Pokładaj ufność w Jehowie
„Zaufaj Jehowie i czyń dobrze; (...) daj się ogarnąć zachwytowi nad Jehową” (PSALM 37:3, 4).
1, 2. (a) Co się stało z tymi, którzy w I wieku nie pokładali ufności w Jehowie, a co z tymi, którzy Mu zaufali? (b) Jakie pytania zachodzą co do dzisiejszych religii?
ŻYDOWSCY przywódcy religijni z I wieku naszej ery utrzymywali, że oddają cześć Bogu. Nie ufali Mu jednak. Łamali Jego przykazania i prześladowali Jego przedstawicieli (Mateusza 15:3; Jana 15:20). Dlatego ‛ich dom został opuszczony’ przez Jehowę (Mateusza 23:38). W 70 roku wojska rzymskie spustoszyły Jeruzalem i świątynię, a mnóstwo przywódców religijnych oraz ich zwolenników straciło życie. Natomiast ci, którzy zaufali Jehowie, znaleźli ochronę, gdyż usłuchali przestróg Jego rzeczników i uciekli w bezpieczne miejsce (Mateusza 24:15-22; Łukasza 21:20-24).
2 Czy w dniach ostatnich obecnego systemu rzeczy religie tego świata ufają prawdziwemu Bogu, Jehowie? Czy przestrzegają Jego przykazań i pełnią Jego wolę, czy raczej idą za przykładem przywódców religijnych z I wieku, których Bóg odrzucił? Która ze współczesnych religii może liczyć na ochronę od Jehowy, ponieważ jej wyznawcy „zaufali Jehowie i czynią dobrze”? (Psalm 37:3).
Gdzie się podziała miłość braterska?
3. Dlaczego wysiłki religii, by zaprowadzić pokój, spełzły na niczym?
3 Nie tak dawno papież Jan Paweł II ostrzegał, że „dalsze istnienie ludzkości jest poważnie zagrożone”. Podkreślił, iż „najlepszym sposobem odwrócenia tego niebezpieczeństwa byłoby podjęcie wspólnych wysiłków przez różne społeczności religijne” oraz że wolą Bożą jest, by duchowni „współpracowali” na rzecz „pokoju i pojednania”. Ale jeśli taka jest wola Boga, to dlaczego nie błogosławił On dotychczasowym wielusetletnim wysiłkom w tej dziedzinie? Dlatego, że religie nie zaufały postanowieniu Bożemu co do zaprowadzenia pokoju przez Jego niebiańskie Królestwo (Mateusza 6:9, 10). Zajmowały się natomiast polityką i popierały wojny wszczynane przez narody. Wierzący jednej narodowości zabijali na nich wierzących drugiej narodowości, nawet wyznawców tej samej religii. Katolik zabijał katolika, protestant protestanta, a należący do innych wyznań też nie byli lepsi. Czy jednak ludzie, którzy twierdzą, że służą Bogu, a zarazem mordują się wzajemnie, naprawdę są duchowymi braćmi?
4. O jakim mierniku obowiązującym prawdziwą religię mówił Jezus? Dlaczego było to „nowe przykazanie”?
4 Jezus wyznaczył miernik, któremu ma odpowiadać religia prawdziwa. Rzekł do uczniów: „Daję wam nowe przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali; jak ja was umiłowałem, żebyście i wy miłowali się nawzajem. Po tym wszyscy poznają, że jesteście moimi uczniami: jeśli będzie między wami miłość” (Jana 13:34, 35). Zatem wyznawcy religii prawdziwej muszą się wzajemnie miłować. Podając to „nowe przykazanie”, Jezus powiedział: „Jak ja was umiłowałem, żebyście i wy miłowali się nawzajem”. Był zdecydowany umrzeć za swych naśladowców. Oni musieli być gotowi na to samo — nie mieli odbierać życia współwyznawcom, lecz w razie potrzeby oddać za nich własne życie. Było to coś nowego, gdyż Prawo Mojżeszowe nie stawiało takiego wymagania.
