„Okazuj Jehowie szacunek tym, co masz wartościowego” — w jaki sposób?

„OKAZUJ Jehowie szacunek tym, co masz wartościowego, oraz pierwocinami wszelkich twoich plonów”. Ta mądra natchniona wypowiedź, spisana jakieś 2600 lat temu, wskazuje, jak możemy sobie zaskarbić liczne błogosławieństwa Jehowy, gdyż dalej pisarz wyjaśnia: „Wtedy twe spichrze będą obficie napełnione, a kadzie twoich tłoczni będą opływać młodym winem” (Przysłów 3:9, 10).

Ale na czym polega okazywanie Bogu szacunku? Jakimi wartościowymi dobrami mamy przysparzać szacunku Jehowie? I w jaki sposób możemy to robić?

„Okazuj Jehowie szacunek”

Wyraz kawòd, najczęściej używany w Piśmie Świętym hebrajski odpowiednik słowa „szacunek”, dosłownie oznacza „ciężar”. A zatem okazywanie drugiej osobie szacunku wiąże się z traktowaniem jej jak kogoś ważnego, wybitnego, wartościowego. Inne hebrajskie słowo oddawane przez „szacunek”, jekár, znaczy też „cenny” lub „kosztowności”. Podobnie greckie słowo timé, również tłumaczone w Biblii na „szacunek”, przywodzi na myśl coś godnego uznania, wartościowego, drogocennego. Jeżeli zatem darzymy kogoś szacunkiem, to będziemy odnosić się do niego z uznaniem i głębokim respektem.

Ale okazywanie szacunku oznacza jeszcze coś więcej. Rozważmy relację o wiernym Żydzie Mardocheuszu, który przy pewnej okazji ujawnił plan zamachu na życie Aswerusa, władcy starożytnej Persji. Kiedy po jakimś czasie król dowiedział się, że Mardocheusza w żaden sposób nie nagrodzono, zapytał swego pierwszego ministra, Hamana, co należałoby uczynić dla człowieka, którego król chce uhonorować. Haman myślał, że chodzi o niego, ale jakże się mylił! W każdym razie odrzekł, iż taki człowiek powinien zostać przyodziany w „szatę królewską” i posadzony na „koniu, którego sam król dosiada”. Następnie dodał: „Niech go obwożą na tym koniu po placu miejskim i wołają przed nim: ‚Oto, co się czyni dla męża, którego król chciałby uhonorować’” (Estery 6:1-9). W tym wypadku oddanie szacunku było równoznaczne z publicznym wywyższeniem danej osoby, tak by zyskała powszechne uznanie.

Okazywanie szacunku Jehowie również obejmuje te dwie sprawy: osobiste darzenie Go głębokim poważaniem oraz wywyższanie Go publicznie przez uczestniczenie w rozgłaszaniu Jego imienia oraz popieranie tej działalności innymi sposobami.

„To, co masz wartościowego” — jak to rozumieć?

Do posiadanych przez nas wartościowych dóbr z pewnością można zaliczyć życie, czas, zdolności i siły. A co powiedzieć o rzeczach materialnych? Zwróćmy uwagę, jak zareagował Jezus, gdy zobaczył ubogą wdowę wrzucającą do skarbony świątynnej dwie monety znikomej wartości. Powiedział: „Ta wdowa, chociaż biedna, wrzuciła więcej niż oni wszyscy. Bo ci wszyscy [inni ofiarodawcy] wrzucili dary ze swojego nadmiaru, ale ta niewiasta ze swej nędzy wrzuciła wszystkie posiadane środki do życia” (Łukasza 21:1-4). Jezus pochwalił tę kobietę za korzystanie z dóbr materialnych w celu popierania wielbienia Jehowy.

Nie ulega więc wątpliwości, że do rzeczy wartościowych wspomnianych przez Salomona należą też nasze środki materialne. A wyrażenie „pierwociny wszelkich twoich plonów” zawiera myśl o dawaniu Jehowie z naszych dóbr tego, co najlepsze.

