Jehowa jest godzien, by Go wysławiać na wieki

„Każdego dnia będę Ciebie błogosławił i na wieki wysławiał Twe imię” (PSALM 145:2, Biblia Tysiąclecia, wyd. II).

 1. Dlaczego Dawid miał wiele powodów do wysławiania Jehowy?

DAWID, lojalny sługa Jehowy, miał mnóstwo powodów, by wysławiać Boga. Ten słynny władca starożytnego Izraela znał wielkość i dobroć Jehowy i wiedział, że Jego panowanie jest wieczne. Najwyższy zasługuje na to, by głosić Jego sławę, ponieważ zaspokaja potrzeby wszystkiego, co żyje, a swoim wiernym sługom okazuje miłosierdzie.

 2. (a) Jak ułożony jest Psalm 145? (b) Jakie pytania będziemy rozważać?

² Dawid sławił Boga między innymi w Psalmie 145. W tekście hebrajskim poszczególne wersety zaczynają się tu kolejnymi literami alfabetu (z wyjątkiem litery nun). Układ taki, znamionujący tak zwane akrostychy, zapewne miał ułatwiać zapamiętanie treści. Psalmista wychwala Jehowę, na przykład następującymi słowami: „Każdego dnia będę Ciebie błogosławił i na wieki wysławiał Twe imię” (Psalm 145:2, BT). Ale jak treść tego psalmu może wpłynąć na nas? Jak może utrwalić nasze stosunki z Bogiem? Aby na to odpowiedzieć, przeanalizujmy najpierw wersety od 1 do 10.

Bezmiar wielkości Jehowy

 3. Co podobnie jak Dawid jesteśmy winni ‛naszemu Bogu i Królowi’? Dlaczego?

³ Dawid był królem, ale uznawał zwierzchnictwo Jehowy i oświadczył: „Chcę Cię wywyższać, Boże mój, Królu, i błogosławić imię Twe na zawsze i na wieki” (Psalm 145:1, BT). Świadkowie Jehowy z nie mniejszym szacunkiem wywyższają imię Boga oraz głoszą po całej ziemi Jego chwałę. Uczestniczenie w tej działalności wzbogaca nasze życie. Podobnie jak Dawid winni jesteśmy posłuszeństwo i uległość Jehowie, ‛naszemu Bogu i Królowi’. Czyż nie jest On „Królem wieczności”? (Objawienie 15:3). Większy Dawid, Jezus Chrystus, który od roku 1914 panuje z niebiańskiej góry Syjon, daje nam wspaniały przykład podporządkowania się Jehowie, Królowi Wiekuistemu.

 4. Jak możemy ‛błogosławić imię Boże’?

⁴ Dawid wyznał, iż chce ‛błogosławić imię Boże’. Jak może to czynić zwykły śmiertelnik? Błogosławić kogoś to między innymi wypowiadać się o nim jak najlepiej. Błogosławieniem imienia Bożego wykazujemy, że gorąco miłujemy Stwórcę oraz Jego święte imię — Jehowa. Nigdy nie uskarżamy się na Niego, nie doszukujemy się w Nim winy ani nie kwestionujemy Jego dobroci. Tylko wtedy, gdy przejawiamy takie nastawienie i gdy jako oddani, ochrzczeni Świadkowie Jehowy zachowujemy prawość, możemy powtórzyć za Dawidem, że chcemy ‛błogosławić imię Boże na wieki’. Dzięki zachowywaniu siebie w miłości Bożej będziemy mogli otrzymać dar życia wiecznego i błogosławić Jehowę po wszystkie czasy (Judy 20, 21, Bw).

 5. Jak powinno na nas oddziaływać pragnienie błogosławienia Jehowy „każdego dnia”?

⁵ Kto naprawdę kocha naszego Życiodawcę, ten powtórzy za Dawidem: „Każdego dnia będę Ciebie błogosławił i na wieki wysławiał Twe imię” (Psalm 145:2, BT). Jakże pusty byłby dzień, w którym nie błogosławilibyśmy Boga! Niechaj żadne zajęcia ani troski o sprawy materialne nie ograbią nas z czasu na opiewanie dobroci naszego niebiańskiego Ojca i regularne zanoszenie do Niego modlitw. Jezus wskazał, że powinniśmy zwracać się do Boga codziennie, gdyż w modlitwie wzorcowej powiedział: „Chleba naszego powszedniego daj nam na każdy dzień” (Łukasza 11:3, Bw). Rzesza pełnoczasowych sług Bożych wysławia Go dzień w dzień uczestniczeniem w chrześcijańskiej działalności ewangelizacyjnej. Ale bez względu na okoliczności serce powinno nas pobudzać do tego, by każdego dnia w taki czy w inny sposób sławić Jehowę. Pomyślmy tylko! Jako oddani Mu Świadkowie, cieszący się nadzieją na życie wieczne, mamy wspaniałe widoki wywyższania Jego imienia już zawsze (Jana 17:3).

 6. Z jakiego względu Jehowa „naprawdę zasługuje na wysławianie”?

⁶ Istnieją uzasadnione powody, by wychwalać Boga przez cały dzień, gdyż Dawid dodał: „Jehowa jest wielki i naprawdę zasługuje na wysławianie, a wielkości Jego nie da się przeniknąć” (Psalm 145:3). Jehowa jest niedościgniony w swej wielkości, a Jego zwierzchnictwo rozciąga się nad wszystkim. Król babiloński Nabuchodonozor musiał przyznać: „Nie ma nikogo, kto by mógł powstrzymać Jego ramię i kto by mógł powiedzieć do Niego: ‛Co czynisz?’” (Daniela 4:31, 32, BT [4:34, 35, NW]). Jehowa ‛wzbudza większy lęk niż wszyscy bogowie’ (Psalm 96:4, BT). Nic dziwnego, że „naprawdę zasługuje na wysławianie”. Żadne słowa nie są zbyt wzniosłe, by Go nimi wychwalać! Jehowa jest godzien bezgranicznego wysławiania przez całe wieki.

