-
Zwierzchnictwo Jehowy a Królestwo BożeStrażnica — 2007 | 1 grudnia
-
-
9 Ogłaszając wyrok na Szatana, Jehowa pokazał, że w swoim systemie rządzenia zastosuje nowe rozwiązanie — ustanowi organ władzy, za którego pośrednictwem przywróci pokój i ład w całym wszechświecie. Do Szatana rzekł: „Wprowadzę nieprzyjaźń między ciebie a niewiastę i między twoje potomstwo a jej potomstwo. On rozgniecie ci głowę, a ty rozgnieciesz mu piętę” (Rodzaju 3:15). W ten sposób Jehowa objawił swój zamysł: wyznaczone „potomstwo” „rozgniecie” Szatana i jego popleczników oraz wykaże słuszność panowania Bożego (Psalm 2:7-9; 110:1, 2).
10. (a) Kto okazał się zapowiedzianym „potomstwem”? (b) Co apostoł Paweł napisał o spełnianiu się pierwszego proroctwa?
10 Wspomnianym „potomstwem” okazał się Jezus Chrystus wraz z grupą współwładców. Razem tworzą mesjańskie Królestwo Boże (Daniela 7:13, 14, 27; Mateusza 19:28; Łukasza 12:32; 22:28-30). Wszystko to jednak nie zostało wyjawione natychmiast. Spełnienie się owego pierwszego proroctwa pozostawało „świętą tajemnicą, która przez długie czasy była okryta milczeniem” (Rzymian 16:25). Przez wieki mężowie wiary wyczekiwali, kiedy Jehowa pozwoli zrozumieć tę „świętą tajemnicę” i kiedy spełni to proroctwo, usprawiedliwiając swoje zwierzchnictwo (Rzymian 8:19-21).
Stopniowe odsłanianie „świętej tajemnicy”
11. Co Jehowa wyjawił Abrahamowi?
11 Z upływem wieków Jehowa stopniowo odsłaniał różne aspekty „świętej tajemnicy królestwa Bożego” (Marka 4:11). Pozwolił je zrozumieć między innymi Abrahamowi, który został nazwany „przyjacielem Jehowy” (Jakuba 2:23). Obiecał mu, że uczyni z niego „wielki naród”. Później oznajmił mu: „Od ciebie będą się wywodzić królowie”; „poprzez twoje potomstwo na pewno będą sobie błogosławić wszystkie narody ziemi” (Rodzaju 12:2, 3; 17:6; 22:17, 18).
12. Kto po potopie należał do potomstwa Szatana?
12 Już przed czasami Abrahama ludzie usiłowali rządzić drugimi. Na przykład o Nimrodzie, prawnuku Noego, Biblia mówi: „On pierwszy stał się mocarzem na ziemi. Okazał się potężnym łowcą na przekór Jehowie” (Rodzaju 10:8, 9). Bez wątpienia Nimrod i inni samozwańczy władcy byli marionetkami w rękach Szatana. Razem ze swymi poplecznikami należeli do jego potomstwa (1 Jana 5:19).
13. Co Jehowa zapowiedział za pośrednictwem Jakuba?
13 Mimo starań Szatana, ustanawiającego coraz to nowych władców ludzkich, Jehowa konsekwentnie realizował swoje zamierzenie. Poprzez Jakuba, wnuka Abrahama, zapowiedział: „Nie oddali się berło od Judy ani laska rozkazodawcy spomiędzy jego stóp, aż przyjdzie Szilo; i jemu będzie się należeć posłuszeństwo ludów” (Rodzaju 49:10). Słowo „Szilo” znaczy „ten, którego to jest; ten, do którego to należy”. A zatem wspomniane proroctwo wskazywało, że pojawi się ktoś uprawniony do otrzymania „berła” i „laski rozkazodawcy”, symbolizujących władzę, i będzie panował nad „ludami”, czyli całą ludzkością. Kto miał nim być?