Ale jak dawaniem rzeczy materialnych można przysporzyć Bogu szacunku? Czyż wszystko i tak nie należy do Niego? (Psalm 50:10; 95:3-5). „Wszystko bowiem jest od ciebie” — przyznał król Dawid w płynącej z serca modlitwie do Jehowy. A o wielkim darze, jaki on i jego naród ofiarowali na budowę świątyni, powiedział: „Daliśmy ci z twojej własnej ręki” (1 Kronik 29:14). Kiedy więc ofiarujemy coś Jehowie, zwracamy Mu jedynie to, co On wcześniej dał nam w dobroci swego serca (1 Koryntian 4:7). Niemniej jak już zauważyliśmy, okazywanie Jehowie szacunku obejmuje też wywyższanie Go w oczach drugich. A dary materialne przeznaczane na rozwój prawdziwego wielbienia przysparzają Bogu chwały. Biblia zawiera wspaniałe przykłady okazywania Jehowie szacunku właśnie w ten sposób.

Przykłady z przeszłości

Około 3500 lat temu, gdy nadszedł czas na wybudowanie na pustkowiu przybytku Jehowy, który miał służyć Izraelitom za miejsce wielbienia, trzeba było zebrać różne cenne przedmioty wymienione w dostarczonym przez Boga projekcie. Jehowa nakazał Mojżeszowi, by ‛każdy, kto jest ochoczego serca, przyniósł daninę dla Jehowy’ (Wyjścia 35:5). Sprawozdanie podaje dalej: „Przyszli, każdy, kogo skłaniało serce, każdy, kogo pobudził duch, i przynieśli daninę Jehowy na wykonanie namiotu spotkania i na wszelką związaną z nim służbę oraz na święte szaty” (Wyjścia 35:21). Ochoczo ofiarowali znacznie więcej, niż wymagały tego zaplanowane prace, toteż w końcu nakazano, żeby ‛przestali przynosić’ (Wyjścia 36:5, 6).

Rozważmy kolejny przykład. Kiedy przybytek spełnił już swe zadanie i rozpoczęto przygotowania do budowy świątyni, Dawid z osobistego majątku dał ogromny dar na rzecz tej budowli, którą miał wznieść jego syn Salomon. Zachęcił też innych do dawania, a naród poszedł jego przykładem i ofiarował Jehowie liczne drogocenne dary. Samo srebro i złoto, które wtedy zebrano, miałoby obecnie wartość 50 miliardów dolarów. „I lud rozradował się ze składania dobrowolnych darów ofiarnych” (1 Kronik 29:3-9; 2 Kronik 5:1).

„Dobrowolne dary” w naszych czasach

Jak w naszych czasach możemy zaznawać radości z ofiarowywania dobrowolnych darów? Najważniejszą działalnością prowadzoną dziś na świecie jest głoszenie o Królestwie i czynienie uczniów (Mateusza 24:14; 28:19, 20; Dzieje 1:8). A Jehowa uznał za stosowne powierzyć ziemskie sprawy Królestwa swym Świadkom (Izajasza 43:10).

To oczywiste, że do prowadzenia dzieła wykonywanego obecnie przez Świadków Jehowy potrzebne są pieniądze. Budowa i utrzymanie Sal Królestwa, Sal Zgromadzeń, biur oddziałów, drukarni i domów Betel pociąga za sobą wydatki. Drukowanie w różnych językach i dystrybucja Biblii oraz opartych na niej publikacji również wiąże się z kosztami. Jak się je pokrywa? Z datków, które są dobrowolne w całym tego słowa znaczeniu.

Większość datków pochodzi od osób, które — jak wdowa dostrzeżona przez Jezusa — dysponują tylko skromnymi środkami. Ponieważ jednak nie chcą zaniedbać tej formy okazywania Jehowie szacunku, ofiarowują niewielkie sumy ‛stosownie do swej rzeczywistej możności’, a czasami nawet ‛ponad swą rzeczywistą możność’ (2 Koryntian 8:3, 4).

„Niech każdy czyni tak, jak postanowił w sercu, nie z ociąganiem się albo pod przymusem, gdyż Bóg miłuje dawcę rozradowanego” — napisał apostoł Paweł do chrześcijan w Koryncie (2 Koryntian 9:7). Radosne dawanie wymaga dobrego planowania. Paweł zachęcił Koryntian: „Każdego pierwszego dnia w tygodniu niech każdy z was w swoim domu odkłada coś na zapas stosownie do tego, jak mu się powodzi, tak by zbiórek nie urządzano wtedy, gdy przybędę” (1 Koryntian 16:2). Podobnie dzisiaj każdy, kto pragnie popierać sprawy Królestwa swymi datkami, może osobiście i dobrowolnie zaplanować odkładanie na ten cel części swych dochodów.

