-
Czy twoje modlitwy są ‛przygotowane niczym kadzidło’?Strażnica — 1999 | 15 stycznia
-
-
Czy twoje modlitwy są ‛przygotowane niczym kadzidło’?
„Oby moja modlitwa była przygotowana niczym kadzidło przed tobą” (PSALM 141:2).
1, 2. Co symbolizowało palenie kadzidła?
JEHOWA BÓG polecił prorokowi Mojżeszowi dopilnować przygotowania świętego kadzidła, którego miano używać w izraelskim przybytku wielbienia. Kazał sporządzić z czterech składników aromatyczną mieszaninę (Wyjścia 30:34-38). Wydzielała ona naprawdę miłą woń.
2 Przymierze prawa zawarte z narodem izraelskim przewidywało codzienne spalanie kadzidła (Wyjścia 30:7, 8). Czy używanie go miało jakieś szczególne znaczenie? Oczywiście, gdyż psalmista śpiewał: „Oby moja modlitwa była przygotowana niczym kadzidło przed tobą [Jehowo Boże], podniesienie mych dłoni — jak wieczorna ofiara zbożowa” (Psalm 141:2). Apostoł Jan wspomniał w Księdze Objawienia, że znajdujący się wokół niebiańskiego tronu Bożego mieli złote czasze pełne kadzidła. „A kadzidło oznacza modlitwy świętych” — wyjaśnia natchnione sprawozdanie (Objawienie 5:8). Tak więc palenie wonnego kadzidła symbolizowało godne przyjęcia modlitwy sług Jehowy, zanoszone dniem i nocą (1 Tesaloniczan 3:10; Hebrajczyków 5:7).
3. Co powinno nam pomóc ‛przygotowywać modlitwy niczym kadzidło przed Bogiem’?
3 Jeżeli nasze modlitwy mają się podobać Bogu, musimy je kierować w imię Jezusa Chrystusa (Jana 16:23, 24). Ale jak możemy podnieść jakość swych modlitw? Rozważenie niektórych przykładów biblijnych pomoże nam przygotowywać modlitwy niczym kadzidło przed Jehową (Przysłów 15:8).
Módl się z wiarą
4. Jaki wpływ na to, czy modlitwa jest godna przyjęcia, ma wiara?
4 Aby nasze modlitwy mogły się wznosić ku Bogu niczym przyjemna woń kadzidła, musimy je wypowiadać z wiarą (Hebrajczyków 11:6). Kiedy chrześcijańscy starsi stwierdzają, że chory pod względem duchowym chętnie przyjmuje pomoc, której udzielają na podstawie Pisma Świętego, ich „modlitwa wiary uzdrowi niedomagającego” (Jakuba 5:15). Modlitwy zanoszone z wiarą sprawiają przyjemność naszemu niebiańskiemu Ojcu i podobnie cieszy Go, gdy z modlitwą studiujemy Słowo Boże. Psalmista dał wyraz pięknemu nastawieniu, śpiewając: „Wzniosę swe dłonie ku twoim przykazaniom, które umiłowałem, zajmować się też będę twymi przepisami. Naucz mnie dobroci, rozsądku i wiedzy, bo przykazaniom twym uwierzyłem” (Psalm 119:48, 66). ‛Wyciągnijmy dłonie’ w pokornej modlitwie i okazujmy wiarę, stosując się do Bożych przykazań.
5. Co powinniśmy zrobić, gdy brakuje nam mądrości?
5 Przypuśćmy, że brakuje nam mądrości potrzebnej do sprostania próbie. Być może nie jesteśmy pewni, czy właśnie teraz spełnia się określone proroctwo biblijne. Zamiast pozwolić, by zachwiało to naszą równowagę duchową, módlmy się o mądrość (Galatów 5:7, 8; Jakuba 1:5-8). Oczywiście nie możemy oczekiwać, że Bóg odpowie nam w jakiś nadzwyczajny sposób. Musimy dowodzić szczerości swych modlitw czynieniem tego, czego On wymaga od całego swego ludu. Konieczne jest prowadzenie budującego wiarę studium Pisma Świętego z użyciem publikacji dostarczanych przez „niewolnika wiernego i roztropnego” (Mateusza 24:45-47; Jozuego 1:7, 8). Musimy też pogłębiać wiedzę, regularnie uczestnicząc w zebraniach ludu Bożego (Hebrajczyków 10:24, 25).
6. (a) Jak powinniśmy się zapatrywać na obecne czasy oraz na spełnianie się proroctw biblijnych? (b) Co jeszcze powinniśmy czynić oprócz modlenia się o uświęcenie imienia Jehowy?
