-
Jak przystępować do ‛Tego, który wysłuchuje modlitwę’Strażnica — 2006 | 1 września
-
-
Jak przystępować do ‛Tego, który wysłuchuje modlitwę’
„Ty, który wysłuchujesz modlitwę — do ciebie przyjdzie wszelkie ciało ludzkie” (PSALM 65:2).
1. Czym ludzie różnią się od innych ziemskich stworzeń i jaką im to daje sposobność?
SPOŚRÓD wszystkich żywych istot na ziemi wyłącznie ludzie mają zdolność oddawania czci Stwórcy. Tylko oni posiadają taką potrzebę duchową i pragną ją zaspokajać. Dzięki temu przed każdym z nas otwiera się wspaniała sposobność nawiązania osobistej więzi z naszym Ojcem niebiańskim.
2. Jaki wpływ grzech wywarł na więź człowieka ze Stwórcą?
2 Bóg obdarzył człowieka umiejętnością komunikowania się ze swym Twórcą. Gdy Adam i Ewa zostali stworzeni, byli wolni od grzechu. Mogli więc swobodnie przystępować do Boga, tak jak dziecko zwraca się do swego ojca. Utracili jednak ten wspaniały przywilej, ponieważ zgrzeszyli. Wymówili posłuszeństwo Bogu i zniweczyli swą bliską więź z Nim (Rodzaju 3:8-13, 17-24). Czy to znaczy, że niedoskonali potomkowie Adama nie mogą już komunikować się z Bogiem? Ależ nie. Jehowa wciąż pozwala im zwracać się do Niego — jeśli tylko spełniają pewne warunki. Jakie?
Warunki przystępowania do Boga
3. W jaki sposób grzeszni ludzie powinni przystępować do Boga i czyj przykład to ilustruje?
3 Sporo światła na to, czego Bóg wymaga od niedoskonałych ludzi, którzy pragną się do Niego zbliżyć, rzuca pewne zdarzenie z życia dwóch synów Adama. Kain i Abel, chcąc przystąpić do Boga, złożyli Mu ofiary. Bóg przyjął dar Abla, natomiast dar Kaina odrzucił (Rodzaju 4:3-5). Dlaczego tak różnie ich potraktował? W Liście do Hebrajczyków 11:4 czytamy: „Dzięki wierze Abel złożył Bogu wartościowszą ofiarę niż Kain, przez którą to wiarę dano mu świadectwo, że jest prawy”. Wyraźnie więc widać, że warunkiem uzyskania przystępu do Boga jest przejawianie wiary. Na inny warunek wskazują słowa Jehowy skierowane do Kaina: „Jeśli zaczniesz czynić dobrze, czyż nie nastąpi wywyższenie?” Kain mógłby więc zbliżyć się do Boga, gdyby zaczął postępować właściwie. On jednak odrzucił Bożą radę i zabił Abla, za co do końca życia był wygnańcem (Rodzaju 4:7-12). A zatem już u zarania dziejów podkreślono, jak istotną rolę w przystępowaniu do Boga odgrywają wiara i dobre uczynki.
4. Co winniśmy uznawać, jeśli chodzi o przystępowanie do Boga?
4 Jeśli chcemy przybliżać się do Boga, musimy uznawać swoją grzeszność. Wszyscy ludzie są naznaczeni piętnem grzechu, a on stanowi przeszkodę w zwracaniu się do Boga. Prorok Jeremiasz napisał w imieniu Izraelitów: „Myśmy się dopuścili występku (...). Ty kłębem chmur zagrodziłeś przystęp do siebie, aby nie przeszła modlitwa” (Lamentacje 3:42, 44). Mimo to na przestrzeni wieków Bóg chętnie wysłuchiwał modlitwy osób, które zwracały się do Niego z wiarą i właściwym nastawieniem serca oraz przestrzegały Jego przykazań (Psalm 119:145). Co to były za osoby i czego możemy się nauczyć z ich modlitw?
5, 6. Czego możemy się nauczyć ze sposobu, w jaki Abraham przystępował do Boga?
