Rozdział 43

Olśniewające miasto

Wizja 16 — Objawienie 21:9 do 22:5

Treść: Opis Nowego Jeruzalem

Czas spełnienia: Po wielkim ucisku i wtrąceniu Szatana do otchłani

 1, 2. (a) Dokąd anioł zabiera Jana, żeby mu pokazać Nowe Jeruzalem, i na jaki kontrast zwrócono naszą uwagę? (b) Dlaczego można powiedzieć, że jest to wspaniały finał Objawienia?

NIECO wcześniej pewien anioł zabrał Jana na pustynię, by mu pokazać Babilon Wielki. Teraz inny z tej samej grupy aniołów prowadzi apostoła na wyniosłą górę. Jakże odmienny widok ukazuje się jego oczom! Zamiast nieczystej, niemoralnej metropolii, przypominającej babilońską nierządnicę, widzi Nowe Jeruzalem — czyste, duchowe, święte miasto, zstępujące wprost z nieba (Objawienie 17:1, 5).

² Nawet ziemskie Jeruzalem nigdy nie jaśniało taką chwałą. Jan opowiada: „I przyszedł jeden z siedmiu aniołów, którzy mieli siedem czasz napełnionych siedmioma plagami ostatnimi, i odezwał się do mnie, mówiąc: ‚Chodź tutaj, a pokażę ci oblubienicę, małżonkę Baranka’. Przeniósł mnie więc w mocy ducha na wielką i wyniosłą górę i pokazał mi święte miasto Jeruzalem, zstępujące z nieba od Boga i mające chwałę Boga” (Objawienie 21:9-11a). Z tej potężnej góry Jan ogląda w całej okazałości owo przepiękne miasto. Na nie właśnie czekali z utęsknieniem mężowie wiary, odkąd tylko ludzkość popadła w niewolę grzechu i śmierci. Nareszcie się pojawiło! (Rzymian 8:19; 1 Koryntian 15:22, 23; Hebrajczyków 11:39, 40). To imponujące miasto duchowe składa się ze 144 000 osób lojalnie zachowujących prawość, olśniewa świętością i odzwierciedla chwałę samego Jehowy. Oto wspaniały finał Objawienia!

 3. Jak Jan opisuje piękno Nowego Jeruzalem?

³ Nowe Jeruzalem jest zachwycająco piękne: „Blask jego był podobny do najdrogocenniejszego kamienia, jakby krystalicznie lśniącego kamienia jaspisu. Miało mur wielki i wyniosły i miało dwanaście bram, a przy bramach dwunastu aniołów, i były wypisane imiona, które są imionami dwunastu plemion synów Izraela. Od wschodu były trzy bramy i od północy trzy bramy, i od południa trzy bramy, i od zachodu trzy bramy. Mur miasta miał też dwanaście kamieni fundamentowych, a na nich dwanaście imion dwunastu apostołów Baranka” (Objawienie 21:11b-14). Całkiem słusznie pierwszym wrażeniem zanotowanym przez Jana jest olśniewająca jasność. Nowe Jeruzalem, promieniejące niczym młoda oblubienica, stanowi odpowiednią towarzyszkę dla Chrystusa. Lśni wspaniałym blaskiem, jak przystało na dzieło stwórcze „Ojca świateł niebiańskich” (Jakuba 1:17, NW).

 4. Co świadczy o tym, że Nowe Jeruzalem nie jest cielesnym narodem izraelskim?

⁴ Na 12 bramach tego symbolicznego miasta wypisane są imiona 12 plemion izraelskich. A zatem składa się ono ze 144 000 opieczętowanych, pochodzących „z każdego plemienia synów Izraela” (Objawienie 7:4-8). Harmonizuje z tym fakt, że na kamieniach fundamentowych widnieją imiona 12 apostołów Baranka. Nowe Jeruzalem nie jest więc cielesnym narodem izraelskim, wywodzącym się od 12 synów Jakuba. To Izrael duchowy, zbudowany na fundamencie „apostołów i proroków” (Efezjan 2:20).

