-
Czy wszystkie proroctwa pochodzą od Boga?Strażnica — 1987 | nr 24
-
-
CO TO JEST PROROCTWO?
W dziele pt. Webster’s Ninth New Collegiate Dictionary podano następującą definicję proroctwa: 1) „natchnione przez Boga objawienie Jego woli i zamierzeń; 2) inspirowana wypowiedź proroka; 3) zapowiedź czegoś, co ma nastąpić”. Wynika stąd, że proroctwa mogą pochodzić z różnych źródeł.
Profesor religioznawstwa E. Bolaji Idowu, który broni tradycyjnych kultów, mówi o „bardzo złożonym pojęciu Boga w Afryce”. W swej książce pt. African Traditional Religion (Tradycyjne wierzenia afrykańskie) wyjaśnia, że „zasadnicze rysy oraz złożoność tych wyobrażeń wynikają na ogół ze struktury społeczeństwa oraz jego środowiska”. Nadmienia na przykład, że chociaż na obszarze prawie całej Afryki używa się w odniesieniu do Boga określeń rodzaju męskiego, to jednak są regiony [zwłaszcza w społecznościach matriarchalnych], w których nadaje mu się cechy żeńskie”. Czy takie terenowo ograniczone i sprzeczne koncepcje mogą pochodzić od Boga? Profesor Idowu przyznaje, że „nic nie przeszkadza (...) żadnemu (...) ludowi afrykańskiemu rozwijać własne pojęcie Boga”. Nasuwa to wniosek, że źródłem takich wyobrażeń religijnych są raczej przemyślenia i spostrzeżenia ludzkie niż objawienie Boże (por. Rzym. 1:19-23).
Wróżbici i wyrocznie nic nie mówią o osobowości, woli i zamierzeniu prawdziwego Boga. Zajmują się jedynie zakazami lub obrzędami, mającymi zadowolić różne miejscowe „bóstwa”. Przepowiednie swe opierają na wiedzy tajemnej i zabiegach magicznych. Dlatego też nie są to natchnione objawienia woli Bożej. Autorem ich nie jest Bóg Wszechmocny, który inspiruje prawdziwe proroctwa (2 Piotra 1:20, 21; Powt. Pr. 13:1-5; 18:20-22).
Ale skąd się biorą takie przepowiednie? Zechciej się zapoznać z następnym artykułem, a uzyskasz odpowiedź na to i jeszcze inne postawione tu pytania.
-
-
Jakiemu celowi służą proroctwa?Strażnica — 1987 | nr 24
-
-
Jakiemu celowi służą proroctwa?
OSOBY utrzymujące, że ich różnorodne formy kultu zostały objawione przez jakieś nadludzkie moce, przyznają zarazem, że takie nadprzyrodzone siły mogą być dobre albo złe. W związku z tym nasuwają się pytania: Czy każda z owych form wielbienia sięga korzeniami wiarogodnego źródła? A może sprawa nie jest tak pewna? Która z nich pochodzi od prawdziwego Boga?
PIERWSZA RELIGIA
Ludzkość uchodzi za jedną rodzinę, co jest zgodne z biblijnym doniesieniem o pierwszej parze ludzkiej, Adamie i Ewie. Jehowa, ich Stwórca, sam dał się im poznać. Poinformował Adama i Ewę o ich roli w Jego zamierzeniu oraz o szczególnej więzi, jaka ich z Nim łączyła. Bóg ustanowił Adama swoim pierwszym prorokiem, odpowiedzialnym za przekazanie Boskich objawień żonie oraz przyszłemu potomstwu, to znaczy całej ludzkości (Rodz. 1:27-30; 2:15-17).
Była to jedyna forma wielbienia objawiona przez Jehowę. Wyrażała się w posłuszeństwie wobec woli Bożej. Nie były w niej potrzebne żadne obrzędy, ofiary, miejsca kultu ani wyrocznie.
POJAWIA SIĘ RELIGIA FAŁSZYWA
Pierwsze odmienne „objawienie” pochodziło od pewnego anioła, który zapragnął czci dla siebie. Podsunął namiastkę religii prawdziwej i skłonił Adama z Ewą do opowiedzenia się po jego stronie w buncie przeciwko Stworzycielowi. Stał się przez to Szatanem, przeciwnikiem Jehowy. W swoim „proroctwie” obiecywał prawo do samostanowienia i niezależności od Boga. Tymczasem doprowadziło ono do popadnięcia w niewolę Szatana oraz grzechu, którego skutkiem jest śmierć (Rodz. 3:1-19; Mat. 4:8-10; Rzym. 5:12).
