‛Odbijamy niczym zwierciadła chwałę Jehowy’ (2 KORYNTIAN 3:18).

 1. Co ujrzał Mojżesz i co się potem stało?

BYŁA to jedna z najbardziej zdumiewających wizji, jakie kiedykolwiek ujrzał człowiek. Mojżesz był sam na górze Synaj, gdy nagle została spełniona jego niezwykła prośba. Mógł zobaczyć to, czego nigdy nie widział nikt z ludzi: chwałę Jehowy. Rzecz jasna nie ujrzał samego Boga — Jego wygląd jest tak wspaniały, że człowiek nie przeżyłby takiego widoku. Dlatego Jehowa osłaniał Mojżesza swoją „dłonią”, dopóki nie przeszedł obok niego, najwyraźniej reprezentowany przez anielskiego posłańca. Dopiero potem pozwolił Mojżeszowi zobaczyć coś w rodzaju poświaty swej Boskiej chwały. Ponadto Jehowa rozmawiał z Mojżeszem za pośrednictwem anioła. Biblia tak opisuje wynik tego zdarzenia: „Kiedy Mojżesz zszedł z góry Synaj, (...) nie wiedział, iż skóra jego twarzy promienieje wskutek tego, że (...) rozmawiał [z Jehową]” (Wyjścia 33:18 do 34:7, 29).

 2. Co apostoł Paweł napisał o chwale, którą odbijają chrześcijanie?

² Wyobraź sobie, że jesteś na tej górze z Mojżeszem. Niewątpliwie zachwyciłby cię widok olśniewającej chwały Wszechmocnego oraz dźwięk Jego głosu. Czułbyś się zaszczycony, zstępując z góry Synaj u boku Mojżesza, pośrednika przymierza Prawa. Ale czy wiesz, że prawdziwi naśladowcy Chrystusa mogą pod niektórymi względami odbijać chwałę Boga nawet w większym stopniu niż Mojżesz? Tę ważną myśl zawarł w jednym ze swoich listów apostoł Paweł, który napisał, że chrześcijańscy pomazańcy ‛odbijają niczym zwierciadła chwałę Jehowy’ (2 Koryntian 3:7, 8, 18). W pewnym sensie czynią to również chrześcijanie mający nadzieję ziemską.

Jak chrześcijanie odbijają chwałę Boga

 3. W jaki sposób, niedostępny dla Mojżesza, poznajemy Jehowę?

³ Jak możemy odbijać chwałę Boga? Przecież nie widzieliśmy ani nie słyszeliśmy Jehowy tak jak Mojżesz. Ale poznaliśmy Boga w sposób niedostępny dla tego proroka. Jezus przyszedł na ziemię jako Mesjasz dopiero półtora tysiąca lat po jego śmierci. Dlatego Mojżesz nie mógł wiedzieć, jak Prawo spełni się na Jezusie, który umarł, by wykupić ludzkość z przerażającej niewoli grzechu i śmierci (Rzymian 5:20, 21; Galatów 3:19). Poza tym Mojżesz nie w pełni rozumiał wspaniałe zamierzenie Jehowy, związane z mesjańskim Królestwem i przeobrażeniem ziemi w raj. My zaś dostrzegamy chwałę Jehowy nie tyle literalnym wzrokiem, ile oczami wiary opartej na naukach zawartych w Piśmie Świętym. Ponadto słyszymy głos Jehowy nie za pośrednictwem anioła, lecz Biblii, zwłaszcza Ewangelii, pięknie opisujących nauki i służbę Jezusa.

 4. (a) Jak chwałę Boga odbijają chrześcijanie namaszczeni duchem? (b) W jaki sposób chwałę Bożą odzwierciedlają osoby mające nadzieję ziemską?

⁴ Chrześcijanie nie odbijają chwały Boga w sposób dosłowny — ich twarze nie emitują literalnego światła. Gdy jednak mówią innym o chwalebnej osobowości i zamierzeniach Jehowy, ich oblicza lśnią blaskiem. W odniesieniu do naszych czasów Izajasz prorokował, że słudzy Boży ‛będą opowiadać między narodami o chwale Jehowy’ (Izajasza 66:19). A w Liście 2 do Koryntian 4:1, 2 czytamy: „Mając to usługiwanie (...) wyrzekliśmy się rzeczy skrytych, których należy się wstydzić, i nie postępujemy przebiegle ani nie fałszujemy słowa Bożego, lecz przez ujawnienie prawdy polecamy siebie przed obliczem Boga sumieniu każdego człowieka”. Paweł miał tu na myśli głównie namaszczonych chrześcijan, którzy są „sługami nowego przymierza” (2 Koryntian 3:6). Ale dzięki ich służbie chwałę Jehowy odzwierciedla też ogromna rzesza ludzi mających nadzieję żyć wiecznie na ziemi. Obie grupy czynią to nie tylko głoszonymi naukami, lecz także swoim postępowaniem. Odbijanie chwały Najwyższego Boga uznajemy za swój zaszczytny obowiązek!