5 Do grona tego należał Abraham. Bóg akceptował sposób, w jaki człowiek ten się do Niego zwracał, gdyż nazwał go swoim „przyjacielem” (Izajasza 41:8). Czego nas uczą kontakty Abrahama z Bogiem? Ten wierny patriarcha zapytał kiedyś Jehowę o swego dziedzica, mówiąc: „Co mi dasz, skoro jestem bezdzietny?” (Rodzaju 15:2, 3; 17:18). Kiedy indziej martwił się o to, kto ocaleje, gdy Bóg wykona wyrok na niegodziwych mieszkańcach Sodomy i Gomory (Rodzaju 18:23-33). Abraham zanosił także błagania za innymi ludźmi (Rodzaju 20:7, 17). I podobnie jak Abel, przystępując do Jehowy, składał Mu niekiedy ofiary (Rodzaju 22:9-14).
6 We wszystkich tych sytuacjach Abraham zwracał się do Boga ze swobodą mowy. Zarazem jednak pokornie oceniał swoją pozycję względem Stwórcy. Zwróćmy uwagę na jego pełne szacunku słowa zanotowane w Księdze Rodzaju 18:27: „Spójrz, oto podjąłem się mówić do Jehowy, chociaż jestem prochem i popiołem”. Wzorujmy się na nim i przejawiajmy podobne nastawienie.
7. O co patriarchowie modlili się do Jehowy?
7 Patriarchowie modlili się o różne sprawy i Jehowa ich wysłuchiwał. Na przykład Jakub przedstawił swoją modlitwę w formie ślubu. Prosił Boga o wsparcie, po czym złożył uroczystą obietnicę: „Ze wszystkiego zaś, co mi dasz, będę ci oddawał dziesiątą część” (Rodzaju 28:20-22). Gdy po jakimś czasie miał się spotkać ze swoim bratem, błagał Jehowę o ochronę, mówiąc: „Racz mnie wyzwolić z ręki mego brata, z ręki Ezawa, gdyż lękam się go” (Rodzaju 32:9-12). Patriarcha Hiob przystępował do Boga w imieniu swojej rodziny i składał za nią ofiary. Kiedy jego trzej towarzysze zgrzeszyli w mowie, modlił się za nich, „a Jehowa przyjął oblicze Hioba” (Hioba 1:5; 42:7-9). Relacje te ukazują, jakie sprawy możemy poruszać w modlitwach. Potwierdzają też, że Bóg chętnie wysłuchuje tych, którzy zwracają się do Niego we właściwy sposób.
Gdy obowiązywało przymierze Prawa
8. Jak Prawo Mojżeszowe regulowało przedstawianie Jehowie spraw dotyczących całego narodu?
8 Po wyzwoleniu Izraelitów z Egiptu Jehowa objął ich przymierzem Prawa. Przewidywało ono przystęp do Boga za pośrednictwem kapłanów. W ich charakterze usługiwali niektórzy Lewici. Sprawy dotyczące całego narodu przedstawiał Bogu w modlitwie ktoś reprezentujący ogół — niekiedy król bądź prorok (1 Samuela 8:21, 22; 14:36-41; Jeremiasza 42:1-3). Na przykład podczas uroczystości poświęcenia świątyni żarliwą modlitwę do Jehowy skierował król Salomon. Jehowa jej wysłuchał i na dowód tego napełnił świątynię swoją chwałą, oświadczając: „Moje uszy będą zwracać uwagę na modlitwę w tym miejscu” (2 Kronik 6:12 do 7:3, 15).
9. Od czego Jehowa uzależnił przystępowanie do Niego w przybytku?
9 W Prawie danym Izraelitom Jehowa zawarł pewne wymaganie dotyczące przystępowania do Niego w przybytku. Co to za wymaganie? Oprócz składania ofiar ze zwierząt arcykapłan miał codziennie rano i wieczorem spalać przed Jehową wonne kadzidło. W późniejszym okresie, z wyjątkiem Dnia Przebłagania, zajmowali się tym również inni kapłani. Gdyby nie wypełniali tego obowiązku, będącego dowodem czci i szacunku dla Jehowy, ich służba nie cieszyłaby się Jego uznaniem (Wyjścia 30:7, 8; 2 Kronik 13:11).
10, 11. Co dowodzi, że Jehowa wysłuchiwał także modlitwy poszczególnych jednostek?