„Aż przyjdzie Szilo”
14. Jakie przymierze Jehowa zawarł z Dawidem?
14 Spośród potomków Judy pierwszym królem wybranym przez Jehowę do panowania nad Jego ludem był pasterz Dawid, syn Jessego (1 Samuela 16:1-13).a Mimo popełnionych błędów i grzechów Dawid cieszył się uznaniem Boga, ponieważ lojalnie popierał Jego zwierzchnictwo. Jehowa zawarł z nim przymierze i wyjawił mu dalsze szczegóły związane z pierwszym proroctwem wypowiedzianym w Edenie. Rzekł: „Wzbudzę po tobie twojego potomka, który wyjdzie z twego wnętrza; i utwierdzę jego królestwo”. Jednak dotyczyło to nie tylko Salomona, będącego synem i następcą tronu Dawida. Bóg oznajmił: „Utwierdzę tron jego królestwa po czas niezmierzony”. Przymierze z Dawidem jasno wskazywało, że obiecane „potomstwo” w przyszłości wyłoni się właśnie z jego linii rodowej (2 Samuela 7:12, 13).
15. Dlaczego można powiedzieć, że królestwo judzkie było proroczym odpowiednikiem mesjańskiego Królestwa?
15 Dawid zapoczątkował dynastię królów, którzy byli namaszczani świętym olejkiem. Władców tych można więc było nazwać pomazańcami, czyli mesjaszami (1 Samuela 16:13; 2 Samuela 2:4; 5:3; 1 Królów 1:39). Zasiadali na tronie Jehowy — ‛jako królowie dla Jehowy’ w Jerozolimie (2 Kronik 9:8). W tym sensie królestwo judzkie było proroczym odpowiednikiem mesjańskiego Królestwa i reprezentowało suwerenną władzę Boga.
16. Jak się skończyły rządy królów judzkich?
16 Gdy król i cały naród podporządkowywali się władzy Jehowy, cieszyli się Jego ochroną i błogosławieństwem. Wyjątkowe pod tym względem okazały się rządy Salomona. Nastał wtedy okres bezprecedensowego pokoju i dobrobytu. Był to przedsmak panowania Królestwa Bożego, które usunie wszelki wpływ Szatana i usprawiedliwi zwierzchnictwo Jehowy (1 Królów 4:20, 25). Niestety, większość królów z dynastii Dawida nie spełniało wymagań Jehowy, a lud popadał w bałwochwalstwo i niemoralność. W końcu Jehowa pozwolił, by w roku 607 p.n.e. królestwo to zostało zniszczone przez Babilończyków. Wydawało się, że Szatan osiągnął sukces w kompromitowaniu suwerennej władzy Jehowy.
17. Co dowodzi, że Jehowa czuwał nad biegiem spraw mimo upadku królestwa Dawidowego?
17 Upadek królestwa Dawidowego — a wcześniej północnego królestwa Izraela — bynajmniej nie negował słuszności panowania Jehowy, lecz uwypuklał żałosne skutki oddziaływania Szatana oraz niezależności człowieka (Przysłów 16:25; Jeremiasza 10:23). Jehowa, chcąc pokazać, że w dalszym ciągu sprawuje suwerenną władzę, oznajmił przez proroka Ezechiela: „Usuń zawój i zdejmij koronę. (...) Ruinę, ruinę, ruinę z tego uczynię. A co się jej [korony] tyczy, niechybnie stanie się niczyja, aż przyjdzie ten, do którego należy tytuł prawny, i jemu to dam” (Ezechiela 21:26, 27). Ze słów tych wynika, że przyjście obiecanego „potomstwa”, czyli „tego, do którego należy tytuł prawny”, miało nastąpić w przyszłości.
18. Co anioł Gabriel zapowiedział Marii?
18 Przenieśmy się teraz mniej więcej do roku 2 p.n.e. Do żydowskiej dziewicy Marii mieszkającej w Nazarecie, galilejskim mieście w północnej Palestynie, przybył anioł Gabriel. Oznajmił jej: „Oto poczniesz w swym łonie i urodzisz syna, i masz mu nadać imię Jezus. Ten będzie wielki i zostanie nazwany Synem Najwyższego, a Jehowa Bóg da mu tron Dawida, jego ojca, i będzie on królował nad domem Jakuba na wieki, a jego królestwu nie będzie końca” (Łukasza 1:31-33).