5. W jaki sposób Pismo Święte wyraźnie podkreśla, że wśród prawdziwych czcicieli Boga musi panować miłość i jedność?
5 W Słowie Bożym czytamy: „Jeżeli ktoś oświadcza: ‛Miłuję Boga’, a jednak nienawidzi swego brata, to jest kłamcą. Ten bowiem, kto nie miłuje brata, którego widział, nie może miłować Boga, którego nie widział. I mamy od Niego to przykazanie, że kto miłuje Boga, powinien miłować też swego brata” (1 Jana 4:20, 21). Dzięki tej miłości ufający Jehowie zachowują autentyczną międzynarodową jedność. W Liście 1 do Koryntian 1:10 apostoł Paweł napisał: „Zachęcam was usilnie, bracia, przez imię naszego Pana Jezusa Chrystusa, żebyście wszyscy mówili zgodnie i żeby nie było wśród was podziałów, ale żebyście — stosownie zjednoczeni — byli tego samego zdania i mieli ten sam tok myśli” (zob. też 1 Jana 3:10-12).
6. Dlaczego Świadkowie Jehowy mogą powiedzieć, że są „czyści od krwi wszystkich ludzi”?
6 Według Encyklopedii Powszechnej PWN w drugiej wojnie światowej straciło życie około 55 milionów ludzi. Zabili ich wyznawcy wszystkich większych religii z wyjątkiem Świadków Jehowy. Żadna z tych ofiar nie zginęła z ręki świadka na rzecz Jehowy, przestrzegali oni bowiem przykazania, by się wzajemnie miłować, i odmawiali uczestniczenia w wojnach prowadzonych przez narody. Za tę neutralną postawę wielu z nich poniosło śmierć męczeńską, ale mogli powtórzyć za apostołem Pawłem: „Jestem czysty od krwi wszystkich ludzi” (Dzieje Apostolskie 20:26).
7, 8. Jak niektórzy duchowni przyznają się do ciążącej na nich winy krwi?
7 Pewien duchowny katolicki, pełniący w roku 1945 funkcję kapelana grupy lotników, którzy zrzucili bomby atomowe na Japonię, oświadczył niedawno: „Od 1700 lat Kościół przedstawia wojnę jako coś chwalebnego. Wmawia ludziom, że jest ona szacownym rzemiosłem chrześcijańskim. Nieprawda. Poddano nas praniu mózgu. (...) Jezus Chrystus nigdy nie głosił ewangelii wojny sprawiedliwej. (...) Nic w jego życiu i naukach nie nasuwa myśli, że choć nie wolno obracać ludzi w popiół za pomocą głowic jądrowych, to można ich palić napalmem lub miotaczami ognia”.
8 W londyńskim piśmie Catholic Herald czytamy: „Pierwsi chrześcijanie poważnie traktowali słowa Jezusa i nawet pod groźbą śmierci nie pozwalali się wcielić do armii rzymskiej. Czy historia nie wyglądałaby inaczej, gdyby Kościół obstawał przy swym pierwotnym stanowisku? (...) Gdyby dzisiejsze religie jednogłośnie potępiły wojnę (...), co oznaczałoby, że żadnemu z wiernych — jak pierwszym chrześcijanom — sumienie nie pozwoliłoby brać w niej udziału, wówczas rzeczywiście można by było zapewnić pokój. Wiemy jednak, że nigdy do tego nie dojdzie”.
9. Na czym opieramy wniosek, że Jehowa odrzucił religie tego świata?
9 Tak więc światowi przywódcy religijni wystawili na urągowisko prawa pochodzące od Boga. Nie ufają Mu ani krzty więcej niż faryzeusze. „Publicznie opowiadają, że znają Boga, ale swymi uczynkami się Go wyrzekają, ponieważ są obrzydliwi i nieposłuszni oraz nieprzydatni do żadnego dobrego dzieła” (Tytusa 1:16). Toteż Bóg odrzucił religie tego świata, tak samo jak zrobił to w I wieku z zakłamanym judaizmem (Mateusza 15:9, 14).
Ocalenie dzięki zaufaniu do Jehowy
10, 11. Jak postąpił król Ezechiasz, gdy Asyria zażądała poddania Jeruzalem? Komu urągał rzecznik Sennacheryba?
