Jaki powinniśmy mieć stosunek do władzy?

 1, 2. (a) Z czym wszyscy miewamy kłopoty? (b) Jakie kwestie rozważymy w tym rozdziale?

CZY zauważyłeś, jak reaguje małe dziecko, gdy musi spełnić polecenie mamy lub taty, a nie ma na to najmniejszej ochoty? Po jego minie widać, że przeżywa wewnętrzną rozterkę. Słyszy, co mówią rodzice, i wie, że powinno ich posłuchać — ale wcale nie chce tego zrobić. Taka postawa dziecka trafnie ilustruje coś, co przydarza się każdemu z nas.

² Nie zawsze łatwo jest słuchać i szanować tych, którzy sprawują nad nami jakąś władzę. Czy miewasz z tym kłopoty? Jeśli tak, to pamiętaj, że nie jesteś wyjątkiem. Żyjemy w czasach, kiedy szacunek dla władzy należy do rzadkości. Biblia jednak kładzie na niego duży nacisk (Przysłów 24:21). Jeżeli chcemy ‛trwać w miłości Bożej’, koniecznie musimy mieć do władzy właściwy stosunek. W związku z tym nasuwają się pytania: Dlaczego człowiekowi tak trudno jest podporządkowywać się władzy? Dlaczego Jehowa tego od nas oczekuje i co nam pomaga spełniać to wymaganie? I wreszcie jakich dziedzin życia ono dotyczy?

 3, 4. Jakie były początki grzechu i niedoskonałości i dlaczego grzeszna natura utrudnia nam podporządkowanie się władzy?

³ Rozważmy krótko dwie przyczyny, dla których podporządkowanie się władzy może nastręczać trudności. Po pierwsze, jesteśmy niedoskonali. Po drugie, niedoskonałe są osoby sprawujące władzę. Grzeszny stan i niedoskonałość wzięły początek dawno temu w ogrodzie Eden, gdy Adam i Ewa przeciwstawili się zwierzchnictwu Boga. Tak więc grzech zaczął się od buntu. Od tamtej pory człowiek ma wrodzoną skłonność do buntowniczego postępowania (Rodzaju 2:15-17; 3:1-7; Psalm 51:5; Rzymian 5:12).

⁴ Grzeszni ludzie łatwo rosną w pychę, pokora natomiast przychodzi im z trudem — muszą ją rozwijać i pielęgnować. Nawet po latach wiernej służby dla Boga ktoś może wpaść w pułapkę uporu i pychy. Na przykład Korach wiernie przetrwał z ludem Bożym sporo ciężkich chwil. Niestety, z czasem zapragnął większej władzy i zuchwale stanął na czele buntu przeciwko Mojżeszowi, który był przecież „najpotulniejszym ze wszystkich ludzi” żyjących w tamtym okresie (Liczb 12:3; 16:1-3). A król Uzzjasz stał się tak wyniosły, że wszedł do świątyni Jehowy, by wykonywać tam święte obowiązki zarezerwowane dla kapłanów (2 Kronik 26:16-21). Takie osoby zapłaciły za swój bunt wysoką cenę. Ich dzieje są dla nas przestrogą. Musimy walczyć z pychą, która utrudnia nam podporządkowanie się władzy.

 5. Jak niedoskonali ludzie nadużywają władzy?

⁵ Z drugiej strony niedoskonali ludzie dysponujący władzą w dużym stopniu sami przyczynili się do podkopania jej autorytetu. Wielu z nich sprawowało iście tyrańskie rządy. Historia człowieka to w gruncie rzeczy historia nadużywania władzy (Kaznodziei 8:9). Na przykład Saul, gdy został wybrany przez Jehowę na króla, odznaczał się dobrocią i pokorą. Niestety, z czasem stał się pyszny i zazdrosny. Zaczął nawet prześladować wiernego Dawida (1 Samuela 9:20, 21; 10:20-22; 18:7-11). Również sam Dawid, jeden z najlepszych królów Izraela, nadużył kiedyś władzy — odebrał żonę Uriaszowi Hetycie, a potem wysłał tego niewinnego mężczyznę na niechybną śmierć (2 Samuela 11:1-17). Człowiek niedoskonały rzeczywiście ma kłopoty z właściwym kierowaniem innymi. A jeśli na dodatek nie szanuje Jehowy, sytuacja jest jeszcze gorsza. Pewien brytyjski historyk i mąż stanu opisał, jak niektórzy papieże wszczynali fale prześladowań, po czym dodał: „Władza demoralizuje, a władza absolutna demoralizuje w sposób absolutny”. Mając to w pamięci, zastanówmy się, dlaczego mimo wszystko powinniśmy szanować władzę i być jej podporządkowani.