6 Obecnie niektórzy chrześcijanie najwyraźniej utracili poczucie, iż żyjemy u schyłku „czasu końca”, gdyż koncentrują się na sprawach osobistych i na karierze zawodowej (Daniela 12:4). Słusznie więc współwyznawcy mogą się modlić, by tacy bracia na nowo rozbudzili w sobie lub utwierdzili wiarę w biblijne dowody, że obecność Chrystusa zaczęła się w roku 1914, gdy Jehowa ustanowił go niebiańskim Królem, i że teraz panuje on pośród nieprzyjaciół (Psalm 110:1, 2; Mateusza 24:3). Wszyscy musimy zdawać sobie sprawę, iż takie przepowiedziane wydarzenia, jak zniszczenie religii fałszywej, czyli „Babilonu Wielkiego”, szatański atak Goga z Magog na sług Jehowy oraz wyratowanie ich przez Boga Wszechmocnego w wojnie Armagedonu mogą nastąpić z zadziwiającą nagłością i każde z nich może się rozegrać w stosunkowo krótkim czasie (Objawienie 16:14, 16; 18:1-5; Ezechiela 38:18-23). Prośmy więc Boga, by pomógł nam zachowywać czujność pod względem duchowym. Wszyscy żarliwie się módlmy o uświęcenie imienia Jehowy, o nadejście Jego Królestwa i spełnianie się Jego woli na ziemi, tak jak w niebie. Wciąż okazujmy wiarę i dawajmy dowody, że nasze modlitwy są szczere (Mateusza 6:9, 10). Oby każdy, kto miłuje Jehowę, szukał wpierw Królestwa i Jego prawości i miał jak największy udział w głoszeniu dobrej nowiny, zanim nadejdzie koniec (Mateusza 6:33; 24:14).
Wysławiaj Jehowę i wyrażaj Mu swą wdzięczność
7. Co wywiera na tobie szczególne wrażenie w modlitwie Dawida, której fragment znajdujemy w Księdze 1 Kronik 29:10-13?
7 Ważnym sposobem ‛przygotowywania modlitw niczym kadzidła’ jest szczere wysławianie Boga i wyrażanie Mu swej wdzięczności. Król Dawid modlił się tak, gdy wraz z ludem izraelskim składał dary na budowę świątyni Jehowy. Oto jego słowa: „Bądź błogosławiony, Jehowo, Boże Izraela, naszego ojca, od czasu niezmierzonego aż po czas niezmierzony. Twoja, Jehowo, jest wielkość i potęga, i piękno, i wspaniałość, i dostojeństwo; bo wszystko w niebiosach i na ziemi jest twoje. Twoje jest królestwo, Jehowo, i ty wznosisz się jako głowa ponad wszystkim. Dzięki tobie jest bogactwo oraz chwała i ty panujesz nad wszystkim; w twojej ręce jest moc i potęga, w twojej też ręce jest możność uczynienia wielkim oraz udzielenia wszystkim siły. A teraz, Boże nasz, dziękujemy ci i wysławiamy twoje wspaniałe imię” (1 Kronik 29:10-13).
8. (a) Jakie wyrazy wysławiania z Psalmów od 148 do 150 szczególnie ujmują cię za serce? (b) Co będziemy czynić, jeśli podzielamy odczucia wyrażone w Psalmie 27:4?
8 Jakże piękne wyrazy wysławiania i wdzięczności! Nasze modlitwy może nie będą tak ładnie sformułowane, ale mogą być równie szczere. Księga Psalmów zawiera mnóstwo modlitw dziękczynnych i pochwalnych. Wyjątkowe przykłady tych ostatnich znajdziemy w Psalmach od 148 do 150. Wdzięczność wobec Boga wyraża wiele innych psalmów. Dawid śpiewał: „O jedno poprosiłem Jehowę — właśnie tego będę wypatrywał: bym mógł mieszkać w domu Jehowy przez wszystkie dni swego życia, aby oglądać to, co jest rozkoszą Jehowy, i patrzeć z docenianiem na jego świątynię” (Psalm 27:4). Postępujmy zgodnie z takimi modlitwami, gorliwie uczestnicząc we wszystkich gałęziach działalności prowadzonej przez zebrane rzesze czcicieli Jehowy (Psalm 26:12). W połączeniu z codziennym rozmyślaniem nad treścią Słowa Bożego pomoże nam to znaleźć wiele powodów, by zwracać się do Jehowy ze szczerymi wyrazami wysławiania i wdzięczności.
Pokornie szukaj pomocy Jehowy
9. Jak modlił się król Asa i jakie przyniosło to rezultaty?
9 Jeżeli służymy Jehowie z całego serca jako Jego Świadkowie, możemy być pewni, że wysłucha naszych modlitw o pomoc (Izajasza 43:10-12). Rozważmy przykład króla judzkiego Asy. W ciągu pierwszych 10 lat jego 41-letnich rządów (977-937 p.n.e.) panował pokój. Potem Judę najechała milionowa armia pod wodzą Zeracha Etiopczyka. Chociaż Asa miał znacznie mniej wojowników, wyruszył przeciw najeźdźcom. Ale przed bitwą żarliwie się pomodlił i przyznał, że to Jehowa ma moc wybawić. Błagając o wsparcie, król oznajmił: „Na tobie się opieramy i w twoim imieniu wyszliśmy przeciwko temu tłumowi. Jehowo, ty jesteś naszym Bogiem. Niechaj śmiertelnik nie zachowa siły przeciwko tobie”. Przez wzgląd na swe wielkie imię Jehowa doprowadził do całkowitego zwycięstwa i wybawienia Judy (2 Kronik 14:1-15). Niezależnie od tego, czy Bóg wyzwala nas z określonej próby, czy też dodaje nam sił do jej przetrwania, nie ulega wątpliwości, że wysłuchuje naszych próśb o pomoc.