Jehowa błogosławi tym, którzy okazują Mu szacunek

Dobrobyt materialny sam w sobie nie zapewni nam pomyślności duchowej, ale jeśli chętnie przysparzamy szacunku Jehowie tym, co mamy wartościowego — korzystając ze swego czasu, sił i środków materialnych, zaznajemy licznych błogosławieństw. Bóg, do którego wszystko należy, zapewnia nas: „Dusza szczodra sama zostanie nasycona, a kto obficie poi drugich, sam też zostanie obficie napojony” (Przysłów 11:25).

Po śmierci króla Dawida jego syn Salomon spożytkował dobrowolne dary zebrane przez ojca i zgodnie z wytycznymi Jehowy wybudował okazałą świątynię. Dopóki wiernie oddawał cześć Bogu, „mieszkańcy Judy i Izraela dalej mieszkali bezpiecznie (...) od Dan do Beer-Szeby, przez wszystkie dni Salomona” (1 Królów 4:25). Spichrze były napełnione, a kadzie opływały winem — tak długo, jak długo Izraelici ‛okazywali Jehowie szacunek tym, co mieli wartościowego’.

Później Jehowa powiedział przez proroka Malachiasza: „Wypróbujcie mnie w tym — rzekł Jehowa Zastępów — czy nie otworzę wam upustów niebios i nie wyleję na was błogosławieństwa, aż nie będzie już żadnego braku” (Malachiasza 3:10). Dzisiejsza pomyślność duchowa sług Jehowy świadczy o tym, że Bóg wywiązuje się ze swej obietnicy.

Jehowa z pewnością patrzy na nas z uznaniem, gdy na miarę swych możliwości popieramy sprawy Królestwa (Hebrajczyków 13:15, 16). Obiecuje też, że jeśli będziemy ‛stale szukać najpierw królestwa oraz Jego prawości’, zaspokoi nasze potrzeby (Mateusza 6:33). Obyśmy z wielką radością serca ‛okazywali Jehowie szacunek tym, co mamy wartościowego’.

[Ramka na stronach 28, 29]

Jak niektórzy przekazują dobrowolne datki na ogólnoświatową działalność

Wiele osób wrzuca ustaloną przez siebie kwotę do skrzynki z napisem „Datki na ogólnoświatową działalność Towarzystwa (Mateusza 24:14)”. Zbory co miesiąc przekazują te pieniądze do Biura Głównego w Brooklynie albo do biura oddziału w danym kraju.

Ponadto dobrowolne datki pieniężne (także w postaci czeków) można przesyłać bezpośrednio pod adresem biura oddziału Towarzystwa Strażnica w kraju, w którym mieszka ofiarodawca. Można też przekazać biżuterię lub inne wartościowe przedmioty. Należałoby przy tym dołączyć krótkie oświadczenie, iż jest to darowizna.

Darowizna uwarunkowana. Można powierzyć Towarzystwu pieniądze, zastrzegając sobie możliwość ich zwrotu w razie wyłonienia się osobistych potrzeb. Więcej informacji może udzielić miejscowe biuro oddziału.

Oprócz przekazywania datków pieniężnych i darowizn uwarunkowanych istnieją inne sposoby wspierania ogólnoświatowego dzieła Królestwa. Oto niektóre z nich:

Ubezpieczenia. Ofiarodawca może upoważnić Towarzystwo Strażnica do odbioru sumy ubezpieczenia na życie. O wszelkich takich krokach należy powiadomić Towarzystwo.

Rachunki bankowe. Towarzystwo Strażnica można uczynić dysponentem rachunków bankowych lub kwitów depozytowych i traktować je jako dobra powierzone albo zaznaczyć, iż Towarzystwo może z nich korzystać po śmierci ofiarodawcy, w zależności od miejscowych przepisów. O tego rodzaju darowiznach należy powiadomić Towarzystwo.

Nieruchomości. Nieruchomość, która nadaje się do sprzedaży, można przekazać Towarzystwu od razu albo zastrzec sobie jej dożywotnie użytkowanie. Prosimy najpierw skontaktować się z Towarzystwem.

Testamenty, powiernictwa. Nieruchomości lub pieniądze można zapisać Towarzystwu Strażnica w testamencie albo powierzyć w ramach umowy powierniczej. W niektórych krajach darowizna na rzecz organizacji religijnej stanowi podstawę do ubiegania się o ulgi podatkowe. Kopię testamentu lub umowy powierniczej należy przesłać do Towarzystwa.

O dodatkowe wskazówki i rady w tych sprawach można pisać pod adresem: Strażnica, ul. Warszawska 14, 05-830 Nadarzyn, lub do najbliższego biura oddziału Towarzystwa.