19. Jakie niezwykłe wydarzenia miały się rozegrać po narodzinach Jezusa?
19 Nareszcie przybliżał się czas na odsłonięcie „świętej tajemnicy”. Wkrótce miał się pojawić główny przedstawiciel „potomstwa” (Galatów 4:4; 1 Tymoteusza 3:16). Potem należało się spodziewać, że Szatan ‛rozgniecie mu piętę’, natomiast on ‛rozgniecie Szatanowi głowę’, czyli zupełnie pozbawi możliwości działania Diabła oraz jego hordy. Ponadto będzie rozgłaszał, że Królestwo Boże usunie wszelkie skutki panowania Szatana i usprawiedliwi suwerenną władzę Jehowy (Hebrajczyków 2:14; 1 Jana 3:8).
-
-
Czy popierasz zwierzchnictwo Jehowy?Strażnica — 2007 | 1 grudnia
-
-
Czy popierasz zwierzchnictwo Jehowy?
„Mówcie wśród narodów: ‚Jehowa został królem’” (PSALM 96:10).
1, 2. (a) Co szczególnego wydarzyło się około października 29 roku n.e.? (b) Co to wydarzenie oznaczało dla Jezusa?
MNIEJ więcej w październiku 29 roku n.e. wydarzyło się coś, czego na ziemi nigdy wcześniej nie widziano. Ewangelista Mateusz relacjonuje: „Gdy Jezus został ochrzczony, natychmiast wyszedł z wody; i oto niebiosa się otwarły, i on [Jan Chrzciciel] ujrzał przychodzącego nań [na Jezusa] ducha Bożego, zstępującego niczym gołąb. Oto też rozległ się głos z niebios, mówiący: ‚To jest mój Syn, umiłowany, którego darzę uznaniem’”. Jest to jedno z nielicznych wydarzeń, które odnotowali wszyscy czterej ewangeliści (Mateusza 3:16, 17; Marka 1:9-11; Łukasza 3:21, 22; Jana 1:32-34).
2 Widzialne namaszczenie Jezusa duchem świętym oznaczało, że jest on Pomazańcem, czyli Mesjaszem, Chrystusem (Jana 1:33). Nareszcie pojawiło się obiecane „potomstwo”! Przed Janem Chrzcicielem stał ten, któremu Szatan miał ‛rozgnieść piętę’, a który potem miał ‛rozgnieść głowę’ temu arcywrogowi Jehowy i Jego zwierzchnictwa (Rodzaju 3:15). Od tej chwili Syn Boży w pełni sobie uświadamiał, że ma się przyczynić do urzeczywistnienia zamierzenia Jehowy dotyczącego Jego suwerennej władzy oraz Królestwa.
3. Jak Jezus przygotowywał się do swej roli w wykazaniu słuszności panowania Jehowy?
3 „Jezus, pełen ducha świętego, wrócił znad Jordanu i był przez ducha wodzony po pustkowiu”, gdzie przygotowywał się do przyszłych zadań (Łukasza 4:1; Marka 1:12). W ciągu spędzonych tam 40 dni mógł głęboko rozmyślać o podniesionej przez Szatana kwestii spornej co do zwierzchnictwa Jehowy. Zapewne zastanawiał się też nad własną rolą w wykazaniu słuszności Jego suwerennej władzy. Owa kwestia sporna ma związek ze wszystkimi rozumnymi stworzeniami w niebie i na ziemi. Dlatego powinniśmy przeanalizować wierną postawę Jezusa i zobaczyć, jak sami moglibyśmy poświadczać, że opowiadamy się za zwierzchnictwem Jehowy (Hioba 1:6-12; 2:2-6).