10 Czy starożytni Izraelici mogli przystępować do Boga tylko za pośrednictwem wyznaczonych osób? Nie, gdyż jak wynika z Biblii, Jehowa chętnie wysłuchiwał także indywidualnych modlitw. Z okazji oddania do użytku świątyni Salomon błagał Jehowę: „Wszelką modlitwę, wszelką prośbę o łaskę, którą by zanosił jakikolwiek człowiek albo cały twój lud, Izrael, (...) gdy wyciągnie dłonie ku temu domowi, wówczas ty racz wysłuchać z niebios” (2 Kronik 6:29, 30). W sprawozdaniu ewangelicznym Łukasza czytamy, że gdy Zachariasz, ojciec Jana Chrzciciela, ofiarował kadzidło w sanktuarium, mnóstwo chwalców Jehowy, którzy nie byli kapłanami, „modliło się na zewnątrz”. W czasie ofiarowania kadzidła na złotym ołtarzu ludzie najwyraźniej mieli zwyczaj gromadzić się na zewnątrz sanktuarium i tam się modlić (Łukasza 1:8-10).
11 Gdy więc ktoś w imieniu swoim lub całego narodu zwracał się do Jehowy we właściwy sposób, On chętnie wysłuchiwał takich modlitw. W dobie obecnej przymierze Prawa już nie obowiązuje. Niemniej z tego, jak starożytni Izraelici przystępowali do Boga, możemy wyciągnąć szereg ważnych nauk dotyczących modlitwy.
W zborze chrześcijańskim
12. Jaka struktura umożliwia chrześcijanom przystęp do Jehowy?
12 Obecnie obowiązuje nas porządek chrześcijański. Nie ma już literalnej świątyni, w której kapłani reprezentowaliby cały lud Boży lub ku której moglibyśmy zwrócić twarz w trakcie modlitwy. Mimo to Jehowa nadal ma coś, co umożliwia nam przystęp do Niego. Co to takiego? Kiedy w roku 29 n.e. Chrystus został namaszczony duchem świętym oraz wyznaczony na Arcykapłana, zaczęła funkcjonować świątynia duchowa.a Ta nowa struktura umożliwia ludziom przystępowanie do Jehowy i oddawanie Mu czci na podstawie przebłagalnej ofiary złożonej przez Jezusa Chrystusa (Hebrajczyków 9:11, 12).
13. Jakie związane z modlitwą postanowienie ze świątyni jerozolimskiej ma swój odpowiednik w świątyni duchowej?
13 Wiele elementów świątyni jerozolimskiej — nie wyłączając postanowień dotyczących modlitwy — znalazło swoje odbicie w świątyni duchowej (Hebrajczyków 9:1-10). Na przykład co symbolizowało kadzidło, które rano i wieczorem ofiarowano na ołtarzu kadzielnym w Miejscu Świętym? Jak wyjaśnia Księga Objawienia, „kadzidło oznacza modlitwy świętych” (Objawienie 5:8; 8:3, 4). Dawid napisał pod natchnieniem: „Oby moja modlitwa była przygotowana niczym kadzidło przed tobą” (Psalm 141:2). A zatem w zborze chrześcijańskim wonne kadzidło słusznie wyobraża godne przyjęcia modlitwy oraz wysławianie Jehowy (1 Tesaloniczan 3:10).
14, 15. Co można powiedzieć o przystępowaniu do Jehowy przez (a) namaszczonych chrześcijan? (b) „drugie owce”?
14 Kto może przystępować do Boga w tej duchowej świątyni? W literalnej świątyni służbę na dziedzińcu wewnętrznym pełnili kapłani i lewici, ale tylko ci pierwsi mogli wchodzić do Miejsca Świętego. Dziedziniec wewnętrzny i Miejsce Święte proroczo obrazowały szczególny stan duchowy namaszczonych chrześcijan mających nadzieję niebiańską, który pozwala im zanosić modlitwy i wysławiać Boga.
15 A co z „drugimi owcami”, czyli osobami żywiącymi nadzieję ziemską? (Jana 10:16). Prorok Izajasz zapowiedział, że „pod koniec dni” wielbienie Jehowy podejmą ludzie z wielu narodów (Izajasza 2:2, 3). Napisał też, że do Jehowy przyłączą się „cudzoziemcy”. Wskazując na swą gotowość do wysłuchiwania ich próśb, Bóg oznajmił: „Sprawię, że będą się radować w moim domu modlitwy” (Izajasza 56:6, 7). Dalsze szczegóły zawiera Księga Objawienia 7:9-15, gdzie powiedziano o ‛wielkiej rzeszy ze wszystkich narodów’, która gromadzi się na zewnętrznym dziedzińcu duchowej świątyni, by „dniem i nocą” wielbić Boga i się do Niego modlić. Jakże pokrzepiająca jest myśl, iż obecnie wszyscy słudzy Jehowy mogą swobodnie przystępować do Niego z pełnym przekonaniem, że On ich wysłuchuje!
