Rozdział dwudziesty pierwszy

Zamierzenie Jehowy odnosi tryumf

 1, 2. (a) Jakie jest zamierzenie Jehowy wobec rozumnych stworzeń? (b) Kto należał do zjednoczonej rodziny czcicieli Boga?

WSZYSTKIE rozumne stworzenia zgodnie oddają cześć jedynemu prawdziwemu Bogu i jako Jego dzieci radują się chwalebną wolnością — oto, co w swej miłości zamierzył Jehowa. Tego też gorąco pragnie każdy, kto miłuje prawość.

² To wspaniałe zamierzenie Jehowa zaczął realizować, gdy tylko przystąpił do stwarzania. W pierwszej kolejności powołał do istnienia Syna, będącego teraz — po zmartwychwstaniu — „odbiciem chwały Boga i dokładnym wyobrażeniem samej jego istoty” (Hebrajczyków 1:1-3). Jedynie on został stworzony przez samego Boga, który potem za jego pośrednictwem stworzył inne istoty — najpierw aniołów w niebie, a następnie ludzi na ziemi (Hioba 38:7; Łukasza 3:38). Wszystkie razem stanowiły jedną wszechświatową rodzinę. Jehowa był dla nich Bogiem, Najwyższym Władcą i kochającym Ojcem.

 3. (a) Co wszyscy odziedziczyliśmy po prarodzicach? (b) Co Jehowa postanowił uczynić dla potomstwa Adama?

³ Kiedy nasi prarodzice rozmyślnie zgrzeszyli, zostali skazani na śmierć i wypędzeni z Edenu. Bóg wyrzekł się ich, toteż przestali należeć do Jego wszechświatowej rodziny (Rodzaju 3:22-24; Powtórzonego Prawa 32:4, 5). Ponieważ wszyscy jesteśmy ich dziećmi, mamy od urodzenia grzeszne skłonności. Ale Jehowa wiedział, że niektórzy potomkowie Adama i Ewy będą miłować prawość. Dlatego życzliwie poczynił odpowiednie kroki, by takie osoby mogły dostąpić „chwalebnej wolności dzieci Bożych” (Rzymian 8:20, 21).

Izrael traci uprzywilejowaną pozycję

 4. Jaką sposobność Jehowa dał w starożytności Izraelitom?

⁴ Jakieś 2500 lat po stworzeniu Adama Jehowa umożliwił pewnym ludziom nawiązanie z Nim szczególnej więzi. Wybrał starożytnych Izraelitów na swój lud i dał im swoje Prawo (Rodzaju 12:1, 2). Utworzył z nich naród, którym posługiwał się do realizacji swego zamierzenia (Powtórzonego Prawa 14:1, 2; Izajasza 43:1). Wciąż jednak byli niewolnikami grzechu i śmierci, dlatego nie zaznawali „chwalebnej wolności”, jaką na początku cieszyli się Adam i Ewa.

 5. Jak Izraelici utracili swą wyjątkową pozycję przed Bogiem?

⁵ Mimo wszystko Izraelici zajmowali przed Jehową uprzywilejowaną pozycję. Mieli obowiązek szanować Go jako swego Ojca i działać zgodnie z Jego zamierzeniem. Na wagę tego zobowiązania zwrócił później uwagę Jezus (Mateusza 5:43-48). Tymczasem Żydzi zawiedli. Chociaż twierdzili, że ‛mają jednego Ojca — Boga’, Jezus orzekł, iż zaprzeczają temu swymi uczynkami i nastawieniem (Jana 8:41, 44, 47). W 33 roku n.e. Bóg zniósł Prawo i zerwał ową szczególną więź z Izraelitami. Czy to oznaczało, że człowiek już nigdy nie nawiąże z Nim przyjaznych stosunków?