 5. Czego dowodzi nasza pomyślność duchowa?

⁵ Zgodnie z zapowiedzią Jezusa chwalebna dobra nowina o Królestwie Bożym jest dziś głoszona po całej zamieszkanej ziemi (Mateusza 24:14). Ludzie ze wszystkich narodów, plemion, ludów i języków reagują na nią entuzjastycznie i dokonują w swym życiu zmian, by móc spełniać wolę Bożą (Rzymian 12:2; Objawienie 7:9). Podobnie jak pierwsi chrześcijanie, nie mogą się powstrzymać od mówienia o tym, co widzieli i słyszeli (Dzieje 4:20). Obecnie chwałę Boga odzwierciedla przeszło sześć milionów ludzi — więcej niż kiedykolwiek w historii. Czy i ty do nich należysz? Duchowa pomyślność ludu Bożego stanowi niezbity dowód błogosławieństwa i ochrony Jehowy. To, że spoczywa na nas Jego duch, staje się jeszcze bardziej oczywiste, gdy się weźmie pod uwagę, jak potężnych mamy przeciwników. Dlaczego można tak powiedzieć?

Lud Boży nie zamilknie

 6. Dlaczego opowiedzenie się po stronie Jehowy wymaga wiary i odwagi?

⁶ Wyobraź sobie, że masz świadczyć w sądzie przeciwko bezwzględnemu przestępcy. Wiesz, że kieruje on potężną organizacją i zrobi wszystko, byś go nie zdemaskował. Zeznawanie przeciw komuś takiemu wymagałoby od ciebie odwagi oraz przekonania, że władze zapewnią ci ochronę. Znajdujemy się w podobnej sytuacji. Świadcząc o Jehowie i Jego zamierzeniu, niejako zeznajemy przeciw Szatanowi Diabłu — demaskujemy go jako zabójcę i kłamcę, który wprowadza w błąd całą zamieszkaną ziemię (Jana 8:44; Objawienie 12:9). Aby opowiedzieć się po stronie Jehowy i wystąpić przeciw Diabłu, trzeba mieć wiarę i odwagę.

 7. Jaką władzę ma Szatan i co usiłuje zrobić?

⁷ Jehowa jest oczywiście Istotą Najwyższą. Swą mocą nieporównanie góruje nad Szatanem. Możemy być pewni, że nie tylko potrafi, ale też pragnie chronić swych lojalnych czcicieli (2 Kronik 16:9). Niemniej Szatan włada demonami oraz światem ludzi oddalonych od Jehowy (Mateusza 12:24, 26; Jana 14:30). Zrzucony na ziemię i ogarnięty „wielkim gniewem”, zajadle sprzeciwia się sługom Bożym i wykorzystując świat podległy jego władzy, usiłuje zamknąć usta wszystkim, którzy głoszą dobrą nowinę (Objawienie 12:7-9, 12, 17). Jak to robi? Posługuje się co najmniej trzema metodami.

 8, 9. Jak Szatan posługuje się źle ukierunkowaną miłością i dlaczego powinniśmy starannie dobierać sobie towarzystwo?

⁸ Szatan próbuje na przykład rozproszyć naszą uwagę doczesnymi sprawami. Ludzie żyjący w obecnych dniach ostatnich są rozmiłowani w pieniądzach, w samych sobie i w przyjemnościach. Nie mają natomiast miłości do Boga (2 Tymoteusza 3:1-4). Większość z nich jest pochłonięta codziennymi zajęciami i ‛nie zwraca uwagi’ na głoszoną przez nas dobrą nowinę. Po prostu nie interesuje ich prawda biblijna (Mateusza 24:37-39). Takie nastawienie mogłoby się udzielić również nam, wskutek czego popadlibyśmy w duchowy letarg. Jeśli rozmiłujemy się w rzeczach materialnych i przyjemnościach życia, nasza miłość do Boga oziębnie (Mateusza 24:12).