 5. Na co wskazuje „mur wielki i wyniosły” Nowego Jeruzalem oraz postawienie przy każdym wejściu anioła?

⁵ Symboliczne miasto ma potężny mur. W dawnych czasach miasta otaczano murami dla ochrony przed nieprzyjaciółmi. „Mur wielki i wyniosły” Nowego Jeruzalem dowodzi, że jest ono bezpieczne pod względem duchowym. Żaden wróg sprawiedliwości, nikt nieczysty ani nieuczciwy przenigdy nie zdoła się tam dostać (Objawienie 21:27). Ale dla tych, którym na to zezwolono, wstęp do tego przepięknego miasta jest niczym wstęp do raju (Objawienie 2:7). Po wypędzeniu Adama z pierwotnego raju Bóg postawił przed Edenem cherubów, żeby nie wpuścić do niego nieczystych ludzi (1 Mojżeszowa 3:24). Również przy każdym wejściu do świętego miasta Jeruzalem postawiono aniołów, zapewniających mu bezpieczeństwo duchowe. W dniach ostatnich aniołowie istotnie strzegą przed babilońskim skażeniem zbór namaszczonych chrześcijan, którzy się staną Nowym Jeruzalem (Mateusza 13:41).

Mierzenie miasta

 6. (a) Jak Jan opisuje mierzenie miasta i o czym świadczy ta czynność? (b) Jak można wytłumaczyć to, że pomiarów dokonano „według miary człowieczej, a zarazem anielskiej”? (Zobacz przypis).

⁶ W dalszej części swego sprawozdania Jan pisze: „A ten, który mówił ze mną, trzymał jako miarę złotą trzcinę, żeby zmierzyć miasto i jego bramy, i jego mur. A miasto układa się w czworobok i jego długość jest tak wielka, jak jego szerokość. I zmierzył miasto trzciną: dwanaście tysięcy stadiów; jego długość i szerokość, i wysokość są równe. Zmierzył też jego mur: sto czterdzieści cztery łokcie, według miary człowieczej, a zarazem anielskiej” (Objawienie 21:15-17). Zmierzenie sanktuarium świątyni było rękojmią spełnienia związanych z nim zamysłów Jehowy (Objawienie 11:1). A zmierzenie Nowego Jeruzalem przez anioła świadczy o niezmienności postanowień Jehowy dotyczących tego chwalebnego miasta.a

 7. Co jest godnego uwagi w wymiarach miasta?

⁷ Cóż to za niezwykłe miasto! Ma kształt doskonałego sześcianu, którego obwód podstawy wynosi 12 000 stadiów (około 2220 kilometrów), i jest otoczone murem wysokim na 144 łokcie, czyli 64 metry. Żadne literalne miasto nie mogłoby mieć takich rozmiarów. Zajmowałoby powierzchnię mniej więcej 14 razy większą niż dzisiejszy Izrael i wznosiłoby się na wysokość ponad 550 kilometrów, sięgając przestrzeni kosmicznej. Objawienie zostało podane w znakach. Co wobec tego mówią nam te rozmiary o niebiańskim Nowym Jeruzalem?

 8. Na co wskazuje: (a) mur wysoki na 144 łokcie? (b) wymiar 12 000 stadiów? (c) kształt miasta, ukazanego jako doskonały sześcian?

⁸ Mur wysoki na 144 łokcie przypomina, że miasto składa się ze 144 000 zaadoptowanych duchem synów Bożych. Liczba 12, pojawiająca się w wymiarach miasta (jego obwód wynosi 12 000 stadiów, przy czym długość, szerokość i wysokość są jednakowe) występuje w proroctwach biblijnych jako symbol zorganizowania. Wobec tego Nowe Jeruzalem jest wspaniale zaprojektowaną strukturą organizacyjną, służącą urzeczywistnieniu wieczystego zamierzenia Bożego. Nowe Jeruzalem wraz z Królem Jezusem Chrystusem stanowi królewską organizację Jehowy. Warto też zwrócić uwagę, że miasto ma kształt doskonałego sześcianu. Takiego samego kształtu było Miejsce Najświętsze świątyni Salomona, zawierające symboliczne wyobrażenie obecności Jehowy (1 Królewska 6:19, 20). Jakże słusznie więc Nowe Jeruzalem, rozświetlone chwałą samego Jehowy, ukazano jako doskonały, ogromny sześcian! Wszystkie jego wymiary pozostają w doskonałej równowadze. To miasto nie ma żadnych nieregularności ani wad (Objawienie 21:22).

Drogocenne materiały budowlane

 9. Jak Jan opisuje materiały, z których zbudowano to miasto?

⁹ Jan tak kontynuuje swój opis: „A budowa jego muru była z jaspisu, miasto zaś było z czystego złota podobnego do czystego szkła. Fundamenty muru miasta były przyozdobione wszelkiego rodzaju drogocennymi kamieniami: pierwszy fundament to jaspis, drugi szafir, trzeci chalcedon, czwarty szmaragd, piąty sardonyks, szósty sard, siódmy chryzolit, ósmy beryl, dziewiąty topaz, dziesiąty chryzopraz, jedenasty hiacynt, dwunasty ametyst. Ponadto dwanaście bram to dwanaście pereł; każda z bram była z jednej perły. A szeroka ulica miasta to czyste złoto jak przezroczyste szkło” (Objawienie 21:18-21).