Jakie modlitwy są wysłuchiwane?
16. Czego na temat modlitw możemy się nauczyć od pierwszych chrześcijan?
16 Pierwsi chrześcijanie modlili się w rozmaitych sytuacjach. Jakie sprawy poruszali? Chrześcijańscy starsi prosili o kierownictwo przy wyborze mężczyzn mających pełnić różne obowiązki (Dzieje 1:24, 25; 6:5, 6). Epafras modlił się za współwyznawców (Kolosan 4:12). Członkowie zboru w Jerozolimie modlili się za uwięzionego Piotra (Dzieje 12:5). Pierwsi chrześcijanie prosili Boga o śmiałość w obliczu sprzeciwu, mówiąc: „Jehowo, zwróć uwagę na ich groźby i daj twym niewolnikom oznajmiać twoje słowo z całą śmiałością” (Dzieje 4:23-30). Uczeń Jakub zachęcał współwyznawców, by modlili się do Boga o mądrość potrzebną w czasie prób (Jakuba 1:5). Czy poruszasz takie sprawy w swoich modlitwach do Jehowy?
17. Czyje modlitwy Jehowa akceptuje?
17 Nie wszystkie modlitwy Bóg akceptuje. Jak więc należy je zanosić, aby zostały przyjęte? Lojalni słudzy, których Bóg wysłuchiwał w dawnych czasach, zwracali się do Niego szczerze i z właściwym nastawieniem serca. Przejawiali wiarę i popierali ją dobrymi uczynkami. Możemy być przekonani, że również obecnie Jehowa wysłucha tych, którzy przystępują do Niego w podobny sposób.
18. Pod jakim warunkiem chrześcijanie mogą liczyć na wysłuchanie swych modlitw?
18 Istnieje jeszcze jeden warunek. Apostoł Paweł tak to wyjaśnił: „Przez niego (...) mamy przystęp do Ojca dzięki jednemu duchowi”. Kogo Paweł miał na myśli, pisząc „przez niego”? Oczywiście Jezusa Chrystusa (Efezjan 2:13, 18). A zatem tylko za jego pośrednictwem możemy swobodnie przystępować do Ojca (Jana 14:6; 15:16; 16:23, 24).
19. (a) Kiedy ofiary z kadzidła składane w Izraelu stanowiły dla Jehowy coś odrażającego? (b) Jak możemy zadbać, żeby nasze modlitwy były dla Boga niczym wonne kadzidło?
19 Jak już wspomniano, kadzidło ofiarowywane przez izraelskich kapłanów wyobraża godne przyjęcia modlitwy wiernych sług Bożych. Niekiedy jednak ofiary z kadzidła, które składali Izraelici, stanowiły dla Jehowy coś odrażającego. Było tak na przykład wtedy, gdy palili kadzidło w świątyni, a zarazem kłaniali się bożkom (Ezechiela 8:10, 11). Podobnie dzisiaj odrażającą woń mają dla Jehowy modlitwy osób, które rzekomo Mu służą, a jednocześnie łamią Jego prawa (Przysłów 15:8). Nadal więc zachowujmy czystość pod każdym względem, aby nasze modlitwy były dla Boga niczym wonne kadzidło. Jehowie sprawiają przyjemność modlitwy ludzi kroczących Jego prawymi drogami (Jana 9:31). Nasuwają się jednak pewne pytania: W jaki sposób należy się modlić? O co? I jak Bóg odpowiada na modlitwy? Te i inne kwestie wyjaśnia następny artykuł.
[Przypis]
-
-
„Niech wasze gorące prośby zostaną przedstawione Bogu”Strażnica — 2006 | 1 września
-
-
„Niech wasze gorące prośby zostaną przedstawione Bogu”
„We wszystkim niech wasze gorące prośby zostaną przedstawione Bogu w modlitwie i błaganiu wraz z dziękczynieniem” (FILIPIAN 4:6).
