Rozdział 17
Czyim prawom dasz pierwszeństwo?
Dlaczego warto się zastanowić nad swoim stosunkiem do prawa? (1-4).
PODLEGAMY rozmaitym prawom — prawom natury, prawom Bożym dotyczącym moralności i zachowania się oraz prawom świeckim. Niejedno z tych praw uznajemy bez oporu i odnosimy z tego korzyści. Ale co wtedy, gdy któreś z nich wydaje się zbyt krępujące albo gdy zachodzi sprzeczność między dwoma prawami, których przestrzegania się od nas wymaga?
2 Ponieważ prawa natury raczej nie są adresowane do określonych osób, więc na ogół nietrudno im się podporządkować. Któż ośmieliłby się nie uznawać prawa ciążenia i skierować kroki poza krawędź stromego urwiska? Zresztą prawo to daje nam korzyści: dzięki niemu chodzimy po ziemi, a potrawy leżą przed nami na talerzu. Inne prawa natury dotyczą dziedziczności, która ma wpływ na to, jakie będą nasze dzieci. Uwzględniając prawo dziedziczności i wystrzegając się zawierania związków małżeńskich z bliskimi krewnymi, unikamy niebezpieczeństwa przekazania dzieciom pewnych wad wrodzonych (Porównaj Księgę Kapłańską [3 Mojżeszowa] 18:6-17). A co powiedzieć o prawach dotyczących zachowania się lub moralności?
3 Wiele ludzi nastawia się negatywnie do prawa państwowego. Jedną z przyczyn takiego stanu rzeczy jest ludzka skłonność do ustanawiania niepotrzebnych praw i posługiwania się nimi do ciemiężenia drugich (Mateusza 15:2; 23:4). Istnieje jednak niebezpieczeństwo poczytania za złe wszelkich praw lub systematycznego lekceważenia ich.
4 Właściwie można powiedzieć, że ludzie umierają wskutek buntu przeciw prawu. Bóg zabronił Adamowi i Ewie jeść z drzewa znajomości dobra i zła. Tymczasem Szatan wmówił Ewie, że prawo Boże zbytnio ogranicza ich swobodę (Rodzaju [1 Mojżeszowa] 3:1-6). Rzucił hasło: „Precz z przepisami!” „Ustalcie sobie własne mierniki!” Ten duch przeciwstawiania się prawu był w ciągu wieków bardzo popularny i utrzymuje się po dzień dzisiejszy.
O czym musimy pamiętać, jeśli chodzi o prawa Boże? (5, 6).
5 Jehowa nie ciemięży swego ludu zbędnymi ograniczeniami lub uciążliwymi prawami, bo „gdzie duch Jehowy, tam wolność” (2 Koryntian 3:17; Jakuba 1:25). Jednakże wbrew temu, co sugeruje ludziom Szatan, Jehowa jest Suwerennym Władcą całego wszechświata. Jest jego Stwórcą, a przy tym naszym Życiodawcą i Żywicielem (Dzieje Apostolskie 4:24; 14:15-17). Toteż ma prawo nami kierować i decydować o tym, jak mamy się zachowywać.
6 Na ogół ludzie przyznają, że Bóg, który jest najwyższym autorytetem, ma prawo dyktować, co człowiekowi wolno, a czego nie wolno. Niestety zgadzają się z tym dopóty, dopóki nie zapragną gorąco czegoś, czego Bóg zabrania. Rzecz jasna jest to bardzo niebezpieczne. Nie brak dowodów na to, że Bóg dał przykazania dla naszego dobra. Jeżeli na przykład unikamy pijaństwa, gniewu i chciwości, to cieszymy się lepszym zdrowiem i jesteśmy bardziej zadowoleni (Psalm 119:1-9, 105). Ponadto prawa Boże mogą nam pomóc zaskarbić sobie Jego uznanie i dostąpić zbawienia (Przysłów 21:30, 31). Choćby więc człowiek nie rozumiał, dlaczego Jehowa dał niektóre przykazania, nieprzestrzeganie ich — podyktowane niekiedy dumą lub samowolą — byłoby po prostu szaleństwem.
