Czy codziennie pytasz: „Gdzie jest Jehowa?”?

 1, 2. (a) Co można powiedzieć o duchowym stanie Żydów w czasach Jeremiasza? (b) Na czym powinno było zależeć Judejczykom?

JEREMIASZ nie mógł powstrzymać łez. Martwił się aktualnym stanem swych rodaków, a także tym, co według Bożej zapowiedzi czekało ich w przyszłości. Żałował nawet, że ‛jego głowa nie jest wodami, a jego oczy — źródłem łez’, bo wtedy mógłby płakać nieustannie. I faktycznie miał powody do rozpaczy (Jer. 9:1-3; odczytaj Jeremiasza 8:20, 21). Żydzi wciąż odrzucali prawa Jehowy i nie byli posłuszni Jego głosowi, dlatego zawisło nad nimi nieszczęście (Jer. 6:19; 9:13).

² Mieszkańcy Judy woleli słuchać zapewnień swych przywódców religijnych, że wszystko jest w porządku; nie byli szczerze zainteresowani tym, co o ich postępowaniu sądził Jehowa (Jer. 5:31; 6:14). Przypominali pacjenta, któremu wystarczy, że lekarz pocieszy go uspokajającymi słowami, zamiast skupić się na groźnych symptomach. Gdybyś zapadł na poważną chorobę, czy nie wolałbyś, żeby postawiono ci trafną diagnozę i zaproponowano odpowiednią terapię? Żydom z czasów Jeremiasza powinno było zależeć na rzetelnej ocenie ich stanu duchowego. Powinni byli pytać: „Gdzie jest Jehowa?” (Jer. 2:6, 8).

 3. (a) Na czym miało polegać zadawanie pytania: „Gdzie jest Jehowa?”? (b) W jaki między innymi sposób Żydzi mogli szukać Jehowy?

³ Zadawanie sobie pytania: „Gdzie jest Jehowa?” miało polegać na szukaniu Bożego kierownictwa podczas podejmowania decyzji — zarówno w sprawach większej, jak i mniejszej wagi. Ówcześni Żydzi tego nie robili. Ale Jehowa zapowiedział, że gdy wrócą z Babilonu do Jerozolimy, ‛będą Go szukać, a On da się im znaleźć’ i pozwoli im poznać swe drogi (odczytaj Jeremiasza 29:13, 14). W jaki sposób mogli Go szukać? Po pierwsze, zanosząc do Niego szczere modlitwy i prosząc Go o wskazówki. Tak właśnie postępował król Dawid. Prosił Boga: „Daj mi poznać twe drogi, Jehowo; naucz mnie ścieżek twoich” (Ps. 25:4). Zwróćmy uwagę na zaproszenie, które w dziesiątym roku panowania Sedekiasza wypowiedział Jeremiasz w imieniu Jehowy: „Wołaj do mnie, a ja ci odpowiem i chętnie oznajmię ci wielkie i niepojęte rzeczy, których nie znasz” (Jer. 33:3). Gdyby król i niewierny naród wołali do Boga, On mógłby odsłonić przed nimi „niepojęte rzeczy” — dotyczące spustoszenia Jerozolimy i odbudowania jej po 70 latach.

 4, 5. Jak jeszcze można było szukać Jehowy?

⁴ Po drugie, Żydzi mogli szukać Jehowy, analizując minione wydarzenia i zastanawiając się nad tym, jak postępował On ze swymi sługami. W ten sposób przypominaliby sobie, jakie czyny Go cieszyły, a jakie gniewały. W czasach Jeremiasza dostępne były księgi spisane przez Mojżesza oraz kilka innych natchnionych relacji historycznych, a także kroniki królów Izraela i Judy. Rozmyślając nad ich treścią i słuchając prawdziwych proroków Bożych, Żydzi znaleźliby odpowiedź na pytanie: „Gdzie jest Jehowa?”.

⁵ Po trzecie, ówcześni Żydzi mogli szukać Jehowy, ucząc się z własnych przeżyć oraz z przeżyć otaczających ich ludzi. Nie oznacza to, że o wszystkim musieli się przekonywać metodą prób i błędów, mogli jednak rozmyślać o swych wcześniejszych poczynaniach i o tym, jak się na nie zapatrywał Jehowa. Dzięki temu zrozumieliby, jak On ocenia ich postępowanie (Prz. 17:10).