10. Jak może nam pomóc wzorowanie się na modlitwie Jehoszafata, gdy nie wiemy, co począć w obliczu trudności?
10 Jeśli nie wiemy, jak sobie poradzić z danym problemem, możemy być pewni, że Jehowa wysłucha naszych błagań o pomoc. Ilustruje to wydarzenie z czasów judzkiego króla Jehoszafata, którego 25-letnie rządy rozpoczęły się w 936 roku p.n.e. Gdy Judzie zagroziły połączone wojska Moabu, Ammonu i górzystego regionu Seir, Jehoszafat błagał: „Boże nasz, czy nie dokonasz nad nimi sądu? W nas bowiem nie ma mocy wobec tego wielkiego tłumu, który nadciąga przeciwko nam; i sami nie wiemy, co powinniśmy czynić, lecz oczy nasze zwrócone są ku tobie”. Jehowa odpowiedział na tę pokorną modlitwę i walczył za Judę, wprowadzając w szeregach wrogów takie zamieszanie, że nawzajem się pozabijali. W rezultacie okoliczne narody ogarnął strach, a w Judzie zapanował pokój (2 Kronik 20:1-30). Gdyby nam zabrakło mądrości potrzebnej do sprostania jakiejś próbie, módlmy się jak Jehoszafat: ‛Nie wiemy, co czynić, ale oczy nasze są zwrócone ku Tobie, Jehowo’. Może za sprawą ducha świętego przypomnimy sobie biblijne wskazówki niezbędne do rozwiązania danego problemu albo otrzymamy od Boga pomoc w jakiś inny sposób, przekraczający ludzkie rozumowanie (Rzymian 8:26, 27).
11. Czego o modlitwie możemy się nauczyć z postępowania Nehemiasza w sprawie murów Jerozolimy?
11 Niewykluczone, że będziemy musieli wytrwale prosić Boga o pomoc. Nehemiasz smucił się, płakał, pościł i całymi dniami zanosił modlitwy w sprawie murów jerozolimskich oraz rozpaczliwego położenia mieszkańców Judy (Nehemiasza 1:1-11). Jego błagania najwidoczniej wznosiły się ku Bogu jak miła woń kadzidła. Pewnego dnia perski król Artakserkses zapytał przygnębionego Nehemiasza: „Cóż to chciałbyś uzyskać?” „Natychmiast pomodliłem się do Boga niebios” — opowiada Nehemiasz. Ta krótka i cicha modlitwa została wysłuchana, gdyż Nehemiasz za zgodą króla mógł spełnić pragnienie swego serca i udać się do Jerozolimy w celu odbudowania zburzonych murów (Nehemiasza 2:1-8).
Uczmy się od Jezusa, jak się modlić
12. Jak streściłbyś główne punkty modlitwy wzorcowej Jezusa?
12 Ze wszystkich modlitw zanotowanych w Piśmie Świętym szczególnie pouczająca jest modlitwa wzorcowa, którą niczym wonne kadzidło przedłożył Jezus Chrystus. W Ewangelii według Łukasza czytamy: „Jeden z jego [Jezusa] uczniów rzekł do niego: ‚Panie, naucz nas się modlić, tak jak i Jan nauczył swoich uczniów’. Wtedy powiedział do nich: ‚Kiedy się modlicie, mówcie: „Ojcze, niech będzie uświęcone twoje imię. Niech przyjdzie twoje królestwo. Daj nam naszego chleba na ten dzień według potrzeby dnia. I przebacz nam nasze grzechy, bo my sami też przebaczamy każdemu, kto jest winny wobec nas; i nie wystawiaj nas na pokusę”’” (Łukasza 11:1-4; Mateusza 6:9-13). Zastanówmy się nad tą modlitwą. Nie miała ona być recytowana, lecz tylko służyć za wzorzec.
13. Jak wyjaśniłbyś znaczenie słów: „Ojcze, niech będzie uświęcone twoje imię”?
13 „Ojcze, niech będzie uświęcone twoje imię”. Nazywanie Jehowy Ojcem jest szczególnym przywilejem oddanych Mu sług. Niczym dzieci, które z każdą sprawą chętnie zwracają się do swego miłosiernego ojca, powinniśmy regularnie poświęcać czas na nacechowane powagą i szacunkiem modlitwy do Boga (Psalm 103:13, 14). Powinny one odzwierciedlać naszą troskę o uświęcenie imienia Jehowy, ponieważ pragniemy, by zostało oczyszczone z wszelkich podnoszonych przeciw niemu zarzutów. Chcemy, by imię Jehowy było traktowane jako szczególne, święte (Psalm 5:11; 63:3, 4; 148:12, 13; Ezechiela 38:23).
14. Co znaczy prośba: „Niech przyjdzie twoje królestwo”?
14 „Niech przyjdzie twoje królestwo”. Królestwem tym jest panowanie Jehowy reprezentowane przez niebiański rząd Mesjasza, złożony z Syna Bożego oraz towarzyszących mu „świętych” (Daniela 7:13, 14, 18, 27; Objawienie 20:6). Rząd ten wkrótce ‛przyjdzie’ przeciwko wszystkim ziemskim wrogom suwerennej władzy Boga i usunie ich ze sceny wydarzeń (Daniela 2:44). Wówczas wola Jehowy będzie się dziać na ziemi, tak jak się dzieje w niebie (Mateusza 6:10). Jakaż radość zapanuje wtedy wśród wszystkich stworzeń lojalnie służących Władcy Wszechświata!
