Jaką pozycję zajmiesz przed tronem sędziowskim?

„Kiedy Syn człowieczy przybędzie w swojej chwale, a wraz z nim wszyscy aniołowie, wtedy zasiądzie na swym chwalebnym tronie” (MATEUSZA 25:31).

 1-3. Co napawa nas optymizmem, jeśli chodzi o sprawiedliwość?

„WINNY CZY NIEWINNY?” Wiele osób zadaje sobie to pytanie na wieść o jakiejś rozprawie sądowej. Co prawda sędziowie i przysięgli na ogół starają się być uczciwi, ale czy to znaczy, że sprawiedliwość zawsze tryumfuje? Czy słyszałeś już o niesprawiedliwym i krzywdzącym procesie sądowym? Nie jest to nic nowego, o czym świadczy przypowieść Jezusa zanotowana w Ewangelii według Łukasza 18:1-8.

² Niezależnie od tego, co myślisz o ludzkiej sprawiedliwości, zwróć uwagę, jak Jezus zakończył tę przypowieść: „Czyż (...) Bóg nie spowoduje (...), że zostanie oddana sprawiedliwość jego wybranym, którzy dniem i nocą do niego wołają (...)? Mówię wam: Spowoduje, iż prędko zostanie im oddana sprawiedliwość. Kiedy jednak przybędzie Syn człowieczy, czy rzeczywiście znajdzie wiarę na ziemi?”

³ Jehowa zadba więc o to, by jego słudzy doczekali się sprawiedliwości. Zainteresowany jest tym również Jezus, szczególnie teraz, gdy nastały już „dni ostatnie” obecnego złego systemu. Wkrótce Jehowa za pośrednictwem swego potężnego Syna całkowicie usunie z ziemi niegodziwość (2 Tymoteusza 3:1; 2 Tesaloniczan 1:7, 8; Objawienie 19:11-16). Aby zrozumieć, jaką rolę odegra w tym Jezus, warto przeanalizować jedną z ostatnich jego przypowieści, nazywaną przypowieścią o owcach i kozach.

 4. Kiedy według dotychczasowego zrozumienia miała się spełnić przypowieść o owcach i kozach i dlaczego jeszcze raz ją przeanalizujemy? (Przypowieści 4:18).

⁴ Długo uważaliśmy, że przypowieść ta opisuje, jak Jezus w roku 1914 zasiada na tronie królewskim i od tej pory sądzi ludzi — osobom przypominającym owce udostępnia życie wieczne, a symboliczne kozy skazuje na wiecznotrwałą śmierć. Jednakże ponowne przeanalizowanie tej przypowieści pozwala lepiej pojąć, do jakiego czasu się ona odnosi i co oznacza. Uściślenie pewnych szczegółów jeszcze bardziej podkreśla niezwykłą wagę naszej działalności kaznodziejskiej oraz znaczenie reakcji ludzi. Aby sobie uświadomić, na jakich podstawach oparto zrozumienie tej przypowieści, zobaczmy, co Biblia mówi o królewskiej oraz sędziowskiej funkcji Jehowy i Jezusa.

Jehowa jako Najwyższy Sędzia

 5, 6. Dlaczego Jehowę słusznie możemy uważać za Króla i Sędziego?

⁵ Jehowa jest wszechwładnym Panem całego wszechświata. Nie miał początku i nie będzie mieć końca, jest „Królem wieczności” (1 Tymoteusza 1:17; Psalm 90:2, 4; Objawienie 15:3). Do Niego należy ustanawianie praw i wprowadzanie ich w życie. Ale w zakres Jego władzy wchodzi także funkcja Sędziego. W Księdze Izajasza 33:22 czytamy: „Jahwe jest naszym sędzią, Jahwe naszym prawodawcą, Jahwe naszym królem! On nas zbawi” (BT).

⁶ Słudzy Boży od dawna uznają Jehowę za Sędziego, który bada różne sprawy i kwestie sporne. Kiedy na przykład „sędzia całej ziemi” rozważał dowody niegodziwości mieszkańców Sodomy i Gomory, ocenił, że zasługują oni na śmierć i wykonał ten sprawiedliwy wyrok (1 Mojżeszowa 18:20-33; Joba 34:10-12). Ileż otuchy powinna nam dodawać świadomość, że Jehowa jest sprawiedliwym Sędzią, który zawsze potrafi zadbać o zrealizowanie swych orzeczeń!

