Życie i służba Jezusa

Wizja przyszłej chwały Chrystusa w Królestwie

JEZUS jest w drodze do Cezarei Filipowej. Zatrzymawszy się w jakimś miejscu, naucza swoich apostołów oraz towarzyszącą im rzeszę ludzi. Między innymi kieruje do nich elektryzujące słowa: „Zaprawdę powiadam wam, że pośród stojących tutaj są tacy, którzy na pewno nie zakosztują śmierci, dopóki nie zobaczą wpierw Syna Człowieczego przychodzącego w swym Królestwie”.

Co Jezus mógł mieć na myśli? — zapewne głowią się jego uczniowie. Mniej więcej tydzień później zabiera on Piotra, Jakuba i Jana i wspina się z nimi na wysoką górę. Prawdopodobnie dzieje się to w nocy, gdyż apostołowie są senni. Jezus modli się i nagle na ich oczach doznaje przemienienia. Twarz jego zaczyna jaśnieć jak słońce, nawet szaty lśnią jaskrawym blaskiem.

Następnie ukazują się postacie dwóch mężczyzn, „Mojżesza i Eliasza”, i zaczynają rozmawiać z Jezusem „o jego odejściu, które miało się dopełnić w Jeruzalem”. Chodzi najpewniej o śmierć i późniejsze zmartwychwstanie Jezusa. Z rozmowy tej wynika więc wyraźnie, że wbrew temu, czego pragnął Piotr, upokarzającej śmierci Chrystusa nie da się uniknąć.

Apostołowie, teraz już całkowicie rozbudzeni, patrzą i słuchają z przejęciem. Chodzi tylko o wizję, ale wygląda ona tak realistycznie, że Piotr zaczyna brać udział w tej scenie i mówi: „Panie, dobrze nam być tutaj. Jeżeli sobie życzysz, ustawię tu trzy namioty: jeden dla ciebie, a jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza”.

Piotr jeszcze mówi, gdy nagle wszystkich zakrywa świetlisty obłok, z którego dobiega głos: „Ten jest Syn mój umiłowany, który ma moje uznanie; jego słuchajcie”. Słysząc to, uczniowie padają na twarze. Ale Jezus mówi: „Wstańcie i nic się nie bójcie”. Kiedy się podnoszą, nie widzą nikogo prócz swego Mistrza.

Nazajutrz przy schodzeniu z góry Jezus przykazuje im: „Nikomu nie opowiadajcie tej wizji, aż Syn Człowieczy powstanie z martwych”. W związku z pojawieniem się w niej Eliasza apostołom nasuwa się pewne pytanie: „Dlaczego”, dociekają, „uczeni w Piśmie mówią, że najpierw musi przyjść Eliasz?”

„Eliasz już przyszedł”, odpowiada Jezus, „a oni go nie rozpoznali”. Ma przy tym na myśli Jana Chrzciciela, który wystąpił w podobnej roli, co Eliasz. Jan przygotował drogę nadchodzącemu Chrystusowi, tak jak Eliasz — Elizeuszowi.

Jakimż pokrzepieniem okazała się ta wizja zarówno dla Jezusa, jak i dla uczniów! Stanowiła niejako zapowiedź przyszłej chwały Chrystusa w jego Królestwie. Zgodnie z tym, co obiecał tydzień wcześniej, uczniowie rzeczywiście ujrzeli „Syna Człowieczego przychodzącego w swym Królestwie”. Już po śmierci Mistrza apostoł Piotr napisał, że stali się „naocznymi świadkami jego wspaniałości”, gdy byli „z nim na świętej górze”.

◆ Jak niektórzy, zanim jeszcze zakosztowali śmierci, ujrzeli Chrystusa przychodzącego w chwale swego Królestwa?

◆ O czym rozmawiali z Jezusem podczas tej sceny Mojżesz i Eliasz?

◆ Dlaczego wizja ta stała się wielkim pokrzepieniem dla uczniów?

[Całostronicowa ilustracja na stronie 7]