Coś ciekawego z Biblii — Psalm 42 do 72

Czekaj na Jehowę

Jehowa jest Schronieniem i Wyzwolicielem swych sług, dzięki czemu potrafią oni wytrwale znosić próby wiary. Jakże wyraźnie ukazano to w drugiej księdze zbioru Psalmów! Psalmy od 42 do 72 jasno wykazują, że jeśli czerpiemy siły z modlitwy i czekamy na Jehowę, żeby wziął nas w obronę, to zdołamy przetrwać wszystko.

ZAUFANIE DO BOGA

Zechciej przeczytać Psalmy od 42 do 45. Lewita przebywający na wygnaniu smuci się, że nie może chodzić do świątyni Jehowy; postanawia jednak ufnie czekać, aż Bóg zacznie działać jako jego Wyzwoliciel (Ps. 42, 43). Dalej następuje prośba za narodem, który znalazł się w niebezpieczeństwie; być może chodzi tu o najazd asyryjski na Judę za czasów króla Ezechiasza (Ps. 44). Z kolei królewska pieśń weselna wskazuje na Mesjasza, Jezusa Chrystusa (Ps. 45).

• 42:2 (Biblia Tysiąclecia) — Dlaczego psalmista porównuje siebie z łanią, która „pragnie wody ze strumieni”?

Z jakiegoś powodu znalazł się na wygnaniu. Tak bardzo tęsknił do oddawania czci Jehowie w Jego świątyni, że czuł się jak ścigana łania w suchym, jałowym pustkowiu, spragniona tam wody. Odczuwał gorące pragnienie wielbienia Jehowy w Jego sanktuarium (w. 3).

• 45:2 (Biblia warszawska) — Z jakiego powodu serce psalmisty wezbrało „miłym słowem”?

Fragment tego psalmu zastosowano do Jezusa Chrystusa (Ps. 45:7, 8, Bw; Hebr. 1:8, 9). Toteż serce psalmisty poruszyło się na myśl o przyszłym wydarzeniu, którym miało być ustanowienie mesjańskiego Królestwa w roku 1914. Świadkowie Jehowy także czują dziś potrzebę kierowania do drugich takiego „miłego słowa”.

Nauka dla nas: Przeżycia psalmisty na wygnaniu powinny nas skłonić do głębokiego doceniania łączności z ludem Jehowy, jaką mamy obecnie. Gdybyśmy wskutek prześladowania zostali uwięzieni i na pewien czas odcięci od naszych braci i sióstr, rozmyślajmy o radościach, których dane nam było zaznać w świętej służbie; módlmy się też o wytrwałość i ufnie czekajmy, aż Bóg zechce ponownie przyłączyć nas do grona swych chwalców (Ps. 42:5, 6, 12, Bw; 43:3-5).

NASZE SCHRONIENIE

Przeczytaj Psalmy 46 do 51. Schronieniem naszym jest Jehowa. On uśmierza wojny (Ps. 46). Jest „Królem całej ziemi”, niewidzialnym naszym Obrońcą, i zawsze będzie dla nas Bogiem (Psalmy 47 i 48, Bw). Uciśnieni muszą czekać na Jehowę, ale wszyscy, którzy ‛ofiarują Mu dziękczynienie’, ujrzą „zbawienie Boże” (Ps. 49, 50, Bw). Jeżeli zbłądziliśmy, lecz okazujemy skruchę jak Dawid po grzechu z Batszebą, Bóg zdejmie z nas winę krwi, ponieważ nie gardzi „sercem skruszonym i zgnębionym” (Ps. 51, Bw).

• 46:3 (BT) — W jakim sensie miałaby ‛walić się ziemia’?

Chociażby przy jakimś literalnym trzęsieniu ziemi nawet góry zapadały się w głąb morza, ci, którzy polegają na Bogu, nie mają czego się bać. Bez względu na to, co się dzieje, mogą niewzruszenie ufać Jehowie, który jest ich Schronieniem.

• 51:7 (Bw) — O jakim grzechu wspomina tu Dawid?

Nie chodziło mu o to, jakoby grzeszne były stosunki małżeńskie oraz poczęcie i narodziny dziecka. Nie nawiązywał też do żadnego określonego grzechu swojej matki. Przyznawał raczej, że jako potomek Adama z natury jest grzeszny (Hioba 14:4; Rzym. 5:12). Jehowa okazał Dawidowi miłosierdzie nie tylko ze względu na przymierze co do Królestwa, ale także z uwagi na jego skruchę (2 Sam. 7:12-16).