 6. Jaką zachętą mogą być dla ciebie przeżycia Hioba?

⁶ Przenieśmy to na nasze czasy. Czy podejmując decyzje, masz w zwyczaju pytać: „Gdzie jest Jehowa?”? Niektórzy mogą dojść do wniosku, że nieraz nie dopisują pod tym względem. Jeżeli zauważasz to również u siebie, nie popadaj w zniechęcenie. Nawet wierny patriarcha Hiob miał z tym problem. Kiedy znalazł się pod presją, uległ typowo ludzkiej skłonności i skupił się na sobie. Elihu zwrócił mu na to uwagę słowami: „Nikt jednak nie powiedział: ‚Gdzie jest Bóg, mój Wspaniały Twórca?’” (Hioba 35:10). Zachęcił też Hioba: „Zważaj na zdumiewające dzieła Boże” (Hioba 37:14). Hiob miał obserwować otaczające go potężne dzieła stwórcze, a także Boży sposób postępowania z ludźmi. Dzięki własnym przeżyciom zrozumiał drogi Jehowy. Gdy przetrwał próbę i dostrzegł, jakie działania podjął w tej sytuacji Jehowa, przyznał: „Mówiłem więc, lecz nie rozumiałem rzeczy zbyt zdumiewających dla mnie, których nie znam. Słyszałem o tobie pogłoski, ale teraz widzi cię moje własne oko” (Hioba 42:3, 5).

 7. Co omówimy w dalszej części tego rozdziału? (Zobacz ilustrację na stronie 116).

⁷ Jeśli chodzi o Jeremiasza, on w przeciwieństwie do swych rodaków stale szukał Jehowy. Przez dziesięciolecia wiernej służby wciąż zadawał sobie pytanie: „Gdzie jest Jehowa?”. W dalszej części rozdziału rozważymy na przykładzie tego proroka, jak my możemy szukać Jehowy i znajdować Go poprzez modlitwę, studium oraz analizowanie własnych i cudzych przeżyć (1 Kron. 28:9).

 8. W jakich okolicznościach Jeremiasz zwracał się do Boga w modlitwie?

⁸ Jako Boży rzecznik wśród Judejczyków Jeremiasz stale szukał Jehowy, zanosząc do Niego płynące z serca modlitwy. Prosił Go o wsparcie, gdy musiał ogłosić niepopularne orędzie, gdy nie miał sił do kontynuowania służby lub gdy czegoś nie rozumiał. Bóg udzielał mu odpowiedzi i wskazywał, jak powinien postąpić. Przeanalizujmy kilka przykładów.

 9. (a) Jakim uczuciom dał wyraz Jeremiasz w modlitwie i jak zareagował na to Jehowa? (b) Dlaczego powinieneś mówić w modlitwach o swoich odczuciach?

⁹ Kiedy pewnego razu Jeremiasz otrzymał do przekazania potępiające orędzie, miał wrażenie, że wszyscy są przeciwko niemu. Dlatego poprosił Boga, by na niego wspomniał. Zwróć uwagę na modlitwę zapisaną w Księdze Jeremiasza 15:15, 16, w której prorok wyjaśnia, jak podziałała na niego odpowiedź od Boga (odczytaj). Mówi o swym cierpieniu, ale też o tym, że gdy znalazł Boże słowa i niejako zaczął je jeść, ogarnęła go radość. Jehowa pomógł mu docenić zaszczyt noszenia Jego imienia i ogłaszania Jego wypowiedzi. Jeremiasz wyraźnie dostrzegł Boży punkt widzenia — poznał odpowiedź na pytanie: „Gdzie jest Jehowa?”. Czy wyciągamy stąd jakąś lekcję dla siebie?

10. Co pomogło prorokowi, gdy powiedział, że więcej nie będzie występował w imieniu Jehowy?

¹⁰ Innym razem, po wychłostaniu przez kapłana Paszchura, syna Immera, Jeremiasz powiedział, że już więcej nie będzie występował w imieniu Jehowy. Jak Bóg na to zareagował? (Odczytaj Jeremiasza 20:8, 9). Biblia nie mówi, że odezwał się do Jeremiasza z nieba. Jednak słowo Boże stało się dla proroka jak ogień płonący, zamknięty w jego kościach, tak iż nie mógł się powstrzymać od głoszenia. A zatem Jeremiasz otwarcie wyraził Jehowie swoje uczucia i pozwolił, by znajomość woli Bożej dodała mu bodźca do działania. Dzięki temu mógł dalej wykonywać zlecone zadanie.

