Znajduj radość w dawaniu Jehowie tego, co najlepsze

 1. Kiedy odczuwamy największą radość?

JEHOWA chce, żebyśmy byli szczęśliwi. Wiemy to, bo radość jest jednym z owoców Jego świętego ducha (Gal. 5:22). Ponieważ „więcej szczęścia wynika z dawania niż z otrzymywania”, największą radość odczuwamy wtedy, gdy w pełni angażujemy się w służbę dla Jehowy i na różne sposoby pomagamy naszym braciom i siostrom (Dzieje 20:35).

 2, 3. (a) Jakie dwie rzeczy mogą nam pomóc zachować radość w służbie dla Jehowy w myśl Galatów 6:4? (b) Czego się dowiemy z tego artykułu?

² Ze słów apostoła Pawła zapisanych w Liście do Galatów 6:4 wynika, jakie dwie rzeczy pomogą nam zachować radość (odczytaj). Po pierwsze, powinniśmy służyć Jehowie na miarę swoich możliwości. Jeśli dajemy z siebie wszystko, co możemy, mamy powody, żeby być szczęśliwi (Mat. 22:36-38). Po drugie, nie powinniśmy porównywać się z innymi. Niezależnie od tego, jak dużo możemy z siebie dać dzięki dobremu zdrowiu, kwalifikacjom czy zdolnościom, bądźmy za to wdzięczni Jehowie. Przecież wszystko, co mamy, otrzymaliśmy właśnie od Niego. A co, jeśli inni mają większe powodzenie w jakiejś formie służby niż my? Cieszmy się, że wykorzystują swoje talenty do przynoszenia chwały Jehowie, a nie do promowania samych siebie czy zmierzania do innych samolubnych celów. Zamiast z nimi rywalizować, powinniśmy się od nich uczyć.

³ Z tego artykułu dowiemy się, jak sobie radzić, jeśli w służbie dla Jehowy mamy ograniczone możliwości. Zobaczymy też, co nam pomoże jak najlepiej wykorzystywać nasze talenty i czego możemy się nauczyć od innych.

 4. Co dla niektórych może być powodem do zniechęcenia? Podaj przykład.

⁴ Niektórym sługom Jehowy trudno jest dostosować się do ograniczeń związanych z podeszłym wiekiem lub słabym zdrowiem. Pomyślmy o siostrze o imieniu Carol. Kiedyś usługiwała na terenie z większymi potrzebami. W tamtym okresie prowadziła 35 studiów biblijnych i pomogła niejednej osobie zrobić postępy duchowe i przyjąć chrzest. Miała w służbie duże powodzenie! Ale potem poważnie zachorowała i większość czasu musiała spędzać w domu. „Rozumiem, że z powodu fizycznych ograniczeń nie mogę robić tyle, co inni” — mówi Carol. „Ale mimo to czuję się gorsza. Kiedy pragnienia toczą walkę z rzeczywistością, bardzo trudno się nie zniechęcić”. Widać, że Carol chce robić dla Jehowy wszystko, co może. To naprawdę godne pochwały! Nasz pełen współczucia Bóg z pewnością ceni jej piękne nastawienie.

 5. (a) O czym powinniśmy pamiętać, jeśli czujemy się zniechęceni swoimi ograniczeniami? (b) Jak brat ukazany na ilustracjach przez całe życie daje Jehowie to, co najlepsze?

⁵ Jeśli czasem czujesz się zniechęcony swoimi ograniczeniami, zadaj sobie pytanie: „Czego Jehowa ode mnie oczekuje?”. Chce, żebyś dawał z siebie to, co najlepsze — w swojej obecnej sytuacji. Oto przykład: Siostra po osiemdziesiątce czuje się zniechęcona, bo nie może robić w służbie tyle, ile robiła po czterdziestce. Myśli, że nawet jeśli daje z siebie wszystko, Jehowa i tak nie jest z niej zadowolony. Ale czy to prawda? Pomyślmy: Skoro ta siostra robiła, co mogła, kiedy była po czterdziestce, i robi, co może, kiedy jest po osiemdziesiątce, to nigdy nie przestała dawać Jehowie tego, co najlepsze. Gdyby nam się wydawało, że nasza służba nie zadowala Jehowy, pamiętajmy, że to On decyduje o tym, co Go zadowala, a co nie. Jeżeli służymy Mu na miarę swoich możliwości, patrzy na nas z aprobatą! (Por. Mat. 25:20-23).