 7. Dlaczego ‛wielkości Boga nie da się przeniknąć’?

⁷ Wielkości Jehowy „nie da się przeniknąć”. Niezależnie od jej bezmiaru w sensie dosłownym można tak o Nim powiedzieć również z uwagi na to, jakim jest Bogiem. Jego dzieła są zbyt zdumiewające, byśmy mogli je pojąć; sami zresztą ‛uczynieni zostaliśmy cudownie’ (Psalm 139:14; Hioba 9:10; 37:5). A jakże wzniosły jest w postępowaniu! Wiernie dotrzymuje obietnic i miłościwie wyjawia swoje zamysły. Nigdy jednak nie dowiemy się o Nim wszystkiego. Przez całą wieczność będziemy mogli wzbogacać swą wiedzę o Nim oraz o Jego dziełach i zamierzeniach (Rzymian 11:33-36).

Głoś o dziełach Jehowy

 8. (a) Jak ‛pokolenie głosi pokoleniu’ o dziełach Jehowy? (b) Jak nasze dzieci będą się zapatrywać na oddawanie czci Bogu, jeśli będziemy je uczyć o dziełach i czynach Jehowy? (c) Czego dokonało rozradowane „pokolenie” ostatka pomazańców?

⁸ O naszym Bogu, który jest nieogarniony w swej wielkości, można tyle mówić sławiąc Go, że Dawid oświadczył: „Pokolenie pokoleniu głosi Twoje dzieła i zwiastuje Twoje potężne czyny” (Psalm 145:4, BT). Jedno pokolenie ludzkie po drugim sławi dzieła Jehowy i opiewa Jego potężne czyny. Jakimż zaszczytem jest opowiadanie o nich ludziom, z którymi prowadzimy domowe studia biblijne! Na przykład możemy im mówić, że Bóg wszystko stworzył (Rodzaju 1:1 do 2:25; Objawienie 4:11). Możemy opowiedzieć, jak niezwykłych rzeczy dokonał, gdy wyzwolił Izraelitów z niewoli egipskiej, gdy pomógł im rozgromić wrogich Kananejczyków, gdy ocalił ich przed ludobójstwem w starożytnej Persji, i jeszcze dużo, dużo więcej (Wyjścia 13:8-10; Sędziów 4:15; Estery 9:15-17). A czyż nie odczuwamy potrzeby rozmawiania z naszymi dziećmi o dziełach i czynach Jehowy? Jeżeli otrzymują od nas takie pouczenia i widzą, że z radością służymy Bogu, to niewątpliwie będą uważały oddawanie Mu czci za rozkosz i dorosną mając „radość z Jehowy” za swą ostoję (Nehemiasza 8:10; Psalm 78:1-4). Namaszczony ostatek jako rozradowane „pokolenie” Świadków Jehowy głosi o dziełach Bożych członkom „wielkiej rzeszy”, należącej do „pokolenia”, które ma odziedziczyć rajską ziemię (Objawienie 7:9).

 9. Czego możemy być pewni, jeśli rozmyślamy o dziełach i potężnych czynach Boga?

⁹ Rozmyślając o dziełach i potężnych czynach Boga, utwierdzamy się w przekonaniu, że „Jehowa (...) nie porzuci swego ludu przez wzgląd na wielkie swoje imię” (1 Samuela 12:22; Psalm 94:14). W obliczu prób, trudności i prześladowań możemy być spokojni i ufać, że naszych serc i władz umysłowych będzie strzegł „pokój Boży” (Filipian 4:6, 7). Jakże słuszne jest więc, byśmy opowiadali bliźnim o kochającym Ojcu niebiańskim, który otacza nas swoją opieką!

10. Co należy do ‛cudownych dzieł’ Jehowy i jaki pożytek odnosimy z rozpamiętywania ich?

¹⁰ Musimy znajdować czas na zastanawianie się nad dziełami i dostojeństwem Jehowy, gdyż Dawid dodał: „Wspaniałość chwały Twego majestatu i dzieła Twoje cudowne rozpamiętywać będę” (Psalm 145:5, Miłosz). Niezrównane dostojeństwo Boga napawa bojaźnią (Hioba 37:22; Psalm 148:13). Dlatego Dawid rozmyślał o wspaniałości majestatu Jehowy oraz o Jego ‛cudownych dziełach’. Należą do nich akty wymierzania sprawiedliwości Bożej, polegające na zgładzeniu grzeszników i ocaleniu pobożnych, na przykład potop (Rodzaju 7:20-24; 2 Piotra 2:9). Tego rodzaju rozmyślania umacniają naszą więź z Jehową i uzdalniają nas do opowiadania drugim o Jego majestacie i cudownych czynach. W czasie 40-dniowego pobytu na pustyni Jezus rozmyślał nad tym, co widział, gdy otworzyły się niebiosa; w ten sposób nabrał sił do oparcia się pokusom (Mateusza 3:13 do 4:11). Potem zaczął głosić ludziom o majestacie i wspaniałych dziełach Jehowy.

11. (a) Z jakiego powodu mieszkańców Jerycha ogarnął strach? (b) Z jakim nastawieniem Świadkowie Jehowy mówią o Bożych ‛sprawach napawających bojaźnią’ i o Jego wielkości?

