Jezus przywraca raj na ziemi

Niedługo po swoim chrzcie Jezus musiał stawić czoła wrogowi, który chciał, żeby poniósł on porażkę jeszcze przed rozpoczęciem służby. Diabeł wielokrotnie próbował go kusić. Jezus powiedział później o tym niegodziwcu: „Nadchodzi władca świata. Nie ma on nade mną żadnej władzy” (Jana 14:30).

Apostoł Jan zobaczył w wizji, co czeka „wielkiego smoka, pradawnego węża, zwanego Diabłem i Szatanem”. Ten bezwzględny wróg ludzkości zostaje wyrzucony z nieba i „pała wielkim gniewem, bo wie, że ma mało czasu” (Objawienie 12:9, 12). Chrześcijanie mają podstawy, by wierzyć, że żyją w trakcie tego krótkiego okresu, a „smok, pradawny wąż” wkrótce zostanie wtrącony do otchłani i przez 1000 lat będzie w stanie nieaktywności, podczas gdy Jezus będzie panował w Królestwie Bożym (Objawienie 20:1, 2).

Co będzie się wtedy działo na ziemi? Kto będzie tu żyć i w jakich warunkach? Jezus osobiście udzielił odpowiedzi na te pytania. W przypowieści o owcach i kozach wskazał, jaka przyszłość czeka prawych ludzi wyobrażonych przez owce — tych, którzy współpracują z braćmi Jezusa i ich wspierają. Wyjaśnił też, co czeka osoby, które postępują inaczej i zostały nazwane kozami. Powiedział: „Ci [przypominający kozy] zostaną bezpowrotnie zgładzeni, a prawi [czyli owce] będą żyć wiecznie” (Mateusza 25:46).

Pomaga to zrozumieć słowa Jezusa wypowiedziane do przestępcy wiszącego obok niego na palu. Jezus nie powiedział mu o tej samej nagrodzie, którą obiecał swoim wiernym apostołom — o wejściu w skład Królestwa Niebios. Dał skruszonemu przestępcy inną obietnicę: „Zapewniam cię dzisiaj, że będziesz ze mną w raju” (Łukasza 23:43). Tym samym mężczyzna ten zyskał widoki na życie w raju przypominającym piękny park albo ogród. Logiczny jest więc wniosek, że osoby, które żyją obecnie i okażą się owcami, również będą „żyć wiecznie” w raju.

Harmonizuje to z tym, jak apostoł Jan opisał warunki, które zapanują wtedy na ziemi: „Oto przybytek Boży jest pośród ludzi. I Bóg będzie przebywał z nimi, a oni będą Jego ludem. Będzie z nimi sam Bóg. I Bóg otrze z ich oczu wszystkie łzy. Nie będzie już śmierci, smutku, krzyku ani bólu. To, co było kiedyś, przeminęło” (Objawienie 21:3, 4).

Aby ten przestępca mógł żyć w raju, będzie musiał zostać wskrzeszony. Ale nie tylko on dostąpi zmartwychwstania. Jezus wyraźnie to zapowiedział, mówiąc: „Nadchodzi czas, gdy wszyscy, którzy są w grobach, usłyszą jego głos i wyjdą. Dla postępujących dobrze okaże się to zmartwychwstaniem do życia, a dla postępujących niegodziwie — zmartwychwstaniem na sąd” (Jana 5:28, 29).

A co z wiernymi apostołami i określoną liczbą osób, które mają znaleźć się z Jezusem w niebie? Biblia mówi: „Będą kapłanami Boga i Chrystusa i będą z nim królować przez 1000 lat” (Objawienie 20:6). Współwładcami Chrystusa staną się kobiety i mężczyźni, którzy żyli na ziemi. Z pewnością więc będą pełni współczucia i zrozumienia dla osób na ziemi, nad którymi będą panować z nieba (Objawienie 5:10).

Jezus zastosuje wobec ludzi żyjących na ziemi wartość swojej ofiary i uwolni ich od przekleństwa odziedziczonego grzechu. Razem ze swoimi współwładcami doprowadzi ludzkość do doskonałości. Ludzie będą cieszyć się życiem, jakie Bóg zamierzył dla nich na początku, kiedy polecił Adamowi i Ewie się rozmnażać i napełnić ziemię. Nie będzie już nawet śmierci spowodowanej grzechem Adama!

W ten sposób Jezus spełni wszystko, co mu zlecił Jehowa. A gdy jego tysiącletnie panowanie dobiegnie końca, przekaże swojemu Ojcu Królestwo i doprowadzoną do doskonałości rodzinę ludzką. O tym niezwykłym akcie pokory Jezusa apostoł Paweł napisał: „Gdy już wszystko będzie podporządkowane Synowi, wtedy również sam Syn podporządkuje się Temu, który mu wszystko podporządkował. I Bóg stanie się wszystkim dla wszystkich” (1 Koryntian 15:28).

Jezus z pewnością odgrywa kluczową rolę w realizacji wspaniałych zamysłów Bożych. Jehowa będzie odsłaniał swoje zamysły przez całą wieczność, a Jezus dalej będzie żył zgodnie z tym, co sam o sobie powiedział: „Ja jestem drogą, prawdą i życiem” (Jana 14:6).