 6, 7. (a) Do czego skłania nas miłość do Jehowy i dlaczego? (b) Na czym polega uległość?

⁶ Do podporządkowywania się władzy powinna pobudzać nas głównie miłość — do Jehowy, do bliźnich, a także do samych siebie. Ponieważ ponad wszystko kochamy Jehowę, pragniemy rozweselać Jego serce (Przysłów 27:11; Marka 12:29, 30). Wiemy, że od czasu buntu w ogrodzie Eden kwestionowane jest prawo Boga do sprawowania władzy we wszechświecie. Wiemy też, że ogół ludzi staje po stronie Szatana, odrzucając zwierzchnictwo Jehowy. My natomiast z radością opowiadamy się po stronie Boga. Gdy czytamy podniosłe słowa z Księgi Objawienia 4:11, całym sercem się z nimi zgadzamy. Nie mamy najmniejszych wątpliwości, że Jehowa jest prawowitym Władcą Wszechświata! Popieramy Jego zwierzchnictwo i dowodzimy tego na co dzień.

⁷ Wymaga to od nas posłuszeństwa i uległości. Ponieważ kochamy Jehowę, chcemy być Mu posłuszni. Czasami jednak może się to okazać bardzo trudne. W takiej sytuacji musimy — podobnie jak dziecko opisane na początku rozdziału — zdobyć się na uległość. Jak pamiętamy, uległością odznaczał się również Jezus, który wykonywał wolę Ojca także wtedy, gdy nie było to łatwe. Powiedział do Niego: „Nie moja wola, lecz twoja niech się dzieje” (Łukasza 22:42).

 8. (a) W czym często wyraża się nasza uległość wobec zwierzchnictwa Jehowy i skąd wiemy, jak On zapatruje się na naszą postawę? (b) Co może nam pomóc w przyjmowaniu rad i karcenia? (Zobacz ramkę „Posłuchaj rady i przyjmuj karcenie”).

⁸ Rzecz jasna Jehowa nie przemawia do nas osobiście. Czyni to za pośrednictwem swojego Słowa oraz swych ziemskich przedstawicieli. Dlatego uległość wobec Jego zwierzchnictwa często oznacza podporządkowanie się ludziom, którym On polecił sprawować nad nami władzę i którym wciąż na to pozwala. Gdybyśmy się przeciw nim buntowali — chociażby nie przyjmując od nich biblijnych rad czy karcenia — obrażalibyśmy Boga. Kiedy Izraelici szemrali i występowali przeciw Mojżeszowi, Jehowa potraktował to jako działania wymierzone przeciwko Niemu samemu (Liczb 14:26, 27).

 9. Dlaczego miłość bliźniego skłania nas do podporządkowywania się władzy? Wyjaśnij to na przykładzie.

⁹ Do podporządkowywania się władzy skłania nas również miłość bliźniego. Dlaczego tak mówimy? Zastanówmy się nad sytuacją żołnierza. Jeśli armia ma zwyciężyć lub po prostu przetrwać, żołnierze na kolejnych szczeblach muszą słuchać rozkazów swoich zwierzchników. Gdyby choć jeden zaczął się buntować, wszyscy jego towarzysze broni byliby zagrożeni. Wprawdzie w dzisiejszym świecie armie sieją straszliwe spustoszenia, ale Jehowa ma wojsko, które realizuje tylko dobre cele. W Biblii kilkaset razy został nazwany „Jehową Zastępów” (1 Samuela 1:3). Wydaje rozkazy niezliczonym zastępom potężnych stworzeń duchowych. Czasami przyrównuje do wojska także swoich ziemskich sług (Psalm 68:11; Ezechiela 37:1-10). Gdybyśmy zatem buntowali się przeciwko ludziom, którym Jehowa powierzył nad nami władzę, czy nie narażalibyśmy na niebezpieczeństwo naszych duchowych współbojowników? Kiedy chrześcijanin przeciwstawia się zamianowanym nadzorcom, mogą na tym ucierpieć pozostali członkowie zboru (1 Koryntian 12:14, 25, 26). Gdy dziecko buntuje się przeciw rodzicom, szkodę może ponieść cała rodzina. Tak więc miłość bliźniego jest nierozerwalnie związana z pielęgnowaniem ducha współpracy i szacunku dla władzy.

10, 11. Jak do podporządkowania się władzy skłania nas stosowne dbanie o własne dobro?

¹⁰ Podporządkowujemy się władzy również dlatego, że wychodzi to na dobre nam samym. Kiedy Jehowa nakazuje szanować władzę, często wspomina zarazem o korzyściach, jakie nam to przyniesie. Na przykład każe dzieciom słuchać rodziców, żeby mogły wieść długie, szczęśliwe życie (Powtórzonego Prawa 5:16; Efezjan 6:2, 3). Każe nam okazywać posłuszeństwo starszym zboru, bo w przeciwnym razie ponieślibyśmy duchową szkodę (Hebrajczyków 13:7, 17). I każe podporządkowywać się władzom świeckim, ponieważ służy to naszej ochronie (Rzymian 13:4).