⁹ Z tego powodu chrześcijanie rozważnie dobierają sobie towarzystwo. Król Salomon zauważył: „Kto chodzi z mądrymi, stanie się mądry, lecz kto się zadaje z głupcami, temu źle się powiedzie” (Przysłów 13:20). Obyśmy zawsze ‛chodzili’ z tymi, którzy odbijają chwałę Boga! A jest to naprawdę przyjemne. Gdy się spotykamy z naszymi duchowymi braćmi i siostrami na zebraniach i przy innych okazjach, możemy się budować ich miłością, wiarą, radością i mądrością. Dzięki takiemu zdrowemu towarzystwu umacniamy się w postanowieniu trwania w służbie dla Boga.

10. Jak Szatan szydzi z tych, którzy odbijają chwałę Bożą?

¹⁰ Drugi sposób, w jaki Szatan próbuje powstrzymać chrześcijan przed odzwierciedlaniem chwały Bożej, to szyderstwa. Metoda ta nie powinna nas dziwić. Zetknął się z nią podczas swej służby na ziemi Jezus Chrystus, który był wyśmiewany, wykpiwany, zuchwale traktowany, a nawet opluwany (Marka 5:40; Łukasza 16:14; 18:32). Przedmiotem drwin byli też pierwsi chrześcijanie (Dzieje 2:13; 17:32). Z podobnym znieważaniem spotykają się nowożytni słudzy Jehowy. Apostoł Piotr dał do zrozumienia, że przypnie się im etykietkę „fałszywych proroków”. Zapowiedział: „W dniach ostatnich przyjdą szydercy ze swym szyderstwem, postępujący według własnych pragnień i mówiący: ‚Gdzie jest ta jego obiecana obecność? Przecież (...) wszystko trwa dokładnie tak, jak od początku stworzenia’” (2 Piotra 3:3, 4). Ludzie drwią ze sług Bożych, uważając ich za nieżyciowych. Dla wielu biblijne zasady moralne są staroświeckie, a głoszone przez nas orędzie to zwykłe głupstwo (1 Koryntian 1:18, 19). Jako chrześcijanie, bywamy wyszydzani w szkole, w pracy, a czasem nawet w rodzinie. Nie zrażamy się tym, lecz dalej odbijamy chwałę Boga, wytrwale głosząc, ponieważ tak jak Jezus wiemy, że Słowo Boże jest prawdą (Jana 17:17).

11. Jak Szatan usiłuje za pomocą prześladowań zmusić chrześcijan do milczenia?

¹¹ Trzecia metoda, za pomocą której Diabeł usiłuje zmusić nas do milczenia, obejmuje sprzeciw lub prześladowania. Jezus uprzedził swych naśladowców: „Ludzie będą was wydawać na ucisk i będą was zabijać, i ze względu na moje imię będziecie przedmiotem nienawiści wszystkich narodów” (Mateusza 24:9). W wielu częściach świata Świadkowie Jehowy rzeczywiście byli i są zaciekle prześladowani. Pamiętamy, że Bóg już dawno temu zapowiedział nieprzyjaźń, czyli nienawiść, między Jego sługami a poplecznikami Szatana Diabła (Rodzaju 3:15). Wiemy też, że zachowując niezłomność w obliczu prób, potwierdzamy słuszność zwierzchniej władzy Jehowy. Świadomość tego dodaje nam sił nawet w skrajnie trudnych sytuacjach. Jeśli będziemy zdecydowani odzwierciedlać chwałę Boga, żadne prześladowania nie zmuszą nas, byśmy na zawsze zamilkli.

12. Dlaczego możemy się radować, gdy okazujemy wierność mimo przeciwności wywoływanych przez Szatana?

¹² Czy opierasz się pokusom tego świata i zachowujesz wierność pomimo szyderstw i sprzeciwu? Jeśli tak, to masz powody do radości. Jezus zapewnił swych naśladowców: „Szczęśliwi jesteście, gdy was lżą i prześladują, i ze względu na mnie kłamliwie mówią przeciwko wam wszelką niegodziwość. Radujcie się i skaczcie z radości, gdyż wielka jest wasza nagroda w niebiosach; tak bowiem prześladowali proroków przed wami” (Mateusza 5:11, 12). Swoją wytrwałością dowodzisz, że spoczywa na tobie potężny święty duch Jehowy, dodający ci sił do odbijania Jego chwały (2 Koryntian 12:9).