 7. Jak Jehowa okazał się Sędzią dla Izraela?

⁷ W starożytnym Izraelu Jehowa niekiedy osobiście wydawał orzeczenia sędziowskie. Czy w tamtych czasach nie pokrzepiałaby cię świadomość, że sprawy rozstrzyga doskonały Sędzia? (3 Mojżeszowa 24:10-16; 4 Mojżeszowa 15:32-36; 27:1-11). Bóg udostępnił również „ustawy” („rozstrzygnięcia sądownicze”, NW), które stanowiły wspaniałe wzorce podczas rozpatrywania spraw (3 Mojżeszowa 25:18, 19; Nehemiasza 9:13; Psalm 19:10, 11; 119:7, 75, 164; 147:19, 20). Jest „sędzią całej ziemi”, a więc także każdego z nas (Hebrajczyków 12:23).

 8. Jaką wizję mającą związek z omawianym tematem miał Daniel?

⁸ Wiąże się z tym wypowiedź pewnego „naocznego świadka”. Prorok Daniel oglądał w wizji straszliwe bestie, które wyobrażały różne rządy, czyli mocarstwa (Daniela 7:1-8, 17). Ponadto oznajmił: „Ustawiono trony i zasiadł Przedwieczny. Odzienie Jego było białe jak śnieg” (Daniela 7:9, NW). Zauważmy, że Daniel widział trony i że Przedwieczny, czyli Jehowa, „zasiadł”. Czyżby Danielowi ukazano tu, jak Bóg zostaje Królem?

 9. Co między innymi znaczy zwrot „zasiąść na tronie”? Podaj przykłady.

⁹ Kiedy czytamy, że ktoś „zasiadł” na tronie, możemy pomyśleć, iż właśnie został królem, gdyż Biblia niekiedy używa takiego sformułowania. Oto przykład: „Gdy tylko [Zimri] został królem i zasiadł na swym tronie (...)” (1 Królewska 16:11, BT; 2 Królewska 10:30; 15:12; Jeremiasza 33:17). Jedno z proroctw mesjańskich zapowiadało: „Zasiądzie jako władca na swoim tronie”. A zatem „zasiąść na tronie” może oznaczać „zostać królem” (Zachariasza 6:12, 13). Jehowę przedstawiono jako Króla zasiadającego na tronie (1 Królewska 22:19; Izajasza 6:1; Objawienie 4:1-3). Jest On „Królem wieczności”. Niemniej można powiedzieć, że gdy wprowadzał jakiś nowy aspekt swego zwierzchnictwa, to niejako zostawał Królem, jak gdyby ponownie zasiadając na tronie (1 Kronik 16:1, 31, NW; Izajasza 52:7, BT; Objawienie 11:15-17; 15:3; 19:1, 2, 6).

10. Co należało do najważniejszych zadań królów izraelskich? Zilustruj to przykładem.

¹⁰ Warto tu jednak podkreślić kluczową sprawę: Do najważniejszych zadań starożytnych królów należało rozpatrywanie różnych spraw i wydawanie wyroków (Przypowieści 29:14). Przypomnijmy mądre rozstrzygnięcie Salomona, gdy dwie kobiety rościły sobie prawo do tego samego dziecka (1 Królewska 3:16-28; 2 Kronik 9:8). Jednym z jego oficjalnych pomieszczeń była „sala tronowa, gdzie odbywał sądy”, zwana również „salą sądową” (1 Królewska 7:7). Jeruzalem opisano jako miejsce, gdzie „postawione są trony sądu” (Psalm 122:5). Najwyraźniej więc sformułowanie „zasiadać na tronie” może się też odnosić do sprawowania władzy sędziowskiej (2 Mojżeszowa 18:13; Przypowieści 20:8).

11, 12. (a) Co oznacza wzmianka z 7 rozdziału Księgi Daniela, że Jehowa zasiada na tronie? (b) Jak inne wersety potwierdzają, iż Jehowa zasiada na tronie w charakterze Sędziego?

¹¹ Powróćmy teraz do wizji, w której Daniel ujrzał, jak ‛Przedwieczny zasiada’. W Księdze Daniela 7:10 czytamy: „Zasiadł sąd i otworzono księgi”. Przedwieczny zasiadł więc, by wydać orzeczenie w sprawie panowania nad światem i uznać Syna Człowieczego za godnego objęcia władzy (Daniela 7:13, 14). Dalej czytamy, że „przybył Przedwieczny i sąd zasiadł, a władzę dano świętym Najwyższego”, gdyż oceniono, iż mogą panować razem z Synem Człowieczym (Daniela 7:22, BT). W końcu „odbędzie się sąd” i na ostatnią potęgę światową zostanie wydany niepomyślny wyrok (Daniela 7:26).a