11, 12. Jak Jeremiasz otrzymał odpowiedź na pytanie dotyczące powodzenia niegodziwców?

¹¹ Kiedy Jeremiasz obserwował powodzenie niegodziwców, zaczęło go dręczyć pewne pytanie (odczytaj Jeremiasza 12:1, 3). Chociaż wcale nie kwestionował prawości Jehowy, przedstawił Mu swoją „skargę” i pragnął usłyszeć odpowiedź. Taka otwartość pokazuje, że łączyła go z Bogiem silna więź — jak dziecko z ukochanym ojcem. Jeremiasz zastanawiał się, dlaczego wielu Żydom dobrze się wiodło, mimo iż postępowali niegodziwie. Czy otrzymał satysfakcjonującą odpowiedź na swoje pytanie? Bóg upewnił go, że wykorzeni złych ludzi (Jer. 12:14). Gdy Jeremiasz widział, jak Jehowa działa w sprawach, które poruszał w modlitwie, bez wątpienia pogłębiał swe zaufanie do Bożej sprawiedliwości. A to z kolei musiało go zachęcać do jeszcze częstszego otwierania serca przed niebiańskim Ojcem.

¹² Pod koniec panowania Sedekiasza, gdy Babilończycy oblegali Jerozolimę, Jeremiasz powiedział, że „oczy [Jehowy] są otwarte na wszystkie drogi synów ludzkich, żeby oddać każdemu według jego dróg i według owocu jego postępków” (Jer. 32:19). Prorok sam się przekonał, jak Bóg zapatruje się na sprawiedliwość — że naprawdę obserwuje czyny każdego człowieka i że słucha żarliwych modlitw swoich sług. A oni z upływem czasu coraz wyraźniej dostrzegają, że On oddaje „każdemu według jego dróg i według owocu jego postępków”.

13. Dlaczego jesteś przekonany, że Bóg urzeczywistni swoją wolę?

¹³ Być może nie wątpimy w sprawiedliwość Boga ani w to, że On mądrze realizuje i dalej będzie realizował swoje zamierzenie. Tak czy inaczej, warto rozważać przeżycia Jeremiasza i szczerze mówić Jehowie, co nam leży na sercu. Dzięki temu pogłębimy naszą ufność w to, że On doprowadzi do skutku swe zamiary. A jeśli obecnie nie do końca rozumiemy, dlaczego wypadki toczą się w określonym kierunku albo dlaczego realizacja woli Bożej następuje w takim a nie w innym tempie, to możemy wyrazić w modlitwie swe przekonanie, że Jehowa nad wszystkim panuje. Nie mamy powodów, by wątpić, że Jego postanowienia zostaną urzeczywistnione w taki sposób i w takim czasie, który On uważa za najlepszy. Będziemy więc dalej pytać: „Gdzie jest Jehowa?”, czyli z modlitwą zabiegać o to, by rozumieć Jego wolę i dostrzegać, jak On ją spełnia (Hioba 36:5-7, 26).

14. Skąd wiemy, że Jeremiasz analizował dzieje ludu Bożego?

¹⁴ Jeremiasz był świadomy, że szukanie odpowiedzi na pytanie: „Gdzie jest Jehowa?” ma również związek z nabywaniem wiedzy o Nim (Jer. 9:24). Podczas spisywania ksiąg 1 i 2 Królów musiał zbierać informacje dotyczące historii ludu Bożego. W swym sprawozdaniu powołał się na „księgę dziejów Salomona”, „księgę dziejów królów Izraela” oraz „księgę dziejów królów Judy” (1 Król. 11:41; 14:19; 15:7). Dzięki przeprowadzonej analizie dostrzegł, jak Jehowa postępował w różnych sytuacjach. Zrozumiał także, w czym Bóg znajdował upodobanie oraz co sądził o określonych decyzjach ludzi. Poza tym Jeremiasz zapewne sięgał do natchnionych pism Mojżesza, Jozuego, Samuela, Dawida i Salomona. Niewątpliwie też znał działalność proroków, zarówno wcześniejszych, jak i jemu współczesnych. Jaką korzyść odnosił z takich osobistych rozważań?

