Gniew, nad którym się panuje, może być uzasadniony. Na przykład Bóg rozgorzał gniewem przeciw niemoralnym starożytnym miastom, Sodomie i Gomorze (1 Mojżeszowa 19:24). Dlaczego? Ponieważ mieszkający tam ludzie dopuszczali się drastycznych, wynaturzonych praktyk seksualnych, o czym wiedziano w całej okolicy. Kiedy do prawego Lota przybyli w gościnę anielscy posłańcy, zaatakowała ich gromada młodych i starych mężczyzn, którzy usiłowali dokonać na nich zbiorowego gwałtu. Tak skandaliczna niemoralność wzbudziła słuszny gniew Jehowy Boga (1 Mojżeszowa 18:20; 19:4, 5, 9).

A zatem jest różnica między Bogiem a człowiekiem. Jehowa może ‛powstrzymać swój gniew’ i słusznie opisano Go jako „nieskorego do gniewu”, ponieważ to miłość, a nie gniew dominuje wśród Jego cech. Jego gniew zawsze jest słuszny, zawsze uzasadniony, nigdy nie wymyka się spod kontroli (2 Mojżeszowa 34:6; Izajasza 48:9; 1 Jana 4:8).