10. O czym świadczy wybudowanie miasta z jaspisu, złota i „wszelkiego rodzaju drogocennych kamieni”?

¹⁰ Opisywane miasto ma iście olśniewającą konstrukcję. Zamiast zwykłych ziemskich materiałów budowlanych, takich jak glina czy kamień, wymieniono tu jaspis, czyste złoto oraz „wszelkiego rodzaju drogocenne kamienie”. Jakże trafnie obrazują one niebiański budulec! Nic nie dorówna mu wspaniałością. Złoty kruszec często wyobraża w Biblii coś dobrego i cennego, dlatego starożytna arka przymierza była pokryta szczerym złotem (2 Mojżeszowa 25:11; Przypowieści 25:11; Izajasza 60:6, 17). Tymczasem teraz całe Nowe Jeruzalem, nawet jego szeroka ulica, jest zbudowane z „czystego złota jak przezroczyste szkło”, toteż piękno i wartość tego miasta przerasta naszą wyobraźnię.

11. Co stanowi rękojmię, że wchodzący w skład Nowego Jeruzalem będą jaśnieć najwspanialszą czystością duchową?

¹¹ Żaden ludzki wytapiacz nie zdołałby uzyskać tak czystego złota. Jednakże Jehowa jest pod tym względem niedoścignionym Mistrzem. Zasiada, „aby wytapiać i czyścić srebro”, i uszlachetnia poszczególnych wiernych członków Izraela duchowego, „jak złoto i srebro”, usuwając wszystko, co ich zanieczyszcza. W końcowym rezultacie Nowe Jeruzalem utworzą tylko ci, którzy naprawdę zostali uszlachetnieni i oczyszczeni; w ten sposób Jehowa buduje to miasto z żywych materiałów budowlanych, jaśniejących najszlachetniejszą czystością duchową (Malachiasza 3:3, 4).

12. Co oznacza okoliczność, że: (a) fundamenty miasta zdobi 12 drogocennych kamieni? (b) bramy miejskie są perłami?

¹² Nawet fundamenty tego miasta są piękne, ponieważ zdobi je 12 drogocennych kamieni. Przywodzi to na myśl starożytnego arcykapłana żydowskiego, który w dni świąteczne przywdziewał efod ozdobiony 12 klejnotami, nieco przypominającymi wyliczone w tym miejscu (2 Mojżeszowa 28:15-21). To na pewno nie przypadek. Przeciwnie, okoliczność ta uwypukla kapłańską funkcję Nowego Jeruzalem, którego „lampą” jest Jezus — wielki Arcykapłan (Objawienie 20:6; 21:23; Hebrajczyków 8:1). Prócz tego przez Nowe Jeruzalem będą spływać na ludzkość dobrodziejstwa arcykapłańskiej służby Jezusa (Objawienie 22:1, 2). Dwanaście bram miejskich, z których każda jest perłą niespotykanej urody, przywodzi na pamięć przypowieść Jezusa przyrównującą Królestwo do bezcennej perły. Wszyscy wstępujący przez te bramy okazali niekłamane docenianie dla wartości duchowych (Mateusza 13:45, 46; porównaj Joba 28:12, 17, 18).

Miasto światła

13. Co Jan mówi teraz o Nowym Jeruzalem i dlaczego w tym mieście nie jest potrzebna literalna świątynia?

¹³ Za czasów Salomona nad Jeruzalem górowała świątynia, którą wybudowano na najwyższym wzniesieniu miasta, leżącym w jego północnej części — na górze Moria. A jak to wygląda w Nowym Jeruzalem? Jan oznajmia: „I nie widziałem w nim świątyni, bo jego świątynią jest Jehowa Bóg Wszechmocny, a także Baranek. I miasto nie potrzebuje słońca ani księżyca, aby mu świeciły, bo chwała Boża je rozświetliła, a jego lampą — Baranek” (Objawienie 21:22, 23). Faktycznie nie trzeba tu budować literalnej świątyni. Starożytna świątynia żydowska była tylko pierwowzorem, a jego urzeczywistnienie stanowi wielka świątynia duchowa, powołana do istnienia w 29 roku n.e., gdy Jehowa namaścił Jezusa na Arcykapłana (Mateusza 3:16, 17; Hebrajczyków 9:11, 12, 23, 24). Gdzie jest świątynia, tam istnieje też klasa kapłanów, składających Jehowie ofiary za lud. Tymczasem w Nowym Jeruzalem kapłanami są wszyscy, którzy je tworzą (Objawienie 20:6). A wielka ofiara, doskonałe życie ludzkie Jezusa, została złożona raz na zawsze (Hebrajczyków 9:27, 28). Co więcej, każdy mieszkaniec tego miasta ma osobisty dostęp do Jehowy.