Dlaczego powinniśmy przestrzegać prawa Bożego zakazującego „rozpusty”? (7, 8).
7 Jednym z przykazań Bożych obowiązujących chrześcijan jest postanowienie powzięte w Jeruzalem na naradzie apostołów i starszych, którzy stanowili ciało kierownicze pierwszego zboru chrześcijańskiego:
„Uznaliśmy za słuszne, my i duch święty, nie dodawać wam dalszych brzemion z wyjątkiem tych rzeczy koniecznych: żebyście się powstrzymywali od rzeczy ofiarowanych bożkom i od krwi, i od rzeczy zabitych bez wysączenia krwi, i od rozpusty” (Dzieje Apostolskie 15:22-29).
8 Mamy uzasadnione powody, żeby przestrzegać prawa Bożego, które dotyczy „rozpusty”; chroni nas to przed chorobami, wydawaniem na świat nieślubnych dzieci i rozbiciem małżeństwa. Prawo to zabrania homoseksualizmu oraz wszelkiej innej niemoralności płciowej objętej zakresem znaczeniowym greckiego słowa porneia (rozpusta) użytego w Dziejach Apostolskich 15:29 (Rzymian 1:24-27, 32). A jak postąpimy, gdyby można było uniknąć niebezpiecznych następstw „rozpusty”? Czy mimo wszystko będziemy posłuszni przykazaniu Boga, dlatego że jest On naszym Suwerennym Władcą? Jeśli tak, to pomagamy udowodnić, że Szatan jest kłamcą, a ludzie słuchają Jehowy dlatego, że Go miłują (Hioba 2:3-5; 27:5; Psalm 26:1, 11).
Jak można przestrzegać prawa Bożego dotyczącego krwi? (9-11).
9 Postanowienie przedstawione w Dziejach Apostolskich 15:22-29 dotyczy jeszcze innej dziedziny, w której również możemy okazać posłuszeństwo. Chodzi o przykazanie Boże, żeby ‛się powstrzymywać od krwi’ oraz od mięsa zwierząt zabitych przez uduszenie, a więc bez wypuszczenia krwi. Bóg powiedział naszemu przodkowi Noemu, że ludzie mogą jeść mięso zwierzęce, ale nie pozwolił im podtrzymywać życia krwią innych stworzeń (Rodzaju [1 Mojżeszowa] 9:3-6). Powtarzając to samo prawo Izraelitom, Bóg oświadczył, że „dusza [życie] ciała jest we krwi”. Wolno im było używać krwi tylko do składania jej w ofierze na ołtarzu w celu przebłagania za grzech. W każdym innym wypadku krew stworzenia należało wylać i w ten sposób niejako zwrócić ją Bogu. Posłuszeństwo wobec tego prawa było sprawą życia lub śmierci (Kapłańska [3 Mojżeszowa] 17:10-14).
10 Składane wówczas ofiary wyobrażały przelanie za nas krwi Jezusa (Efezjan 1:7; Objawienie 1:5; Hebrajczyków 9:12, 23-28). Już po powrocie Chrystusa do nieba Bóg nakazał chrześcijanom ‛powstrzymywać się od krwi’. A ile ludzi podających się za chrześcijan okazuje pod tym względem posłuszeństwo Boskiemu Prawodawcy i Życiodawcy? W niektórych krajach przyjęło się jedzenie niewykrwawionego mięsa, krwawej kiszki czy innych potraw, do których rozmyślnie dodawana jest krew.
11 Poza tym niejeden człowiek zgadza się na przetoczenie mu krwi, żeby w ten sposób przedłużyć sobie życie. Często nie wie, że transfuzje krwi są związane z poważnym ryzykiem i że w gruncie rzeczy każdej operacji można by dokonać bez krwi, gdyby zastosowano inne metody.a Ale choćby wyglądało na to, że stawką jest życie, czy wtedy okazanie posłuszeństwa Bogu byłoby błędem? Prawa Bożego nie wolno lekceważyć nawet w obliczu niebezpieczeństwa (1 Samuela 14:31-35).