10 Nie pokładajmy więc ufności w ludzkich sposobach rozwiązywania problemów tego świata. Zaufajmy Temu, który potrafi dotrzymać swoich obietnic (Jozuego 23:14). Zwróćmy na przykład uwagę na wydarzenia, które się rozegrały w VIII wieku przed Chrystusem, gdy w Judzie panował król Ezechiasz; Biblia mówi o nim: „Wciąż czynił, co słuszne w oczach Jehowy” (2 Królów 18:3). Przeciwko Jeruzalem wystąpiło wówczas potężne mocarstwo asyryjskie. Rzecznik Sennacheryba, władcy Asyrii, zażądał poddania miasta; oświadczył: „Oto, co powiedział król: ‛Nie dajcie się zwodzić Ezechiaszowi, bo nie jest on w stanie wyzwolić was z mojej ręki. I nie pozwólcie Ezechiaszowi, aby was skłaniał do pokładania ufności w Jehowie’” (2 Królów 18:29, 30).
11 A co zrobił Ezechiasz? W Biblii czytamy: „I zaczął Ezechiasz modlić się przed Jehową, i mówił: ‛Jehowo, Boże Izraela, zasiadający nad cherubami. Ty sam jesteś prawdziwym Bogiem wszystkich królestw ziemi. Ty sam uczyniłeś niebiosa i ziemię. Nadstaw ucha, Jehowo, i posłuchaj. Otwórz oczy, Jehowo, i popatrz, a usłyszysz słowa Sennacheryba, które przysłał, aby urągać Bogu żywemu. (...) Jehowo, nasz Boże, racz nas wybawić z jego ręki, aby wszystkie królestwa ziemi się dowiedziały, że Ty sam, Jehowo, jesteś Bogiem’” (2 Królów 19:15-19).
12. Jak Jehowa odpowiedział na modlitwę Ezechiasza?
12 Jehowa wysłuchał tę modlitwę i przez proroka Izajasza oznajmił Ezechiaszowi: „Tak oto Jehowa powiedział o królu Asyrii: ‛Nie wejdzie do tego miasta ani tam nie wypuści strzały, ani nie wystąpi z tarczą, ani nie usypie przeciw niemu wału oblężniczego’”. Czy Ezechiasz miał zbrojnie stawić czoło potędze asyryjskiej? Nie, miał zaufać Jehowie, co też uczynił. Z jakim skutkiem? „Anioł Jehowy (...) pobił w obozie Asyryjczyków sto osiemdziesiąt pięć tysięcy”. Sam Sennacheryb również zapłacił za urąganie Jehowie i Jego sługom, gdy później padł zamordowany przez własnych synów. Potwierdziły się słowa Jehowy, że nikt nie podniesie broni przeciw Jeruzalem (2 Królów 19:32-37).
13, 14. Dzięki czemu ludzie ze wszystkich narodów przeżyją koniec obecnego systemu rzeczy?
13 W naszych czasach wypadki potoczą się podobnie. Ufający Jehowie przetrwają nie tylko urągania ze strony świata, ale też jego koniec. „Znający Twoje imię będą w Tobie pokładać ufność, bo na pewno nie zostawisz tych, którzy wypatrują Ciebie, Jehowo” (Psalm 9:10 [9:11, Biblia warszawska]). Jednakże przed wykonaniem wyroku na świecie obarczonym winą krwi Jehowa zaprasza do siebie ludzi o szczerych sercach, aby im udzielić schronienia. Tworzą oni „wielką rzeszę” ze wszystkich narodów, która ‛wychodzi z wielkiego ucisku’. Ocaleją z zagłady obecnego systemu rzeczy, ponieważ zaufali Jehowie i służą Mu „dniem i nocą” (Objawienie 7:9-15).
14 To właśnie oni odpowiadają na wezwanie, które coraz głośniej rozbrzmiewa dziś na całym świecie, jak to przepowiedziano w Księdze Izajasza 2:2, 3: „Pod koniec dni dojdzie do tego, że góra domu Jehowy [prawdziwe wielbienie] zostanie trwale umocniona (...). Z pewnością przybędą liczne ludy i powiedzą: ‛Przyjdźcie, wstąpmy na górę Jehowy, (...) a On nas pouczy o swoich drogach, bo chcemy chodzić Jego ścieżkami’”. Werset 4 mówi: „I trzeba będzie przekuć miecze na lemiesze, a włócznie na nożyce ogrodnicze. Naród nie podniesie miecza przeciw narodowi ani się już nie będą uczyć wojowania”.