14. (a) Dlaczego Nowemu Jeruzalem nie potrzeba światła słońca ani księżyca? (b) Co przepowiedziano o wszechświatowej organizacji Jehowy w proroctwie Izajasza i jaki to ma związek z Nowym Jeruzalem?

¹⁴ Kiedy na górze Synaj chwała Jehowy przeszła przed Mojżeszem, jego twarz tak jaśniała, że musiał ją zakrywać przed innymi Izraelitami (2 Mojżeszowa 34:4-7, 29, 30, 33). Czy potrafimy więc sobie wyobrazić blask miasta stale oświetlanego chwałą Jehowy? W takim mieście nie mogłaby zapaść noc. Nie potrzebowałoby ono literalnego słońca ani księżyca. Przez całą wieczność samo rozsiewałoby światło (porównaj 1 Tymoteusza 6:16). Właśnie w takim promiennym blasku jest skąpane Nowe Jeruzalem. Oblubienica ta oraz jej królewski Oblubieniec staną się stolicą wszechświatowej organizacji Jehowy — ‛Jeruzalem górnego’, czyli Jego „niewiasty” — o której Izajasz prorokował: „Już słońca mieć nie będziesz w dzień jako światła ani jasność księżyca nie zaświeci tobie, lecz Jahwe będzie ci wieczną światłością i Bóg twój — twoją ozdobą. Twe słońce nie zajdzie już więcej i księżyc twój się nie zaćmi, bo Jahwe będzie ci światłością wieczną i skończą się dni twej żałoby” (Izajasza 60:1, 19, 20, BT; Galacjan 4:26, Bp).

Światło dla narodów

15. Które słowa z Objawienia dotyczące Nowego Jeruzalem przypominają proroctwo Izajasza?

¹⁵ W tym samym proroctwie zapowiedziano również: „I pójdą narody do twojej światłości, a królowie do blasku, który jaśnieje nad tobą” (Izajasza 60:3). Z Objawienia wynika, że słowa te dotyczą też Nowego Jeruzalem: „I narody będą chodzić dzięki jego światłu, a królowie ziemi będą do niego wnosić swą chwałę. I za dnia jego bramy w ogóle nie będą zamknięte, bo nocy tam nie będzie. I wniosą do niego chwałę i szacunek narodów” (Objawienie 21:24-26).

16. Jakie „narody” będą chodzić w świetle Nowego Jeruzalem?

¹⁶ Co to za „narody” chodzą w świetle Nowego Jeruzalem? To ludzie, którzy niegdyś należeli do narodów niegodziwego świata, lecz przychylnie zareagowali na światło rozsiewane przez owo chwalebne miasto niebiańskie. Wyróżnia się wśród nich wielka rzesza, która już wyszła „ze wszystkich narodów i plemion, i ludów, i języków”, by wspólnie z klasą Jana dniem i nocą oddawać cześć Bogu (Objawienie 7:9, 15). Gdy Nowe Jeruzalem zstąpi z nieba, a Jezus użyje kluczy śmierci i Hadesu i wskrzesi zmarłych, do wielkiej rzeszy dołączą dalsze miliony ludzi pochodzących z dawnych „narodów” i umiłują Jehowę oraz Jego Syna, będącego przyrównanym do Baranka Małżonkiem Nowego Jeruzalem (Objawienie 1:18).