Wytrwałość dzięki pomocy Jehowy

13. Co przede wszystkim skłania nas do wytrwałego pełnienia chrześcijańskiej służby?

¹³ Najważniejszym powodem, dla którego trwamy w służbie, jest miłość do Jehowy i radość wynikająca z odbijania Jego chwały. Ludzie chętnie wzorują się na kimś, kogo kochają i szanują, a przecież nikt nie jest bardziej godny naśladowania niż Jehowa Bóg. Powodowany wielką miłością, posłał na ziemię swego Syna, aby dał świadectwo prawdzie i odkupił ludzi okazujących posłuszeństwo (Jana 3:16; 18:37). Podobnie jak Bóg pragniemy, by ludzie wszelkiego pokroju zdobyli się na skruchę i dostąpili wybawienia; właśnie dlatego im głosimy (2 Piotra 3:9). A ponieważ żywimy takie pragnienie i jesteśmy zdecydowani naśladować Boga, wytrwale odzwierciedlamy Jego chwałę poprzez pełnienie naszej służby.

14. Jak Jehowa dodaje nam sił do trwania w służbie?

¹⁴ Zdajemy sobie jednak sprawę, że siły do kontynuowania chrześcijańskiej działalności kaznodziejskiej zawdzięczamy przede wszystkim Jehowie. Wspiera On nas i umacnia za pośrednictwem swego ducha, swej organizacji, oraz swego Słowa, Biblii. „Udziela wytrwałości” tym, którzy chcą odzwierciedlać Jego chwałę. Odpowiada na nasze modlitwy i daje nam mądrość potrzebną do przetrwania prób (Rzymian 15:5; Jakuba 1:5). Prócz tego nie dopuszcza żadnej próby, której nie potrafilibyśmy znieść. Jeżeli ufamy Jehowie, On wskaże nam wyjście, abyśmy mogli w dalszym ciągu odbijać Jego chwałę (1 Koryntian 10:13).

15. Co nam pomaga okazywać wytrwałość?

¹⁵ Nasza wytrwałość w służbie stanowi dowód, że oddziałuje na nas duch Boży. Zilustrujmy to przykładem: Wyobraź sobie, że ktoś poprosił cię o rozniesienie po domach pewnego rodzaju chleba, za który nie trzeba płacić. Masz jednak poświęcić na to własne środki i czas. Co więcej, wkrótce przekonujesz się, że tylko nieliczni cenią sobie ten chleb; niektórzy wręcz się sprzeciwiają temu, co robisz. Czy wykonywałbyś tę pracę miesiąc po miesiącu i rok po roku? Raczej nie. A przecież już od kilku lub nawet kilkudziesięciu lat poświęcasz swój czas i środki na głoszenie dobrej nowiny. Dlaczego? Czy nie z miłości do Jehowy, który za pośrednictwem swego ducha błogosławi twoim wysiłkom i pomaga ci wytrwać? Z pewnością tak!

Praca, która nie pójdzie w zapomnienie

16. Co wytrwałość w służbie oznacza dla nas samych oraz dla tych, którzy nas słuchają?

¹⁶ Służba związana z nowym przymierzem to doprawdy nadzwyczajny dar (2 Koryntian 4:7). Niezmiernie cenna jest też chrześcijańska służba wykonywana na całej ziemi przez symboliczne drugie owce. Gdy wytrwale ją pełnisz, możesz w myśl słów Pawła skierowanych do Tymoteusza ‛wybawić zarówno siebie, jak i tych, którzy cię słuchają’ (1 Tymoteusza 4:16). Pomyśl, co to oznacza. Głoszona przez ciebie dobra nowina otwiera przed innymi widoki na życie wieczne. Z ludźmi, którym pomagasz pod względem duchowym, możesz nawiązać silne więzi przyjaźni. Ileż radości zaznasz, żyjąc bez końca w raju z osobami, którym dopomogłeś poznać Boga! Z pewnością nigdy nie zapomną tego, co dla nich zrobiłeś. To naprawdę niezwykły powód do satysfakcji!

17. Dlaczego można powiedzieć, że żyjemy w wyjątkowym okresie dziejów ludzkości?

¹⁷ Żyjesz w wyjątkowym okresie historii. Już nigdy więcej dobra nowina nie będzie głoszona w świecie ludzi oddalonych od Boga. W takim właśnie świecie żył Noe, który też widział jego kres. Jakże musiał się cieszyć, gdy wiernie spełnił wolę Bożą i zbudował arkę, dzięki czemu ocalił siebie i swoją rodzinę! (Hebrajczyków 11:7). Ty również możesz doświadczyć podobnej radości. Pomyśl, co będziesz czuć w nowym świecie, kiedy wspomnisz swą służbę pełnioną w tych dniach ostatnich, mając świadomość, że sprawy Królestwa popierałeś według swych najlepszych możliwości.