¹¹ Na pewno przyznasz, że gdy wiemy, dlaczego Jehowa wymaga od nas podporządkowania się władzy, przychodzi nam to łatwiej. Zobaczmy teraz, jak możemy to czynić w trzech głównych dziedzinach życia.

12. Jakie zadanie w rodzinie Jehowa powierzył mężom i ojcom i jak mają się z niego wywiązywać?

¹² Instytucję rodziny założył sam Jehowa. Jako Bóg porządku, zorganizował ją tak, by mogła dobrze funkcjonować (1 Koryntian 14:33). Zgodnie z Jego postanowieniem mąż i ojciec ma pełnić w rodzinie rolę głowy. Musi jednak okazywać szacunek swojej Głowie, Chrystusowi Jezusowi, naśladując jego sposób sprawowania zwierzchnictwa nad zborem (Efezjan 5:23). Nie powinien uchylać się od zleconego mu obowiązku. Musi działać po męsku, lecz jednocześnie ma być czuły, rozsądny i łagodny, a nie szorstki czy wręcz apodyktyczny. Musi też pamiętać, że jego władza jest ograniczona — że zawsze podlega władzy Jehowy.

13. Jak żona i matka może zyskać uznanie Jehowy?

¹³ Żona i matka ma być pomocnicą męża, jego uzupełnieniem. Również ona dysponuje w rodzinie pewną władzą, bo w Biblii wspomniano o ‛prawie matki’ (Przysłów 1:8). Oczywiście sama podlega przy tym mężowi. Chrześcijanka dowodzi respektu dla władzy męża, gdy pomaga mu w wywiązywaniu się z obowiązków głowy rodziny. Nie lekceważy go, nie manipuluje nim ani nie próbuje zająć jego pozycji. Przeciwnie, chętnie go wspiera i z nim współpracuje. Jeśli nie zgadza się z jego decyzją, może z szacunkiem wyrazić swoje zdanie, lecz pozostaje uległa. Kiedy mąż nie podziela poglądów religijnych żony, wynikają z tego różne trudności, ale jej uległość może go zachęcić do zwrócenia się ku Jehowie (1 Piotra 3:1).

14. Jak dzieci mogą sprawiać radość rodzicom i Jehowie?

¹⁴ Posłuszeństwo wymagane jest także od dzieci. Gdy słuchają ojca i matki, rozweselają serce Jehowy. Stają się też chlubą i radością rodziców (Przysłów 10:1). W rodzinach niepełnych dzieci przestrzegają tej samej zasady posłuszeństwa, wiedząc, że samotna matka lub ojciec jeszcze bardziej potrzebuje ich wsparcia i współpracy. Jeśli wszyscy członkowie rodziny wywiązują się z ról wyznaczonych im przez Boga, w domu panuje pokój i radość. Przynosi to chwałę Założycielowi rodziny, Jehowie Bogu (Efezjan 3:14, 15).

15. (a) Jak swą postawą w zborze możemy dowieść, że szanujemy władzę Jehowy? (b) Jakie zasady mogą nam pomóc w podporządkowaniu się tym, którzy nam przewodzą? (Zobacz ramkę „Bądźcie posłuszni tym, którzy wśród was przewodzą”).

¹⁵ Władzę nad zborem chrześcijańskim Jehowa powierzył swemu Synowi (Kolosan 1:13). Jezus zaś wyznaczył „niewolnika wiernego i roztropnego”, który ma się troszczyć o potrzeby duchowe ludu Bożego na ziemi (Mateusza 24:45-47). Tym niewolnikiem jest Ciało Kierownicze Świadków Jehowy. Podobnie jak to było w I wieku n.e., Ciało Kierownicze przekazuje wskazówki starszym w zborach — bezpośrednio albo przez swoich przedstawicieli, na przykład przez nadzorców podróżujących. Gdy podporządkowujemy się władzy zamianowanych starszych, jesteśmy posłuszni samemu Jehowie (Hebrajczyków 13:17).

16. W jakim sensie starsi są ustanawiani przez ducha świętego?

¹⁶ Mężczyźni usługujący w zborze nie są doskonali. Mają swoje wady, tak samo jak my. Mimo to stanowią „dary w ludziach”, dzięki którym zbór może być silny duchowo (Efezjan 4:8). Są ustanawiani przez ducha świętego (Dzieje 20:28). W jakim sensie? Przede wszystkim muszą spełniać wymagania nakreślone pod wpływem tego ducha w Słowie Bożym (1 Tymoteusza 3:1-7, 12; Tytusa 1:5-9). Poza tym starsi rozpatrujący kwalifikacje poszczególnych braci żarliwie proszą Jehowę o kierownictwo Jego świętego ducha.