Zbieranie „tego, co w niebiosach”

 6. Co ma na celu „zarządzanie” wspomniane przez Pawła w Liście do Efezjan 1:9, 10?

⁶ Apostoł Paweł wykazał, że niektórzy ludzie będą jednak utrzymywać z Bogiem szczególną więź. Na przykład gdy opisał, jak Jehowa zamierza umożliwić ludziom okazującym wiarę zostanie Jego domownikami, zaznaczył: „[Bóg] dał nam poznać świętą tajemnicę swej woli. Odpowiada ona jego upodobaniu, co do którego sam w sobie powziął zamierzenie w związku z zarządzaniem przy pełnej granicy wyznaczonych czasów, mianowicie aby znowu zebrać wszystko razem w Chrystusie — to, co w niebiosach, i to, co na ziemi” (Efezjan 1:9, 10). We wspomnianym tu „zarządzaniu” kluczową rolę odgrywa Jezus Chrystus. To za jego pośrednictwem ludzie znów mogą się cieszyć uznaniem w oczach Boga. Ograniczona liczba takich osób spodziewa się pójść do nieba. Znacznie większe rzesze będą żyć wiecznie na ziemi.

 7. Do kogo odnosi się określenie „to, co w niebiosach”?

⁷ Najpierw, od dnia Pięćdziesiątnicy 33 roku, zajęto się „tym, co w niebiosach” — a więc ludźmi, którzy mieli być współdziedzicami Chrystusa w niebiańskim Królestwie. Wierzą oni w wartość ofiary Jezusa i na tej podstawie zostali uznani przez Boga za prawych (Rzymian 5:1, 2). Wśród nich znaleźli się Żydzi, a później także poganie — w sumie 144 000 osób (Galatów 3:26-29; Objawienie 14:1). Obecnie na ziemi przebywa już tylko ich ostatek.

Zbieranie „tego, co na ziemi”

 8. Jakich ludzi dotyczą słowa „to, co na ziemi” i jaka więź łączy ich z Jehową?

⁸ Dzięki wspomnianemu „zarządzaniu” ma być też zebrane „to, co na ziemi”. Dziś są to już miliony osób, które mają nadzieję na bezkresne życie na ziemi. W jedności z ostatkiem dziedziców Królestwa sławią imię Jehowy i wywyższają Jego wielbienie (Izajasza 2:2, 3; Sofoniasza 3:9). Nazywają Jehowę swym „Ojcem”, gdyż uważają Go za źródło życia. Ponadto na podstawie wiary w przelaną krew Jezusa zaskarbiają sobie przychylność Boga (Objawienie 7:9, 14). Ponieważ jednak wciąż są niedoskonali, dopiero w przyszłości zostaną w pełni uznani za Jego dzieci.

 9. Jaką nadzieję daje ludziom List do Rzymian 8:21?

⁹ Ludzie spodziewający się żyć wiecznie na ziemi z utęsknieniem wyczekują chwili, kiedy jej mieszkańcy ‛zostaną uwolnieni z niewoli skażenia’ (Rzymian 8:21). Uwalnianie to rozpocznie się po Armagedonie, ostatecznej bitwie, którą Chrystus i jego niebiańskie zastępy zakończą wielki ucisk. Po unicestwieniu niegodziwego szatańskiego systemu rzeczy Chrystus Król rozpocznie wspaniałe Tysiącletnie Panowanie (Objawienie 19:17-21; 20:6).

10. Jaką pieśń pochwalną będą śpiewać słudzy Jehowy?

¹⁰ Jakaż to będzie szczęśliwa chwila, gdy słudzy Jehowy na ziemi połączą swe głosy z niebiańskim chórem, który wznosi radosną pieśń pochwalną: „Wielkie i zdumiewające są twe dzieła, Jehowo Boże, Wszechmocny. Prawe i prawdziwe są twe drogi, Królu Wieczności. Któż by się ciebie rzeczywiście nie bał, Jehowo, i nie wychwalał twego imienia, skoro ty sam jesteś lojalny? Bo wszystkie narody przyjdą i przed twoim obliczem oddadzą ci cześć, ponieważ zostały ujawnione twe prawe postanowienia” (Objawienie 15:3, 4). Wszyscy słudzy Jehowy zjednoczą się w oddawaniu czci jedynemu prawdziwemu Bogu. Do wysławiania Go będą się mogli przyłączyć nawet zmarli, gdyż zostaną przywróceni do życia (Dzieje 24:15).

Przed nami cudowna wolność

11. Jaką niezwykłą wolnością będą się rozkoszować ci, którzy ocaleją z wielkiego ucisku?

¹¹ Kiedy w Armagedonie zakończy się wielki ucisk i ziemia zostanie uwolniona od zła, Szatan Diabeł przestanie być „bogiem tego systemu rzeczy”, a czciciele Jehowy nie będą już musieli opierać się jego zgubnym wpływom (2 Koryntian 4:4; Objawienie 20:1, 2). Zniknie też religia fałszywa, która przedstawia Jehowę w złym świetle i sieje niezgodę między ludźmi. Słudzy prawdziwego Boga nie będą więcej krzywdzeni ani wyzyskiwani przez człowiecze władze. Czyż to nie cudowna wolność?