¹² A zatem okoliczność, że Daniel widział Boga ‛zasiadającego na tronie’, oznacza, iż przybędzie On w celu sprawowania sądu. Już wcześniej Dawid śpiewał: „Tyś [Jehowo] sądu mojego się podjął i sprawy, zasiadłeś na tronie jako sędzia sprawiedliwy” (Psalm 9:5, 8, Skwarnicki). A Joel zanotował wypowiedź Jehowy: „Niech poruszą się ludy i przyjdą do Doliny Józafata, bo tam zasiądę, aby sądzić wszystkie okoliczne narody” (Joela 3:17; porównaj Izajasza 16:5). Jezus i Paweł byli przesłuchiwani przez ludzi, którzy ‛zasiedli’, by rozpatrzyć ich sprawę i wydać wyrok (Jana 19:12-16; Dzieje 23:3; 25:6).b

Pozycja Jezusa

13, 14. (a) Dlaczego słudzy Boży byli pewni, że Jezus zostanie Królem? (b) Kiedy Jezus zasiadł na swym tronie i w jakim sensie panuje od roku 33 n.e.?

¹³ Jehowa jest zarówno Królem, jak i Sędzią. A co można powiedzieć o Jezusie? Anioł zwiastujący jego narodziny rzekł: „Jehowa Bóg da mu tron Dawida, jego ojca, (...) a jego królestwu nie będzie końca” (Łukasza 1:32, 33). Jezus miał być nieprzemijającym dziedzicem królestwa Dawidowego (2 Samuela 7:12-16). Dawid wskazał, że Jezus będzie panował z nieba: „Oto wypowiedź Jehowy do mego Pana [Jezusa]: ‚Siądź po mojej prawicy, aż położę twych nieprzyjaciół jako podnóżek pod stopy twoje’. Laskę twej mocy pośle Jehowa z Syjonu, mówiąc: ‚Wyrusz na podbój między swoich nieprzyjaciół’” (Psalm 110:1-4, NW).

¹⁴ Kiedy to miało nastąpić? Jezus nie zaczął królować, gdy był człowiekiem (Jana 18:33-37). W roku 33 n.e. umarł, został wskrzeszony i wstąpił do nieba. W Liście do Hebrajczyków 10:12 czytamy: „Ten człowiek złożył na zawsze jedną ofiarę za grzechy i zasiadł po prawicy Boga”. Jaką władzę powierzono wówczas Jezusowi? „[Bóg] posadził [go] po swej prawicy w miejscach niebiańskich, wysoko ponad wszelkim rządem i władzą, i mocą, i zwierzchnictwem, (...) i uczynił go głową nad wszystkim dla zboru” (Efezjan 1:20-22). Ponieważ od tej chwili Jezus sprawował nad chrześcijanami władzę królewską, Paweł mógł napisać, iż Jehowa ich „wyzwolił spod władzy ciemności i przeniósł do królestwa swego umiłowanego Syna” (Kolosan 1:13; 3:1).

15, 16. (a) Dlaczego uważamy, że w 33 roku n.e. Jezus nie został Władcą Królestwa Bożego? (b) Kiedy Jezus rozpoczął panowanie w Królestwie Bożym?

¹⁵ Jednakże Jezus nie zaczął wtedy sprawować funkcji Króla i Sędziego narodów. Zasiadł obok Boga i oczekiwał czasu, gdy będzie mógł wystąpić jako Władca Królestwa Bożego. Paweł napisał o nim: „W odniesieniu (...) do któregoż z aniołów kiedykolwiek powiedział: ‚Siądź po mojej prawicy, aż położę twych nieprzyjaciół jako podnóżek dla twoich stóp’?” (Hebrajczyków 1:13).

¹⁶ Świadkowie Jehowy przedstawili już w swych publikacjach wiele dowodów, że ten okres oczekiwania upłynął w roku 1914, gdy Jezus w niewidzialnych niebiosach objął władzę w Królestwie Bożym. W Księdze Objawienia 11:15, 18 czytamy: „Królestwo świata stało się królestwem naszego Pana i jego Chrystusa, i będzie królował na wieki wieków”. „Ale narody srodze się rozgniewały i nadszedł twój srogi gniew”. Podczas pierwszej wojny światowej narody rzeczywiście płonęły na siebie gniewem (Łukasza 21:24). Wojny, trzęsienia ziemi, zarazy, braki żywności oraz inne nieszczęścia, które obserwujemy od roku 1914, potwierdzają, że Jezus już panuje w Królestwie Bożym i że zbliża się ostateczny koniec tego świata (Mateusza 24:3-14).

