• „Wy jesteście moimi świadkami”!
    Proroctwo Izajasza światłem dla całej ludzkości, tom II

    • Bogowie przed sądem

      10. Jakie wyzwanie Jehowa rzuca narodom oraz ich bóstwom?

      10 Obietnicę wyzwolenia Izraela Jehowa bierze teraz za podstawę wszechświatowej rozprawy sądowej, na którą każe się stawić bóstwom narodów. Czytamy: „Niech wszystkie narody zbiorą się na jednym miejscu i niech się zgromadzą grupy narodowościowe. Kto [z ich bogów] wśród nich mógłby to opowiedzieć? Albo czy mogą sprawić, byśmy usłyszeli rzeczy pierwsze? Niech [ci bogowie] postawią swoich świadków, żeby zostali uznani za prawych, albo niech słuchają i powiedzą: ‚To prawda!’” (Izajasza 43:9). Jehowa rzuca narodom świata groźne wyzwanie. Mówi niejako: ‛Niech wasi bogowie dowiodą, że są bogami, ściśle przepowiadając przyszłość’. Ponieważ jedynie prawdziwy Bóg potrafi wypowiadać bezbłędne proroctwa, próba ta pozwoli wykryć każdego oszusta (Izajasza 48:5). Ale Wszechmocny dyktuje dodatkowy warunek: wszyscy, którzy podają się za prawdziwych bogów, mają postawić świadków, którzy by potwierdzili zarówno ich przepowiednie, jak i spełnienie tych proroctw. Oczywiście również Jehowa zastosuje się do tego wymogu prawnego.

      11. Jakie zlecenie Jehowa daje swemu słudze i co wyjawia o swej Boskości?

      11 Bezsilne fałszywe bóstwa nie mogą wskazać żadnych świadków. Przeznaczone dla nich miejsce jest żenująco puste. Przychodzi jednak pora na to, żeby swą Boskość potwierdził sam Jehowa. Spoglądając w stronę swego ludu, oznajmia On: „Wy jesteście moimi świadkami (...) moim sługą, którego wybrałem, abyście mnie poznali i wierzyli we mnie, i rozumieli, że ja jestem ten sam. Przede mną nie został utworzony żaden Bóg ani po mnie nie ma żadnego. Ja, właśnie ja jestem Jehowa, a oprócz mnie nie ma wybawcy. Ja oznajmiłem i wybawiłem, i sprawiłem, że to usłyszano, gdy nie było wśród was obcego boga. Wy zatem jesteście moimi świadkami (...) a ja jestem Bogiem. I przez cały czas jestem ten sam; i nie ma nikogo, kto by wyzwolił z mojej ręki. Przystąpię do działania — i któż może ją zawrócić?” (Izajasza 43:10-13).

      12, 13. (a) Co licznie poświadcza lud Jehowy? (b) Jak w czasach nowożytnych nadano rozgłos imieniu Jehowy?

      12 W odpowiedzi na słowa Jehowy szybko pojawia się tłum rozradowanych świadków. Składają oni jasne zeznania, których prawdziwości nie sposób zakwestionować. Tak jak Jozue poświadczają, że ‛spełniło się wszystko, co Jehowa wyrzekł. Ani jedno słowo nie zawiodło’ (Jozuego 23:14). W uszach ludu Jehowy wciąż brzmią orędzia Izajasza, Jeremiasza, Ezechiela i innych proroków, którzy jednogłośnie zapowiadali mieszkańcom Judy wygnanie oraz cudowne uwolnienie (Jeremiasza 25:11, 12). Ich wyzwoliciel, Cyrus, został przedstawiony z imienia na długo przedtem, zanim się urodził! (Izajasza 44:26 do 45:1).

      13 Któż w obliczu takiego ogromu dowodów zaprzeczy, że Jehowa jest jedynym prawdziwym Bogiem? W odróżnieniu od pogańskich bóstw tylko On nie został stworzony — tak, tylko On jest prawdziwym Bogiem.a Lud nazwany od imienia Jehowy dostąpił zatem niezwykłego, porywającego przywileju opowiadania o Jego cudownych dziełach przyszłym pokoleniom oraz wszystkim innym, którzy o Niego pytają (Psalm 78:5-7). Podobnie nowożytni Świadkowie Jehowy mają zaszczyt obwieszczać Jego imię wszędzie na ziemi. W latach dwudziestych XX wieku Badacze Pisma Świętego zaczęli coraz lepiej zdawać sobie sprawę z głębokiego znaczenia tego imienia. A 26 lipca 1931 roku na zgromadzeniu w Columbus (USA, stan Ohio) prezes Towarzystwa Joseph F. Rutherford przedstawił rezolucję zatytułowaną „Nowe imię”. Zgromadzonych ogromnie poruszyły słowa: „Pragniemy, by nas znano pod tym imieniem i nazywano nim, a mianowicie: Świadkowie Jehowy”, toteż przyjęli rezolucję gromkim: „Tak!” Od tamtej pory imieniu Jehowy nadawano rozgłos na całym świecie (Psalm 83:18).

      14. O czym Jehowa przypomina Izraelitom i dlaczego słowa te są na czasie?

      14 Jehowa troszczy się o tych, którzy godnie reprezentują Jego imię — traktuje ich jak „źrenicę swego oka”. Przypomina o tym Izraelitom, nawiązując do oswobodzenia ich z Egiptu i bezpiecznego przeprowadzenia przez pustynię (Powtórzonego Prawa 32:10, 12). W tamtych czasach nie mieli żadnego obcego boga, byli bowiem naocznymi świadkami straszliwego upokorzenia wszystkich bóstw Egiptu. Przecież cały tamtejszy panteon nie potrafił ochronić kraju ani zapobiec odejściu Izraela (Wyjścia 12:12). Potężne miasto Babilon, w którego panoramie dominuje co najmniej 50 świątyń fałszywych bogów, też nie zdoła powstrzymać ręki Wszechmocnego, gdy będzie uwalniał swój lud. Bez wątpienia „nie ma wybawcy” oprócz Jehowy.