Do Szatana przyłączyły się potem inne zbuntowane stworzenia anielskie, czyli demony. Niewątpliwie właśnie one namnożyły fałszywych pojęć religijnych, które się przyczyniły do zdeprawowania rodu ludzkiego. Za dni Enosza, wnuka Adama, „przystąpiono do wzywania imienia Jehowy”. Według tak zwanego Targumu Palestyńskiego było to działanie bluźniercze w ramach praktykowanego wówczas kultu bałwochwalczego (Rodz. 4:26; 6:1-8; 1 Piotra 3:19, 20; 2 Piotra 2:1-4).a
Za dni Noego religia fałszywa została zmieciona przez potop. Pozostała jedynie czysta forma wielbienia, którą uprawiał Noe, prorok Jehowy (Rodz. 6:5-9, 13; 7:23; 2 Piotra 2:5). Ale demony przetrwały i na nowo zaczęły szerzyć kłamliwe proroctwa oraz poglądy religijne. Pod ich wpływem potomkowie Noego na przekór Jehowie podjęli budowę miasta Babel jako ośrodka fałszywego wielbienia. Jednakże Bóg pomieszał im mowę i „rozproszył ich stamtąd po całej powierzchni ziemi” (Rodz. 11:1-9).
Czego się z tego możemy nauczyć? Wszyscy jesteśmy potomkami Noego i Adama. Wszelkie kultury wywodzą się więc ze wspólnego źródła, a występujące w nich wyobrażenia o Bogu stanowią ślad wiedzy, jaka przetrwała do czasów Noego. Niemniej tamto pierwotne pojęcie zostało skażone przez fałszywe poglądy religijne odziedziczone po tych przodkach, którzy niegdyś opuścili Babel (odbudowane później jako Babilon) i rozproszyli się po całym świecie. Świadczą o tym szeroko rozpowszechnione przesądy, dotyczące na przykład zmarłych, a także kult przodków oraz praktykowanie astrologii, wróżbiarstwa i czarów (Dan. 2:1, 2).
CEL PROROCTW
Czy to ma znaczyć, że współczesne religie opierają się wyłącznie na elementach zaczerpniętych z tak odległej przeszłości? Nie. Szatan i demony w dalszym ciągu inspirują kłamliwe proroctwa, aby zwodzić i dzielić ludzkość, zaciemniać prawdziwe objawienia Boże oraz wprowadzać coraz to nowe poglądy i systemy religijne oparte na fałszu (1 Tym. 4:1; 1 Jana 4:1-3; Obj. 16:13-16). W Biblii czytamy: „Pojawili się wśród ludu również fałszywi prorocy, jak i między wami będą fałszywi nauczyciele. Oni to niepostrzeżenie wprowadzą zgubne sekty” (2 Piotra 2:1).
-
-
Jakiemu celowi służą proroctwa?Strażnica — 1987 | nr 24
-
-
KSIĘGA PRAWDZIWYCH PROROCTW
Tego rodzaju informacje o tak żywotnym znaczeniu nie zostałyby wiernie przechowane przez ustną tradycję ani przez oddzielne objawienia dawane poszczególnym narodom. Najlepszą metodą ich utrwalenia i udostępnienia wszystkim ludziom było sporządzenie odpowiedniego przekazu na piśmie. I ten cel spełnia Biblia. Jedynie ona zawiera objawienia natchnione przez Boga oraz zachowuje historyczne i prorocze doniesienia o Jego postępowaniu z ludźmi. Tylko Biblia przedstawia Jezusa Chrystusa jako Pośrednika zbawienia zgotowanego przez Boga. Przepowiada też, jak w końcu ten Syn Boży wywiąże się ze swej roli mesjańskiego Króla. Jest ona zatem natchnionym i kompletnym spisanym Słowem Bożym (Rzym. 15:4; 1 Kor. 10:11; 2 Piotra 1:20, 21).
Z uwagi na fakt, że Biblia została już skompletowana, nikt wprowadzający ewentualne nowe „proroctwa”, religie lub odłamy nie może być natchniony przez Boga. Prawdziwych proroctw nie dano po to, żeby zakładać nowe religie.
-