18. Jakie krzepiące zapewnienie Jehowa daje swym sługom?

¹⁸ A zatem dalej odbijajmy chwałę Boga. Jest to coś, co na zawsze pozostanie w naszej pamięci. O naszych wysiłkach pamięta także Jehowa. W Biblii znajdujemy krzepiące zapewnienie: „Bóg nie jest nieprawy, żeby miał zapomnieć o waszej pracy oraz o miłości, którą okazaliście jego imieniu przez to, że usługiwaliście świętym i w dalszym ciągu usługujecie. Pragniemy jednak, żeby każdy z was wykazywał taką samą pracowitość, abyście mieli zupełną pewność nadziei aż do końca, tak byście nie stali się gnuśni, lecz byli naśladowcami tych, którzy dzięki wierze i cierpliwości dziedziczą obietnice” (Hebrajczyków 6:10-12).

„Szczęśliwe są wasze oczy, gdyż widzą, i wasze uszy, gdyż słyszą” (MATEUSZA 13:16).

 1. Jakie pytanie nasuwa reakcja Izraelitów na widok Mojżesza schodzącego z góry Synaj?

IZRAELICI zgromadzeni u podnóża góry Synaj mieli wszelkie powody, by przybliżać się do Jehowy. Przecież możną ręką wyzwolił ich z Egiptu. Zaspokajał ich potrzeby, dostarczając im na pustkowiu pożywienia i wody. Następnie zapewnił im zwycięstwo nad Amalekitami, którzy ich zaatakowali (Wyjścia 14:26-31; 16:2 do 17:13). Kiedy Izraelici obozowali pod Synajem, tak się przerazili grzmotami i błyskawicami, że aż zaczęli drżeć. Później ujrzeli, że gdy Mojżesz zszedł z góry Synaj, jego oblicze odbijało chwałę Jehowy. Ale zamiast patrzeć na Mojżesza z podziwem i docenianiem, trwożnie się cofnęli. „Bali się do niego zbliżyć” (Wyjścia 19:10-19; 34:30). Dlaczego obawiali się spojrzeć na odbicie chwały Jehowy, który tak wiele dla nich uczynił?

 2. Dlaczego Izraelitów mógł przerażać widok chwały Bożej, którą jaśniała twarz Mojżesza?

² Lęk Izraelitów w dużym stopniu wynikał chyba z tego, co się stało wcześniej. Kiedy świadomie okazali Bogu nieposłuszeństwo i zrobili sobie złotego cielca, Jehowa ich ukarał (Wyjścia 32:4, 35). Czy docenili to skarcenie i wyciągnęli z niego naukę? Większość niestety nie. U schyłku życia Mojżesz przypomniał to wydarzenie oraz inne przykłady nieposłuszeństwa Izraelitów i powiedział im: „Wyście postąpili buntowniczo wobec rozkazu Jehowy, swego Boga, i mu nie uwierzyliście, i nie usłuchaliście jego głosu. Zachowywaliście się buntowniczo wobec Jehowy od dnia, gdy was poznałem” (Powtórzonego Prawa 9:15-24).

 3. Co robił Mojżesz, gdy jego twarz promieniała?

³ Zwróćmy uwagę, jak Mojżesz zareagował na obawy Izraelitów. W Biblii czytamy: „Gdy Mojżesz przestawał z nimi rozmawiać, zakładał sobie na twarz zasłonę. Kiedy jednak Mojżesz szedł [do przybytku] przed Jehowę, by z nim rozmawiać, zdejmował zasłonę, dopóki nie wyszedł. A po wyjściu mówił do synów Izraela, co mu nakazano. A synowie Izraela widzieli twarz Mojżesza, że skóra twarzy Mojżesza promieniała; i Mojżesz z powrotem zakładał sobie zasłonę na twarz, dopóki nie wszedł, by z nim [Jehową] rozmawiać” (Wyjścia 34:33-35). Dlaczego Mojżesz niekiedy zasłaniał twarz? Czego możemy się z tego nauczyć? Odpowiedzi na te pytania pomogą nam ocenić naszą więź z Jehową.

Zaprzepaszczone szanse

 4. Jak apostoł Paweł wyjaśnił, dlaczego Mojżesz zasłaniał twarz?

⁴ Apostoł Paweł wyjaśnił, że Mojżesz zasłaniał twarz ze względu na stan umysłów i serc Izraelitów. Napisał: „Synowie Izraela nie mogli się uważnie wpatrywać w oblicze Mojżesza z powodu chwały jego oblicza (...) Ich władze umysłowe otępiały” (2 Koryntian 3:7, 14). Cóż za godna ubolewania sytuacja! Jehowa wybrał Izraelitów na swój lud i pragnął, by się do Niego przybliżali (Wyjścia 19:4-6). Jednak oni nie chcieli się uważnie wpatrywać nawet w odbicie chwały Boga. Zamiast z miłością i oddaniem zwrócić swe serca i umysły ku Jehowie, w pewnym sensie się od Niego odwrócili.