17. Dlaczego chrześcijanki niekiedy są zobowiązane włożyć nakrycie głowy?

¹⁷ Czasem się zdarza, że żaden ze starszych czy sług pomocniczych nie może wykonać jakiegoś zadania, na przykład przeprowadzić zbiórki do służby polowej. Zastępują ich wtedy inni ochrzczeni bracia, a jeśli to niemożliwe — siostry. Kiedy jednak kobieta wykonuje zadanie powierzane z reguły ochrzczonemu mężczyźnie, wkłada nakrycie głowy (1 Koryntian 11:3-10)a. Wymaganie to wcale nie upokarza kobiet. Daje im natomiast sposobność okazania — w rodzinie i w zborze — szacunku dla Bożej zasady zwierzchnictwa.

18, 19. (a) Jaką zasadę zawiera List do Rzymian 13:1-7? (b) Jak możemy okazywać szacunek władzom świeckim?

¹⁸ Prawdziwi chrześcijanie skrupulatnie przestrzegają zasady podanej w Liście do Rzymian 13:1-7, gdzie wspomniano o „władzach zwierzchnich”. Z fragmentu tego wynika, że chodzi o władze świeckie. Dopóki Jehowa pozwala im istnieć, spełniają ważne funkcje — utrzymują pewien ład i świadczą niezbędne usługi. Z szacunkiem się im podporządkowujemy, stosując się do obowiązującego prawa. Sumiennie płacimy podatki, należycie wypełniamy wymagane formularze i dokumenty oraz trzymamy się wszelkich przepisów, które dotyczą nas, naszej rodziny, przedsiębiorstwa lub innej własności. Pozostajemy jednak nieugięci, gdy żąda się od nas nieposłuszeństwa wobec Boga. Odpowiadamy wtedy tak jak niegdyś apostołowie: „Musimy być bardziej posłuszni Bogu jako władcy niż ludziom” (Dzieje 5:28, 29; zobacz ramkę „Czyjej władzy mam być podporządkowany?”).

¹⁹ Szacunek dla władz świeckich możemy wyrażać także swoją postawą i zachowaniem. Niekiedy stykamy się bezpośrednio z urzędnikami państwowymi. Apostoł Paweł stanął na przykład przed królem Herodem Agryppą oraz namiestnikiem Festusem. Chociaż obaj prowadzili się nagannie, zwracał się do nich z szacunkiem (Dzieje 26:2, 25). Bierzemy wzór z Pawła bez względu na to, czy mamy do czynienia z przedstawicielem najwyższych władz, czy też z miejscowym policjantem. W szkole młodzi chrześcijanie starają się okazywać szacunek nauczycielom, kierownictwu oraz pozostałemu personelowi. Oczywiście nie postępujemy tak jedynie wobec tych, którym podobają się nasze wierzenia. Traktujemy w ten sposób również osoby wrogo nastawione do Świadków Jehowy. Tak naprawdę wszyscy ludzie powinni wyczuwać, że mamy dla nich szacunek (Rzymian 12:17, 18; 1 Piotra 3:15).

20, 21. Jakie korzyści wynikają ze stosownego szacunku dla władzy?

²⁰ Bądźmy więc zdecydowani odnosić się do drugich z szacunkiem. Apostoł Piotr napisał: „Szanujcie ludzi wszelkiego pokroju” (1 Piotra 2:17). Gdy inni dostrzegą, że szczerze ich szanujemy, może to na nich zrobić głębokie wrażenie. Nie zapominajmy, że w dzisiejszych czasach szacunek jest czymś rzadkim. Okazywanie go bliźnim to jeden ze sposobów stosowania się do nakazu Jezusa: „Niech wasze światło świeci przed ludźmi, żeby widzieli wasze szlachetne uczynki i wychwalali waszego Ojca, który jest w niebiosach” (Mateusza 5:16).

²¹ W obecnym mrocznym świecie duchowe światło przyciąga osoby szczerego serca. A zatem gdy z szacunkiem podporządkowujemy się władzy w rodzinie i w zborze oraz władzy świeckiej, niektórzy mogą zwrócić na to uwagę i zapragnąć chodzić w tym świetle razem z nami. Byłoby to cudowne! Ale nawet jeśli tak się nie stanie, bądźmy pewni, że odnosząc się do innych z szacunkiem, cieszymy Jehowę Boga i dzięki temu ‛trwamy w Jego miłości’. Czy może być wspanialsza nagroda?