17. Kim są „królowie ziemi”, którzy ‛wnoszą swą chwałę’ do Nowego Jeruzalem?

¹⁷ Kim wobec tego są „królowie ziemi”, którzy ‛wnoszą do niego swą chwałę’? Nie chodzi tu o literalnych ziemskich królów, ponieważ jako grupa będą oni walczyć przeciw Królestwu Bożemu i zostaną unicestwieni w Armagedonie (Objawienie 16:14, 16; 19:17, 18). Czy tymi królami są może wysoko postawione osoby z narodów, przyłączające się do wielkiej rzeszy, bądź też wskrzeszeni władcy, którzy w nowym świecie podporządkują się Królestwu Bożemu? (Mateusza 12:42). W żadnym razie, gdyż chwała tych królów zwykle była związana z tym światem i dawno przeminęła. A zatem „królami ziemi” wnoszącymi swą chwałę do Nowego Jeruzalem są zapewne 144 000 tych, których ‛kupiono z każdego plemienia i języka, i ludu, i narodu’, by królowali wraz z Barankiem, Jezusem Chrystusem (Objawienie 5:9, 10; 22:5). Bóg obdarzył ich chwałą, a oni wnoszą ją do tego miasta, przez co przydają mu blasku.

18. (a) Kto nie wejdzie do Nowego Jeruzalem? (b) Jedynie komu będzie wolno przekroczyć bramy tego miasta?

¹⁸ Jan pisze dalej: „Ale w żaden sposób nie wejdzie do niego nic, co nie jest święte, ani nikt, kto trwa w obrzydliwości i kłamstwie, tylko ci, którzy są zapisani w Barankowym zwoju życia” (Objawienie 21:27). Nic skalanego systemem rzeczy podległym Szatanowi nie może wejść w skład Nowego Jeruzalem. Chociaż jego bramy są stale otwarte, nie przekroczy ich „nikt, kto trwa w obrzydliwości i kłamstwie”. W mieście tym nie będzie odstępców ani żadnych popleczników Babilonu Wielkiego. Wszelkie próby sprofanowania tego miasta przez zdeprawowanie jego przyszłych członków, przebywających jeszcze na ziemi, spełzną na niczym (Mateusza 13:41-43). Do Nowego Jeruzalem wejdą w ostatecznym rozrachunku tylko „zapisani w Barankowym zwoju życia”, czyli grono 144 000b (Objawienie 13:8; Daniela 12:3).

Rzeka wody życia

19. (a) Jak według opisu Jana Nowe Jeruzalem umożliwia ludzkości dostąpienie błogosławieństw? (b) Kiedy zaczęła płynąć „rzeka wody życia” i skąd o tym wiemy?

¹⁹ Olśniewające Nowe Jeruzalem zleje na ludzkość wspaniałe błogosławieństwa. Właśnie o nich dowiaduje się teraz Jan: „I pokazał mi rzekę wody życia, czystą jak kryształ, wypływającą od tronu Boga i Baranka przez środek szerokiej ulicy miasta” (Objawienie 22:1, 2a). Kiedy pojawiła się ta „rzeka”? Ponieważ wypływa „od tronu Boga i Baranka”, mogło się to stać dopiero po rozpoczęciu się dnia Pańskiego w roku 1914. Właśnie wtedy nastąpiło wydarzenie zwiastowane dęciem w siódmą trąbę i wspaniałym obwieszczeniem: „Teraz nastało wybawienie i moc, i królestwo naszego Boga, i władza jego Chrystusa” (Objawienie 11:15; 12:10). W czasie końca duch i oblubienica zapraszają odpowiednio usposobionych ludzi, by za darmo czerpali wodę życia. Woda ze wspomnianej rzeki będzie dostępna aż do końca obecnego systemu rzeczy, a także później, w nowym świecie, gdy Nowe Jeruzalem ‛zstąpi z nieba od Boga’ (Objawienie 21:2).

20. Co dowodzi, że pewna miara wody życia jest dostępna już dzisiaj?

²⁰ Nie po raz pierwszy ludziom jest udostępniana woda życia. Będąc na ziemi, Jezus mówił o wodzie umożliwiającej uzyskanie życia wiecznego (Jana 4:10-14; 7:37, 38). Poza tym Jan niedługo usłyszy serdeczne zaproszenie: „Duch i oblubienica bezustannie mówią: ‚Przyjdź!’ I każdy, kto słyszy, niech powie: ‚Przyjdź!’ I każdy, kto jest spragniony, niech przyjdzie; każdy, kto chce, niech bierze wodę życia darmo” (Objawienie 22:17). Zaproszenie to rozlega się już dzisiaj, a zatem ta woda jest w pewnej mierze dostępna nawet teraz. Niemniej w nowym świecie będzie wypływać z tronu Bożego i toczyć się przez Nowe Jeruzalem jak prawdziwa rzeka.