15. Na co wskazuje proszenie Jehowy o „nasz chleb na ten dzień”?
15 „Daj nam naszego chleba na ten dzień według potrzeby dnia”. Gdy prosimy Jehowę o pokarm „na ten dzień”, pokazujemy, że nie chodzi nam o wielkie ilości jedzenia, lecz tylko o zaspokojenie codziennych potrzeb. Ufamy, że Bóg się o nas zatroszczy, zarazem jednak pracujemy i korzystamy z wszelkich dostępnych, stosownych sposobów, by zdobywać pożywienie i inne podstawowe środki do życia (2 Tesaloniczan 3:7-10). Oczywiście powinniśmy dziękować za to naszemu niebiańskiemu Dawcy, gdyż dostrzegamy w tych darach przejawy Jego miłości, mądrości i mocy (Dzieje 14:15-17).
16. Jak możemy dostąpić przebaczenia Bożego?
16 „Przebacz nam nasze grzechy, bo my sami też przebaczamy każdemu, kto jest winny wobec nas”. Ponieważ jesteśmy niedoskonali i grzeszni, nie potrafimy w pełni sprostać doskonałym miernikom Jehowy. Dlatego musimy modlić się, aby nam przebaczył na podstawie ofiary okupu złożonej przez Jezusa. Ale jeśli chcemy, by ‛Ten, który wysłuchuje modlitwę’, zastosował wartość tej ofiary w celu odpuszczenia naszych grzechów, musimy przejawiać skruchę i chętnie przyjmować od Niego wszelkie skarcenie (Psalm 65:2; Rzymian 5:8; 6:23; Hebrajczyków 12:4-11). Co więcej, tylko wtedy możemy oczekiwać, że Bóg nam wybaczy, gdy „my przebaczyliśmy winnym wobec nas” (Mateusza 6:12, 14, 15).
17. Co znaczą słowa: „Nie wystawiaj nas na pokusę”?
17 „Nie wystawiaj nas na pokusę”. O czymś, co Jehowa po prostu dopuszcza, Biblia mówi niekiedy tak, jak gdyby On sam to czynił (Rut 1:20, 21). Bóg nie kusi nas do grzechu (Jakuba 1:13). Pokusy do złego pochodzą od Diabła, od naszego grzesznego ciała oraz od tego świata. To Szatan jest Kusicielem, który usiłuje nas uwikłać w grzech przeciw Bogu (Mateusza 4:3; 1 Tesaloniczan 3:5). Słowa: „Nie wystawiaj nas na pokusę” zawierają prośbę, by Jehowa uchronił nas od złamania posłuszeństwa pod wpływem pokus. Może On nas prowadzić, byśmy nie ulegli i nie dali się zwieść „niegodziwcowi”, Szatanowi (Mateusza 6:13; 1 Koryntian 10:13).
Działaj zgodnie ze swymi modlitwami
18. Jak możemy działać zgodnie ze swymi modlitwami o szczęśliwe małżeństwo i życie rodzinne?
18 W modlitwie wzorcowej Jezus wymienił tylko główne zagadnienia, ale my w swych modlitwach możemy poruszać wszelkie sprawy. Na przykład warto wspominać o pragnieniu zawarcia szczęśliwego związku małżeńskiego. Chcąc zachować czystość moralną przed ślubem, módlmy się o panowanie nad sobą. Potem jednak postępujmy zgodnie z modlitwami i unikajmy niemoralnej literatury czy też rozrywki. Bądźmy zdecydowani pobierać się „tylko w Panu” (1 Koryntian 7:39; Powtórzonego Prawa 7:3, 4). Po ślubie będziemy musieli działać zgodnie ze swymi prośbami o szczęście i stosować się do rad Bożych. A jeśli mamy dzieci, nie wystarczy modlić się o to, żeby zostały wiernymi sługami Jehowy. Musimy robić wszystko, co w naszej mocy, by w ich umysły wszczepiać prawdy Boże, studiując z nimi Biblię i regularnie zabierając je na chrześcijańskie zebrania (Powtórzonego Prawa 6:5-9; 31:12; Przysłów 22:6).
19. Co powinniśmy czynić, jeśli modlimy się w sprawie służby kaznodziejskiej?
19 Czy modlimy się o błogosławieństwo w służbie kaznodziejskiej? Działajmy więc stosownie do takich modlitw i bierzmy aktywny udział w dziele głoszenia o Królestwie. Jeżeli prosimy o sposobności pomagania drugim we wkroczeniu na drogę prowadzącą do życia wiecznego, to prowadźmy staranne notatki dotyczące osób zainteresowanych i w swych planach skwapliwie uwzględniajmy prowadzenie domowych studiów biblijnych. A co wtedy, jeśli pragniemy pełnoczasowo głosić dobrą nowinę jako pionierzy? Zgodnie z naszymi modlitwami spróbujmy zwiększać udział w głoszeniu i wyruszać do służby z pionierami. Dowiedziemy w ten sposób, że potwierdzamy swe modlitwy czynem.