¹¹ Mówieniem o dostojeństwie i dziełach Boga pobudzamy drugich, by szli w nasze ślady. Dawid oświadczył: „Rozmawiać będą o sile napawających bojaźnią spraw Twoich, ja zaś chcę rozgłaszać Twą wielkość” (Psalm 145:6). Rachab przyznała, że mieszkańców Jerycha ogarnął strach na wieść o tym, jak Jehowa wyratował Izraelitów nad Morzem Czerwonym i jak dał im zwycięstwo nad dwoma królami amorejskimi. W mieście musiało być głośno o tych ‛budzących grozę’ wydarzeniach (Jozuego 2:9-11). A jakąż trwogę wywoła nadciągający „wielki ucisk”! (Mateusza 24:21). Ale to, co przeraża bezbożnych, napełnia serca prawych „bojaźnią Jehowy”, zdrowym lękiem przed Nim (Przysłów 1:7). Przejęci takim szacunkiem i bojaźnią Świadkowie Jehowy mówią o przejawach mocy Bożej. Wielki Twórca cudownych dzieł jest głównym tematem rozmów między chrześcijańskimi pomazańcami a ich towarzyszami mającymi nadzieję ziemską. Nawet prześladowania nie powstrzymują ich od opowiadania o tych sprawach i o wielkości Jehowy (Dzieje Apostolskie 4:18-31; 5:29).

Wysławiaj Jehowę za Jego dobroć

12. Jak dobroć Jehowy sprawia, że ‛wybuchamy uniesieniem’?

¹² Bóg jest godzien wysławiania nie tylko z uwagi na Jego wielkość, lecz także za dobroć i sprawiedliwość. Dlatego Dawid napisał: „Na wzmiankę o obfitości Twojej dobroci wybuchną uniesieniem, a ze względu na Twą sprawiedliwość będą wznosić okrzyki radości” (Psalm 145:7). Dobroć Jehowy jest tak ogromna, że mówiąc o niej ‛wybuchamy’ radością. Tekst hebrajski przywodzi tu na myśl wodę bijącą ze źródła. Tryskajmy więc niczym zdrój wdzięcznym wysławianiem Boga (Przysłów 18:4). Kiedy Izraelici zapomnieli o Jego dobroci, ponieśli pod względem duchowym niepowetowaną szkodę (Psalm 106:13-43). Natomiast nasze serca niech wzbiorą taką wdzięcznością, by drudzy okazali skruchę słysząc, jak dobry jest Jehowa dla swych oddanych Świadków (Rzymian 2:4).

13. Jak powinny na nas wpływać przejawy sprawiedliwości i praworządności Boga?

¹³ Do wznoszenia radosnych okrzyków niech nas też pobudzają przejawy Boskiej praworządności i sprawiedliwości. Mając takie usposobienie, postawimy na pierwszym miejscu nie tylko Królestwo Boże, lecz także Jego sprawiedliwość. Postępowaniem swoim zechcemy zawsze przysparzać chwały Jehowie. Będziemy regularnymi głosicielami Królestwa, pilnie zajętymi służbą dla Boga. Nasze wysławianie Jehowy nigdy nie zgaśnie w grobowcu milczenia (Mateusza 6:33; 1 Koryntian 15:58; Hebrajczyków 10:23).

Jehowa jest miłosierny

14. Co dowodzi, że „Jehowa jest łaskawy i miłosierny”?

¹⁴ O dalszych chwalebnych przymiotach Bożych Dawid napisał: „Jehowa jest łaskawy i miłosierny, nieskory do gniewu i wielki w serdecznej życzliwości” (Psalm 145:8). Bóg jest łaskawy — na wskroś dobry i szczodry (Mateusza 19:17; Jakuba 1:5). Wyświadcza dobro nawet tym, którzy Mu nie służą (Dzieje Apostolskie 14:14-17). Kieruje się miłosierdziem i współczuciem „pamiętając, że jesteśmy prochem”. Nie gardzi sercem skruszonym ani nie obchodzi się z nami według naszych grzechów, ale okazuje daleko więcej miłosierdzia niż najbardziej kochający ziemski ojciec (Psalm 51:17 [51:19, Bw]; 103:10-14). Najwymowniejszym tego dowodem było przecież przysłanie Jego ukochanego Syna, który umarł za nas i przez to umożliwił nam pojednanie się z Bogiem i zakosztowanie Jego łaskawości! (Rzymian 5:6-11).

15. Dlaczego można powiedzieć, że Jehowa Bóg jest „nieskory do gniewu” i „wielki w serdecznej życzliwości”?

¹⁵ Nasz Ojciec niebiański jest nieskory do gniewu. Nigdy nim nie wybucha w sposób ślepy i niepohamowany. Jehowa jest „wielki w serdecznej życzliwości”. W języku hebrajskim chodzi tu o życzliwość wypływającą z miłości i okazywaną komuś tak długo, aż zostanie osiągnięty zamierzony cel. Można ją też określić jako „lojalną miłość”. Do przejawów serdecznej życzliwości Bożej, czyli Jego lojalnej miłości, należą między innymi akty uwolnienia, ocalenia, ochrony, niesienia ulgi w trudnościach oraz wydźwignięcia z grzechu na podstawie ofiary okupu (Psalm 6:4 [6:5, Bw]; 25:7; 31:16, 21 [31:17, 22, BT]; 40:11 [40:12, BT]; 61:7 [61:8, BT]; 119:88, 159; 143:12; Jana 3:16). A dzięki temu, że Jehowa nie sprowadził Armagedonu bezpośrednio po ‛wojnie w niebie’, rzesze ludzi mogą dostąpić zbawienia, będącego jednym z najwspanialszych dowodów Jego serdecznej życzliwości (Objawienie 12:7-12; 2 Piotra 3:15).