1. Z kim mamy zaszczyt się komunikować i co w tym jest niezwykłego?
JAKĄ odpowiedź byś otrzymał, gdybyś poprosił o audiencję u głowy swego państwa? Zapewne byłaby uprzejma, ale odmowna. Zupełnie inaczej rzecz się ma z najwyższym Władcą i Suwerenem całego wszechświata — Jehową Bogiem. Mamy swobodny przystęp do Niego w każdym miejscu i o każdej porze. Modlitwy godne przyjęcia zawsze dotrą do Jego uszu (Przysłów 15:29). To naprawdę coś wspaniałego! Czy powodowani wdzięcznością nie powinniśmy regularnie zwracać się do ‛Tego, który wysłuchuje modlitwę’? (Psalm 65:2).
2. Co jest potrzebne, aby modlitwy podobały się Bogu?
2 Nasuwa się jednak pytanie: Jakie modlitwy podobają się Bogu? Biblia tak wyjaśnia związany z tym warunek: „Bez wiary nie można się mu podobać, bo kto przystępuje do Boga, musi wierzyć, że on istnieje i że nagradza tych, którzy go pilnie szukają” (Hebrajczyków 11:6). Jak wspomniano w poprzednim artykule, kluczową rolę w przystępowaniu do Boga odgrywa wiara. Jehowa chętnie wysłuchuje tych, którzy się do Niego zwracają — ale muszą oni przejawiać wiarę, szczerość, odpowiednie nastawienie serca oraz spełniać właściwe uczynki.
3. (a) Jakie sprawy możemy poruszać w modlitwach, biorąc przykład z dawnych wiernych sług Bożych? (b) Jakie formy mogą przybierać nasze modlitwy?
3 Apostoł Paweł zachęcał współczesnych mu chrześcijan: „O nic się nie zamartwiajcie, ale we wszystkim niech wasze gorące prośby zostaną przedstawione Bogu w modlitwie i błaganiu wraz z dziękczynieniem” (Filipian 4:6, 7). Biblia wspomina o wielu osobach, które zwierzały się Bogu ze swych trosk. Należeli do nich Anna, Eliasz, Ezechiasz i Daniel (1 Samuela 2:1-10; 1 Królów 18:36, 37; 2 Królów 19:15-19; Daniela 9:3-21). Powinniśmy brać z nich przykład. Paweł wskazał, iż nasze modlitwy mogą przybierać różne formy. Wspomniał o dziękczynieniu, czyli dziękowaniu Bogu za to, co dla nas czyni. Mogą temu towarzyszyć wyrazy wysławiania. Mówił też o błaganiu, które oznacza pokorną, usilną prośbę. Ponadto możemy zanosić gorące prośby w jakiejś konkretnej sprawie (Łukasza 11:2, 3). Każdej z tych form modlitwy nasz Ojciec niebiański chętnie wysłuchuje.
4. Dlaczego powinniśmy przedstawiać Jehowie gorące prośby, mimo iż zna On nasze potrzeby?
4 Ktoś może jednak zapytać: „Czyż Jehowa nie zna wszystkich naszych potrzeb?” Oczywiście, że zna (Mateusza 6:8, 32). Dlaczego więc chce, abyśmy przedstawiali Mu nasze gorące prośby? Rozważmy to na przykładzie: Właściciel sklepu pragnie wręczyć niektórym klientom upominek. Ale muszą oni najpierw przyjść i poprosić o to właściciela. Osoby nieskore do takiego wysiłku pokazują, że nie cenią sobie podarunku. Tak samo pomijanie w modlitwie gorących próśb świadczyłoby, że nie cenimy tego, co Jehowa nam daje. Jezus powiedział: „Proście, a otrzymacie” (Jana 16:24). W ten sposób dowodzimy, iż polegamy na Bogu.
Jak należy przystępować do Boga?
5. Dlaczego musimy się modlić w imię Jezusa?
5 Jehowa nie podał mnóstwa sztywnych przepisów co do sposobu zanoszenia modlitw. Niemniej powinniśmy się dowiedzieć, jak według Biblii należy się do Niego zwracać. Na przykład Jezus uczył swych naśladowców: „Jeżeli o coś poprosicie Ojca, da wam w imię moje” (Jana 16:23). Musimy zatem modlić się w imię Jezusa, uznając go za jedyną drogę, którą spływają na całą ludzkość błogosławieństwa Boże.