15. Na kim spełnia się proroctwo z Księgi Izajasza 2:2-4? W jaki sposób?
15 Kto w naszych czasach ‛przekuwa miecze na lemiesze’? Kto już ‛nie uczy się wojowania’? Kto żywi niezachwianą miłość do duchowych braci i sióstr na całej ziemi i pozostaje z nimi w jedności? Kto naprawdę zaufał Jehowie i zachęca do tego innych? Współczesne fakty dowodzą, że na powyższe pytania można dać tylko jedną odpowiedź: Świadkowie Jehowy. Podobnie jak Ezechiasz ufają oni Jehowie z całego serca i potwierdzają to przestrzeganiem Jego przykazań.
Wspaniała przyszłość
16, 17. Jaką wspaniałą przyszłość zapewni Jehowa tym, którzy Mu ufają?
16 Tym, którzy Mu zaufali, Jehowa obiecuje najwspanialszą przyszłość, jaką można sobie wyobrazić. Zastąpi On stary porządek społeczny nowym, w którym ziemia będzie wolna od strachu, nieufności, nędzy, niesprawiedliwości i przestępstw. Nikt nie zostanie zabity na wojnie ani wskutek przerwania ciąży. W Księdze Objawienia 21:4 obiecano nawet, że „nie będzie już śmierci, nie będzie też żałoby ani krzyku, ani bólu”.
17 Zgodnie ze słowami Jezusa ziemia stanie się w końcu rajem (Łukasza 23:43). A ponieważ zniknie śmierć, ufający Jehowie będą tam mogli żyć wiecznie. W całej rozciągłości spełni się proroctwo z Księgi Micheasza 4:4: „Rzeczywiście też będą siadać, każdy pod swoją winoroślą i pod swoim figowcem, a nie będzie nikogo, przed kim by drżeli”. Wyobraź sobie, Czytelniku, życie w społeczeństwie, w którym każdemu, kogo napotkasz, będziesz mógł zaufać! Dzięki czemu stanie się to możliwe? Wyjaśnienie znajdujemy w Księdze Izajasza 54:13: „Wszyscy twoi synowie będą ludźmi wyuczonymi przez Jehowę i synowie twoi będą mieli pod dostatkiem pokoju”.
18. Jakie korzyści już teraz odnoszą ci, którzy zaufali Jehowie?
18 Jednakże pokładanie ufności w Jehowie już teraz jest dobrodziejstwem dla milionów Świadków Jehowy na całej ziemi. Na przykład dzięki przestrzeganiu Jego praw i zasad nie zapadają oni na raka płuc, wywoływanego paleniem tytoniu. Przebywają w otoczeniu ludzi czystych pod względem moralnym, więc na ogół nie grozi im nabawienie się AIDS i innych chorób przenoszonych przez kontakt płciowy, szerzących się na świecie niczym epidemie. Nie nadużywają środków odurzających, co chroni ich przed narkomanią, prowadzącą do zaburzeń psychicznych, a nawet do śmierci. A ponieważ nie wyrażają zgody na przetaczanie im krwi, unikają wielu groźnych chorób, takich jak wszczepienne zapalenie wątroby, które w samych USA co roku przyprawia o śmierć lub trwałą utratę zdrowia 10 000 ludzi przyjmujących transfuzję.
19. Jak Jehowa wybawi tych, którzy Mu służą, nawet gdyby teraz umarli?
19 Choćby ktoś z ufających Jehowie zmarł teraz wskutek podeszłego wieku, choroby lub wypadku, Jehowa go uratuje. Przywróci mu życie przez zmartwychwstanie. Dlatego apostoł Paweł zachęca, byśmy „nie pokładali ufności w sobie samych, lecz w Bogu, który wskrzesza umarłych” (2 Koryntian 1:9).
Jehowa podtrzymuje swych sług
20, 21. (a) Jakiego sprzeciwu możemy się spodziewać sądząc po tym, co spotkało Jezusa? (b) W jaki sposób Jehowa oczyszcza z zarzutów swój lud, tak samo jak przywrócił do czci Jezusa?