16. Jak Jehowa okazał się „dobry dla wszystkich”?

¹⁶ Z uwagi na takie miłosierdzie można powiedzieć o Bogu, że ma wielkie serce. Dawid oświadczył: „Jehowa jest dobry dla wszystkich, a Jego zmiłowania sięgają nad ogół Jego dzieł” (Psalm 145:9). Dla Izraelitów Stwórca naprawdę był dobry. Ponadto „On sprawia, że słońce Jego wschodzi nad złymi i nad dobrymi, i On zsyła deszcz na sprawiedliwych i niesprawiedliwych” (Mateusza 5:43-45, BT). Już w ogrodzie Eden dał obietnicę co do „nasienia”, które miało się okazać błogosławieństwem. Później rzekł do Abrahama: „Za pośrednictwem twojego nasienia stanowczo zjednają sobie błogosławieństwo wszystkie narody ziemi” (Rodzaju 3:15; 22:18). A w obecnym „czasie końca” dobroć Boża jest tak wielka, że każdy może ‛przyjść i brać wodę życia darmo’ (Daniela 12:4; Objawienie 22:17). Jehowa chętnie wyświadcza dobro wszystkim stworzeniom rozumnym i powinno nas to jeszcze bardziej do Niego pociągać.

17. W jakim sensie ‛zmiłowania Jehowy sięgają nad ogół Jego dzieł’?

¹⁷ Zmiłowania Jehowy „sięgają nad ogół Jego dzieł”, gdyż zaopatruje On ludzi i zwierzęta we wszystko, czego im potrzeba. Bóg „daje pokarm wszelkiemu ciału” (Psalm 136:25, BT; 147:9). Nie darzy szacunkiem bogatych pomiatając uciśnionymi, nie chwali zarozumiałych gardząc pokornymi ani nie wywyższa głupich, poniżając mądrych. Tak czynią grzeszni ludzie, a nie nasz miłosierny Ojciec niebiański (Psalm 102:17 [102:18, BT]; Sofoniasza 3:11, 12; Kaznodziei 10:5-7). I jakże wielka jest serdeczna życzliwość, łaskawość i dobroć Jehowy, skoro otworzył drogę zbawienia przez ofiarę okupu w postaci swego umiłowanego Syna! (1 Jana 4:9, 10).

Lojalni błogosławią Jehowę

18. (a) Jak „opiewają” Boga Jego dzieła? (b) Co powinno nas pobudzać do wysławiania Jehowy?

¹⁸ Bóg jest godzien, by wszystko i wszyscy Go wysławiali. Dawid wyraził to następująco: „Wszystkie Twe dzieła będą Cię opiewały, Jehowo, a błogosławić Cię będą lojalni Twoi” (Psalm 145:10). Dzieła Boże „opiewają” swego Twórcę, tak jak piękny dom przynosi chwałę budowniczemu, a kształtny wazon — umiejętnemu garncarzowi (por. Hebrajczyków 3:4; Izajasza 29:16; 64:8). Wspaniałość stwórczych dzieł Jehowy pobudza zarówno ludzi, jak i aniołów do tego, by Go wysławiać. Kiedy ugruntowywał ziemię, Jego anielscy synowie radośnie wołali pełni uznania (Hioba 38:4-7). Dawid powiedział: „Niebiosa głoszą chwałę Boga, dzieło rąk Jego nieboskłon obwieszcza” (Psalm 19:2-7, BT [19:1-6, NW]). Możemy sławić Jehowę, gdy widzimy sokoła wzbijającego się w przestworza albo gazelę, jak mknie po zielonym wzgórzu (Joba [Hioba] 39:26, BT; Pieśń Salomona 2:17). Wysławianie Go jest stosowne, gdy zbieramy plony lub spożywamy posiłek w gronie przyjaciół (Psalm 72:16, BT; Przysłów 15:17). Również cudowna budowa ciała ludzkiego może nas skłonić do wyrażenia wdzięczności Bogu i do oddania Mu chwały (Psalm 139:14-16).

19. Kim są wspomniani tu „lojalni” i czym się zajmują?

¹⁹ W dobie dzisiejszej błogosławią Jehowę lojalni pomazańcy żyjący jeszcze na ziemi. Wysławiają Go i z utęsknieniem wyczekują, by spełniała się tu Jego wola, tak jak się spełnia w niebie (Mateusza 6:9, 10). Opowiadają drugim o cudownych dziełach Bożych, a to, co mówią, znajduje oddźwięk u coraz liczniejszej „wielkiej rzeszy”. Jej członkowie wraz z lojalnymi pomazańcami są gorliwymi głosicielami Królestwa. Czy i ciebie wdzięczność pobudza do wysławiania Boga przez regularne uczestniczenie w tej działalności?

20. (a) Jak zostanie uświęcone imię Jehowy? (b) Jakie pytania dotyczące Psalmu 145 będziemy jeszcze rozważać?

²⁰ Będąc Świadkami Jehowy, wysławiamy Boga podobnie jak Dawid. Uświęcanie i wywyższanie wzniosłego imienia Jehowy jest dla nas sprawą zasadniczej wagi. Imię Boże zostanie uświęcone przez Jego Królestwo, toteż biblijna nauka o tym rządzie stanowi istotę głoszonej przez nas dobrej nowiny. Czy Psalm 145 rzuca na nią jakieś światło? Co wyjawi omówienie pozostałej części tego psalmu? W jaki jeszcze sposób wskazuje on, że Jehowa jest godzien, by Go wysławiać na wieki?

Błogosław święte imię Jehowy!

„Usta moje głosić będą sławę Jehowy, a wszelkie ciało niech błogosławi Jego święte imię po czas niezmierzony, już zawsze” (PSALM 145:21).