 5, 6. (a) Pod jakim względem Żydzi z I wieku przypominali Izraelitów w czasach Mojżesza? (b) Jaka istniała różnica między tymi, którzy słuchali Jezusa, a tymi, którzy nie chcieli tego czynić?

⁵ Podobna sytuacja panowała w I wieku n.e. Zanim apostoł Paweł nawrócił się na chrystianizm, przymierze Prawa zostało zastąpione nowym przymierzem, którego pośrednikiem był Większy Mojżesz, Jezus Chrystus. Doskonale odzwierciedlał on chwałę Jehowy zarówno słowem, jak i czynem. Paweł napisał o wskrzeszonym Jezusie: „On jest odbiciem chwały Boga i dokładnym wyobrażeniem samej jego istoty” (Hebrajczyków 1:3). Jakże wspaniałą sposobność mieli Żydzi! Pouczeń prowadzących do życia wiecznego mogli słuchać z ust samego Syna Bożego! Niestety, większość tych, którym głosił, nie chciała go słuchać. Jezus odniósł do nich proroctwo, które Jehowa podał przez Izajasza: „Serce tego ludu stało się nieczułe i uszami swymi usłyszeli, nie reagując, i zamknęli swe oczy, żeby czasem nie widzieć swymi oczami i nie słyszeć swymi uszami, i nie pojąć sensu swymi sercami, i nie zawrócić, i żebym ich nie uzdrowił” (Mateusza 13:15; Izajasza 6:9, 10).

⁶ Między ogółem Żydów a uczniami Jezusa istniała wyraźna różnica. Do swoich naśladowców Chrystus powiedział: „Szczęśliwe są wasze oczy, gdyż widzą, i wasze uszy, gdyż słyszą” (Mateusza 13:16). Prawdziwi chrześcijanie gorąco pragną znać Jehowę i Mu służyć. Z ogromną przyjemnością spełniają Jego wolę wyjawioną na kartach Biblii. Dzięki temu chrześcijanie namaszczeni duchem odbijają chwałę Jehowy, pełniąc służbę nowego przymierza, i podobnie czynią osoby zaliczone do drugich owiec (2 Koryntian 3:6, 18).

Dlaczego ‛dobra nowina jest zasłonięta’?

 7. Dlaczego nie zaskakuje nas to, że większość ludzi odrzuca dobrą nowinę?

⁷ Jak się przekonaliśmy, większość Izraelitów — zarówno w czasach Jezusa, jak i Mojżesza — zaprzepaściła pewną niepowtarzalną szansę. Podobnie jest dzisiaj. Ogół ludzi odrzuca dobrą nowinę, którą im głosimy. Ale to nas wcale nie dziwi. Paweł napisał: „Jeśli więc oznajmiana przez nas dobra nowina istotnie jest zasłonięta, to jest zasłonięta wśród tych, którzy giną, wśród których bóg tego systemu rzeczy zaślepił umysły niewierzących” (2 Koryntian 4:3, 4). Nie dość, że Szatan stara się zakryć dobrą nowinę, to jeszcze sami ludzie często zasłaniają swe twarze, bo jej po prostu nie chcą.

 8. W jakim sensie mnóstwo ludzi jest zaślepionych niewiedzą i jak my możemy jej unikać?

⁸ Symboliczne oczy wielu ludzi są przesłonięte wskutek braku wiedzy. Jak wskazuje Pismo Święte, narody są „pod względem umysłowym pogrążone w ciemności, obce dla życia po Bożemu, z powodu tkwiącej w nich niewiedzy” (Efezjan 4:18). Paweł, znawca Prawa Mojżeszowego, był z jej powodu tak zaślepiony, że prześladował zbór Boży, dopóki sam nie został chrześcijaninem (1 Koryntian 15:9). Ale Jehowa objawił mu prawdę. Apostoł wyjaśnił później: „Po to jednak okazano mi miłosierdzie, by przede wszystkim na mnie Chrystus Jezus pokazał całą swą wielkoduszną cierpliwość jako przykład dla tych, którzy mają na nim oprzeć swą wiarę ku życiu wiecznemu” (1 Tymoteusza 1:16). Podobnie jak Paweł, wielu dawniejszych przeciwników prawdy pochodzącej od Boga z czasem zaczęło Mu służyć. Jest to ważny powód, by wciąż dawać świadectwo nawet tym, którzy się nam sprzeciwiają. A jeśli systematycznie studiujemy Słowo Boże i pojmujemy jego sens, chroni to nas przed nieświadomym popełnianiem uczynków, którymi moglibyśmy na siebie ściągnąć niezadowolenie Jehowy.

