Niech twego serca strzeże „pokój Boży”

„Niech Jahwe zwróci ku tobie swe oblicze i udzieli ci pokoju!” (LICZB 6:26, Biblia poznańska).

 1. Co na krótko przed śmiercią Paweł napisał do Tymoteusza i o czym to świadczy?

W ROKU 65 n.e. apostoł Paweł przebywał jako więzień w Rzymie. Choć wkrótce miał zostać stracony przez władze rzymskie, był spokojny. Wyraźnie świadczy o tym list do Tymoteusza, jego młodszego przyjaciela, któremu wyznał: „Bojowałem dobry bój, bieg przebiegłem do końca, dochowałem wiary. Odtąd jest dla mnie odłożona korona sprawiedliwości, którą Pan, sędzia sprawiedliwy, da mi w nagrodę owego dnia” (2 Tymoteusza 4:7, 8).

 2. Co strzegło serca Pawła przez całe jego aktywne życie?

² Dzięki czemu apostoł zachowywał w obliczu śmierci taką pogodę ducha? Otóż jego serca strzegł „pokój Boży, który przewyższa wszelką myśl” (Filipian 4:7). Ten pokój chronił go przez wszystkie burzliwe lata od czasu nawrócenia się na chrystianizm. Pomógł mu przetrwać napady motłochu, wtrącanie do więzień, kamienowanie i chłosty. Umacniał go w walce z odstępstwem i wpływem judaistów. Podtrzymywał go też w zmaganiach z niewidzialnymi siłami demonicznymi. I najwyraźniej towarzyszył mu do samego końca (2 Koryntian 10:4, 5; 11:21-27; Efezjan 6:11, 12).

 3. Jakie pytania się nasuwają co do pokoju Bożego?

³ Z jak przemożną siłą oddziaływał ten pokój na Pawła! Czy jest dziś osiągalny? Czy w obecnych „czasach krytycznych, trudnych do zniesienia”, może strzec naszych serc i dodawać nam sił w „szlachetnym boju wiary”? (1 Tymoteusza 6:12; 2 Tymoteusza 3:1).

Jak doszło do utraty pokoju z Bogiem

 4. W jakich znaczeniach słowo „pokój” występuje w Biblii?

⁴ W Biblii słowo „pokój” ma wiele znaczeń. Niektóre z nich tak objaśniono w The New International Dictionary of New Testament Theology (Nowy międzynarodowy słownik teologii Nowego Testamentu): „W całym S[tarym] T[estamencie] wyraz [sza·lomʹ] (pokój) odnosi się do dobrobytu w najszerszym znaczeniu tego słowa (Sędz. 19:20); do pomyślności (Ps. 73:3), nawet gdy chodzi o bezbożnych; do zdrowia cielesnego (Izaj. 57:18[, 19]; Ps. 38:3 [38:4, Bw]); do zadowolenia (...) (Rodz. 15:15 etc.); do dobrych stosunków między ludźmi i między narodami ([...] Sędz. 4:17; 1 Kron. 12:17, 18 [12:18, 19, Bw]); do zbawienia ([...] Jer. 29:11; por. Jer. 14:13)”. Najważniejsze jest pozostawanie w pokojowych stosunkach z Jehową, bez których każdy inny pokój jest w najlepszym wypadku krótkotrwały i niepełny (2 Koryntian 13:11).

 5. Jak doszło do zakłócenia pokoju wśród stworzeń Bożych?

⁵ Między Bogiem a całym Jego stworzeniem panował na początku niezmącony pokój. Jehowa nie bez podstaw powiedział o wszystkich swych dziełach, że są bardzo dobre. Na ich widok niebiańscy aniołowie wykrzykiwali z radości (Rodzaju 1:31; Hioba 38:4-7). Niestety, coś zburzyło tę powszechną harmonię. Istota duchowa obecnie nazywana Szatanem nakłoniła Ewę, najmłodsze z rozumnych stworzeń Bożych, do nieposłuszeństwa wobec Jehowy. Do Ewy przyłączył się jej mąż, Adam, i trójka buntowników spowodowała rozdźwięk we wszechświecie (Rodzaju 3:1-6).