Dlaczego powinniśmy być posłuszni Bogu nawet wtedy, gdy nam grozi utrata życia? (12).
12 Ileż to ludzi ryzykowało życie, stając w obronie wolności słowa, religii czy jakichś ideałów politycznych! Byli posłuszni swemu władcy lub dowódcy bez względu na grożące im niebezpieczeństwo. Czy my nie mamy znacznie ważniejszych powodów, żeby słuchać Suwerena wszechświata? Na pewno tak, jak o tym świadczą opisane w Biblii przykłady nienaganności wielu mężów wiary (Daniela 3:8-18; Hebrajczyków 11:35-38). Ci ludzie wiedzieli — tak jak i my powinniśmy wiedzieć — że Jehowa jest Życiodawcą i nie zapomni o tych, którzy Mu są posłuszni, tylko wynagrodzi ich, a w razie potrzeby w słusznym czasie przywróci im życie, wskrzeszając ich z martwych (Hebrajczyków 5:9; 6:10; Jana 11:25). Możemy być pewni, że w każdej sytuacji nie ma nic lepszego nad okazywanie posłuszeństwa Jehowie (Marka 8:35).
CZY PRZESTRZEGAĆ PRAW PAŃSTWOWYCH?
Jak chrześcijanie powinni się zapatrywać na rządy świeckie i dlaczego? (Mateusza 22:19-21) (13-16).
13 Wiele innych praw, z którymi spotykamy się na codzień, ustanawiają rządy świeckie. Jak chrześcijanin ma się zapatrywać na te prawa i jak ma się do nich ustosunkować? Apostoł Paweł napisał: „Przypominaj im, żeby lojalnie podporządkowywali się rządowi i urzędnikom, żeby przestrzegali praw” (Tytusa 3:1, The New American Bible).
14 W I wieku n.e. rząd rzymski nie zawsze postępował sprawiedliwie, a niektórzy władcy tego państwa byli niemoralni i nieuczciwi. Mimo to Paweł napisał: „Każda dusza niech będzie podporządkowana władzom zwierzchnim, bo nie ma władzy, jak tylko za sprawą Boga”. Wymienione tu „władze zwierzchnie” to istniejące rządy (Rzymian 13:1).
15 Jehowa godzi się na to, żeby do czasu pełnego przywrócenia Jego władzy nad ziemią rządy świeckie spełniały pewne pożyteczne zadania. Przyczyniają się do utrzymania w społeczeństwie jakiego takiego ładu i świadczą szereg usług, między innymi rejestrują zawierane związki małżeńskie oraz urodziny (Porównaj Łukasza 2:1-5). Dzięki temu chrześcijanie mogą na ogół „nadal prowadzić ciche i spokojne życie pełne zbożnego oddania i powagi” (1 Tymoteusza 2:2).
16 Wyczekując rozwiązania przez Królestwo Boże takich problemów, jak wojny, niesprawiedliwość i ucisk, chrześcijanie nie mają ‛się przeciwstawiać’ władzy rządów świeckich. Mają sumiennie płacić wszystkie podatki, przestrzegać praw i okazywać władzy szacunek. Urzędnicy często chwalą prawdziwych chrześcijan za takie postępowanie i pomagają im, a poza tym rzadko kiedy karzą ich „mieczem”, używanym przeciwko ludziom naruszającym prawo (Rzymian 13:2-7).
WZGLĘDNE PODPORZĄDKOWANIE SIĘ
Jak należy postąpić, gdyby zaszła sprzeczność między prawem Bożym a prawami świeckimi? Podaj przykład (17-21).
17 Niekiedy zachodzi sprzeczność między dwoma różnymi prawami. Świecki rząd może żądać czegoś, czego Bóg zabrania chrześcijanom, albo prawo świeckie może zakazywać czegoś, co Bóg nakazuje chrześcijanom. Co wtedy?