Nauka dla nas: Psalm 46 może dotyczyć okresu, gdy Jeruzalem było zagrożone przez Asyryjczyków. Wiedząc o tym, że „Bóg jest dla nas schronieniem (...), w udrękach pomocą łatwą do znalezienia”, król Ezechiasz modlił się do Jehowy i miasto w cudowny sposób zostało uratowane (2 Królów, rozdział 19). Gdybyśmy się znaleźli w jakimś utrapieniu, również powinniśmy uznać Boga za nasze Schronienie. W jaki sposób? Polegając na Nim, stosując się do Jego Słowa i trzymając się Jego organizacji.

RATUNEK JEST PEWNY

Przeczytaj Psalmy 52 do 57. Bóg wykorzeni niegodziwca „z ziemi żyjących” i „rozproszy kości” każdego, kto występuje przeciw Jego ludowi (Ps. 52, 53, Bw). Dawid ścigany przez Saula nie wątpił w to, że Bóg go ocali, a gdy padł ofiarą zdrady, po prostu przerzucił swe brzemię na Jehowę (Ps. 54, 55). Potrafił czekać, aż Jehowa położy kres tym trudnościom (Ps. 56, 57).

• 52:10 (Bw) — Dlaczego sprawiedliwy przypomina drzewo oliwne?

Drzewo oliwne może symbolizować urodzaj, piękno i dostojeństwo (Jer. 11:16; Oz. 14:6). W psalmie tym podłego intryganta, który źle skończy, przeciwstawiono osobie sprawiedliwej; doznaje ona opieki i rozwija się niczym bujna, zielona oliwka.

• 54:3 (Bw) — Dlaczego Dawid powiedział: „Wybaw mnie w imię swoje”?

Z imieniem Bożym nie wiąże się żadne działanie magiczne, niemniej jednak nosi je sam Bóg. Toteż zanosząc powyższą prośbę, Dawid dał wyraz przekonaniu, że Jehowa potrafi wybawić swych chwalców (Wyjścia 6:1-8). I chociaż Zyfici zdradzili Saulowi miejsce jego pobytu, najazd Filistynów zmusił Saula do zaprzestania pościgu (1 Sam. 23:13 do 24:1, Bw; Ps. 54:2, Bw). Tak więc Dawid ocalał dzięki Jehowie.

Nauka dla nas: Wrogowie Dawida zastawili na niego pułapkę (Ps. 57:7, Bw). Zasadzka, w którą miał wpaść, wskazuje na niebezpieczeństwa lub intrygi, zagrażające sługom Jehowy. Ale przeciwnicy ludu Bożego mogą się zaplątać we własne sidła. Jeżeli więc polegamy na Jehowie i zachowujemy ostrożność, możemy być pewni wyratowania (Prz. 11:21; 26:27).

„W BOGU SZUKAJ SPOKOJU”

Przeczytaj Psalmy 58 do 64. Zaniepokojony niesprawiedliwością Dawid modlił się do Boga o odpłatę dla niegodziwych (Ps. 58, 59). Kiedy groziła mu klęska, zwracał się z prośbą o ratunek i był pewien, że Bóg zdepcze jego przeciwników (Ps. 60). Jehowa okazywał się już Schronieniem dla Dawida, który i tym razem mógł spokojnie czekać na wybawienie (Ps. 61, 62). Zmuszony do przebywania na pustyni, prawdopodobnie podczas buntu Absaloma, Dawid weselił się „w cieniu skrzydeł” Bożych (Ps. 63, Bw). Psalmista modlił się też o ochronę przed „zgrają złych” i ufał, że sprawiedliwy znajdzie bezpieczeństwo u Jehowy (Ps. 64, Bw).

• 58:4-6 (Bw) — Pod jakimi względami niegodziwi przypominają węża?

Kłamliwe, oszczercze wypowiedzi takich nikczemników mogą zrujnować dobre imię ofiary i okazać się śmiercionośne niczym jad węża (Ps. 140:4, Bw; Rzym. 3:13; Jak. 3:8). Co więcej, niegodziwcy są podobni do „głuchej żmii, co zatyka ucho swoje”, gdyż nie słuchają rad i odrzucają wskazówki.

• 63:4 (BT) — Dlaczego serdeczna życzliwość Boża „lepsza jest od życia”?

Życie z dala od Boga jest właściwie bezcelowe. Natomiast dla Dawida nabrało ono realnego znaczenia dzięki lojalnej miłości Jehowy. Zażyłość z Bogiem zawsze sprawia, że życie Jego uznanych sług staje się sensowne — mają wtedy zapewnioną Jego pomoc i kierownictwo oraz mogą się spodziewać szczęśliwej, wiecznotrwałej przyszłości.

Nauka dla nas: Dawid umiał ‛w Bogu szukać spokoju’ i czekać, aż Jehowa wystąpi w jego obronie (Ps. 62:1-7, Biblia poznańska). Poddawszy się Jego woli, czuł się bezpieczny i spokojnie Mu ufał. Jeżeli tak jak on potrafimy zawierzyć Jehowie, to w czasie oczekiwania na wybawienie od cierpień i nieprzyjaciół będzie naszych serc i władz umysłowych strzegł „pokój Boży” (Filip. 4:6, 7; Ps. 33:20).