 6. Jakie następstwa miała dla ludzi utrata pokoju z Bogiem?

⁶ Zaprzepaszczenie pokoju z Bogiem miało dla Adama i Ewy fatalne następstwa; pod względem fizycznym zapoczątkowało powolną degenerację, prowadzącą do śmierci. Adam nie mógł pozostać w raju, lecz musiał się zająć uprawą nie przygotowanej ziemi poza ogrodem Eden, aby wyżywić coraz liczniejszą rodzinę. Zamiast zostać szczęśliwą matką doskonałych ludzi, Ewa musiała w bólu i cierpieniach rodzić niedoskonałe potomstwo. Wskutek braku pokoju z Bogiem na naszym globie pojawiła się przemoc i zazdrość. Kain zabił swego brata, Abla, a do potopu cała planeta napełniła się gwałtem (Rodzaju 3:7 do 4:16; 5:5; 6:11, 12). Nasi prarodzice w końcu pomarli, ale z pewnością nie zstąpili do grobu „w pokoju”, jak setki lat później Abraham (Rodzaju 15:15).

 7. (a) W jakim proroctwie Bóg wskazał na przywrócenie pełni pokoju? (b) Jak dalece rozprzestrzenił swe wpływy Szatan, przeciwnik Boży?

⁷ Po opisie utraty pokoju przez Adama i Ewę znajdujemy w Biblii pierwszą wzmiankę o nieprzyjaźni. Sprawozdanie donosi, iż Bóg rzekł do Szatana: „Ustanowię też nieprzyjaźń między tobą a niewiastą i między nasieniem twoim a jej nasieniem. On rozgniecie ci głowę, a ty mu rozgnieciesz piętę” (Rodzaju 3:15). Z biegiem czasu Szatan tak dalece rozprzestrzenił swe wpływy, że apostoł Jan mógł napisać: „Świat cały podlega władzy złego” (1 Jana 5:19). Świat poddany władzy Szatana na pewno nie pozostaje w pokoju z Bogiem. Toteż uczeń Jakub słusznie ostrzegał chrześcijan: „Czy nie wiecie, że przyjaźń ze światem, to wrogość wobec Boga?” (Jakuba 4:4, Bw).

Pokój pośród wrogiego świata

 8, 9. Jak po grzechu Adama ludzie mogli osiągnąć pokój z Bogiem?

⁸ Wspominając w Edenie o nieprzyjaźni, Bóg jednocześnie zapowiedział, w jaki sposób całe stworzenie odzyska pełnię pokoju. Oświadczył, że nasienie niewiasty Bożej rozgniecie głowę pierwotnego wichrzyciela. Już od czasów Edenu ludzie okazujący wiarę w tę obietnicę mogli pozostawać w pokojowych stosunkach z Jehową. W wypadku Abrahama przerodziły się one w przyjaźń (2 Kronik 20:7; Jakuba 2:23).

⁹ Potomków Izraela, wnuka Abrahama, Jehowa zorganizował w czasach Mojżesza w naród. Obdarzył ich pokojem, jak to widać z błogosławieństwa, które wypowiedział nad nimi arcykapłan Aaron: „Niech cię Jahwe błogosławi i strzeże! Niech Jahwe rozjaśni nad tobą swe oblicze, i niech będzie łaskawy dla ciebie! Niech Jahwe zwróci ku tobie swe oblicze i udzieli ci pokoju!” (Liczb 6:24-26, Bp). Pokój od Jehowy miał im zapewniać liczne dobrodziejstwa, ale wymagał spełnienia pewnych warunków.

10, 11. Pod jakim warunkiem Izraelici mogli się cieszyć pokojem z Bogiem i jakie przynosiło im to korzyści?