 1, 2. (a) Jakie kwestie co do panowania Bożego podniósł Szatan? (b) Jakie pytania nasuwają się w związku z Psalmem 145:11-21?

JEHOWA bezsprzecznie jest Władcą Wszechświata. Jednakże Szatan zakwestionował sprawiedliwość i prawowitość Jego panowania (Rodzaju 2:16, 17; 3:1-5). Zanegował też prawość wszystkich niebiańskich i ziemskich sług Bożych (Hioba 1:6-11; 2:1-5; Łukasza 22:31). Jehowa dał więc stworzeniom rozumnym czas na skosztowanie gorzkich owoców buntu przeciw Jego władzy oraz na wykazanie, jakie stanowisko zajęły w tej sprawie.

² Psalm 145 pomaga nam opowiedzieć się zdecydowanie za zwierzchnictwem Bożym. W jaki sposób? Co Dawid mówi w nim o królowaniu Jehowy? Jak Bóg postępuje z tymi, którzy stają po Jego stronie? Odpowiedzi znajdziemy w Psalmie 145:11-21.

Mów o królowaniu Jehowy

 3. Co będziemy czynić, jeśli jest nam drogie królowanie Jehowy?

³ Dawid żywo się interesował panowaniem Jehowy. Oświadczył: „Mówić będą o chwale Twego królowania i opowiadać o Twojej potędze; tak synom ludzkim staną się znane Jego potężne czyny oraz chwała okazałości Jego królowania” (Psalm 145:11, 12). Ludzie mówią o tym, co zaprząta ich myśli, na przykład o rodzinie, o domu, o plonach. Jezus powiedział: „Człowiek dobry z dobrej skarbnicy swego serca wydobywa dobro” (Łukasza 6:45). Jeżeli naszemu sercu drogie jest panowanie Boże, to będziemy się modlić o przyjście Królestwa i opowiadać bliźnim o pokoju, sprawiedliwości i praworządności, które ono ze sobą przyniesie. Będziemy wysławiać Jehowę jako „Króla wieczności” i głosić Jego zwierzchnictwo, które znalazło swój wyraz w mesjańskim Królestwie pod władzą Jego umiłowanego Syna — Jezusa Chrystusa (Objawienie 15:3; Izajasza 9:6, 7 [9:5, 6, Bw]). Jakimż zaszczytem jest opowiadanie o niebiańskiej chwale królowania Jehowy, której odzwierciedleniem stanie się niebawem ziemski raj, zamieszkany przez doskonale szczęśliwe stworzenia! (Łukasza 23:43).

 4. Kiedy mamy sposobność mówienia o potędze Jehowy i co nas wspiera w tej działalności?

⁴ Wdzięczność pobudzi nas również do mówienia o „potędze” Jehowy. „Wspaniały jest w swojej mocy” i nigdy jej nie nadużywa (Hioba 37:23, Brandstaetter). Za jej pośrednictwem stworzył ziemię i ludzi, dzięki niej też wytraci niegodziwców. Mamy sposobność mówienia o Jego potędze, gdy głosimy dobrą nowinę. A czyż nie jesteśmy Mu wdzięczni za to, że będąc największym Źródłem energii dodaje nam sił do wykonywania tego dzieła? (Izajasza 40:29-31). Duch Boży i Jego moc wspierają Świadków Jehowy w świętej służbie. Tylko dlatego obwieszczanie Królestwa przynosi na całym świecie tak wspaniałe wyniki (Psalm 28:7, 8; Zachariasza 4:6).

 5. Co powinniśmy robić z uwagi na to, że mnóstwo ludzi nie zna „potężnych czynów” Jehowy?

⁵ Biorąc przykład z Izraelitów, którzy opowiadali swym dzieciom, jak Bóg wyzwolił ich z niewoli egipskiej, powinniśmy zapoznawać „synów ludzkich” z „potężnymi czynami” Jehowy (Wyjścia 13:14-16). Twórcom dzieł uznanych za wybitne wznosi się pomniki, podczas gdy mało kto wie, jak wielkich rzeczy dokonał Bóg. Pewien biblista ujął to następująco: „Człowiek utrwala w spiżu osiągnięcia swych bohaterów, a o chwalebnych czynach Jehowy pisze na piasku i pozwala, by upływ czasu zacierał je w pamięci”. Nie ulatują z niej całkowicie, niemniej dla mnóstwa ludzi pozostają nieznane. Dlatego podczas pracy od drzwi do drzwi, na studiach biblijnych i przy innych okazjach gorliwie mówmy o potężnych czynach Boga.

 6. (a) Przy jakiej okazji szereg lat temu wyraźnie uwidocznił się duch gorliwości, z jaką wykonujemy naszą służbę kaznodziejską? (b) Streść, co powiedziano w roku 1922 na temat rozgłaszania wieści o Królestwie.

⁶ Powinniśmy też z zapałem rozgłaszać wspaniałość królowania Jehowy. Taka gorliwość w służbie na rzecz Królestwa wyraźnie się uwidoczniła w roku 1922 na zgromadzeniu w Cedar Point, kiedy to brat J. F. Rutherford, ówczesny prezes Towarzystwa Strażnica, zwrócił się do słuchaczy, mówiąc: „Od roku 1914 sprawuje władzę Król chwały (...). Królestwo niebios jest tuż, Król panuje, upada imperium Szatana, miliony obecnie żyjących nigdy nie umrą. Czy w to wierzycie? (...) A zatem wracajcie na niwę, synowie Boga Najwyższego! Przywdziejcie zbroję! Bądźcie trzeźwi, bądźcie czujni, bądźcie aktywni, bądźcie mężni. Okażcie się wiernymi i prawdziwymi świadkami Pana. Ruszajcie w bój, aż opustoszeją wszelkie pozostałości Babilonu! Zwiastujcie orędzie daleko i szeroko. Świat musi się dowiedzieć, że Jehowa jest Bogiem, a Jezus Chrystus — Królem królów i Panem panów. Żyjemy w największym ze wszystkich dni. Oto Król objął władzę! Wy macie nadać temu rozgłos. Dlatego rozgłaszajcie, rozgłaszajcie, rozgłaszajcie wieść o Królu i jego Królestwie!”