21. Czego symbolem jest „rzeka wody życia” i jak pomaga nam to zrozumieć wizja Ezechiela?

²¹ Czym jest ta „rzeka wody życia”? Literalna woda to substancja życiodajna. Bez jedzenia człowiek może przeżyć kilka tygodni, ale bez wody umrze mniej więcej w ciągu tygodnia. Prócz tego woda oczyszcza i jest niezbędna dla zdrowia. Tak więc woda życia musi wyobrażać coś koniecznie potrzebnego ludziom do zachowania życia i zdrowia. Również prorok Ezechiel ujrzał tę „rzekę wody życia”; w jego wizji wypływała ona ze świątyni w Jeruzalem i wpadała do Morza Martwego. Wtedy nastąpił niesłychany cud: Martwe, nasycone solami wody tego zbiornika zamieniły się w wody słodkie, rojące się od ryb! (Ezechiela 47:1-12). Rzeka oglądana w tym widzeniu przywraca życie czemuś, co przedtem było martwe; słuszny jest więc wniosek, iż rzeka wody życia obrazuje postanowienia Boże zmierzające do przywrócenia „martwej” ludzkości doskonałego życia za pośrednictwem Jezusa Chrystusa. Rzeka ta jest „czysta jak kryształ”, co wskazuje na czystość i świętość wszystkich przedsięwzięć Bożych. W niczym nie przypomina ona krwawych, śmiercionośnych „wód” chrześcijaństwa (Objawienie 8:10, 11).

22. (a) Skąd wypływa ta rzeka i dlaczego to jest stosowne? (b) Z czym się wiąże woda życia i co jeszcze wyobraża ta symboliczna rzeka?

²² Rzeka wypływa „od tronu Boga i Baranka”. Jest to zupełnie stosowne, ponieważ życiodajne postanowienia Boże są oparte na ofierze okupu dostarczonej przez Jehowę, który „tak (...) umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne” (Jana 3:16, BT). Woda życia ma również związek ze Słowem Bożym, o którym Biblia mówi jako o wodzie (Efezjan 5:26). Jednakże rzeka wody życia to nie tylko prawdy biblijne, lecz również wszelkie inne środki przedsięwzięte przez Jehowę na podstawie ofiary Jezusa w celu uwolnienia posłusznych ludzi od grzechu i śmierci i obdarowania ich życiem wiecznym (Jana 1:29; 1 Jana 2:1, 2).

23. (a) Dlaczego jest to słuszne, iż rzeka wody życia płynie środkiem szerokiej ulicy Nowego Jeruzalem? (b) Jaka obietnica Boża dana Abrahamowi znajdzie spełnienie, gdy obficie popłynie woda życia?

²³ W okresie Tysiącletniego Panowania dobrodziejstwa okupu będą w całej pełni udostępniane ludziom przez kapłańskie usługiwanie Jezusa oraz 144 000 jego podkapłanów. Słusznie więc rzeka wody życia płynie środkiem szerokiej ulicy Nowego Jeruzalem. Składa się ono z Izraela duchowego, który wraz z Jezusem stanowi prawdziwe nasienie Abrahama (Galacjan 3:16, 29). Kiedy więc woda życia popłynie obficie środkiem szerokiej ulicy symbolicznego miasta, „wszystkie narody ziemi” będą miały wyborną sposobność zjednania sobie błogosławieństwa za pośrednictwem nasienia Abrahamowego. Obietnica Jehowy dana Abrahamowi spełni się w całej rozciągłości (1 Mojżeszowa 22:17, 18, Bg).

Drzewa życia

24. Co widzi teraz Jan na obu brzegach rzeki wody życia i co to wyobraża?

²⁴ W wizji Ezechiela wody utworzyły potok, a na obu jego brzegach prorok ujrzał wszelkiego rodzaju drzewa owocowe (Ezechiela 47:12). A co zobaczył Jan? Czytamy: „A po tej i po tamtej stronie rzeki były drzewa życia wydające dwanaście zbiorów owocu, rodzące swe owoce każdego miesiąca. A liście drzew służyły do leczenia narodów” (Objawienie 22:2b). Również te „drzewa życia” zapewne wyobrażają część środków przedsięwziętych przez Jehowę w celu obdarzenia posłusznych ludzi życiem wiecznym.