¹⁰ Jehowa oświadczył Izraelitom: „Jeżeli będziecie postępować według moich ustaw i przestrzegać moich przykazań i je wykonywać, to dam wam deszcze w swoim czasie właściwym, a ziemia dawać będzie swój plon i drzewo polne swój owoc. (...) Udzielę pokoju temu krajowi, będziecie spoczywać, a nikt was nie przestraszy. Wytępię dzikie zwierzęta z ziemi i miecz nie będzie przechodził przez wasz kraj. (...) Będę się przechadzał wśród was i będę waszym Bogiem, a wy będziecie moim ludem” (3 Mojżeszowa [Kapłańska] 26:3, 4, 6, 12, Bw). Izrael mógł zaznawać pokoju, będąc bezpieczny od wrogów oraz ciesząc się dobrobytem i bliską więzią z Jehową. Musiał jednak trzymać się Jego prawa (Psalm 119:165).

¹¹ W każdym okresie dziejów tego narodu Izraelici, którzy starali się przestrzegać ustaw Jehowy, żyli z Nim w pokoju i często dostępowali przy tym innych błogosławieństw. W początkowych latach panowania Salomona utrzymywanie pokojowych stosunków z Bogiem gwarantowało dobrobyt materialny i wytchnienie od wojen z sąsiednimi narodami. Biblia tak opisuje te czasy: „Judejczycy i Izraelici mieszkali tedy bezpiecznie, każdy pod swoim krzewem winnym i pod swoim drzewem figowym od Dan aż po Beer-Szebę przez wszystkie dni Salomona” (1 Królewska [1 Królów] 4:25, Bw). Nawet gdy wybuchały zatargi z ościennymi królestwami, wierni Izraelici mieli pokój, który naprawdę się liczył — pokój z Bogiem. Dlatego Dawid, który zasłynął jako wojownik, napisał: „W spokoju się położę i tak też zasnę, bo Ty jedyny, Jehowo, dajesz mi mieszkać bezpiecznie” (Psalm 4:8 [4:9, Bw]).

Trwalsza podstawa pokoju

12. Jak Izrael ostatecznie zerwał pokój z Bogiem?

¹² Obiecanym nasieniem, mającym przywrócić pełny pokój, okazał się Jezus. Jego narodzinom towarzyszył śpiew aniołów: „Chwała Bogu na wysokościach, a na ziemi pokój wśród ludzi dobrej woli” (Łukasza 2:14). Jezus przyszedł do narodu izraelskiego, który był w przymierzu z Bogiem, ale jako całość odrzucił Syna Bożego i wydał go Rzymianom na stracenie. Na krótko przed śmiercią Jezus zapłakał nad Jeruzalem: „Gdybyś i ty poznało w tym to dniu, co służy ku pokojowi. Lecz teraz zakryte to jest przed oczyma twymi” (Łukasza 19:42, Bw; Jana 1:11). Wskutek odrzucenia Jezusa naród izraelski całkowicie utracił pokój z Bogiem.

13. Jaką nową drogę Jehowa otworzył przed ludźmi, aby mogli żyć z Nim w pokoju?

¹³ Nie udaremniło to jednak zamierzenia Jehowy. Jezus został wskrzeszony i przedłożył Bogu wartość swego doskonałego życia jako okup za sprawiedliwie usposobione stworzenia ludzkie (Hebrajczyków 9:11-14). Jego ofiara otworzyła nową, lepszą drogę do osiągnięcia pokoju z Bogiem, dostępną zarówno dla rodowitych Żydów, jak i dla pogan. Paweł napisał w liście do chrześcijan w Rzymie: „Będąc nieprzyjaciółmi zostaliśmy pojednani z Bogiem przez śmierć Jego Syna” (Rzymian 5:10). Osoby, które w I wieku zawarły taki pokój, otrzymywały namaszczenie duchem świętym, dzięki czemu mogły być uznane za synów Bożych i zaliczone w poczet nowego, duchowego narodu — „Izraela Bożego” (Galatów 6:16; Jana 1:12, 13; 2 Koryntian 1:21, 22; 1 Piotra 2:9).

14, 15. Opisz pokój Boży i wyjaśnij, jak chroni chrześcijan pomimo nienawiści ze strony Szatana.