6. Jaką postawę należy przyjąć podczas modlitwy?
6 Jaką postawę należy przyjąć podczas modlitwy? Z Pisma Świętego nie wynika, aby wysłuchanie jej zależało od jakiejś konkretnej pozycji ciała (1 Królów 8:22; Nehemiasza 8:6; Marka 11:25; Łukasza 22:41). Ważne jest, by modlić się do Boga szczerze i z odpowiednim nastawieniem serca (Joela 2:12, 13).
7. (a) Co znaczy słowo „amen”? (b) Jak można stosownie używać tego słowa w modlitwach?
7 A co powiedzieć o używaniu słowa „amen”? Biblia wskazuje, że jest to stosowne zakończenie modlitwy, zwłaszcza publicznej (Psalm 72:19; 89:52). Hebrajski wyraz ʼamén przede wszystkim znaczy „zaprawdę”. Jak wyjaśnia pewne dzieło, użyty na końcu modlitwy, stanowi „potwierdzenie tego, co powiedziano, oraz prośbę, by się to spełniło” (Cyclopedia McClintocka i Stronga). Tak więc osoba kończąca swą modlitwę słowem „amen” pokazuje, że szczerze jej zależy na tym, o czym przed chwilą mówiła. Gdy sformułowaniem tym kończy modlitwę chrześcijanin reprezentujący w niej zbór, słuchacze też mogą — w duchu lub głośno — powiedzieć „amen”, aby wyrazić swą aprobatę (1 Koryntian 14:16).
8. Pod jakim względem nasze modlitwy mogą przypominać prośby Jakuba lub Abrahama i o czym będą świadczyć?
8 Niekiedy Bóg pozwala, byśmy pokazali, jak bardzo zależy nam na danej sprawie. Może będziemy musieli wziąć przykład z wytrwałości patriarchy Jakuba, który przez całą noc mocował się z aniołem, by otrzymać błogosławieństwo (Rodzaju 32:24-26). A może w jakiejś sytuacji przyjdzie nam postąpić jak Abraham, który wielokrotnie wstawiał się u Jehowy za Lotem oraz innymi prawymi ludźmi mogącymi się znajdować w Sodomie (Rodzaju 18:22-33). Podobnie i my musimy nieraz gorąco prosić Jehowę o coś, co uznajemy za ważne, odwołując się do Jego sprawiedliwości, lojalnej życzliwości oraz miłosierdzia.
O co możemy prosić?
9. Co przede wszystkim należy uwzględniać w modlitwach?
9 Jak pamiętamy, Paweł napisał: „We wszystkim niech wasze gorące prośby zostaną przedstawione Bogu” (Filipian 4:6). A zatem osobiste modlitwy mogą dotyczyć właściwie każdej dziedziny życia. Pierwszeństwo powinniśmy w nich jednak przyznawać Jehowie. Piękny przykład pod tym względem dał Daniel. Gdy Izraelici ponosili karę za swoje grzechy, błagał on Jehowę o miłosierdzie, mówiąc: „Przez wzgląd na samego siebie nie zwlekaj, Boże mój, bo imienia twego wzywano nad twym miastem” (Daniela 9:15-19). Czy w swoich modlitwach podobnie prosimy przede wszystkim o uświęcenie imienia Jehowy i urzeczywistnienie się Jego woli?
10. Skąd wiadomo, że w modlitwach można poruszać sprawy osobiste?
10 Jednakże całkiem stosowne jest też poruszanie spraw osobistych. Możemy tak jak psalmista modlić się o lepsze pojmowanie zagadnień duchowych. Prosił on: „Obdarz mnie zrozumieniem, bym przestrzegał twego prawa i bym się go trzymał całym sercem” (Psalm 119:33, 34; Kolosan 1:9, 10). Jezus „zanosił błagania oraz gorące prośby do Tego, który mógł go wybawić od śmierci” (Hebrajczyków 5:7). W ten sposób pokazał, że w obliczu niebezpieczeństw czy przeciwności warto prosić o siły do ich przetrwania. A w modlitwie wzorcowej, którą podał uczniom, wspomniał o sprawach dotyczących każdego osobiście, takich jak przebaczanie błędów oraz uzyskanie pożywienia na dany dzień.
