-
Dary od BogaWnikliwe poznawanie Pism, tom 1: Aaron-Mazzarot
-
-
Panowanie nad darami ducha. Wiele przemawia za tym, że osoby posiadające dary ducha mogły z nich korzystać tylko wtedy, gdy zaczął na nie oddziaływać duch Jehowy. Na przykład kiedy Paweł przybył do Cezarei, zatrzymał się w domu Filipa mającego „cztery córki, dziewice, które prorokowały”. Jednak to nie one zapowiedziały aresztowanie apostoła, lecz Agabus, prorok przybyły z Judei (Dz 21:8-11). Podczas zebrania zboru mogło się zdarzyć, że jakiś prorok otrzymał objawienie, gdy przemawiał inny prorok. Ponieważ jednak ‛dary ducha proroków miały być pod władaniem proroków’, więc ogarnięci duchem Bożym potrafili powstrzymać się od mówienia, dopóki nie nadarzyła się odpowiednia sposobność. Dzięki temu prorokowanie, mówienie językami i tłumaczenie mogło się odbywać w zborze w sposób uporządkowany, ku ogólnemu zbudowaniu (1Ko 14:26-33).
-
-
Dary od BogaWnikliwe poznawanie Pism, tom 1: Aaron-Mazzarot
-
-
„Prorokowanie”. Prorokowanie było większym darem niż mówienie językami, gdyż przyczyniało się do budowania zboru. Poza tym pomagało osobom postronnym dostrzec, że Bóg naprawdę jest wśród chrześcijan (1Ko 14:3-5, 24, 25). Wszyscy członkowie zboru opowiadali o spełnianiu się proroctw zapisanych w Słowie Bożym (Dz 2:17, 18). Natomiast osoby posiadające cudowny dar prorokowania, jak np. Agabus, potrafiły przepowiedzieć przyszłe wydarzenia (Dz 11:27, 28; zob. PROROCTWO; PROROK [Prorocy w Chrześcijańskich Pismach Greckich]).
-