WYSŁAWIAJMY NASZEGO WYZWOLICIELA

Przeczytaj Psalmy 65 do 72. Sławią one Jehowę jako Tego, który daje obfite zbiory i rzęsiste deszcze, bujne pastwiska i liczne stada (Ps. 65). Opiewać należy „chwałę Jego imienia” (Ps. 66, BT). Powinno się Go chwalić i wysławiać jako „Boga zbawiennych poczynań” (Ps. 67, 68). Dalej czytamy o cierpieniach Mesjasza, o tym, że Jehowa jest „Sprawcą ocalenia” i że psalmista będzie wyglądał Jego pomocy (Ps. 69 do 71). Ufność ta spotka się z nagrodą, gdyż podczas błogosławionego królowania Mesjasza cała ziemia zostanie oswobodzona z ucisku i zapanuje na niej dobrobyt (Ps. 72).

• 68:12 (Bw) — Z kogo się składa ten ‛wielki zastęp’ niewiast?

Wojownicy izraelscy wspierani przez Jehowę odnosili walne zwycięstwa nad nieprzyjaciółmi, a Izraelitki obwieszczały radosną wiadomość o takim zwycięstwie, grając, a zarazem śpiewając i tańcząc (1 Sam. 18:6, 7; por. Wyjścia 15:20, 21). Posłuszni „hasłu”, czyli poleceniu od Boga, Izraelici walczyli przeciwko wrogim narodom zamieszkującym Ziemię Obiecaną i je gromili. Była to dla niewiast izraelskich dobra nowina, którą rozgłaszały, gdy uroczyście obchodzono zwycięstwo. W dobie obecnej głosicielki dobrej nowiny także mają znaczny udział w obwieszczaniu orędzia Królestwa zgodnie z „hasłem” danym przez Jehowę; obejmuje to również powiadamianie narodów, że mesjański Król, Jezus Chrystus, wkrótce je pokona.

• 69:24 (Bw) — Dlaczego Bóg miał sprawić, żeby przeciwnikom chwiały się biodra?

Mając napięte potężne mięśnie w biodrach, człowiek jest silny. Kiedy jednak biodra chwieją się lub trzęsą, na przykład ze strachu, siły zanikają. Dawid, wołając do Boga o wybawienie, prosił Go, żeby pozbawił jego wrogów siły, której chcieli użyć w złym celu.

• 72:16 — Na co wskazuje ten urodzaj?

‛Urodzaj jako na Libanie’ może oznaczać łany zboża, które rośnie tak gęsto i jest tak wysokie, że przypomina strzeliste, zielone gaje libańskie. Z drugiej strony wysokie, grube źdźbła dźwigające ciężkie, pełne kłosy i rosnące na tarasowatych zboczach aż po wierzchołki wzgórz mogły przypominać niebotyczne libańskie cedry. W każdym razie wskazano tu na nadzwyczaj obfite zbiory podczas panowania Mesjasza. A wzmianka, iż „rozrodzą się mieszkańcy miast jak polna trawa” (BT), przemawia za tym, że ziemscy poddani Jezusa będą naprawdę liczni.

Nauka dla nas: Psalmista wyraził się w modlitwie: „Tyś liczne i ciężkie utrapienia na nas włożył, Ty znowu nas ożywisz” (Ps. 71:20, Bw). Chociaż Bóg nie sprowadza na nas takich doświadczeń, to jednak je dopuszcza, żeby dać odpowiedź temu, który Mu urąga, to jest Diabłu (Jak. 1:13; Prz. 27:11). Jehowa nigdy nie pozwoli, żebyśmy byli kuszeni ponad to, co potrafimy znieść, i może nam pomóc w przetrzymaniu prób, umacniając naszą wiarę (1 Kor. 10:13; 1 Piotra 1:6, 7). Chrześcijanie namaszczeni duchem świętym doznali „licznych i ciężkich utrapień”, gdy w końcowym okresie pierwszej wojny światowej spadły na nich prześladowania. Jednakże Jehowa ‛znowu ożywił ich’ w roku 1919; zajęli się więc pilnie służbą dla Królestwa, a z czasem przyłączyła się do nich „wielka rzesza” (Obj. 7:9). Dokonał tego Wielki Wyzwoliciel, który niewątpliwie godzien jest, by Go za to wysławiać.

Czekanie na Jehowę, żeby wystąpił w naszej obronie, wymaga wiary. Może wypadnie nam czekać w cichości, bo nie będziemy w stanie zmienić swego uciążliwego położenia. Zdołamy jednak przetrwać jak psalmista, jeśli ufnie zdamy się na Jehowę.