12. Jak wszyscy ludzie zostaną uwolnieni od grzechu i jego skutków?

¹² Jezus — „Baranek Boży, który usuwa grzech świata” — zastosuje wartość swej ofiary, by zmazać grzechy ludzkości (Jana 1:29). Kiedy w czasie pobytu na ziemi przebaczył grzechy pewnemu człowiekowi, na dowód tego przywrócił mu zdrowie (Mateusza 9:1-7; 15:30, 31). Podobnie uczyni w Królestwie Bożym. Jako niebiański Król, uleczy niewidomych, niemych, głuchych, kalekich, upośledzonych umysłowo i innych chorych (Objawienie 21:3, 4). Wszyscy posłuszni ludzie zostaną uwolnieni od „prawa grzechu” i zaczną myśleć i postępować w sposób podobający się Bogu oraz im samym (Rzymian 7:21-23). Przy końcu Millennium będą już doskonali — ‛na obraz i podobieństwo’ jedynego prawdziwego Boga (Rodzaju 1:26).

13. Co uczyni Chrystus po zakończeniu Tysiącletniego Panowania i co to będzie oznaczać?

¹³ Gdy Chrystus doprowadzi ludzkość do doskonałości, odda Ojcu władzę, którą w tym celu otrzymał: „Przekaże królestwo swemu Bogu i Ojcu, obróciwszy wniwecz wszelki rząd oraz wszelką władzę i moc. Bo on musi królować, aż Bóg położy wszystkich nieprzyjaciół pod jego stopy” (1 Koryntian 15:24, 25). Tysiącletnie Panowanie Królestwa całkowicie spełni swe zadanie, toteż ten pomocniczy rząd reprezentujący Jehowę przed ludzkością przestanie być potrzebny. Poza tym skoro zniknie grzech i śmierć, a ród ludzki będzie odkupiony, dobiegnie końca działalność Jezusa jako Odkupiciela. W Biblii wyjaśniono: „Wtedy również sam Syn podporządkuje się temu, który mu wszystko podporządkował, tak by Bóg był wszystkim dla każdego” (1 Koryntian 15:28).

14. Co będzie musiała przejść cała doskonała ludzkość i dlaczego?

¹⁴ Następnie wszyscy ci doskonali ludzie będą mieli okazję udowodnić, że pragną służyć jedynemu prawdziwemu Bogu po wsze czasy. Zanim Jehowa uzna ich za swe dzieci, podda ich ostatecznej próbie. W tym celu zostanie uwolniony z otchłani Szatan, a z nim demony. Kto naprawdę miłuje Jehowę, nie poniesie żadnej trwałej szkody. Natomiast ci, którzy dadzą się nakłonić do nieposłuszeństwa i nielojalności wobec Jehowy, zginą na zawsze — wraz z odwiecznym buntownikiem i jego demonami (Objawienie 20:7-10).

15. Jaki stan znów osiągną wszystkie rozumne stworzenia Jehowy?

¹⁵ Każdy doskonały człowiek, który w tej końcowej próbie opowie się za zwierzchnictwem Jehowy, zostanie zaliczony do Jego dzieci. Wejdzie w skład Jego wszechświatowej rodziny i będzie się w pełni rozkoszować „chwalebną wolnością dzieci Bożych”. Wszelkie rozumne stworzenia w niebie i na ziemi znowu zaczną w jedności oddawać cześć jedynemu prawdziwemu Bogu. Zamierzenie Jehowy zatryumfuje! Czy nie chciałbyś należeć do tej szczęśliwej wszechświatowej rodziny, cieszącej się bezkresnym życiem? Jeżeli tak, weź sobie do serca słowa z Listu 1 Jana 2:17: „Świat przemija i tak jest z jego pragnieniem, ale kto wykonuje wolę Boga, ten pozostaje na wieki”.

[Ilustracja na stronie 190]

Posłuszni Bogu będą rozkoszować się życiem w ogólnoziemskim raju