¹⁴ Ci nowi, duchowi Izraelici mieli się stać przedmiotem nienawiści Szatana i jego świata (Jana 17:14). Ale miał ich strzec „pokój od Boga Ojca i Chrystusa Jezusa, Pana naszego” (2 Tymoteusza 1:2, Bw). Jezus rzekł do nich: „To powiedziałem wam, abyście we mnie pokój mieli. Na świecie ucisk mieć będziecie, ale ufajcie, Ja zwyciężyłem świat” (Jana 16:33, Bw).

¹⁵ Pokój ten pomógł Pawłowi i innym chrześcijanom wytrwać pomimo przeciwności, jakim musieli stawić czoło. Wypływa on z ciepłych, serdecznych stosunków z Bogiem, możliwych dzięki ofierze Jezusa. Niesie ukojenie dla umysłu, gdyż pozwala odczuwać troskliwość Jehowy. Podobnie czuje się dziecko wtulone w ramiona kochającego ojca, pewne jego troskliwej opieki. Paweł zachęcał Filipian: „Niczym się nie zamartwiajcie, lecz we wszystkim przez modlitwę i błaganie połączone z dziękczynieniem swoje prośby przedstawiajcie Bogu; a pokój Boży, który przewyższa wszelką myśl, będzie za pośrednictwem Chrystusa Jezusa strzegł waszych serc i władz umysłowych” (Filipian 4:6, 7).

16. Jak pokój z Bogiem oddziaływał na wzajemne stosunki pierwszych chrześcijan?

¹⁶ Wskutek utraty pokoju z Bogiem zapanowała między ludźmi niezgoda i nienawiść. Natomiast wśród chrześcijan, którzy w pierwszym stuleciu odnaleźli ów pokój, widać było coś wręcz przeciwnego: jedność i harmonię, nazwane przez Pawła „zespalającą więzią pokoju” (Efezjan 4:3). ‛Byli jednomyślni, zachowywali pokój, a Bóg miłości i pokoju był z nimi’. Głosili też „dobrą nowinę o pokoju”, która w istocie rzeczy jest dobrą nowiną o zbawieniu dla ‛przyjaciół pokoju’ — tych, którzy reagują na nią przychylnie (2 Koryntian 13:11, Bw; Dzieje Apostolskie 10:36; Łukasza 10:5, 6).

Przymierze pokoju

17. Co Bóg uczynił dla swego ludu w naszych czasach?

¹⁷ Czy i dziś można znaleźć taki pokój? Owszem. W roku 1914 zostało ustanowione Królestwo Boże pod władzą wyniesionego do chwały Jezusa Chrystusa, po czym Jehowa zgromadził spośród tego świata resztę Izraelitów duchowych i zawarł z nimi przymierze pokoju. Spełnił w ten sposób obietnicę, którą dał przez proroka Ezechiela: „Zawrę z nimi przymierze pokoju. Będzie to wieczne przymierze z nimi. Osadzę ich i rozmnożę, i na zawsze umieszczę pośród nich moje sanktuarium” (Ezechiela 37:26, Bp). Jehowa objął tym przymierzem chrześcijan namaszczonych duchem, którzy podobnie jak ich bracia w pierwszym stuleciu wierzą w ofiarę Jezusa. Uwolnieni od nieczystości duchowej, oddali się swemu Ojcu niebiańskiemu i wytężają siły, aby przestrzegać Jego przykazań, zwłaszcza przez obwieszczanie po całym świecie dobrej nowiny o Królestwie Bożym (Mateusza 24:14).

18. Jak postąpili niektórzy ludzie z narodów, gdy się zorientowali, że nad Izraelem Bożym wzywane jest imię Jehowy?

¹⁸ W proroctwie czytamy dalej: „U nich będzie moje mieszkanie i będę ich Bogiem, a oni będą moim ludem. (...) Wtedy poznają narody, że Ja jestem Jahwe, który uświęca Izraela” (Ezechiela 37:27, 28, Bp). Zgodnie z tymi słowami setki tysięcy, a nawet miliony osób z „narodów” rozpoznały, że nad Izraelem Bożym wzywane jest imię Jehowy (Zachariasza 8:23). Ludzie ci napłynęli zewsząd, by służyć Mu wraz z Jego duchowym narodem, i tworzą dziś „wielką rzeszę”, proroczo przedstawioną w Księdze Objawienia. Ponieważ „wyprali swe szaty i wybielili je we krwi Baranka”, przeżyją wielki ucisk i znajdą się w nowym świecie, gdzie będzie panował pokój (Objawienie 7:9, 14).

