Zbliża się zakończenie „Księgi Wojen Jehowy”

„Powiedziano [to] w Księdze Wojen Jehowy” (LICZB 21:14).

 1, 2. Przy jakiej sposobności Jehowa pokazał starożytnym Egipcjanom, że potrafi wystąpić jako Wojownik, i jak tego dokonał?

MAŁO kto uświadamia sobie dziś, że Jehowa — Bóg przedstawiony w Biblii — to mężny Wojownik. Dowiódł On tego, gdy w dramatycznych okolicznościach wyzwolił swój starożytny lud z uciemiężenia w Egipcie. Wcześniej niewidzialny wróg Jego czcicieli, Szatan Diabeł, podjudził faraona do podjęcia próby zamęczenia ich pracą ponad siły. Kiedy potem władca Egiptu uzmysłowił sobie, ile traci przez wypuszczenie Izraelitów na wolność, na czele swych wojsk ruszył za nimi w pościg.

² Nie wziął przy tym pod uwagę, że jeśli Bóg Izraela zechce wyzwolić swój lud, to może wystąpić jako Wojownik. Kiedy wojska egipskie w mściwej pogoni parły naprzód osuszonym dnem Morza Czerwonego, Bóg zagrożonych Izraelitów wkroczył do akcji i zatopił powożących rydwanami oraz jeźdźców, kierując spiętrzone wody w utworzony za sprawą cudu korytarz, którym bezpiecznie przeszli Jego słudzy (Wyjścia 14:14, 24-28).

 3. Jak Izraelici przedstawili Jehowę w swej pieśni zwycięstwa i czego nie wzięły pod uwagę współczesne narody?

³ Dotarłszy bezpiecznie na wschodni brzeg Morza Czerwonego, rozradowani Izraelici wznieśli pieśń zwycięstwa ku czci swego niebiańskiego Wyzwoliciela: „Zaśpiewam Jehowie, bo wielce się wywyższył. Konia i jeźdźca na nim wtrącił do morza. Siłą i mocą moją jest Jah, gdyż przyczynia się do mego wybawienia. Jest to mój Bóg i będę Go opiewać; Bóg mego ojca — i będę Go wywyższać. Jehowa jest mężnym wojownikiem. Jehowa — takie Jego imię. Rydwany faraona i jego siły zbrojne wrzucił w morze, a jego doborowi wojownicy potonęli w Morzu Czerwonym” (Wyjścia 15:1-4). Tam właśnie, nad Morzem Czerwonym, Jehowa okazał się Wojownikiem zdolnym do potężnych czynów. Narody świata nie biorą tego pod uwagę.

 6. Jak Abraham — spokojny, wędrowny mieszkaniec Ziemi Obiecanej — okazał się wojownikiem polegającym na Jehowie?

⁶ Wprawdzie Abraham wędrował po Ziemi Obiecanej jako obcy przybysz, dowiódł jednak, że potrafi przedzierzgnąć się w wojownika i walczyć. Pewnego razu czterech obcych królów dokonało najazdu na ową krainę i uprowadziło jego bratanka Lota wraz z całą rodziną. Abraham, kierując się silnymi więzami pokrewieństwa, uzbroił 318 swoich sług i mając jeszcze posiłki od trzech miejscowych sprzymierzeńców: Anera, Eszkola i Mamrego rzucił się w pościg za najeźdźcami. Przypuściwszy w nocy niespodziewany atak na napastników, pobił ich, mimo iż dysponowali znacznie większymi siłami. Doszło do „rzezi królów” (Hebrajczyków 7:1; Rodzaju 14:13-17). Abraham odbił Lota i jego rodzinę oraz odzyskał wszystko, co zrabowano.

 7-9. (a) Do jakiego kapłana udał się Abraham i jakie otrzymał błogosławieństwo? (b) Jak Abraham dał do zrozumienia, że chce być wzbogacony tylko przez Boga Najwyższego? (c) Kto w myśl słów Melchizedeka zapewnił Abrahamowi zwycięstwo militarne?