 9, 10. (a) Jak w I wieku Żydzi pokazali, że nie chcą się uczyć ani zrewidować swych poglądów? (b) Czy można znaleźć jakieś podobieństwo w dzisiejszym chrześcijaństwie? Objaśnij to szerzej.

⁹ Duchowy wzrok wielu osób jest przyćmiony, ponieważ nie chcą one się uczyć ani zrewidować swych poglądów. Większość Żydów odrzuciła Jezusa i jego nauki, gdyż kurczowo trzymała się Prawa Mojżeszowego. Rzecz jasna zdarzały się wyjątki. Na przykład po zmartwychwstaniu Jezusa „spora rzesza kapłanów okazała posłuszeństwo wierze” (Dzieje 6:7). Jednakże w odniesieniu do ogółu swoich rodaków Paweł napisał: „Po dziś dzień, ilekroć się czyta Mojżesza, na ich sercach leży zasłona” (2 Koryntian 3:15). Apostoł zapewne znał słowa skierowane niegdyś przez Jezusa do żydowskich przywódców religijnych: „Badacie Pisma, ponieważ myślicie, że dzięki nim będziecie mieć życie wieczne, a właśnie one świadczą o mnie” (Jana 5:39). Dzięki Pismom, które tak skrupulatnie badali, powinni byli zrozumieć, że Jezus jest Mesjaszem. Ale Żydzi mieli własne poglądy i nawet cuda dokonywane przez Syna Bożego nie skłoniły ich do zmiany zapatrywań.

¹⁰ To samo można powiedzieć o wielu dzisiejszych wyznawcach chrześcijaństwa. Tak jak Żydzi z I wieku „mają gorliwość dla Boga, ale nie według dokładnego poznania” (Rzymian 10:2). Chociaż niektórzy z nich badają Biblię, nie chcą wierzyć w jej nauki. Nie uznają tego, czego Jehowa uczy swój lud za pośrednictwem klasy niewolnika wiernego i roztropnego, złożonej z chrześcijan namaszczonych duchem (Mateusza 24:45). My jednak wiemy, że Jehowa szkoli swych sług i że zrozumienie Jego prawdy stopniowo się pogłębia (Przysłów 4:18). Korzystając z pouczeń od Jehowy, cieszymy się znajomością Jego woli i zamierzenia.

11. Jak do zakrywania prawdy przyczyniają się tak zwane pobożne życzenia?

¹¹ Innych zaślepiają ich własne pobożne życzenia. W Biblii przepowiedziano, że niektórzy będą szydzić ze sług Jehowy i głoszonego przez nich orędzia dotyczącego obecności Jezusa. Jak napisał apostoł Piotr, tacy ludzie „zgodnie ze swym życzeniem przeoczają fakt”, iż w czasach Noego Bóg sprowadził na świat potop (2 Piotra 3:3-6). Podobnie wielu rzekomych chrześcijan przyznaje, że Jehowa okazuje miłosierdzie, życzliwość i jest gotów przebaczać; z drugiej jednak strony ludzie tacy ignorują lub odrzucają fakt, iż nie cofa się On przed wymierzeniem kary (Wyjścia 34:6, 7). Natomiast prawdziwi chrześcijanie usilnie starają się zrozumieć, czego naprawdę uczy Biblia.

12. Jak tradycja zaślepia ludzi?

¹² Wiele osób chodzących do kościoła daje się zaślepić tradycji. Jezus powiedział do ówczesnych przywódców religijnych: „Przez waszą tradycję unieważniliście słowo Boga” (Mateusza 15:6). Po powrocie z niewoli babilońskiej Żydzi gorliwie zajęli się przywracaniem religii prawdziwej, jednak sami kapłani szybko popadli w pychę i zarozumialstwo. Święta stały się czysto formalistycznymi obrzędami, które nie wyrażały prawdziwego szacunku dla Boga (Malachiasza 1:6-8). Przed przyjściem Jezusa na ziemię uczeni w piśmie i faryzeusze dodali do Prawa Mojżeszowego niezliczone tradycje. Jezus obnażył ich obłudę, ponieważ stracili z oczu słuszne zasady leżące u podstaw tego Prawa (Mateusza 23:23, 24). Prawdziwi chrześcijanie nie mogą pozwolić, by ludzkie tradycje odwróciły ich uwagę od czystego wielbienia Boga.