19. Jakim pokojem cieszy się dzisiaj lud Boży?

¹⁹ Izraelici żyli spokojnie pod panowaniem Salomona i tak samo Izrael Boży wraz z wielką rzeszą cieszy się dziś pokojem duchowym. Prorok Micheasz napisał o nich: „Przekują swoje miecze na lemiesze, a swoje włócznie na sierpy. Żaden naród nie podniesie miecza przeciwko drugiemu narodowi i nie będą się już uczyć sztuki wojennej. I będzie siedział każdy pod swoim szczepem winnym i pod drzewem figowym, i nikt nie będzie szerzył popłochu” (Micheasza 4:3, 4, Bw; Izajasza 2:2-4). Zgodnie z tą zapowiedzią członkowie Izraela Bożego i wielkiej rzeszy odmawiają uczestniczenia w wojnach i konfliktach zbrojnych, gdyż w sensie symbolicznym przekuli miecze na lemiesze, a włócznie na sierpy. W całej ich międzynarodowej społeczności panuje pokój i jedność braterska, bez względu na rasę, narodowość, język czy pochodzenie społeczne. Radują się, mając pewność, że Jehowa ich strzeże. ‛Nikt nie szerzy wśród nich popłochu’. Istotnie, ‛sam Jehowa dodał sił swemu ludowi, sam Jehowa pobłogosławił swój lud pokojem’ (Psalm 29:11).

20, 21. (a) Dlaczego musimy usilnie pracować nad zachowaniem naszego pokoju z Bogiem? (b) Co można powiedzieć o wysiłkach Szatana, który stara się zburzyć pokój wśród ludu Bożego?

²⁰ Ale podobnie jak w I wieku, tak i teraz Szatan pieni się ze złości na widok pokoju pośród sług Bożych. Po ustanowieniu Królestwa w roku 1914 został zrzucony na ziemię i wszczął ‛wojnę z pozostałymi z nasienia niewiasty’ (Objawienie 12:17). Już Paweł ostrzegał: „Nie zmagamy się z krwią i ciałem, lecz (...) ze złymi mocami duchowymi w miejscach niebiańskich” (Efezjan 6:12). Dziś, gdy Diabeł może działać tylko w pobliżu ziemi, powinniśmy tym bardziej zważać na tę przestrogę.

²¹ Szatan bezskutecznie chwyta się wszelkich dostępnych środków, aby zburzyć pokój wśród ludu Bożego. W roku 1919 liczba tych, którzy dokładali starań, chcąc wiernie służyć Jehowie, nie przekraczała nawet 10 000. Dzisiaj ponad 4 miliony osób zwycięża świat swoją wiarą (1 Jana 5:4). Cieszą się pokojem z Bogiem i pokojem między sobą, trwając pomimo nienawiści, jaką pała do nich Diabeł i jego nasienie. Ale ze względu na jego wrogą postawę, własną niedoskonałość oraz fakt, iż żyjemy w „czasach krytycznych, trudnych do zniesienia”, musimy się wysilać, aby zachować nasz pokój (2 Tymoteusza 3:1). Następny artykuł wyjaśni, co się z tym wiąże.

‛Szukaj pokoju i zabiegaj o niego’

„Niech będzie wywyższony Jehowa, który raduje się pokojem swego sługi” (PSALM 35:27).

 1. Jakiego pokoju dziś zaznajemy?

ILEŻ radości sprawia nam zaznawanie pokoju pośród tego skłóconego świata! Jakże zachwycające jest oddawanie czci „Bogu pokoju” i doświadczanie błogosławieństw wynikających z Jego „przymierza pokoju”! Jakimż pokrzepieniem w naporze codziennych trosk jest „pokój Boży, który przewyższa wszelką myśl”, oraz „zespalająca więź pokoju”, która jednoczy lud Boży bez względu na rasę, narodowość, język czy pochodzenie społeczne! (1 Tesaloniczan 5:23; Ezechiela 37:26; Filipian 4:7; Efezjan 4:3).