 7. Jak powinniśmy się zapatrywać na naszą działalność w charakterze głosicieli Królestwa?

⁷ Jakąż radość sprawia ‛myślenie o imieniu Jehowy’, opowiadanie bliźnim o Jego panowaniu i rozgłaszanie wieści o mesjańskim Królestwie Jego umiłowanego Syna! (Malachiasza 3:16). Jako rzecznicy zwiastujący ten rząd, poczytujemy sobie za przywilej oznajmianie tej dobrej nowiny i zwracanie serc ludzkich ku Bogu, Chrystusowi i Królestwu. Powinniśmy pałać przemożnym pragnieniem głoszenia o chwalebnej okazałości królowania Jehowy (por. Jeremiasza 20:9).

 8. (a) Co jest dziś wyrazem zwierzchnictwa Jehowy? (b) Dlaczego można powiedzieć, że Bóg panuje „przez wszystkie kolejne pokolenia”?

⁸ Królestwo Boże powinniśmy obwieszczać bardzo gorliwie, ponieważ Dawid dodał: „Królowanie Twoje jest królowaniem po wszystkie czasy niezmierzone, a Twe panowanie — przez wszystkie kolejne pokolenia” (Psalm 145:13). W swoich rozważaniach nad zwierzchnictwem Jehowy psalmista zmienił tu zaimek z „Jego” na „Twoje”, zwracając się bezpośrednio do Boga. Rzecz jasna Królestwo Mesjasza, będące wyrazem zwierzchnictwa Jehowy, nie usunie w cień Jego wieczystego królowania. Przeciwnie, gdy posłuszna ludzkość zostanie wydźwignięta do stanu doskonałości, Chrystus przekaże Królestwo swemu Ojcu (1 Koryntian 15:24-28). Bóg panuje „przez wszystkie kolejne pokolenia”. Był Królem, gdy stwarzał Adama, i będzie władał sprawiedliwymi ludźmi przez całą wieczność.

 9. Co wiadomo o wersecie Psalmu 145, rozpoczynającym się hebrajską literą nun?

⁹ Psalm 145 jest akrostychem, ale w tekście masoreckim brak wersetu rozpoczynającego się literą nun. Niemniej pewien manuskrypt hebrajski, podobnie jak grecka Septuaginta, syryjska Peszitta i łacińska Wulgata, zawiera w tym miejscu następujący fragment: „Jehowa jest wierny we wszystkich swoich słowach i serdecznie życzliwy [albo „lojalny”] we wszystkich swych dziełach” [zob. przypis w New World Translation of the Holy Scriptures​—⁠With References (Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata, wydanie z odsyłaczami)]. Bóg spełnia wszystkie swe obietnice i jest lojalny, serdeczny i życzliwy dla każdego, kto ceni Jego dobroć (Jozuego 23:14).

Jehowa udziela niezawodnego wsparcia

10. Jak Bóg udziela nam wsparcia?

¹⁰ Wiekuisty Król nie zapomina o swych sługach, gdy znajdą się w trudnym położeniu. Dawid mógł więc oświadczyć: „Jehowa wspiera każdego, kto upada, i podnosi wszystkich zgnębionych” (Psalm 145:14). Jehowa wspiera swoich czcicieli już od czasów Abla. Gdyby zostawił nas samym sobie, raz po raz upadalibyśmy pod różnymi brzemionami. Nie zdołalibyśmy o własnych siłach przetrwać wszystkich nieszczęść i prześladowań, które spadają na nas z racji służenia Bogu. Ale Jehowa nas podtrzymuje. Czasownik hebrajski występuje tu w formie gramatycznej, która wskazuje, że Bóg ‛wspiera nas’ bezustannie. Warto zaznaczyć, że Jan Chrzciciel oraz sam Syn Boży pomagali upadłym grzesznikom podźwignąć się pod względem moralnym. Po okazaniu skruchy i podjęciu służby dla Jehowy osoby takie dostępowały cudownych błogosławieństw i pomocy od Boga (Mateusza 21:28-32; Marka 2:15-17).

11. Jak Jehowa „podnosi wszystkich zgnębionych”?

¹¹ Jak dobrze jest wiedzieć, że Jehowa „podnosi wszystkich zgnębionych” w rozmaitych próbach. Dodaje ducha załamanym, pociesza zasmuconych, pomaga nam śmiało głosić Jego Słowo w czasie prześladowań (Dzieje Apostolskie 4:29-31). Jeśli tylko przyjmiemy Jego pomoc, nie dopuści, by nas przygniotły różne ciężary (Psalm 55:22 [55:23, Bw]). Toteż gdy Bóg miłosiernie podnosi nas pod względem duchowym, powinniśmy Go za to wychwalać, jak „córka Abrahama”, która „nie mogła się wyprostować”, dopóki Jezus nie uzdrowił jej z choroby fizycznej (Łukasza 13:10-17, Bw). Pomazańcy gnębieni w niewoli babilońskiej byli wdzięczni Bogu, gdy podźwignął ich w roku 1919. A od roku 1935 wspiera On „drugie owce”, które też bardzo sobie to cenią (Jana 10:16).