20 Nie zapominaj, że „cały świat podlega władzy złego”, to znaczy Szatana Diabła (1 Jana 5:19). Jeżeli więc ufasz Bogu, będziesz miał przeciw sobie Szatana i jego świat. Podejmą oni zabiegi, by podkopać twą ufność szyderstwami i prześladowaniami, podobnymi do tych, które znosił Jezus. Kiedy przybito go do pala, „przechodzący zaczęli mu ubliżać, kiwając głowami i mówiąc: (...) ‛Jeżeli jesteś Synem Boga, zejdź z pala męki!’ Podobnie też naczelni kapłani wraz z uczonymi w Piśmie i starszymi zaczęli drwić z niego, mówiąc: ‛Drugich ratował; siebie samego nie potrafi uratować! (...) Położył ufność w Bogu; niechże On teraz go uwolni, jeśli Mu na nim zależy’” (Mateusza 27:39-43).
21 Trzy dni później Bóg rzeczywiście uwolnił Jezusa, wskrzeszając go z martwych. Natomiast szyderców należących do ówczesnego pokolenia spotkała śmierć z rąk żołnierzy rzymskich albo niewola. A jeśli niektórzy z nich powstaną z martwych, to będą musieli podporządkować się temu, z którego przed dwoma tysiącami lat się naigrawali, gdyż Chrystus jako Król niebiańskiego Królestwa Bożego będzie nadzorował zmartwychwstanie. Tak, Jehowa bierze w obronę i oczyszcza z wszelkich zarzutów swych sług — tych, którzy mówią: „W Bogu pokładam swoją ufność. Nie będę się lękał. Cóż może mi wyrządzić ziemski człowiek?” (Psalm 56:11 [56:12, Bw]).
22. Co Jehowa mówi o tych, którzy Mu ufają, a co o tych, którzy tego nie czynią?
22 Jehowa powiedział o swoich sługach: „Błogosławiony ten krzepki mężczyzna, który pokłada ufność w Jehowie i który do Jehowy nabrał zaufania. I niewątpliwie stanie się podobny do drzewa zasadzonego nad wodami, co kieruje swoje korzenie wprost ku nurtowi; i nawet nie zauważy, gdy przyjdzie upał, a jego listowie naprawdę okaże się bujne. I w roku posuchy nie ogarnie go zmartwienie ani nie odstąpi od wydawania owoców”. Ale Jehowa oświadcza również: „Przeklęty ten krzepki mężczyzna, który pokłada ufność w ziemskim człowieku i w gruncie rzeczy ciało czyni swoim ramieniem i którego serce odwraca się od Jehowy. Na pewno stanie się podobny do samotnego drzewa na pustynnej równinie i nie zobaczy nadejścia dobrego” (Jeremiasza 17:5-8).
23. Co musimy czynić, jeśli chcemy żyć wiecznie?
23 Tak więc w tych krytycznych czasach „zaufaj Jehowie i czyń dobrze; mieszkaj sobie na ziemi i przestrzegaj wierności. Nadto daj się ogarnąć zachwytowi nad Jehową, a On da tobie, o co się doprasza twe serce” (Psalm 37:3, 4). Obyś też dostąpił daru życia wiecznego w sprawiedliwym nowym świecie, obiecanym przez Boga, któremu ufamy!
Pytania do powtórki:
◻ Jakich mierników muszą się trzymać ci, którzy ufają Jehowie?
◻ Czy religie tego świata uczą pokładania ufności w Jehowie?
◻ Jak się potwierdziło, że król Ezechiasz postąpił słusznie, ufając Jehowie?
◻ Jak za naszych czasów spełnia się proroctwo Izajasza 2:2-4?
◻ Jakiej przyszłości doczekają ci, którzy ufają Jehowie?
[Ilustracja na stronie 17]
Rzecznik króla asyryjskiego urągał Jehowie i domagał się poddania Jeruzalem
[Ilustracja na stronie 18]
W nowym świecie pokładający ufność w Jehowie będą się cieszyć pełnym pokojem i bezpieczeństwem