Jawne ataki na zwierzchnictwo Boga
4. Jakie działania Szatana uwypukliły istnienie kwestii spornej?
4 Rzecz jasna, żadne z tych wydarzeń nie uszło uwagi Szatana, który bezzwłocznie przypuścił atak na głównego przedstawiciela „potomstwa” „niewiasty” Bożej (Rodzaju 3:15). Trzykrotnie kusił Jezusa, by zrobił coś, co mogłoby się wydawać korzystne, ale byłoby sprzeczne z wolą Ojca. Zwłaszcza trzecia pokusa dobitnie uwypukliła kwestię sporną dotyczącą suwerennej władzy Boga. Szatan pokazał Jezusowi „wszystkie królestwa świata oraz ich chwałę”, po czym bezczelnie powiedział: „Dam ci to wszystko, jeśli upadniesz i oddasz mi cześć”. Jezus dobrze wiedział, że „wszystkie królestwa świata” rzeczywiście podlegają władzy Diabła, toteż w kwestii spornej zajął jednoznaczne stanowisko i odparł: „Precz, Szatanie! Jest bowiem napisane: ‚Jehowę, twego Boga, masz czcić i tylko dla niego masz pełnić świętą służbę’” (Mateusza 4:8-10).
5. Jaką misję do spełnienia miał Jezus?
5 W całym okresie swej ziemskiej służby Jezus pokazywał, że zwierzchnictwo Jehowy ma dla niego zasadnicze znaczenie. Zdawał sobie sprawę, że jeśli chce potwierdzić słuszność panowania Bożego, to musi pozostać wierny aż do końca i zaznać śmierci. Szatan — jak zapowiadało proroctwo — miał bowiem rozgnieść piętę „potomstwa” niewiasty (Mateusza 16:21; 17:12). Celem Jezusa było też głoszenie o Królestwie Bożym, powołanym przez Jehowę do stłumienia buntu Szatana oraz do przywrócenia porządku we wszechświecie (Mateusza 6:9, 10). Jak Jezus wypełnił tę trudną misję?
„Przybliżyło się królestwo Boże”
6. Jak Jezus dowiódł, że Bóg za pośrednictwem Królestwa ‛zniweczy dzieła Diabła’?
6 Najpierw „Jezus poszedł do Galilei, głosząc dobrą nowinę Bożą i mówiąc: ‚Dopełnił się wyznaczony czas i przybliżyło się królestwo Boże’” (Marka 1:14, 15). Powiedział: „Muszę oznajmiać dobrą nowinę o królestwie Bożym, gdyż po to zostałem posłany” (Łukasza 4:18-21, 43). Przemierzał kraj wzdłuż i wszerz, „głosząc i oznajmiając dobrą nowinę o królestwie Bożym” (Łukasza 8:1). Ponadto dokonywał wielu potężnych dzieł: karmił tłumy, poskramiał żywioły, uzdrawiał chorych i wskrzeszał umarłych. Tymi cudami pokazał, że Bóg potrafi „zniweczyć dzieła Diabła” — że naprawi wszelkie szkody wynikłe z buntu w Edenie (1 Jana 3:8).
7. Jakie polecenie Jezus dał uczniom i jakie to przyniosło wyniki?
7 Aby dobrą nowinę o Królestwie Bożym obwieścić w możliwie najszerszym zakresie, Jezus zgromadził grupę wiernych naśladowców i szkolił ich do tej służby. Na początek upoważnił do tego 12 apostołów. „Posłał ich, by głosili królestwo Boże” (Łukasza 9:1, 2). Następnie wyznaczył 70 innych uczniów i nakazał im mówić: „Przybliżyło się do was królestwo Boże” (Łukasza 10:1, 8, 9). Gdy uczniowie wrócili i opowiedzieli mu o wspaniałych wynikach tej działalności, Jezus oznajmił: „Zobaczyłem Szatana, jak już spadł z nieba niczym błyskawica” (Łukasza 10:17, 18).
8. Co Jezus udowodnił swym życiem?
8 Głosząc o Królestwie, Jezus angażował wszystkie swoje siły i wykorzystywał każdą okazję. Działał niestrudzenie dzień i noc, wyrzekając się nawet normalnych wygód. Powiedział: „Lisy mają jamy i ptaki nieba mają miejsca na odpoczynek, lecz Syn Człowieczy nie ma gdzie złożyć głowy” (Łukasza 9:58; Marka 6:31; Jana 4:31-34). Tuż przed swą śmiercią odważnie oznajmił Poncjuszowi Piłatowi: „Po to na świat przyszedłem, żeby dać świadectwo prawdzie” (Jana 18:37). Całym życiem udowodnił, że nie przyszedł na ziemię, by zasłynąć jako znakomity nauczyciel, cudotwórca czy nawet ofiarny Wybawca, lecz by spełniać wolę Suwerennego Władcy, Jehowy. Pragnął obwieścić, iż Bóg zrealizuje swe zamysły za pośrednictwem Królestwa (Jana 14:6).