15. Jaką korzyść mógł odnieść Jeremiasz z analizy proroctwa Eliasza o Jezebel?

¹⁵ Jeremiasz spisał relację o Jezebel, niegodziwej żonie króla Achaba, panującego w Samarii. Wspomniał między innymi o proroctwie Eliasza, że psy pożrą tę kobietę na polu w Jizreel (1 Król. 21:23). Osiemnaście lat później rzeczywiście tak się stało: Jezebel została wyrzucona z okna, stratowana przez konia Jehu i zjedzona przez psy — co Jeremiasz również odnotował (2 Król. 9:31-37). Przeanalizowanie zapowiedzi Eliasza oraz jej szczegółowego spełnienia musiało wzmocnić zaufanie Jeremiasza do słowa Bożego. Podstawą wytrwałości proroka była wiara, którą ugruntowało studiowanie wcześniejszych poczynań Jehowy.

16, 17. Dzięki czemu Jeremiasz mógł wytrwale przekazywać ostrzeżenia niegodziwym królom?

¹⁶ A oto inny przykład. Dzięki czemu Jeremiasz nie przestawał ostrzegać takich niegodziwych królów jak Jehojakim i Sedekiasz — i to mimo prześladowań? Głównie dzięki temu, że Jehowa uczynił go „warownym miastem i żelazną kolumną (...) przeciw królom Judy” (Jer. 1:18, 19). Jednak nie bez znaczenia było także to, że Jeremiasz dokładnie prześledził rządy wcześniejszych królów judzkich i izraelskich, chociażby Manassesa. Jak podał w swoim sprawozdaniu, król ten „na dwóch dziedzińcach domu Jehowy nabudował ołtarzy dla całego zastępu niebios”; na domiar złego spalił swego syna w ofierze i przelał mnóstwo niewinnej krwi (2 Król. 21:1-7, 16; odczytaj Jeremiasza 15:4). Ale gdy z czasem się ukorzył i wciąż modlił się do Jehowy, ‛On dał mu się uprosić i przywrócił go do władzy królewskiej’ (odczytaj 2 Kronik 33:12, 13).

¹⁷ Jeremiasz nie wspomniał w swych księgach o miłosierdziu okazanym Manassesowi. Skoro jednak król ten zmarł jakieś 15 lat przed rozpoczęciem służby przez Jeremiasza, prorok musiał słyszeć, co się wydarzyło, gdy Manasses zdobył się na skruchę. Ponieważ Jeremiasz był świadomy potwornego postępowania Manassesa oraz jego późniejszej przemiany, łatwiej mu było dostrzec, że warto nawoływać królów, na przykład Sedekiasza, by zabiegali o miłosierdzie i lojalną życzliwość Jehowy. Nawet władca okryty niesławą z powodu bałwochwalstwa i przelewu krwi mógł okazać skruchę i zyskać przebaczenie. Gdybyś był na miejscu Jeremiasza, czy historia Manassesa zachęciłaby cię do wytrwałego pełnienia służby pod rządami innych złych królów?

18. Czego Jeremiasz mógł się nauczyć z przeżyć Urijasza i co na to wskazuje?

¹⁸ Podczas pełnienia służby prorockiej Jeremiasz z pewnością wiele się nauczył, obserwując postępowanie otaczających go ludzi. Jednym z nich był Urijasz. Za panowania Jehojakima prorokował on przeciwko Jerozolimie i Judzie, ale ze strachu przed królem uciekł do Egiptu. Jehojakim kazał go stamtąd sprowadzić i zabić (Jer. 26:20-23). Jak sądzisz, czy Jeremiasz wyciągnął wnioski z przeżyć Urijasza? Wszystko wskazuje na to, że tak — skoro dalej ostrzegał Żydów przed nadchodzącym wyrokiem Bożym, czyniąc to nawet na terenie świątyni. Nie zabrakło mu odwagi i Jehowa go nie opuścił. Najwyraźniej pobudził Achikama, syna Szafana, by uchronił go przed śmiercią (Jer. 26:24).

19. O czym przekonał się Jeremiasz, widząc, jak Jehowa wytrwale posyłał proroków do swego ludu?

¹⁹ Jeremiasz wyciągał wnioski także z tego, jak Jehowa nim samym posługiwał się do ostrzegania swego ludu. W czwartym roku Jehojakima Bóg polecił prorokowi spisać wszystkie słowa, które mu przekazał od dni Jozjasza. Chciał zachęcić poszczególne osoby, by odwróciły się od zła i tym samym zabiegały o Jego przebaczenie (odczytaj Jeremiasza 36:1-3). Jeremiasz, który od wczesnego rana obwieszczał Boże przestrogi, wręcz upraszał ludzi o zaprzestanie obrzydliwych praktyk (Jer. 44:4). A zatem własne przeżycia z pewnością uświadomiły Jeremiaszowi, że Bóg wysyłał proroków powodowany współczuciem dla swego ludu. Niewątpliwie budziło to współczucie również w nim samym (2 Kron. 36:15). Rozumiemy więc, dlaczego po ocaleniu z zagłady Jerozolimy powiedział: „To doprawdy przejawy lojalnej życzliwości Jehowy, że nie nadszedł nasz kres, gdyż jego zmiłowaniom na pewno nie będzie końca. Są nowe każdego rana” (Lam. 3:22, 23).