11. Jak modlitwa pomaga oprzeć się pokusom?
11 Ponadto w modlitwie wzorcowej Jezus zawarł prośbę: „Nie wystawiaj nas na pokusę, ale nas wyzwól od niegodziwca” (Mateusza 6:9-13). Później podał radę: „Czuwajcie i wciąż się módlcie, żebyście nie wpadli w pokusę” (Mateusza 26:41). Modlitwa odgrywa zatem istotną rolę, gdy napotykamy pokusy. W pracy lub szkole możemy odczuwać chęć lekceważenia zasad biblijnych. Zdarza się, że osoby niebędące Świadkami Jehowy zachęcają nas, byśmy uczestniczyli z nimi w czymś, co dla chrześcijan jest nie do przyjęcia. Bywamy nakłaniani do zrobienia czegoś sprzecznego z zasadami Bożymi. W takich sytuacjach powinniśmy zastosować się do rady Jezusa i zarówno przed pojawieniem się pokusy, jak i w jej obliczu prosić Boga, by pomógł nam ją odeprzeć.
12. Jakie troski mogą nas pobudzić do zanoszenia modlitw i czego możemy oczekiwać od Jehowy?
12 W dobie dzisiejszej słudzy Boży przeżywają różne naciski i zmartwienia. Dla wielu źródłem poważnych trosk bywają choroby oraz napięcia emocjonalne. Stresów przysparza też szerząca się wokół przemoc. Wskutek kłopotów finansowych trudno związać koniec z końcem. Jakże pociesza nas świadomość, że Jehowa wysłuchuje swych sług, którzy zwierzają Mu się ze swoich zmartwień! W Psalmie 102:17 powiedziano o Nim: „Zwróci się ku modlitwie ogołoconych ze wszystkiego i nie wzgardzi ich modlitwą”.
13. (a) Jakie sprawy osobiste są stosownym tematem modlitw? (b) Podaj przykład takiej modlitwy.
13 W modlitwie całkiem słusznie możemy poruszać wszystko, co ma wpływ na naszą służbę dla Jehowy lub więź z Nim (1 Jana 5:14). Jeśli masz powziąć decyzję dotyczącą małżeństwa, zatrudnienia lub poszerzenia zakresu służby, bez wahania przedstaw tę sprawę Bogu, prosząc o kierownictwo. Na przykład młoda siostra mieszkająca na Filipinach chciała podjąć służbę pełnoczasową, ale była bez pracy. Opowiada: „Pewnej soboty modliłam się do Jehowy, konkretnie wspominając o służbie pionierskiej. Jeszcze tego samego dnia podczas głoszenia spotkałam nastolatkę, której zaproponowałam książkę. W trakcie rozmowy dziewczyna niespodziewanie powiedziała: ‚W poniedziałek rano powinna pani pójść do mojej szkoły’. Kiedy zapytałam o powód, wyjaśniła, że jest tam wolny etat, który musi być jak najszybciej obsadzony. Udałam się do tej szkoły i od razu zostałam przyjęta. Wszystko działo się tak szybko”. Podobne przeżycia ma wielu Świadków Jehowy na całym świecie. Nie wahaj się więc przedstawiać Bogu w modlitwie swych szczerych, gorących próśb!
Co wtedy, gdy popełniliśmy grzech?
14, 15. (a) Dlaczego ktoś, kto zgrzeszył, nie powinien przestać się modlić? (b) Co jeszcze może pomóc grzesznikowi odzyskać zdrowie duchowe?
14 Jak modlitwa może pomóc komuś, kto popełnił grzech? Zdarza się, że zawstydzony winowajca przestaje się modlić. Ale takie postępowanie nie jest mądre. Rozpatrzmy to na przykładzie. Jeżeli pilot zejdzie z właściwego kursu, może się zwrócić o pomoc do pracowników kontroli ruchu lotniczego. Ale co by się stało, gdyby zażenowany powstałą sytuacją, miał opory przed nawiązaniem takiego kontaktu? Mogłoby się to skończyć katastrofą! Podobnie ten, kto zgrzeszył i krępuje się modlić do Boga, może ponieść dalsze szkody. Uczucie wstydu wywołane grzechem nie powinno nikogo powstrzymywać od rozmowy z Jehową. Tych, którzy poważnie zbłądzili, On wręcz zaprasza, by się do Niego modlili. Prorok Izajasz zachęcał współczesnych sobie grzeszników, żeby wzywali Jehowy, „gdyż hojnie przebaczy” (Izajasza 55:6, 7). Rzecz jasna dana osoba musi ‛ułagodzić Jego oblicze’, zmiękczając swe serce, porzucając grzeszne postępowanie i okazując szczerą skruchę (Psalm 119:58; Daniela 9:13).