18 Taka sprzeczność zaistniała, gdy przełożeni ludu zabronili apostołom głosić o wskrzeszonym Jezusie Chrystusie. Przeczytaj sobie krzepiące wiarę sprawozdanie podane w Dziejach Apostolskich 4:1-23 i 5:12-42. Apostołowie nie zaniechali głoszenia, mimo że ich uwięziono i wychłostano. Piotr powiedział: „Słuchać jako władcy musimy raczej Boga niż ludzi” (Dzieje Apostolskie 5:29).
19 A zatem podporządkowanie się chrześcijanina władzom państwowym jest względne. Przede wszystkim winien jest posłuszeństwo Władzy Najwyższej. Jeżeli spotyka go za to kara, może znaleźć pociechę w przeświadczeniu, że Bóg pochwala jego postępowanie (1 Piotra 2:20-23).
20 Pierwsi chrześcijanie musieli też podejmować decyzje w jeszcze innej dziedzinie, w której zachodziła sprzeczność między nakazem Bożym a wymaganiami rządu rzymskiego. Chodziło o popieranie armii rzymskiej lub służenie w niej. Bóg powiedział o swym ludzie: „Będą musieli przekuć swoje miecze na lemiesze, a swoje włócznie na nożyce ogrodowe. Nie podniesie miecza naród przeciwko narodowi ani nie będą się już uczyć wojowania” (Izajasza 2:4; Mateusza 26:52). Kiedy więc rząd rzymski domagał się, żeby chrześcijanin służył w armii lub popierał działania wojenne, zachodziła sprzeczność między prawem cezara a prawem Boga.
21 Poza tym pierwsi chrześcijanie dawali pierwszeństwo prawu Bożemu, gdy kazano im palić kadzidło przed bóstwem rzymskiego cezara. Inni mogli to uważać za przejaw patriotyzmu. Historia mówi jednak, że chrześcijanie widzieli w tym zwykłe bałwochwalstwo. Nie chcieli składać bałwochwalczego hołdu żadnej osobie ani żadnemu przedmiotowi, wiedzieli bowiem, że ich oddanie należy się wyłącznie Jehowie (Mateusza 22:21; 1 Jana 5:21). Zamiast się mieszać do polityki albo wznosić bałwochwalcze okrzyki na cześć jakiegoś władcy, zachowywali neutralność, żeby zgodnie z poleceniem Jezusa nie być „cząstką świata” (Jana 15:19; Dzieje Apostolskie 12:21-23).
Na jaką próbę jesteśmy teraz wystawieni? (22).
22 Czy gotów jesteś uznać Boży punkt widzenia i zastosować się w tych sprawach do Jego wskazówek? Oszczędzi ci to wielu trosk, które dręczą ludzi lekceważących prawa Boże co do zachowania się i moralności. Ustrzeżesz się również niepotrzebnej kary ze strony władz państwowych. Jednakże Bogu chodzi tu głównie o uznawanie Go za Najwyższego Władcę. Jeżeli tak postępujesz bez względu na okoliczności, to znajdziesz się w Królestwie Bożym, gdy jego prawa będą obowiązywać na całej ziemi (Daniela 7:27).
[Przypis]
a Religijne, etyczne i medyczne aspekty tej sprawy przedstawiono w broszurze „Świadkowie Jehowy a kwestia krwi” wydanej przez Towarzystwo Strażnica.
[Ramka na stronie 167]
„Staranne zbadanie wszelkich dostępnych informacji prowadzi do wniosku, że do czasów Marka Aureliusza [cesarza od 161 do 180 roku n.e.] żaden chrześcijanin nie został żołnierzem ani żaden żołnierz, który stał się chrześcijaninem, nie pozostał w służbie wojskowej” („The Rise of Christianity” [„Powstanie chrystianizmu”]).
[Ilustracje na stronie 165]
Płacisz podatki za ...
Ochronę policyjną
Higienę komunalną
Szkolnictwo
Usługi pocztowe
Zaopatrywanie w wodę
Straż pożarną