12. W jakim sensie ‛oczy wszystkich z nadzieją spoglądają ku Bogu’?

¹² Jehowa nigdy nie zawodzi swojego ludu, co wyraźnie wynika z następnych słów Dawida: „Ku tobie z nadzieją spoglądają oczy wszystkich, a Ty im dajesz pokarm we właściwej porze. Otwierasz swą rękę i zaspokajasz pragnienie wszystkiego, co żyje” (Psalm 145:15, 16). W sensie przenośnym każde żywe stworzenie ufnie podnosi wzrok ku Władcy Wszechświata. Czynią to nawet aniołowie pragnąc, by podtrzymywał ich życie. I jak dziecko oczekuje od ojca lub matki tego, co niezbędne, tak my polegamy na naszym Ojcu niebiańskim. On żywi ludzi i zwierzęta. Nikt inny nie jest w stanie zaspokoić ich potrzeb. Stwórca daje im „pokarm we właściwej porze” — akurat wtedy, kiedy jest niezbędny.

13. Jak Jehowa ‛otwiera swą rękę i zaspokaja pragnienie wszystkiego, co żyje’?

¹³ Bóg ‛otwiera swą rękę i zaspokaja pragnienie wszystkiego, co żyje’ (Psalm 104:10-28). To prawda, że niektóre zwierzęta giną z braku pokarmu. Niejeden człowiek cierpi głód wskutek ludzkiego samolubstwa, wyzysku i niewłaściwego wykorzystywania zasobów. Ponadto Jezus przepowiedział, że jednym z elementów ‛znaku jego obecności’ i dni ostatnich będą „braki żywności” (Mateusza 24:3, 7). Ale nie dzieje się tak dlatego, jakoby Jehowa był skąpy lub nie potrafił zadbać o sprawy materialne. Pomyśl o miliardach stworzeń, które utrzymuje przy życiu! Co więcej, omawiany psalm zawiera zapewnienie, że pod rządami Królestwa, gdy ‛człowiek nie będzie panował nad człowiekiem ku jego szkodzie’, Bóg zaspokoi nasze potrzeby pod względem duchowym i cielesnym (Kaznodziei 8:10, Bw [8:9, NW]; Izajasza 25:6). Już dzisiaj nie odczuwamy głodu duchowego, gdyż obficie i we właściwej porze zaopatruje nas przez „niewolnika wiernego i rozumnego” (Mateusza 24:45-47; 1 Piotra 2:2). W sensie symbolicznym Świadkowie Jehowy są najlepiej odżywianymi ludźmi na ziemi. Czy głęboko cenisz sobie taki dobrobyt?

Jehowa strzeże tych, którzy Go miłują

14. Dlaczego Dawid mógł powiedzieć, że „Jehowa jest sprawiedliwy na wszystkich swych drogach i lojalny we wszystkich swoich dziełach”?

¹⁴ Głupota może nas niekiedy ‛sprowadzić na manowce’ i przysporzyć nam kłopotów, ale nie możemy za to winić Boga (Przypowieści [Przysłów] 19:3, Bw). Dawid wyjaśnia: „Jehowa jest sprawiedliwy na wszystkich swych drogach i lojalny we wszystkich swoich dziełach” (Psalm 145:17). Bóg zawsze postępuje w sposób prawy, sprawiedliwy i litościwy. Miłosierdzie Jego uwidoczniło się zwłaszcza w postanowieniu co do zbawienia na podstawie złożonej przez Jezusa ofiary okupu (Dzieje Apostolskie 2:21; 4:8-12). Jehowa jest też „lojalny we wszystkich swoich dziełach” — wierny, kochający i bezstronny. Jako ‛naśladowcy Boga’, bądźmy więc prawi, lojalni, sprawiedliwi, obiektywni i miłosierni (Efezjan 5:1, 2, Bw; Powtórzonego Prawa 32:4; Psalm 7:10 [7:11, Bw]; 25:8; Izajasza 49:7; Dzieje Apostolskie 10:34, 35).

15. W jaki sposób ‛wezwaliśmy Boga zgodnie z prawdą’ i co dzięki temu osiągnęliśmy?

¹⁵ Bóg jest sprawiedliwy i lojalny i to nas do Niego pociąga. Prócz tego Dawid zapewnił: „Jehowa jest bliski wszystkim, którzy Go wzywają, wszystkim, którzy go wzywają zgodnie z prawdą” (Psalm 145:18). Przez oddanie się Bogu i chrzest wezwaliśmy imienia Jehowy (Dzieje Apostolskie 8:12; 18:8; Rzymian 10:10-15). W ten sposób zbliżyliśmy się do Niego, więc i On zbliża się do nas (Jakuba 4:8). ‛Wzywamy Go zgodnie z prawdą’, gdyż czynimy to we właściwy sposób — za pośrednictwem Jezusa Chrystusa. A jeśli będziemy oddawać cześć Jehowie „duchem i prawdą”, przejawiać „nieobłudną wiarę” i trwać ‛nieugięcie, jak gdybyśmy widzieli Niewidzialnego’, to On pozostanie blisko nas (Jana 4:23, 24; 1 Tymoteusza 1:5; Hebrajczyków 11:27). Nie będziemy się wtedy modlić na próżno ani przeciwstawiać szatańskiemu światu o własnych siłach, lecz zawsze doznamy wsparcia i kierownictwa Bożego (Psalm 65:2 [65:3, Bw]; 1 Jana 5:19). Poczujemy się naprawdę bezpieczni!

