzielana przez starszych w zborze i nadzorców podróżujących (Rzym. 1:11, 12; Hebr. 13:17)

[Ilustracje na stronie 16]

Jehowa, Stwórca wszechświata, pomaga swym świadkom w nabieraniu nowych sił