⁷ Abraham zdawał sobie sprawę, że powodzenie swej wyprawy wojennej zawdzięcza wyłącznie pomocy Jehowy Boga, a gdy tryumfalnie wracał do domu, nadarzyła się sposobność uzewnętrznienia tego publicznie. Ponieważ wiedział, że w Salem będzie mógł spotkać prawowitego kapłana swojego Boga, pomaszerował w kierunku tego miasta. W drugiej części 14 rozdziału Księgi Rodzaju czytamy, co się później wydarzyło:

⁸ „A Melchizedek, król Salem, wyniósł chleb i wino, a był kapłanem Boga Najwyższego. Wtedy błogosławił mu i rzekł: ‛Błogosławiony niech będzie Abram przez Boga Najwyższego, Twórcę nieba i ziemi; i błogosławiony niech będzie Bóg Najwyższy, który twych ciemięzców wydał w twoją rękę!’ Wówczas Abram dał mu ze wszystkiego dziesięcinę. Potem król Sodomy rzekł do Abrama: ‛Mnie daj dusze, a dobra zabierz sobie’. Na to Abram rzekł królowi Sodomy: ‛Podnoszę swą rękę w przysiędze do Jehowy, Boga Najwyższego, Twórcy nieba i ziemi, że od nitki aż do rzemyka sandałów nie wezmę niczego z tego, co jest twoje, żebyś nie mówił: „To ja wzbogaciłem Abrama”. Dla mnie nic! Jedynie to, co już zjedli ci młodzieńcy, a także dział mężczyzn, którzy poszli ze mną: Anera, Eszkola i Mamrego — oni niech wezmą swój dział’” (Rodzaju 14:18-24).

⁹ Jak wynika z powyższych wersetów, Melchizedek, królewski kapłan miasta Salem, utwierdził Abrahama w przekonaniu, że po jego stronie walczył Bóg Najwyższy, który zapewnił mu zwycięstwo. Król-kapłan Melchizedek nie umniejszał w tym wszystkim zasług Jehowy.

Księga Wojen Jehowy

10. Czego dotyczy pierwsza w Biblii wzmianka o wojnie i dlaczego był to dopiero początek zwycięskich wojen Jehowy?

¹⁰ Zawarty w 14 rozdziale Księgi Rodzaju opis inwazji na Ziemię Obiecaną oraz rozgromienia najeźdźców przez Abrahama stanowi pierwszą w Piśmie Świętym wzmiankę o wojnie. A zatem Jehowa już z górą cztery stulecia przed swą wspaniałą interwencją nad Morzem Czerwonym wykazał, iż jest „mężnym wojownikiem”. Był to jednak dopiero początek. Przyszłość miała przynieść nieporównanie większe i świetniejsze zwycięstwa, łącznie z ostatecznym tryumfem w punkcie kulminacyjnym „zakończenia systemu rzeczy” (Mateusza 24:3).

11. Czym była „Księga Wojen Jehowy” i gdzie jeszcze można znaleźć mnóstwo relacji o Jego chwalebnych czynach wojennych?

¹¹ Z Księgi Liczb 21:14 wynika, że kiedyś spisano „Księgę Wojen Jehowy”. Ta wiarogodna kronika, czyli historia wojen, jakie Bóg stoczył w obronie swego ludu, mogła się zaczynać od opisu bitwy o wiernego Abrahama. Mojżesz wiedział o tej księdze, ale nie podał o niej bliższych szczegółów. Nie znamy więc wszystkich sytuacji, które zaistniały w okresie objętym jej treścią i w których Jehowa występował jako Bóg walczący. Jednakże od czasu pojawienia się wzmianki o Księdze Wojen spisano też większą część Biblii i w niej możemy znaleźć wiele relacji o militarnych poczynaniach Jehowy.