 2, 3. (a) Co może się przytrafić poszczególnym chrześcijanom, choć lud Boży wytrwa jako całość? (b) Jakiego napomnienia udziela nam Biblia?

² Dla nas, Świadków Jehowy, ten pokój jest bezcennym skarbem. Nie możemy go jednak uważać za coś samo przez się zrozumiałego. Nie zachowuje się go automatycznie, przez samo utrzymywanie łączności ze zborem lub należenie do rodziny chrześcijańskiej. Namaszczony ostatek i towarzyszące mu „drugie owce” wytrwają do końca jako jedna trzoda, ale poszczególne jednostki mogą utracić pokój i odpaść (Jana 10:16; Mateusza 24:13; Rzymian 11:22; 1 Koryntian 10:12).

³ Apostoł Paweł ostrzegał chrześcijan namaszczonych duchem: „Baczcie, bracia, żeby nie było czasem w kimś z was złego niewierzącego serca, które by odpadło od Boga żywego” (Hebrajczyków 3:12, Bw). Odnosi się to również do wielkiej rzeszy. Wszystkim nam Biblia przypomina: ‛Szukaj pokoju i zabiegaj o niego. Oczy Jehowy bowiem są zwrócone na sprawiedliwych, a uszy Jego ku ich błaganiu, ale oblicze Jehowy jest przeciwko tym, którzy popełniają zło’ (1 Piotra 3:10-12; Psalm 34:15, 16, Bw).

„Zamysł ciała”

 4. Co mogłoby zakłócić nasz pokój z Bogiem?

⁴ Co może nam utrudniać dążenie do pokoju? Paweł wymienił jedną z takich przeszkód, pisząc: „Zamysł ciała, to śmierć, a zamysł Ducha, to życie i pokój. Dlatego zamysł ciała jest wrogi Bogu” (Rzymian 8:6, 7, Bw). „Ciało” oznacza tu nasz niedoskonały stan z wrodzoną skłonnością do grzechu. Uleganie popędom upadłego ciała prowadzi do utraty pokoju. Chrześcijanin, który dopuszcza się niemoralności, kłamstwa czy kradzieży, zażywa narkotyki lub w inny sposób bez skrupułów łamie prawo Boże, zrywa pokój łączący go przedtem z Jehową (Przysłów 15:8, 29; 1 Koryntian 6:9, 10; Objawienie 21:8). A jeśli ktoś pozwala, by sprawy materialne stały się dla niego ważniejsze od duchowych, to naraża dobre stosunki z Bogiem na poważne niebezpieczeństwo (Mateusza 6:24; 1 Jana 2:15-17).

 5. Czego wymaga dążenie do pokoju?

⁵ Z drugiej strony apostoł oznajmia: „Zamysł Ducha, to życie i pokój”. Pokój należy do owoców ducha Bożego, toteż zaprawianie serca w docenianiu spraw duchowych i zanoszenie modlitw, by Bóg wspierał nas w tym swoim duchem, ustrzeże nas przed „zamysłem ciała” (Galatów 5:22-24). W Liście 1 Piotra 3:10-12 powiązano pokój ze sprawiedliwością (Rzymian 5:1). Czytamy tam, że dążenie do pokoju wymaga ‛odwrócenia się od tego, co złe, i czynienia dobrze’. Duch Boży pomoże nam ‛zabiegać o sprawiedliwość’ i tym samym zachowywać pokój z Bogiem (1 Tymoteusza 6:11, 12).

 6. Co należy do obowiązków starszych, jeśli chodzi o pokój w zborze?

⁶ Dążenie do pokoju to przedmiot szczególnej troski starszych. Gdy ktoś próbuje wprowadzić do zboru nieczyste praktyki, nadzorcy muszą chronić trzodę przez napominanie grzesznika. Jeśli ich usłucha, sam odzyska pokój (Hebrajczyków 12:11). W przeciwnym wypadku może zajść konieczność wydalenia go na zewnątrz, aby zbór utrzymał pokojowe stosunki z Jehową (1 Koryntian 5:1-5).