 6. Czego się uczymy z przykładu Marii?

⁶ Łatwiej nam będzie zachowywać radość, kiedy skupimy się na tym, co możemy robić, a nie na tym, czego nie możemy. Rozważmy przykład Marii, która z powodu choroby ma w służbie dla Jehowy pewne ograniczenia. Z początku była przygnębiona i czuła się bezużyteczna. Ale później pomyślała o siostrze ze zboru, która jest przykuta do łóżka, i postanowiła jej pomóc. „Zaplanowałam, że będę z nią głosić telefonicznie i listownieb” — mówi. „Po każdej wspólnej służbie wracałam do domu z radością i poczuciem satysfakcji, że byłam w stanie pomóc siostrze”. Podobnie nasza radość wzrośnie wtedy, gdy skupimy się na tym, co możemy z siebie dać, a nie na tym, czego nie możemy. A co, jeśli moglibyśmy robić więcej? Albo jeśli w jakiejś formie służby mamy szczególne powodzenie?

 7. Jaką praktyczną radę dał współwyznawcom apostoł Piotr?

⁷ Apostoł Piotr w swoim pierwszym natchnionym liście zachęcił współwyznawców, żeby wykorzystywali swoje talenty do budowania innych. Napisał: „W jakiej mierze każdy z was otrzymał dar, w takiej korzystajcie z niego, usługując jedni drugim jako ci, którzy wspaniale rozporządzają niezasłużoną życzliwością Bożą” (1 Piotra 4:10). Nie powinniśmy pozwalać, żeby przed pełnym wykorzystywaniem naszych darów powstrzymywała nas obawa, że może to wzbudzić w innych zazdrość albo ich zniechęcić. Gdybyśmy na to pozwolili, nie dawalibyśmy Jehowie tego, co najlepsze.

 8. Co zgodnie z 1 Koryntian 4:6, 7 pomoże nam uniknąć przechwalania się?

⁸ Powinniśmy w pełni wykorzystywać swoje talenty, ale musimy uważać, żeby się nimi nie przechwalać (odczytaj 1 Koryntian 4:6, 7). Być może masz duże powodzenie w zakładaniu studiów biblijnych. Jeśli tak, to w pełni wykorzystuj ten dar. Jest jednak różnica między korzystaniem ze swoich darów a przechwalaniem się nimi. Powiedzmy, że niedawno miałeś ekscytujące przeżycie w służbie i założyłeś studium. Bardzo chcesz podzielić się tym ze swoją grupą służby. Ale kiedy się spotykacie, pewna siostra opowiada, jak udało jej się wręczyć komuś czasopismo. Ona rozpowszechniła czasopismo, a ty założyłeś studium. Co zrobisz? Wiesz, że współwyznawcy będą zbudowani twoim przeżyciem. Możesz jednak uznać, że opowiesz je przy innej okazji, żeby siostra, która rozpowszechniła czasopismo, nie poczuła się zniechęcona. Będzie to wyraz życzliwości. Ale w żadnym razie nie powstrzymuj się przed proponowaniem studiów biblijnych. Skoro masz dar, to z niego korzystaj!

 9. Jak powinniśmy korzystać ze swoich darów?

⁹ Pamiętajmy, że wszystkie nasze zdolności to dary od Boga. Powinniśmy z nich korzystać do budowania zboru, a nie do kierowania uwagi na samych siebie (Filip. 2:3). Kiedy wykorzystujemy swoje siły i zdolności, żeby spełniać wolę Bożą, mamy powody do radości — nie dlatego, że robimy więcej niż inni albo że jesteśmy od nich lepsi, tylko dlatego, że przynosimy chwałę Jehowie.

10. Dlaczego porównywanie się z innymi jest nierozsądne?

¹⁰ Gdybyśmy nie byli ostrożni, moglibyśmy wpaść w pułapkę porównywania swoich mocnych stron z czyimiś słabymi stronami. Załóżmy, że brat wygłasza świetne wykłady. To jego mocna strona. Mogłoby się jednak zdarzyć, że zacznie patrzeć z góry na brata, któremu przemawianie przychodzi z trudnością. Ale ten brat może mieć inne mocne strony — być znany z gościnności, z tego, że dobrze wychowuje dzieci, albo z gorliwości w służbie. Bardzo się cieszymy, że tylu naszych współwyznawców korzysta ze swoich darów w służbie dla Jehowy i dla dobra innych!