20. Co zostanie omówione w następnym artykule?
20 Jeżeli wiernie służymy Jehowie, możemy być przekonani, że odpowie On na nasze modlitwy zgodne z Jego wolą (1 Jana 5:14, 15). Niewątpliwie wyciągnęliśmy cenną naukę z przeanalizowania niektórych modlitw zanotowanych w Piśmie Świętym. W następnym artykule omówimy dalsze biblijne wskazówki dla tych, którzy pragną ‛przygotowywać swe modlitwy niczym kadzidło przed Jehową’.
-
-
Módl się, wznosząc lojalne ręceStrażnica — 1999 | 15 stycznia
-
-
Módl się, wznosząc lojalne ręce
„Pragnę, żeby na każdym miejscu mężczyźni modlili się, wznosząc lojalne ręce, bez srogiego gniewu i sprzeczek” (1 TYMOTEUSZA 2:8).
1, 2. (a) Jakie zastosowanie ma List 1 do Tymoteusza 2:8, jeśli chodzi o modlitwy ludu Jehowy? (b) Co teraz rozważymy?
JEHOWA oczekuje od swych sług, że będą lojalni względem Niego i siebie nawzajem. Apostoł Paweł połączył lojalność z modlitwą, gdy napisał: „Pragnę, żeby na każdym miejscu mężczyźni modlili się, wznosząc lojalne ręce, bez srogiego gniewu i sprzeczek” (1 Tymoteusza 2:8). Paweł miał zapewne na myśli publiczną modlitwę „na każdym miejscu”, gdzie spotykają się chrześcijanie. Kto miał reprezentować lud Boży w modlitwie na zebraniach zborowych? Tylko święci, prawi, bogobojni mężczyźni, którzy sumiennie wypełniali wszystkie biblijne obowiązki wobec Boga (Kaznodziei 12:13, 14). Mieli być czyści pod względem duchowym i moralnym i bez zastrzeżeń oddani Jehowie Bogu.
2 Zwłaszcza starsi zboru powinni ‛wznosić w modlitwie lojalne ręce’. Szczere modlitwy zanoszone za pośrednictwem Jezusa Chrystusa stanowią wyraz ich lojalności wobec Boga i pomagają im unikać sprzeczek oraz wybuchów gniewu. Właściwie każdy mężczyzna mający przywilej modlić się w imieniu zboru chrześcijańskiego powinien być wolny od gniewu, nienawiści i nielojalności względem Jehowy i Jego organizacji (Jakuba 1:19, 20). Jakie jeszcze wskazówki dla osób mających zaszczyt reprezentować drugich w publicznej modlitwie zawiera Biblia? I jakimi zasadami z Pisma Świętego powinniśmy się kierować w modlitwach osobistych oraz zanoszonych w gronie rodziny?
Przemyśl wcześniej treść modlitwy
3, 4. (a) Dlaczego dobrze jest zawczasu przemyśleć treść publicznej modlitwy? (b) Co Pismo Święte mówi o długości modlitw?
3 Jeżeli zostaniemy poproszeni do publicznej modlitwy, zapewne uda nam się choć przez chwilę zastanowić nad jej treścią. Dzięki temu poruszymy stosowne, ważne sprawy, unikając zawiłych i długich wywodów. Oczywiście również nasze osobiste modlitwy możemy wypowiadać na głos i nie musimy ograniczać ich długości. Przed wybraniem 12 apostołów Jezus spędził na modlitwie całą noc. Ale gdy ustanawiał Pamiątkę swej śmierci, jego modlitwy nad chlebem i winem były raczej zwięzłe (Marka 14:22-24; Łukasza 6:12-16). A przecież wiemy, że Bóg bez zastrzeżeń wysłuchiwał nawet krótkie modlitwy Jezusa.
4 Przypuśćmy, że mamy przywilej reprezentować rodzinę w modlitwie poprzedzającej posiłek. Może ona być krótka, ale powinna zawierać wyrazy wdzięczności za pokarm. Gdy modlimy się publicznie przed chrześcijańskim zebraniem lub po nim, nie musimy mówić długo ani poruszać wielu spraw. Jezus zganił uczonych w piśmie, którzy ‛dla pozoru odmawiali długie modlitwy’ (Łukasza 20:46, 47). Bogobojna osoba nigdy nie chciałaby tak postępować. Niekiedy jednak nieco dłuższa modlitwa publiczna jest stosowna. Na przykład starszy wyznaczony do modlitwy kończącej większe zgromadzenie powinien wcześniej przemyśleć jej treść i może w niej poruszyć kilka różnych myśli. Ale nawet taka modlitwa nie powinna być zbyt długa.
Przystępowanie do Boga z należnym szacunkiem
5. (a) O czym należy pamiętać, gdy modlimy się publicznie? (b) Dlaczego musimy się modlić z powagą i szacunkiem?