20. Jak wzorem Jeremiasza możemy szukać Jehowy?

²⁰ Czy podejmując codzienne decyzje, starasz się upewniać, co jest wolą Bożą — czyli niejako pytać: „Gdzie jest Jehowa?”? (Jer. 2:6-8). Jeremiasz, w przeciwieństwie do otaczających go ludzi, zawsze zwracał się do Wszechmocnego, by pomógł mu ustalić właściwy sposób postępowania. Każdy z nas uczyni mądrze, gdy jego wzorem będzie we wszystkim uwzględniać punkt widzenia Jehowy.

21. Jak modlitwa może ci pomóc w pełnieniu służby kaznodziejskiej?

²¹ W grę nie musi wchodzić decyzja dotycząca bardzo ważnej sprawy lub jakiejś przełomowej chwili w naszym życiu. Załóżmy na przykład, że zaplanowałeś wyruszenie do służby kaznodziejskiej, ale wstajesz rano i widzisz pochmurne niebo. Nie wygląda to zachęcająco, a w dodatku teren, na którym masz głosić od domu do domu, jest często opracowywany. Może pamiętasz, że niektórzy mieszkańcy odprawili cię z politowaniem albo zachowali się wobec ciebie opryskliwie. Czy w takiej sytuacji nie mógłbyś zwrócić się do Boga w modlitwie, a więc niejako zapytać: „Gdzie jest Jehowa?”? Pomoże ci to pomyśleć o pięknie głoszonego przez nas orędzia oraz jeszcze lepiej uświadomić sobie, że wolą Bożą jest, byś zaniósł je do ludzi. Możesz wtedy odczuć, że ‛słowo Jehowy staje się dla ciebie radosnym uniesieniem’ — tak jak to było w wypadku Jeremiasza (Jer. 15:16, 20). Gdybyś potem w trakcie służby spotkał się z wyjątkowo nieuprzejmą reakcją, a nawet z pogróżkami, mógłbyś ponownie wyrazić swe uczucia w modlitwie. Czy tak zrobisz? Nie zapominaj, że za pośrednictwem ducha świętego Jehowa może ci pomóc odpowiednio się zachować. Dzięki takiemu wsparciu twoje pragnienie ogłaszania Bożego orędzia weźmie górę nad negatywnymi uczuciami (Łuk. 12:11, 12).

22. Dlaczego Jehowa nie wysłuchuje niektórych modlitw?

²² Czasami jednak Jehowa ‛zagradza do siebie przystęp’ (odczytaj Lamentacje 3:44). Na przykład nie słuchał modlitw krnąbrnych Żydów, ponieważ gdy On do nich mówił, ‛odwracali swe ucho’ i trwali w niegodziwości (Prz. 28:9). Jeremiasz mógł z tego wyciągnąć lekcję, która jest oczywista również dla nas: Kto nie postępuje zgodnie ze swymi modlitwami, rozczarowuje Boga i musi liczyć się z tym, że On przestanie go wysłuchiwać. Trzeba więc zdecydowanie wystrzegać się takiej postawy.

23, 24. (a) Co jest konieczne, jeśli chcemy zrozumieć wolę Jehowy? (b) Jak mógłbyś odnosić więcej pożytku ze studium osobistego?

²³ Oprócz zanoszenia do Jehowy szczerych modlitw z prośbą o kierownictwo powinniśmy pielęgnować zwyczaj studiowania Jego Słowa. Jest to zasadniczy sposób zapoznawania się z Jego wolą. Pod tym względem znajdujemy się w lepszej sytuacji niż Jeremiasz, bo możemy korzystać z kompletnej Biblii. Tak czy inaczej, wzorem tego wiernego proroka, który wnikliwie studiował, by sporządzić natchnioną relację historyczną, możesz zgłębiać Słowo Boże i szukać w nim wskazówek, niejako pytając: „Gdzie jest Jehowa?”. Gdy będziesz dociekać, co jest Jego wolą, pokażesz, że Mu ufasz, i staniesz się „podobny do drzewa zasadzonego nad wodami, które zapuszcza swe korzenie nad potokiem” (odczytaj Jeremiasza 17:5-8).