11. Dlaczego powinniśmy starać się naśladować Jezusa?

¹¹ Chociaż powinniśmy unikać porównywania się z innymi, możemy się od nich dużo nauczyć. Najlepszym przykładem jest dla nas Jezus. Nie jesteśmy doskonali tak jak on, ale możemy naśladować jego piękne przymioty i postępowanie (1 Piotra 2:21). Kiedy staramy się to robić tak dokładnie, jak to możliwe, stajemy się lepszymi sługami Jehowy i skuteczniej pełnimy służbę.

12, 13. Czego się uczymy od króla Dawida?

¹² W Słowie Bożym znajdujemy też przykłady wielu niedoskonałych kobiet i mężczyzn, których warto naśladować (Hebr. 6:12). Pomyślmy o królu Dawidzie. Jehowa nazwał go ‛człowiekiem miłym Jego sercu’ (Dzieje 13:22). Ale Dawid był niedoskonały. Popełnił nawet poważne grzechy. Mimo to jest dla nas dobrym przykładem. Dlaczego? Bo kiedy go korygowano, nie próbował się usprawiedliwiać. Przeciwnie, przyjmował skarcenie i szczerze żałował tego, co zrobił. W rezultacie Jehowa mu przebaczał (Ps. 51:3, 4, 10-12).

¹³ Jeśli chcemy nauczyć się czegoś od Dawida, zadajmy sobie pytania: „Jak reaguję na skorygowanie? Czy szybko przyznaję się do błędów, czy raczej próbuję się usprawiedliwiać? Czy jestem skłonny obwiniać innych? Czy robię, co mogę, żeby nie popełniać tych samych błędów?”. Takie pytania możesz sobie zadawać również wtedy, gdy czytasz w Biblii o innych wiernych Bogu mężczyznach i kobietach. Czy stawali przed podobnymi wyzwaniami jak ty? Jakie godne pochwały przymioty przejawiali? Za każdym razem zastanawiaj się: „Co mogę zrobić, żeby naśladować tego lojalnego sługę Jehowy?”.

14. Jak możemy odnieść korzyści z obserwowania przykładu współwyznawców?

¹⁴ Możemy też odnieść korzyści z obserwowania dobrego przykładu współwyznawców, zarówno młodych, jak i starszych. Pomyśl o kimś ze swojego zboru, kto wytrwale znosi jakąś próbę — być może presję ze strony rówieśników, sprzeciw rodziny albo problemy ze zdrowiem. Czy widzisz u tej osoby godne naśladowania przymioty, które mógłbyś wypracować w większym stopniu? Zastanawiając się nad jej przykładem, możesz wyciągnąć praktyczne wnioski, które również tobie pomogą trwać w próbach. To wspaniale, że mamy w zborach braci i siostry, od których możemy się tyle nauczyć! (Hebr. 13:7; Jak. 1:2, 3).

15. Jaka zachęta apostoła Pawła pomoże nam dalej z radością służyć Jehowie?

¹⁵ Każdy z nas może przyczyniać się do pokoju i jedności w zborze, dając z siebie to, co najlepsze. Weźmy pod uwagę chrześcijan z I wieku. Mieli różne dary i różne zadania (1 Kor. 12:4, 7-11). Ale nie miało to być powodem do rywalizacji ani wywoływać podziałów. Paweł zachęcił ich, żeby korzystali ze swoich darów do ‛budowania ciała Chrystusa’. Efezjanom napisał: „Kiedy każda część ciała właściwie funkcjonuje, przyczynia się to do wzrostu całego ciała, które buduje się dzięki miłości” (Efez. 4:1-3, 11, 12, 16). Ci, którzy postępowali zgodnie z tymi słowami, przyczyniali się do pokoju i jedności — cech, które wyraźnie widać również w dzisiejszych zborach.

16. Na co powinniśmy być zdecydowani? (Hebrajczyków 6:10).

¹⁶ Bądź zdecydowany unikać porównywania się z innymi. Ucz się od Jezusa i wkładaj wysiłki w naśladowanie jego przymiotów. Odnoś korzyści z biblijnych i współczesnych przykładów wiary. Możesz być pewny, że Jehowa „nie jest nieprawy”, więc jeśli dajesz z siebie to, co najlepsze, ‛nie zapomni o twojej pracy’ (odczytaj Hebrajczyków 6:10). Pamiętaj, że On ceni wszystko, co z całego serca dla Niego robisz, i dalej znajduj radość w służbie dla Niego.