25. Jak Jehowa szczodrze zaopatruje posłusznych ludzi w ogólnoziemskim raju?

²⁵ Jakże hojnie Jehowa zaopatruje słuchających Go ludzi! Mogą nie tylko pić tę orzeźwiającą wodę, lecz także zrywać z owych drzew najrozmaitsze krzepiące owoce. Gdybyż to nasi prarodzice zadowolili się podobnymi ‛przyjemnymi’ owocami w rajskim Edenie! (1 Mojżeszowa 2:9). Teraz jednak cała ziemia jest rajem, a Jehowa umożliwia „leczenie narodów” nawet za pomocą liści owych symbolicznych drzew.c Dzięki ich kojącemu działaniu, któremu nie dorównują żadne dzisiejsze leki ziołowe ani jakiekolwiek inne, ludzie okazujący wiarę zostaną wyniesieni do doskonałości — zarówno pod względem duchowym, jak i cielesnym.

26. Co jeszcze mogą wyobrażać drzewa życia i dlaczego?

²⁶ Drzewa te, którym rzeka zapewnia obfitość wody, mogą też wyobrażać grono 144 000, tworzących małżonkę Baranka. Dopóki są na ziemi, oni również piją wodę postanowienia Bożego co do udzielenia życia przez Jezusa Chrystusa. Co ciekawe, ci zrodzeni z ducha bracia Jezusa są proroczo nazwani „drzewami sprawiedliwości” (Izajasza 61:1-3, Bg; Objawienie 21:6). Wydali już mnóstwo owoców duchowych ku chwale Jehowy (Mateusza 21:43). A podczas Tysiącletniego Panowania wezmą udział w udostępnianiu dobrodziejstw ofiary okupu, służących do ‛uleczenia narodów’ z grzechu i śmierci (porównaj 1 Jana 1:7).

Nocy już nie będzie

27. O jakich dalszych błogosławieństwach dla zaszczyconych wstępem do Nowego Jeruzalem wspomina Jan i dlaczego powiedziano, że „nie będzie tam żadnego przekleństwa”?

²⁷ Wstęp do Nowego Jeruzalem to niewątpliwie najwspanialszy ze wszystkich przywilejów. Pomyślmy tylko: Osoby, które niegdyś były skromnymi, niedoskonałymi ludźmi, dołączą w niebie do Jezusa i wejdą w skład tak chwalebnego grona! (Jana 14:2). Pewne wyobrażenie o udostępnianych im błogosławieństwach dają nam dalsze słowa Jana: „I już nie będzie tam żadnego przekleństwa. Ale będzie w mieście tron Boga i Baranka, a jego niewolnicy będą dla niego pełnić świętą służbę; i będą widzieć jego oblicze, a na ich czołach będzie jego imię” (Objawienie 22:3, 4). Kiedy kapłani izraelscy popadli w zepsucie, dosięgło ich przekleństwo Jehowy (Malachiasza 2:2). Jezus zapowiedział, że niewierny „dom” Jeruzalem opustoszeje (Mateusza 23:37-39). Jednakże w Nowym Jeruzalem „już nie będzie (...) żadnego przekleństwa” (porównaj Zachariasza 14:11). Wszyscy jego mieszkańcy zostali na ziemi sprawdzeni w ogniu prób, więc po odniesieniu zwycięstwa ‛przyobleką nieskażoność i nieśmiertelność’. Jehowa wie, że nigdy nie zawiodą, tak jak wiedział, iż może polegać na Jezusie (1 Koryntian 15:53, 57). Ponadto będzie tam „tron Boga i Baranka”, co po wsze czasy ugruntuje pozycję tego miasta.

28. Dlaczego wchodzący w skład Nowego Jeruzalem mają wypisane na czołach imię Boga i jakie zachwycające perspektywy odsłaniają się przed nimi?

²⁸ Wszyscy przyszli członkowie owego niebiańskiego miasta są tak samo jak Jan „niewolnikami” Bożymi. Dlatego na czołach mają wyraźnie wypisane imię Boga, jako ich Posiadacza (Objawienie 1:1; 3:12). Pełnienie dla Niego świętej służby w charakterze cząstki Nowego Jeruzalem będą sobie poczytywać za niezrównany przywilej. Przebywając na ziemi, Jezus dał tym przyszłym władcom zachwycającą obietnicę: „Szczęśliwi, którzy są czystego serca, bo zobaczą Boga” (Mateusza 5:8, Wp). Jakże uszczęśliwi tych niewolników możliwość oglądania samego Jehowy i oddawania Mu czci!