5 Podczas publicznej modlitwy winniśmy pamiętać, że nie zwracamy się do ludzi. Jako grzeszne stworzenia, kierujemy błagania do Wszechwładnego Pana, Jehowy (Psalm 8:3-5, 9; 73:28). Powinniśmy więc okazywać zbożną bojaźń przed wywołaniem Jego niezadowolenia treścią i formą swych wypowiedzi (Przysłów 1:7). Psalmista Dawid śpiewał: „Dzięki obfitej mierze twej lojalnej życzliwości wejdę do twego domu, pokłonię się ku twojej świętej świątyni w bojaźni przed tobą” (Psalm 5:7). Skoro mamy takie nastawienie, to jak wyrazimy swe myśli, gdy zostaniemy poproszeni do publicznej modlitwy na zebraniu Świadków Jehowy? Z człowieczym królem rozmawialibyśmy godnie i z szacunkiem. O ileż bardziej szacunkiem i godnością powinny być nacechowane nasze modlitwy do Jehowy, „Króla Wieczności”! (Objawienie 15:3). Dlatego będziemy w nich unikać zwrotów w rodzaju: „Dzień dobry, Jehowo”, „Przesyłamy Ci serdeczne pozdrowienia” albo „Życzymy przyjemnego dnia”. Pismo Święte wskazuje, że jednorodzony Syn Boży, Jezus Chrystus, nigdy się tak nie zwracał do swego niebiańskiego Ojca.
6. O czym nie możemy zapominać, gdy ‛przystępujemy do tronu życzliwości niezasłużonej’?
6 Paweł napisał: „Przystąpmy (...) ze swobodą mowy do tronu życzliwości niezasłużonej” (Hebrajczyków 4:16). Dzięki wierze w ofiarę okupu Jezusa Chrystusa możemy mimo swego grzesznego stanu przystępować do Jehowy ze „swobodą mowy” (Dzieje 10:42, 43; 20:20, 21). Nie oznacza to jednak, że wolno nam ucinać sobie z Bogiem pogawędki albo wyrażać się lekceważąco. Jeśli nasze publiczne modlitwy mają się podobać Bogu, musimy je zanosić ze stosownym szacunkiem i powagą. Niewłaściwe byłoby wykorzystywanie ich do podawania ogłoszeń, udzielania komuś osobistych rad lub karcenia obecnych.
Módl się w duchu pokory
7. Jak Salomon dowiódł pokory, gdy modlił się podczas oddania do użytku świątyni Jehowy?
7 Bez względu na to, czy modlimy się publicznie, czy na osobności, pamiętajmy o ważnej zasadzie biblijnej, iż należy to czynić z pokorą (2 Kronik 7:13, 14). Takie nastawienie przejawił król Salomon, gdy modlił się publicznie podczas oddania do użytku świątyni Jehowy w Jerozolimie. Salomon właśnie ukończył prace nad jedną z najwspanialszych budowli świata. Mimo to pokornie się modlił: „Czy Bóg naprawdę zamieszka na ziemi? Oto niebiosa, wręcz niebo niebios, nie mogą cię pomieścić; cóż dopiero ten dom, który zbudowałem!” (1 Królów 8:27).
8. Jak można okazywać pokorę podczas modlitw publicznych?
8 Wzorem Salomona winniśmy przejawiać pokorę, gdy reprezentujemy drugich w modlitwie publicznej. Wprawdzie mamy się wystrzegać świętoszkowatości, możemy jednak dać wyraz pokorze choćby tonem głosu. Pokorne modlitwy nie mają nic wspólnego z pompatycznością i aktorstwem. Kierują uwagę nie na modlącą się osobę, lecz na Tego, do którego się zwracamy (Mateusza 6:5). Pokora przejawia się również w treści naszych wypowiedzi. W pokornej modlitwie nie będziemy sprawiać wrażenia, jakbyśmy od Boga żądali, by zrobił coś po naszej myśli. Będziemy raczej prosić Jehowę, aby postąpił zgodnie ze swą wolą. Przykład właściwego nastawienia dał psalmista, gdy błagał: „Ach, Jehowo, racz wybawić! Ach, Jehowo, racz poszczęścić!” (Psalm 118:25; Łukasza 18:9-14).
Módl się z głębi serca
9. Jaką cenną radę Jezusa znajdujemy w Ewangelii według Mateusza 6:7 i jak możemy się do niej zastosować?
9 Jeżeli nasze publiczne i osobiste modlitwy mają się podobać Jehowie, to muszą pochodzić z serca. Nie będziemy więc bez zastanowienia recytować ciągle tych samych formułek. W Kazaniu na Górze Jezus podał następujące zalecenie: „Modląc się, nie powtarzajcie wciąż tego samego jak ludzie z narodów, gdyż oni [błędnie] mniemają, że zostaną wysłuchani dzięki używaniu wielu słów”. Inaczej mówiąc, Jezus radził: „Nie paplajcie; nie powtarzajcie pustych frazesów” (Mateusza 6:7, przypis w NW).
10. Dlaczego wielokrotne modlenie się w tej samej sprawie może być stosowne?
10 Oczywiście może się zdarzyć, że będziemy musieli wielokrotnie modlić się w tej samej sprawie. Nie ma w tym nic złego, ponieważ Jezus usilnie zachęcał: „Stale proście, a będzie wam dane; ciągle szukajcie, a znajdziecie; wciąż pukajcie, a będzie wam otworzone” (Mateusza 7:7). Może potrzebna jest nowa Sala Królestwa, gdyż dzięki Jehowie w danej okolicy pięknie rozwija się dzieło głoszenia (Izajasza 60:22). Stosowne byłoby powracanie do tej sprawy w modlitwach osobistych oraz publicznych na zebraniach ludu Jehowy. Nie oznaczałoby to bynajmniej ‛powtarzania pustych frazesów’.