‛Widzieć Niewidzialnego’

13. Na jakie dwa sposoby Mojżesz widział cząstkę chwały Boga?

¹³ Mojżesz prosił, by mógł ujrzeć chwałę Jehowy, i rzeczywiście zobaczył jej poświatę. Kiedy wchodził do przybytku, nie zakrywał twarzy. Przejawiał głęboką wiarę i pragnął spełniać wolę Bożą. Chociaż oglądał w wizji cząstkę chwały Jehowy, w pewnym sensie już wcześniej zobaczył Boga oczyma wiary. Biblia mówi, że Mojżesz „pozostał (...) niezłomny, jak gdyby widział Niewidzialnego” (Hebrajczyków 11:27; Wyjścia 34:5-7). A chwałę Bożą odzwierciedlał nie tylko wtedy, gdy przez pewien czas jego twarz promieniała, ale także wtedy, gdy pomagał Izraelitom poznawać Jehowę i Mu służyć.

14. Jak Jezus oglądał chwałę Boga i w czym znajdował upodobanie?

¹⁴ W niebie Jezus bezpośrednio oglądał chwałę Boga przez niezliczone wieki, nawet jeszcze przed stworzeniem wszechświata (Przysłów 8:22, 30). W ciągu całego tego okresu łączyła ich zażyła, serdeczna więź. Jehowa Bóg okazywał temu „pierworodnemu wszelkiego stworzenia” najgłębszą miłość. A Jezus odwzajemniał ją swemu Życiodawcy (Jana 14:31; 17:24). Ojca i Syna łączyła doskonała miłość. Jezus, podobnie jak Mojżesz, z upodobaniem odzwierciedlał chwałę Jehowy poprzez głoszone nauki.

15. W jaki sposób chrześcijanie rozmyślają o chwale Boga?

¹⁵ Wzorem Mojżesza i Jezusa dzisiejsi Świadkowie Boga na ziemi chętnie rozmyślają o chwale Jehowy. Nie dystansują się od chwalebnej dobrej nowiny. Apostoł Paweł napisał: „Gdy następuje zawrócenie ku Jehowie [w celu spełniania Jego woli], zasłona zostaje usunięta” (2 Koryntian 3:16). Studiujemy Pismo Święte, ponieważ chcemy wykonywać wolę Bożą. Podziwiamy odblask chwały na obliczu Syna Jehowy — namaszczonego Króla, Jezusa Chrystusa — oraz naśladujemy jego przykład. Tak jak Mojżesz i Jezus mamy pełnić pewną służbę: nauczać innych o chwalebnym Bogu, któremu oddajemy cześć.

16. Jakim dobrodziejstwem jest dla nas znajomość prawdy?

¹⁶ Jezus modlił się: „Publicznie wysławiam cię, Ojcze, (...) ponieważ ukryłeś te rzeczy przed mędrcami i intelektualistami, a objawiłeś je niemowlętom” (Mateusza 11:25). Jehowa pozwala zrozumieć swe zamierzenie i osobowość tym, którzy mają szczere i pokorne serca (1 Koryntian 1:26-28). Znajdujemy się pod Jego ochroną i opieką, a On nas uczy, jak najlepiej korzystać z życia. Wyzyskujmy każdą okazję, by się zbliżać do Jehowy, oraz ceńmy Jego liczne dary pomagające nam jeszcze lepiej Go poznać.

17. Jak możemy coraz lepiej poznawać przymioty Jehowy?

¹⁷ Paweł napisał do chrześcijańskich pomazańców: „My wszyscy, z odsłoniętymi obliczami odbijając niczym zwierciadła chwałę Jehowy, jesteśmy przeobrażani w ten sam obraz, z chwały w chwałę” (2 Koryntian 3:18). Niezależnie od tego, czy mamy nadzieję niebiańską, czy ziemską, im lepiej poznajemy Jehowę — Jego osobowość i przymioty objawione na kartach Biblii — tym bardziej się do Niego upodabniamy. Jeśli z wdzięcznością rozmyślamy nad życiem, służbą i naukami Jezusa Chrystusa, będziemy mogli jeszcze lepiej odzwierciedlać cechy Jehowy. Ileż radości daje nam świadomość, że gdy staramy się odzwierciedlać chwałę Boga, to przysparzamy Mu czci!