15 Gdy w grę wchodzi grzech, modlitwa jest ważna jeszcze z jednego powodu. Uczeń Jakub tak napisał o kimś, kto potrzebuje duchowej pomocy: „Niech przywoła starszych zboru i niech się modlą nad nim, (...) i Jehowa go podniesie” (Jakuba 5:14, 15). Tak więc winowajca oprócz wyznania swego grzechu Jehowie może też poprosić starszych, by modlili się za niego. To pomoże mu odzyskać zdrowie duchowe.
Odpowiedzi na modlitwy
16, 17. (a) Jak Jehowa odpowiada na modlitwy? (b) Jakie przeżycia wskazują na ścisły związek między modlitwami a dziełem głoszenia?
16 Jak Bóg odpowiada na modlitwy? Nieraz udziela szybkiej i wyraźnej odpowiedzi (2 Królów 20:1-6). Ale może ją również dać po jakimś czasie i w sposób mniej rzucający się w oczy. Jak wynika z Jezusowego przykładu o wdowie, która wciąż nachodziła sędziego, niekiedy trzeba w jakiejś sprawie modlić się wielokrotnie (Łukasza 18:1-8). Możemy jednak być pewni, że jeśli nasze prośby są zgodne z wolą Jehowy, On nigdy nam nie powie: „Przestań mi się naprzykrzać” (Łukasza 11:5-9).
17 O tym, że Bóg wysłuchuje modlitwy, raz po raz przekonują się Jego słudzy. Nierzadko uwidacznia się to w służbie kaznodziejskiej. Na przykład dwie głosicielki rozpowszechniały literaturę biblijną w odległym rejonie Filipin. Kiedy pewnej kobiecie wręczyły traktat, w jej oczach pojawiły się łzy. Powiedziała: „Ostatniej nocy prosiłam Boga, żeby przysłał kogoś, kto by mnie uczył z Biblii, i myślę, że to odpowiedź na moją modlitwę”. Wkrótce potem owa kobieta zaczęła uczęszczać na zebrania do Sali Królestwa. W innej części Azji Południowo-Wschodniej pewien brat obawiał się głosić w budynku strzeżonym. Pomodlił się jednak do Jehowy i odważnie wszedł do środka. Gdy zapukał do jednego z mieszkań, w drzwiach pojawiła się młoda kobieta. Wyjaśnił więc cel swej wizyty, a wtedy domowniczka się rozpłakała. Wyznała, że szukała Świadków Jehowy i nawet modliła się o pomoc w ich odnalezieniu. Głosiciel z radością skontaktował tę kobietę z miejscowym zborem.
18. (a) Jak powinniśmy przyjmować odpowiedzi na nasze modlitwy? (b) Czego możemy być pewni, jeśli modlimy się przy każdej okazji?
18 Modlitwa to naprawdę wspaniały dar. Jehowa chętnie nadstawia ucha na nasze modlitwy i nie pozostawia ich bez odpowiedzi (Izajasza 30:18, 19). Niemniej musimy być spostrzegawczy — nie każda odpowiedź będzie się pokrywać z naszymi oczekiwaniami. Kiedy jednak dostrzegamy kierownictwo Jehowy, zawsze Mu za nie dziękujmy i Go wysławiajmy (1 Tesaloniczan 5:18). Ponadto wciąż pamiętajmy o zachęcie apostoła Pawła: „We wszystkim niech wasze gorące prośby zostaną przedstawione Bogu w modlitwie i błaganiu wraz z dziękczynieniem”. A zatem przy każdej okazji rozmawiajmy z Bogiem. Dzięki temu nadal będziemy zaznawać tego, czego w myśl słów Pawła dostępują osoby, których modlitwy są wysłuchiwane: „Pokój Boży, który przewyższa wszelką myśl, będzie strzegł waszych serc i władz umysłowych” (Filipian 4:6, 7).
-