Pamiętaj o dziękczynieniu i wysławianiu
11. Jakie zastosowanie w modlitwach publicznych i osobistych mają słowa z Listu do Filipian 4:6, 7?
11 Wiele ludzi modli się tylko po to, by o coś poprosić. Nas jednak miłość do Jehowy Boga powinna pobudzać do składania Mu dziękczynień oraz do wysławiania Go w modlitwach osobistych i publicznych. Apostoł Paweł napisał: „O nic się nie zamartwiajcie, ale we wszystkim niech wasze gorące prośby zostaną przedstawione Bogu w modlitwie i błaganiu wraz z dziękczynieniem; a pokój Boży, który przewyższa wszelką myśl, będzie strzegł waszych serc i władz umysłowych przez Chrystusa Jezusa” (Filipian 4:6, 7). Oprócz próśb i błagań winniśmy kierować do Jehowy wyrazy wdzięczności za błogosławieństwa duchowe i materialne (Przysłów 10:22). Psalmista śpiewał: „Złóż Bogu w ofierze dziękczynienie i spełnij wobec Najwyższego swe śluby” (Psalm 50:14). A w skomponowanym przez Dawida utworze muzycznym znalazły się takie oto poruszające słowa: „Chcę pieśnią wysławiać imię Boga i chcę go wywyższać dziękczynieniem” (Psalm 69:30). Czyż nie powinniśmy czynić tego samego w modlitwach publicznych i osobistych?
12. Jak spełnia się dziś Psalm 100:4, 5 i za co w związku z tym możemy dziękować Bogu i Go sławić?
12 Psalmista śpiewał o Bogu: „Wejdźcie w jego bramy z dziękczynieniem, na jego dziedzińce — z wysławianiem. Dzięki mu składajcie, błogosławcie jego imię. Albowiem Jehowa jest dobry; jego lojalna życzliwość trwa po czas niezmierzony, a jego wierność — na pokolenie za pokoleniem” (Psalm 100:4, 5). Dzisiaj ludzie ze wszystkich narodów wchodzą na dziedzińce sanktuarium Jehowy, za co możemy Go sławić i Mu dziękować. Czy wyrażasz Bogu wdzięczność za miejscową Salę Królestwa, potwierdzając to regularnym zgromadzaniem się z tymi, którzy Go miłują? I czy na zebraniach z głębi serca śpiewasz naszemu kochającemu Ojcu niebiańskiemu pieśni dziękczynienia i wysławiania?
Nigdy nie wstydź się modlić
13. Jaki przykład biblijny pokazuje, że powinniśmy błagać Jehowę, nawet jeśli czujemy się niegodni z powodu winy?
13 Nawet jeśli czujemy się niegodni z powodu jakiegoś przewinienia, powinniśmy zwrócić się do Boga z żarliwym błaganiem. Gdy Żydzi zgrzeszyli, biorąc sobie za żony cudzoziemskie kobiety, Ezdrasz uklęknął, wyciągnął ku Bogu swe lojalne dłonie i pokornie się modlił: „Boże mój, wstydzę się i krępuję podnieść swe oblicze do ciebie, Boże mój, bo nasze przewinienia rozmnożyły się ponad naszą głowę, a nasza wina urosła aż do niebios. Od dni naszych praojców po dziś dzień tkwimy w wielkiej winie (...) A po tym wszystkim, co przyszło na nas za nasze złe czyny i naszą wielką winę — bo ty, Boże nasz, pomniejszyłeś nasze przewinienie i dałeś nam tych, którzy ocaleli, jak ci — czy mamy znowu łamać twe przykazania i przez małżeństwa spowinowacać się z ludami dopuszczającymi się tych obrzydliwości? Czy nie rozsierdzisz się na nas do ostateczności, tak iż nikt nie pozostanie i nikt nie ujdzie? Jehowo, Boże Izraela, ty jesteś prawy, gdyż nas pozostawiono jako ocalały lud, jak to jest dzisiaj. Oto jesteśmy przed tobą z naszą winą, bo z tego powodu nie można się ostać przed tobą” (Ezdrasza 9:1-15; Powtórzonego Prawa 7:3, 4).
14. Jak wydarzenia z czasów Ezdrasza ukazują, od czego zależy uzyskanie przebaczenia Bożego?
14 Bóg przebacza winę, gdy wyznanie jej idzie w parze ze skruchą i „owocami odpowiadającymi skrusze” (Łukasza 3:8; Hioba 42:1-6; Izajasza 66:2). Za dni Ezdrasza Żydzi nie tylko okazali skruchę, ale też starali się naprawić zło, odsyłając cudzoziemskie żony (Ezdrasza 10:44; porównaj 2 Koryntian 7:8-13). Jeżeli chcemy, by Bóg wybaczył nam poważny grzech, musimy przyznać się do niego w pokornej modlitwie i wydawać owoce odpowiadające skrusze. Skruszony duch oraz pragnienie naprawienia zła pobudzi nas też do szukania pomocy duchowej u chrześcijańskich starszych (Jakuba 5:13-15).