16. Dlaczego i jak Jehowa ‛spełnia pragnienie tych, co się Go boją’?

¹⁶ Jednakże Jehowa robi dużo więcej, by nam zapewnić prawdziwe bezpieczeństwo. Dawid napisał: „Pragnienie tych, co się Go boją, spełni, a ich wołanie o pomoc wysłucha i wybawi ich” (Psalm 145:19). Jehowa ‛spełnia nasze pragnienie’, gdyż żywimy dla Niego głęboki szacunek i odczuwamy zdrową bojaźń przed wywołaniem Jego niezadowolenia (Przysłów 1:7). Szczere posłuszeństwo pobudziło nas do oddania się Mu, a naszą postawę wyrażają słowa: ‛Bądź wola Twoja’. Jego wolą jest, byśmy obwieszczali orędzie Królestwa, toteż Bóg pozwala nam spełnić pragnienie uczestniczenia w tej działalności (Mateusza 6:10, Bw; Marka 13:10). ‛Spełnia nasze pragnienie’, bo nie modlimy się egoistycznie, lecz przedstawiamy Mu prośby zharmonizowane z Jego wolą. Zawsze daje to, co jest z nią zgodne i co nam przyniesie pożytek (1 Jana 3:21, 22; 5:14, 15; por. Mateusza 26:36-44).

17. Dlaczego możemy być pewni, że Bóg usłyszy nasze „wołanie o pomoc”?

¹⁷ Jako lojalni Świadkowie Jehowy, bądźmy też pewni, że słyszy On nasze „wołanie o pomoc”. Bóg wyratował Dawida z nieszczęścia i wybawił Jezusa, wskrzeszając go z martwych. Możemy zaufać, że w razie zagrożenia ze strony wrogów, a zwłaszcza podczas ataku Goga, Jehowa nas ocali (Ezechiela 38:1 do 39:16). Bez względu na napotykane trudności możemy modlić się ufnie jak Dawid: „Zmiłuj się nade mną, Jahwe, bo jestem w ucisku (...). Słyszałem bowiem potwarze wielu: ‛trwoga dokoła’, gdy przeciw mnie się zbiegli, zamyślają odebrać mi życie. Ja zaś pokładam ufność w Tobie, Jahwe, mówię: ‛Ty jesteś moim Bogiem’” (Psalm 31:10-15, BT [31:9-14, NW]).

18. Jaki pożytek odnosimy wiedząc, że Jehowa strzeże tych, którzy Go miłują, a unicestwi niegodziwych?

¹⁸ Jehowa Bóg zawsze jest gotów śpieszyć nam z pomocą. Dawid powiedział: „Jehowa strzeże wszystkich, którzy Go miłują, ale wszystkich niegodziwych unicestwi” (Psalm 145:20). Istotnie, jeśli kochamy Boga, będzie nam błogosławił i nas strzegł (Liczb 6:24-26). On „odpłaca z nawiązką tym, którzy wyniośle postępują”, natomiast chroni swoich pokornych sług i nie pozwala, by cokolwiek wyrządziło im trwałą szkodę. A skoro Jehowa jest z nami, nabierzmy odwagi (Psalm 31:21-25, BT [31:20-24, NW]; Dzieje Apostolskie 11:19-21). ‛Wszelka broń ukuta na nas będzie bezskuteczna’ (Izajasza 54:17, BT; Psalm 9:17 [9:18, BT]; 11:4-7). Może to potwierdzić każdy, kto dowodzi swej miłości do Boga, będąc Jego wiernym, oddanym sługą. Świadkowie Jehowy jako społeczność wyjdą cało z „wielkiego ucisku”, który spadnie na niegodziwych (Objawienie 7:14). Jakimż dobrodziejstwem okaże się dla ‛wszystkich, którzy miłują Jehowę’, rozstrzygnięcie wielkiej kwestii spornej co do Jego powszechnego królowania!

Zawsze błogosław święte imię Jehowy

19. Dlaczego ‛usta nasze głoszą sławę Jehowy’?

¹⁹ Dawid kończy ten porywający psalm słowami: „Usta moje głosić będą sławę Jehowy, a wszelkie ciało niech błogosławi Jego święte imię po czas niezmierzony, już zawsze” (Psalm 145:21). Jako Świadkowie Jehowy, cenimy sobie wielkość, dobroć i łaskawe królowanie Boga, Jego niezawodne wsparcie i nieustanną, troskliwą opiekę. Dlatego podobnie jak Dawid pragniemy, by nasze usta głosiły Jego sławę. Odczuwamy potrzebę świadczenia Bogu wyłącznego oddania, dziękowania Mu za liczne dobrodziejstwa oraz wysławiania Jego „chwalebnego imienia” (1 Kronik 29:10-13, Bw; Wyjścia 20:4-6).

20. Co powinniśmy sobie postanowić z myślą o wieczności?

²⁰ Jehowa błogosławi nam każdego dnia, więc i my powinniśmy regularnie Go błogosławić, czyli wypowiadać się o Nim jak najlepiej. Gorliwie głośmy dobrą nowinę ku chwale Boga, powiadamiając bliźnich, że już niebawem ‛wszelkie ciało będzie błogosławić Jego święte imię’. Jak cudowne stanie się życie, gdy wszyscy mieszkańcy ziemi — co więcej, wszystkie stworzenia rozumne we wszechświecie — opiewać będą naszego niebiańskiego Ojca! (Psalm 148:1-13). Chwała Jehowie za to, że objawił swoje imię i udostępnił nam przywilej występowania w charakterze Jego świadków! (Psalm 83:18 [83:19, BT]; Izajasza 43:10-12). Prowadźmy się, jak przystało tym, którzy uważają Jego imię za święte, i módlmy się o jego uświęcenie (Łukasza 11:2). Lojalnie służmy Bogu, aby w nowym systemie i nasz głos rozlegał się w chórze osób, które już zawsze będą błogosławić święte imię Jehowy.