17. Jakie najważniejsze punkty już ustaliliśmy?

¹⁷ Podsumujmy krótko powyższe wywody: O Bogu można powiedzieć, że zasiada na tronie nie tylko jako Król, ale też w innej roli — jako Sędzia. W roku 33 n.e. Jezus usiadł po prawicy Boga, a teraz panuje w Królestwie. Ale czy ten Król występuje także w charakterze Sędziego? I dlaczego powinno nas to interesować, zwłaszcza w dzisiejszych czasach?

18. Co dowodzi, że również Jezus miał być Sędzią?

¹⁸ Jehowa ma prawo ustanawiać sędziów, a Jezusowi zlecił zadanie sądzenia, gdyż odpowiada on Jego miernikom. Jezus wspomniał o tym, gdy mówił o ożywieniu ludzi pod względem duchowym: „Ojciec (...) w ogóle nikogo nie sądzi, lecz wszelkie sądzenie powierzył Synowi” (Jana 5:22). Jednakże sędziowska funkcja Jezusa nie ogranicza się do wydawania tego rodzaju wyroków, gdyż jest on sędzią żywych i umarłych (Dzieje 10:42; 2 Tymoteusza 4:1). Paweł oświadczył kiedyś: „[Bóg] ustalił bowiem dzień, w którym zamierza w prawości sądzić zamieszkaną ziemię przez męża [Jezusa], którego wyznaczył, udzielił też gwarancji wszystkim ludziom poprzez wskrzeszenie go z martwych” (Dzieje 17:31; Psalm 72:2-7).

19. Dlaczego słusznie można twierdzić, iż Jezus zasiada na tronie jako Sędzia?

¹⁹ Czy mamy więc podstawy, by twierdzić, że Jezus zasiada na chwalebnym tronie w szczególnej roli Sędziego? Oczywiście. On sam oznajmił apostołom: „Przy odtworzeniu, gdy Syn człowieczy zasiądzie na swym chwalebnym tronie, również wy, którzyście poszli w moje ślady, będziecie zasiadać na dwunastu tronach, sądząc dwanaście plemion Izraela” (Mateusza 19:28). Chociaż Jezus już panuje w Królestwie, to jak wspomniano w powyższym wersecie, zasiądzie jeszcze na tronie, by sądzić podczas Millennium. Będzie wtedy sądził całą ludzkość — prawych i nieprawych (Dzieje 24:15). Warto o tym pamiętać przy analizie jednej z przypowieści Jezusa, która odnosi się do naszych czasów i do nas samych.

O czym mówi ta przypowieść?

20, 21. O jaką sprawę mającą związek z naszymi czasami zapytali Jezusa apostołowie i jakie nasuwa to pytanie?

²⁰ Krótko przed śmiercią Jezusa apostołowie zadali mu pytanie: „Kiedy to nastąpi i co będzie znakiem twojej obecności oraz zakończenia systemu rzeczy?” (Mateusza 24:3). Jezus zapowiedział, że zanim „nadejdzie koniec”, na ziemi nastąpią znamienne wydarzenia. Tuż przed owym końcem narody „ujrzą Syna człowieczego przychodzącego na obłokach nieba z mocą oraz wielką chwałą” (Mateusza 24:14, 29, 30).

²¹ W jakim jednak położeniu znajdą się ludzie należący do tych narodów, gdy Syn człowieczy przybędzie w swej chwale? Zobaczmy, co o tym mówi przypowieść o owcach i kozach, zaczynająca się od słów: „Kiedy Syn człowieczy przybędzie w swojej chwale, a wraz z nim wszyscy aniołowie, wtedy zasiądzie na swym chwalebnym tronie. I będą przed nim zebrane wszystkie narody” (Mateusza 25:31, 32).

22, 23. Co przemawia za tym, że spełnianie się przypowieści o owcach i kozach nie rozpoczęło się w roku 1914?