Czerp pociechę z modlitwy
15. Jak przeżycia Anny dowodzą, że dzięki modlitwie możemy znaleźć pokrzepienie?
15 Kiedy z jakiejś przyczyny doskwiera nam boleść serca, możemy znaleźć pokrzepienie w modlitwie (Psalm 51:17; Przysłów 15:13). Przekonała się o tym lojalna Anna. Żyła w czasach, gdy izraelskie rodziny na ogół były bardzo liczne, sama jednak pozostawała bezdzietna. Jej mąż, Elkana, miał synów i córki z drugą żoną, Peninną, która dokuczała Annie z powodu jej niepłodności. Anna żarliwie się modliła i obiecała, że jeśli otrzyma błogosławieństwo w postaci syna, to ‛odda go Jehowie na wszystkie dni jego życia’. Pokrzepiona swą modlitwą, a także słowami arcykapłana Helego, „już więcej nie była zatroskana”. Anna urodziła chłopca, którego nazwała Samuel. Później oddała go na służbę w sanktuarium Jehowy (1 Samuela 1:9-28). Swą wdzięczność wobec Boga za okazaną jej życzliwość wyraziła w modlitwie, w której wysławiała Jego niezrównane przymioty (1 Samuela 2:1-10). My także możemy wzorem Anny czerpać otuchę z modlitwy, pełni ufności, że Bóg odpowiada na wszystkie prośby zgodne z Jego wolą. Kiedy otwieramy przed Nim swe serca, nie bądźmy ‛już więcej zatroskani’, gdyż On usunie nasze brzemię lub pomoże nam je dźwigać (Psalm 55:22).
16. Jak pewne zdarzenie z życia Jakuba uwypukla potrzebę modlenia się, gdy trapi nas lęk lub troska?
16 Jeśli znajdujemy się w sytuacji, która wywołuje strach, boleść serca lub przyczynia nam trosk, nie wahajmy się modlić do Boga o pokrzepienie (Psalm 55:1-4). Jakub obawiał się spotkania ze swym wrogo nastawionym bratem, Ezawem. Niemniej modlił się: „Boże mego ojca Abrahama i Boże mego ojca Izaaka, Jehowo, ty, który mi mówisz: ‚Wróć do swojej ziemi i do swych krewnych, a będę ci wyświadczał dobro’ — ja jestem niegodny wszelkich przejawów lojalnej życzliwości i wszelkiej wierności, którą okazywałeś swemu słudze, bo przez ten Jordan przeprawiłem się tylko z moją laską, a teraz mam dwa obozy. Racz mnie wyzwolić z ręki mego brata, z ręki Ezawa, gdyż lękam się go, że przybędzie i na mnie napadnie, na matkę z dziećmi. Ty przecież powiedziałeś: ‚Z całą pewnością będę ci wyświadczał dobro i potomstwo twoje uczynię jak ziarnka piasku morskiego, których z powodu mnogości nie można policzyć’” (Rodzaju 32:9-12). Ezaw nie zaatakował Jakuba ani jego ludzi. A zatem Jehowa rzeczywiście ‛wyświadczył dobro’ Jakubowi.
17. Jak w myśl Psalmu 119:52 modlitwa może nas pocieszyć w czasie ciężkich prób?
17 Gdy zanosimy błagania, możemy czerpać pokrzepienie, przywołując sobie na pamięć myśli ze Słowa Bożego. W najdłuższym psalmie, będącym piękną modlitwą, do której skomponowano muzykę, najprawdopodobniej książę Ezechiasz śpiewał: „Wspomniałem na twe sądownicze rozstrzygnięcia od czasu niezmierzonego, Jehowo, i znajduję dla siebie pocieszenie” (Psalm 119:52). Pokorna modlitwa w czasie ciężkiej próby może pomóc nam przypomnieć sobie biblijną zasadę lub prawo, wskazujące takie postępowanie, które nas umocni w przekonaniu, że niebiański Ojciec darzy nas uznaniem.
Lojalni nie ustają w modlitwie
18. Dlaczego można powiedzieć, że ‛każdy lojalny będzie się modlił do Boga’?
18 Wszyscy lojalni wobec Jehowy Boga starają się ‛nie ustawać w modlitwie’ (Rzymian 12:12). W Psalmie 32, skomponowanym prawdopodobnie po grzechu z Batszebą, Dawid opisał swe udręki, gdy nie zabiegał o przebaczenie, jak również ulgę wynikającą z okazania skruchy i wyznania występku Bogu. Następnie śpiewał: „Dlatego [że Jehowa wybacza szczerze skruszonym grzesznikom] każdy lojalny będzie się modlił do ciebie — w takim czasie tylko, gdy można cię znaleźć” (Psalm 32:6).
19. Dlaczego powinniśmy się modlić, wznosząc lojalne ręce?
19 Jeżeli wysoko cenimy więź z Jehową Bogiem, będziemy się modlić o Jego miłosierdzie na podstawie Jezusowej ofiary okupu. Pełni wiary możemy przybliżyć się ze swobodą mowy do tronu życzliwości niezasłużonej, aby dostąpić miłosierdzia i otrzymać pomoc w stosownym czasie (Hebrajczyków 4:16). Mamy jednak tyle innych powodów, by zwracać się do Boga! ‛Nieustannie więc się módlmy’ — z głębi serca często wysławiajmy Go i dziękujmy Mu (1 Tesaloniczan 5:17). Dniem i nocą módlmy się, wznosząc lojalne ręce.
-