Po objęciu władzy królewskiej zadbał o to, by w zakres służby pełnionej w przybytku wchodziło wykonywanie pięknej muzyki. W sumie 4000 Lewitów — ponad jedna dziesiąta wszystkich tam usługujących — zostało ustanowionych „wysławiającymi”, a 288 nazwano „wyćwiczonymi w wykonywaniu pieśni dla Jehowy, samymi mistrzami” (1 Kron. 23:3, 5; 25:7).

⁴ Sam Dawid skomponował wiele utworów śpiewanych później przez Lewitów. Izraelici, którzy mieli zaszczyt osobiście słuchać owych pieśni, niewątpliwie byli tym głęboko poruszeni. Gdy do Jerozolimy sprowadzono Arkę Przymierza, „Dawid (...) powiedział naczelnikom Lewitów, by ustawili swych braci, śpiewaków, z instrumentami do akompaniowania przy pieśni, instrumentami strunowymi oraz harfami i czynelami, grających głośno, by się wznosił głos wesela” (1 Kron. 15:16).

 5, 6. (a) Dlaczego za panowania Dawida do muzyki przykładano tak wielką wagę? (b) Skąd wiemy, że muzyka miała zajmować poczesne miejsce w wielbieniu Boga przez Izraelitów?

⁵ Dlaczego w czasach Dawida przykładano do muzyki aż taką wagę? Czy tylko dlatego, że król był muzykiem? Nie, istniał jeszcze inny powód, ujawniony parę stuleci później, gdy prawy król Ezechiasz przywrócił służbę w świątyni. W Księdze 2 Kronik 29:25 czytamy: „W tym czasie kazał Lewitom ustawić się w domu Jehowy z czynelami, z instrumentami strunowymi i z harfami — zgodnie z nakazem Dawida oraz Gada, wizjonera królewskiego, i proroka Natana, gdyż to za sprawą Jehowy wyszedł ów nakaz za pośrednictwem jego proroków”.

⁶ Jehowa przez proroków rzeczywiście polecił swym chwalcom wysławiać Go pieśnią. Śpiewacy byli nawet zwolnieni z zadań przydzielonych pozostałym Lewitom, by mogli poświęcać odpowiednią ilość czasu na komponowanie i prawdopodobnie także na próby (1 Kron. 9:33).

 9. Co mógłbyś zobaczyć i usłyszeć, gdybyś był na uroczystości poświęcenia świątyni za czasów Salomona?

⁹ Również za rządów Salomona muzyka miała ogromne znaczenie w wielbieniu Boga. Podczas uroczystości poświęcenia świątyni grała ogromna orkiestra, w której samą sekcję instrumentów dętych tworzyło 120 trębaczy (odczytaj 2 Kronik 5:12). W Biblii czytamy, że „trębacze [z których wszyscy byli kapłanami] i śpiewacy jak jeden mąż sprawili, że dał się słyszeć jeden głos wysławiania i dziękowania Jehowie (...), ‚bo jest dobry, bo jego lojalna życzliwość trwa po czas niezmierzony’”. Gdy tylko rozległ się ten radosny dźwięk, „dom napełnił się obłokiem”, co świadczyło o Bożej aprobacie. Jakże fascynujące i przejmujące musiało być słuchanie wszystkich tych trąb i tysięcy śpiewaków łączących się w jeden głos! (2 Kron. 5:13).