29. Dlaczego Jan mówi, że w niebiańskim Nowym Jeruzalem ‛nie będzie już nocy’?

²⁹ Jan pisze dalej: „Ponadto nocy już nie będzie, i nie potrzebują światła lampy ani nie mają światła słonecznego, ponieważ Jehowa Bóg będzie ich oświetlał” (Objawienie 22:5a). W starożytnym Jeruzalem, tak jak w każdym mieście na ziemi, zdawano się za dnia na słońce, a nocą na księżyc i sztuczne światła. Ale w niebiańskim Nowym Jeruzalem takie oświetlenie będzie niepotrzebne, ponieważ to miasto rozjaśni sam Jehowa. Słowo „noc” bywa też używane w znaczeniu przenośnym, jako symbol niesprzyjających okoliczności albo odłączenia od Jehowy (Micheasza 3:6; Jana 9:4; Rzymian 13:11, 12). Noc taka nigdy nie zapadnie tam, gdzie jaśnieje chwalebna, promienna obecność wszechmocnego Boga.

30. Jak Jan kończy opis tej wspaniałej wizji i o czym zapewnia nas Objawienie?

³⁰ Na zakończenie owej imponującej wizji Jan pisze o tych niewolnikach Boga: „I będą królować na wieki wieków” (Objawienie 22:5b). Kiedy się skończy tysiąc lat, Jezus przedstawi swemu Ojcu doprowadzoną do stanu doskonałości ludzkość, która skorzysta już w całej pełni z dobrodziejstw okupu (1 Koryntian 15:25-28). Nie wiemy, jakie późniejsze zadania ma Jehowa dla Jezusa i 144 000. Objawienie zapewnia jednak, że po wieczne czasy będą sprawować zaszczytną świętą służbę dla Jehowy.

Uszczęśliwiający finał Objawienia

31. (a) Czego znamiennym finałem jest wizja Nowego Jeruzalem? (b) Co zdziała Nowe Jeruzalem na rzecz innych wiernych ludzi?

³¹ Urzeczywistnienie tej wizji Nowego Jeruzalem, czyli oblubienicy Baranka, to uszczęśliwiający i nadzwyczaj stosowny finał, do którego zmierza Objawienie. Wszyscy chrześcijańscy współwyznawcy Jana, do których w I wieku skierowano pierwotnie tę księgę, spodziewali się, że uzyskają wstęp do tego miasta jako nieśmiertelni, duchowi współwładcy Jezusa Chrystusa. Tę samą nadzieję żywi ostatek namaszczonych chrześcijan, pozostający jeszcze na ziemi. Toteż wspaniały finał Objawienia nastąpi wtedy, gdy cała oblubienica zjednoczy się z Barankiem. Potem za pośrednictwem Nowego Jeruzalem będą udostępniane mieszkańcom naszego globu dobrodziejstwa Jezusowej ofiary okupu, aż w końcu wszyscy wierni ludzie uzyskają życie wieczne. W ten sposób oblubienica, Nowe Jeruzalem, stanowiąca lojalną pomocnicę królewskiego Oblubieńca, będzie mieć udział w budowaniu sprawiedliwej nowej ziemi, która już po wsze czasy będzie przysparzać chwały naszemu Wszechwładnemu Panu Jehowie (Mateusza 20:28; Jana 10:10, 16; Rzymian 16:27).

32, 33. Czego się dowiedzieliśmy z Objawienia i do czego powinno nas pobudzić serce?

³² Jakąż radość odczuwamy u kresu naszych rozważań na temat Księgi Objawienia! Dowiedzieliśmy się, jak spełzną na niczym końcowe wysiłki Szatana i jego nasienia oraz jak zostaną wykonane sprawiedliwe wyroki Jehowy. Babilon Wielki musi być raz na zawsze unicestwiony, a po nim odejdą w niebyt również pozostałe zepsute do cna części składowe świata podległego Szatanowi. On sam i jego demony zostaną wrzuceni do otchłani, a później zgładzeni. Nastanie okres zmartwychwstania i sądu, podczas którego Nowe Jeruzalem będzie razem z Chrystusem panować z nieba, po czym doprowadzona do stanu doskonałości ludzkość uzyska życie wieczne na rajskiej ziemi. Jakże sugestywnie opisano w Objawieniu wszystkie te wydarzenia! I jakże to nas umacnia w postanowieniu ogłaszania dziś na ziemi ‛tej wiecznej dobrej nowiny jako radosnej wieści każdemu narodowi i plemieniu, i językowi, i ludowi’! (Objawienie 14:6, 7). Czy wytężasz wszystkie siły w tej działalności?

³³ Z sercami przepełnionymi wdzięcznością poświęćmy teraz uwagę końcowym słowom Objawienia.

[Przypisy]