„Dokonało się!”
9. Jak Szatanowi udało się rozgnieść piętę „potomstwa”?
9 Wszystko, co Jezus czynił ze względu na Królestwo, nie podobało się największemu przeciwnikowi, Szatanowi Diabłu. Wielokrotnie usiłował on zgładzić „potomstwo” niewiasty Bożej. Posługiwał się w tym celu czynnikami politycznymi czy też religijnymi, które należą do jego „potomstwa” na ziemi. Wraz ze swymi poplecznikami bezustannie czyhał na Jezusa od dnia jego narodzin. Wiosną 33 roku n.e. nastał czas, by Syna Człowieczego wydano w ręce tego przeciwnika, który miał ‛rozgnieść mu piętę’ (Mateusza 20:18, 19; Łukasza 18:31-33). Sprawozdania ewangeliczne pokazują, jak Szatan manipulował różnymi ludźmi — Judaszem, arcykapłanami, uczonymi w piśmie, faryzeuszami, Rzymianami — by doprowadzić do zgładzenia Jezusa na palu męki (Dzieje 2:22, 23).
10. Czego przede wszystkim dokonał Jezus, umierając na palu męki?
10 Co ci przychodzi na myśl, gdy rozmyślasz o tym, jak Jezus cierpiał, powoli konając na palu męki? Może zastanawiasz się nad ofiarą okupu, którą niesamolubnie złożył za grzeszną ludzkość (Mateusza 20:28; Jana 15:13). Może podziwiasz ogrom miłości Jehowy, który dostarczył tę ofiarę (Jana 3:16). I może podzielasz odczucia rzymskiego setnika, który oświadczył: „Ten na pewno był Synem Bożym” (Mateusza 27:54). Wszystkie te skojarzenia są najzupełniej stosowne. Przypomnij sobie jednak ostatnie słowa Jezusa wiszącego na palu: „Dokonało się!” (Jana 19:30). Co takiego się dokonało? Jezus osiągnął swoim życiem i śmiercią wiele celów. Ale przyszedł na ziemię głównie po to, by rozstrzygnąć kwestię sporną co do zwierzchnictwa Jehowy. Jak zapowiedziano, „potomstwo” miało doświadczyć najcięższych prób z ręki Szatana, by oczyścić imię Jehowy z wszelkich zarzutów (Izajasza 53:3-7). Na Jezusie spoczywały więc niezwykle odpowiedzialne zadania, z których wywiązał się w każdym szczególe. To naprawdę zdumiewające, ile dokonał!
11. Co Jezus zrobi, by ostatecznie spełniło się proroctwo ogłoszone w Edenie?
11 Za swoją wierność i lojalność Jezus został wskrzeszony z martwych — już nie jako człowiek, lecz jako „duch życiodajny” (1 Koryntian 15:45; 1 Piotra 3:18). Jehowa obiecał wyniesionemu do chwały Synowi: „Siądź po mojej prawicy, aż położę twych nieprzyjaciół jako podnóżek dla twoich stóp” (Psalm 110:1). Do tych „nieprzyjaciół” należy główny winowajca Szatan oraz wszyscy jego stronnicy — jego „potomstwo”. Jezus Chrystus jako Król mesjańskiego Królestwa Jehowy odegra kluczową rolę w wytraceniu wszelkich buntowników w niebie i na ziemi (Objawienie 12:7-9; 19:11-16; 20:1-3, 10). Wtedy to ostatecznie spełni się proroctwo z Księgi Rodzaju 3:15 oraz słowa modlitwy, której Jezus nauczył swoich naśladowców: „Niech przyjdzie twoje królestwo. Niech się dzieje twoja wola, jak w niebie, tak i na ziemi” (Mateusza 6:10; Filipian 2:8-11).
-