²² Czy ta przypowieść — jak przez długi czas sądziliśmy — odnosi się do okresu, kiedy Jezus objął władzę królewską w roku 1914? W Ewangelii według Mateusza 25:34 nazwano Jezusa Królem, logiczny jest więc wniosek, że owa przypowieść dotyczy czasu po rozpoczęciu jego panowania we wspomnianym roku. Ale jakiego sądu dokonał on wkrótce potem? Nie był to sąd nad „wszystkimi narodami”. Obejmował raczej ludzi, którzy uważali się za „dom Boży” (1 Piotra 4:17). Zgodnie z Księgą Malachiasza 3:1-3 Jezus jako posłaniec Jehowy dokonał przeglądu i osądził namaszczonych chrześcijan przebywających jeszcze na ziemi. Wtedy też został wydany wyrok na chrześcijaństwo, fałszywie podające się za „dom Boży” (Objawienie 17:1, 2; 18:4-8).c Nic jednak nie wskazuje na to, by w owym czasie lub potem Jezus przystąpił do ostatecznego osądzenia ludzi ze wszystkich narodów i zaliczenia ich do grupy owiec lub kóz.

²³ Analizując działalność Jezusa opisaną w omawianej przypowieści, zauważamy, iż ostatecznie osądzi on wszystkie narody. Z przypowieści tej nie wynika, że sądzenie to ma trwać wiele lat i co za tym idzie, że każdy, kto umarł w ostatnich dziesięcioleciach został skazany na wiecznotrwałą śmierć albo uznany za godnego żyć wiecznie. Wydaje się, że większość ludzi zmarłych w tym okresie znalazła się we wspólnym grobie ludzkości (Objawienie 6:8; 20:13). Niemniej przypowieść ta wskazuje, że gdy Jezus sądzi ludzi ze „wszystkich narodów”, są oni żywi i oczekują wykonania jego wyroku.

24. Kiedy się spełni przypowieść o owcach i kozach?

²⁴ Jak widać, rozważana przypowieść odnosi się do przyszłości — gdy Syn Człowieczy przyjdzie w swej chwale. Wtedy zasiądzie, by nad żyjącymi wówczas ludźmi dokonać sądu. Wyrok będzie uzależniony od tego, kim każdy się okaże. W tym czasie da się wyraźnie dostrzec „różnicę między sprawiedliwym a bezbożnym” (Malachiasza 3:18). Samo ogłaszanie i wykonywanie wyroków nie będzie trwało długo. Jezus wyda sprawiedliwe orzeczenia stosownie do tego, kim się okaże dana osoba (zobacz też 2 Koryntian 5:10).

25. Czego dotyczą słowa z Ewangelii według Mateusza 25:31, gdzie opisano, jak Syn Człowieczy zasiada na chwalebnym tronie?

²⁵ A zatem słowa z Ewangelii według Mateusza 25:31, gdzie napisano, że Jezus ‛zasiądzie na swym chwalebnym tronie’, by przeprowadzić sąd, odnoszą się do przyszłości, kiedy to ów potężny Król przystąpi do ogłoszenia i wykonania wyroku na narodach. Opis sądu z udziałem Jezusa podany w Mateusza 25:31-33, 46 przypomina scenę z 7 rozdziału Księgi Daniela, gdzie panujący Król, Przedwieczny, zasiadł w charakterze Sędziego.

26. Jakie jest nowe wyjaśnienie omawianej przypowieści?

²⁶ Takie zrozumienie przypowieści o owcach i kozach wskazuje, że osądzenie obu grup jest sprawą przyszłości. Nastąpi po wybuchu „ucisku” wspomnianego w Ewangelii według Mateusza 24:29, 30 oraz po tym, jak Syn Człowieczy ‛przyjdzie w chwale’ (porównaj Marka 13:24-26). Wówczas to, pod koniec całego systemu rzeczy, Jezus odbędzie sąd oraz wyda i wykona wyrok (Jana 5:30; 2 Tesaloniczan 1:7-10).

27. Co powinno nas interesować w związku z ostatnią przypowieścią Jezusa?

²⁷ Powyższe wyjaśnienia pozwalają nam lepiej zrozumieć, kiedy będą sądzone owce i kozy z przypowieści Jezusa. Ale jaki wpływ ma to na nas, gorliwych głosicieli dobrej nowiny o Królestwie? (Mateusza 24:14). Czy w związku z tym nasza działalność nie jest już tak ważna, czy raczej spoczywa na nas jeszcze większy ciężar odpowiedzialności? Sprawę tę omówiono w następnym artykule.

[Przypisy]

Czy sobie przypominasz?

◻ Jak Jehowa występuje w roli zarówno Króla, jak i Sędziego?

◻ Jakie dwa znaczenia ma sformułowanie ‛zasiadać na tronie’?

◻ Jakie żywiliśmy dotąd przekonanie odnośnie do czasu spełnienia się słów z Mateusza 25:31, ale co przemawia za tym, by skorygować ten pogląd?

◻ Kiedy zgodnie z Ewangelią według Mateusza 25:31 Syn Człowieczy zasiądzie na swym tronie?