²⁴ Czytając Pismo Święte i rozmyślając nad jego treścią, staraj się zrozumieć, jakiego zachowania Jehowa oczekuje od ciebie w określonych sytuacjach. Wychwytuj zasady, które chciałbyś zapamiętać i zastosować w swoim życiu. Zapoznając się z relacjami historycznymi, Bożymi przykazaniami i zasadami oraz mądrymi przysłowiami, zastanawiaj się, jak mogłyby one wpłynąć na twoje codzienne decyzje. Gdy będziesz pytać: „Gdzie jest Jehowa?”, On za pośrednictwem swego spisanego Słowa może ci pokazać, jak sobie radzić nawet w skrajnie trudnych okolicznościach. Niewykluczone, że dzięki Biblii zrozumiesz ‛wielkie i niepojęte rzeczy, których nie znałeś’ (Jer. 33:3).

25, 26. Jak możemy odnieść pożytek z własnych i cudzych przeżyć?

²⁵ Poza tym warto zastanawiać się nad przeżyciami własnymi oraz innych osób. Może na przykład zauważasz, że niektórzy tak jak Urijasz przestają polegać na Jehowie (2 Tym. 4:10). Ucząc się na ich błędach, możesz uniknąć zgubnych skutków takiego postępowania. Staraj się też często rozmyślać o tym, jak tobie osobiście Jehowa okazuje lojalną życzliwość — pamiętając, że Jeremiasz cenił Boże miłosierdzie i współczucie. Bez względu na to, w jak ciężkiej sytuacji byś się znalazł, nie sądź, że Najwyższy o tobie zapomniał. On się o ciebie troszczy, tak samo jak troszczył się o Jeremiasza.

²⁶ Rozważając postępowanie Jehowy z poszczególnymi osobami, uzmysłowisz sobie, że On zapewnia nam kierownictwo na różne sposoby. Aki, młoda siostra z Japonii, myślała, że jest niegodna miana chrześcijanki. Gdy któregoś dnia głosiła z żoną nadzorcy obwodu, zwierzyła się jej, że czuje się tak, jakby Jehowa był niezadowolony z pełnionej przez nią służby i zamierzał ją odrzucić, choć ona jeszcze kurczowo się Go trzyma, prosząc o więcej czasu. Żona nadzorcy obwodu spojrzała jej w oczy i zapewniła, że zawsze uważała ją za gorliwą siostrę. Te zachęcające słowa dały Aki wiele do myślenia. W rzeczywistości nic nie wskazywało na to, by Jehowa kiedykolwiek sądził, iż służy Mu bez zaangażowania. Aki pomodliła się: „Jehowo, wyślij mnie tam, gdzie uznasz za stosowne. Zrobię wszystko, co jest zgodne z Twoją wolą”. Mniej więcej w tym czasie pojechała do kraju, w którym działała niewielka grupa japońska, potrzebująca wsparcia kogoś z dobrą znajomością języka. A ponieważ Aki urodziła się właśnie w tym kraju, łatwiej jej było się tam przenieść i podjąć współpracę z tą grupą. Ale gdzie miała zamieszkać? Siostra, której córka dopiero co się wyprowadziła, zaproponowała jej pokój. „Wszystko ułożyło mi się niczym puzzle. Jehowa otworzył przede mną nowe możliwości” — podsumowała Aki.

27. Jaką korzyść odnosimy, gdy codziennie zadajemy sobie pytanie: „Gdzie jest Jehowa?”?

²⁷ Wiele sióstr i braci może opowiedzieć, jak na samych sobie odczuło kierownictwo Boże, chociażby podczas czytania Biblii lub studium osobistego. Czy i ty czegoś takiego doświadczyłeś? Tego rodzaju przeżycia niewątpliwie zacieśniają twoją więź z Jehową i zachęcają cię, byś jeszcze częściej i żarliwiej przybliżał się do Niego w modlitwie. Możemy być przekonani, że gdy codziennie będziemy pytać: „Gdzie jest Jehowa?”, On nam pokaże, jaką drogą powinniśmy kroczyć (Izaj. 30:21).