EWANGELIZATOR

Głosiciel ewangelii, czyli dobrej nowiny, zwiastun dobrych wieści. Greckie słowo euaggelistés („ewangelizator”) jest spokrewnione ze słowem euaggélion, które znaczy „ewangelia”, „dobra nowina” (zob. DOBRA NOWINA oraz Nah 1:15, przyp. w NW; Mt 4:23, przyp. w NW). Wielkim Ewangelizatorem, który przekazuje dobre wieści, jest sam Jehowa. Po grzechu Adama ogłosił dobrą nowinę, zapisaną w Rodzaju 3:15, o pojawieniu się potomstwa, które rozgniecie głowę wężowi. W ten sposób dał ludzkości nadzieję (Rz 8:20). Potem oznajmił dobrą nowinę Abrahamowi, przedstawiając mu dalsze szczegóły dotyczące obiecanego potomstwa (Rdz 12:1-3; Gal 3:8). W Izajasza 52:7 przepowiedziano, że ktoś przyniesie „dobrą nowinę” dotyczącą powrotu Żydów z Babilonu. Fragment ten zacytował apostoł Paweł w odniesieniu do chrześcijańskiej działalności ewangelizacyjnej (Rz 10:15). Ewangelizatorem był też anioł Gabriel, gdy Zachariaszowi ogłaszał dobrą nowinę o narodzinach Jana Chrzciciela, a Marii o narodzinach Jezusa. W czasie narodzin Jezusa pewien anioł okazał się ewangelizatorem dla pasterzy (Łk 1:18-38; 2:10). Również Jan Chrzciciel był ewangelizatorem, gdyż „oznajmiał ludowi dobrą nowinę” (Łk 3:18). Wszyscy uczniowie Jezusa brali udział w publicznej służbie ogłaszania dobrej nowiny, byli więc ewangelizatorami (Dz 8:4).

Ewangelizatorzy będący misjonarzami. Co prawda wszyscy chrześcijanie mają być ewangelizatorami, jednak Paweł użył tego słowa w szczególnym znaczeniu w Efezjan 4:8, 11, 12, opisując „dary w ludziach”, które Chrystus dał zborowi, „wstąpiwszy na wysokość”: „I on dał niektórych jako apostołów, niektórych jako proroków, niektórych jako ewangelizatorów, niektórych jako pasterzy i nauczycieli (...) dla budowania ciała Chrystusowego”. Wyjątkowy charakter pracy tych ewangelizatorów polegał na tym, że usługiwali jako misjonarze. Często prowadzili działalność na nowych terenach, gdzie dobra nowina nie była jeszcze głoszona. W wersecie 11 ewangelizatorzy zostali wymienieni przed pasterzami i nauczycielami, ponieważ dopiero wtedy, gdy się obwieści dobrą nowinę i pozyska nowych uczniów, pasterze i nauczyciele mogą prowadzić dalsze dzieło budowania.

Takim szczególnym ewangelizatorem był Filip. On pierwszy po dniu Pięćdziesiątnicy prowadził działalność w Samarii, i to z bardzo dobrym rezultatem. Następnie został posłany przez anioła do etiopskiego eunucha, któremu przekazał dobrą nowinę o Chrystusie, a następnie go ochrzcił. Potem duch zabrał Filipa, by głosił w Aszdodzie i wszystkich miastach po drodze do Cezarei (Dz 8:5, 12, 14, 26-40). Działalność ewangelizacyjną na wielką skalę prowadził Paweł (2Ko 10:13-16). Ewangelizatorem i misjonarzem był Tymoteusz, któremu Paweł w pożegnalnych radach tak zwrócił uwagę na doniosłe znaczenie ewangelizacji: „Ty jednak zachowuj we wszystkim trzeźwość umysłu, cierp zło, wykonuj dzieło ewangelizatora, dokładnie pełnij swe usługiwanie”. Tymoteusz oprócz głoszenia z innymi chrześcijanami dobrej nowiny usługiwał w charakterze pasterza i nauczyciela jako nadzorca w Efezie (2Tm 4:5; 1Tm 1:3).

Ewangelizacja w „czasie końca”. Największa w dziejach kampania ewangelizacyjna miała być prowadzona w „czasie końca”, jak to wynika z wypowiedzi Jezusa zanotowanej w Mateusza 24:14: „Ta dobra nowina o królestwie będzie głoszona po całej zamieszkanej ziemi (...) a potem nadejdzie koniec”. Obecnie propaguje się różne idee ekonomiczne, polityczne, medyczne itp. Tymczasem chrześcijanom nakazano głosić o Królestwie Bożym i czynić uczniów Jezusa Chrystusa (1Ko 9:16; 2Tm 4:2; 1Pt 1:12, 25; 4:17). Anioł lecący środkiem nieba z wiecznotrwałą dobrą nowiną oznajmia: „Boga się bójcie i dajcie mu chwałę, ponieważ nadeszła godzina jego sądu, oddajcie więc cześć Temu, który uczynił niebo i ziemię, i morze, i źródła wód” (Obj 14:6, 7). Właśnie tę dobrą nowinę ma rozgłaszać chrześcijański ewangelizator. I podobnie jak w czasach biblijnych byli ewangelizatorzy w szczególnym znaczeniu tego słowa, pełniący służbę misjonarską tak jak Filip, również dzisiaj niektórzy chrześcijanie są misjonarzami i nawet wyjeżdżają, by głosić w innych krajach (Dz 21:8). Niemniej wszyscy chrześcijanie — bez względu na to, gdzie przebywają — są zobowiązani być ewangelizatorami i oznajmiać dobrą nowinę ludziom wszelkiego pokroju (Rz 10:9, 10).