-
Witajmy Chrystusa, chwalebnego Króla!Strażnica — 2014 | 15 lutego
-
-
Witajmy Chrystusa, chwalebnego Króla!
„W swej wspaniałości zmierzaj do sukcesu” (PS. 45:4).
1, 2. Dlaczego interesujemy się Psalmem 45?
PEWIEN chwalebny król jedzie w sprawie prawdy i prawości i zmierza do pokonania wrogów. Po odniesieniu nad nimi ostatecznego zwycięstwa, poślubia uroczą oblubienicę. Jest wspominany i wychwalany przez wszystkie późniejsze pokolenia. To główny temat Psalmu 45.
2 Ale psalm ten jest czymś więcej niż ekscytującą historią z happy endem. Opisane w nim wydarzenia mają dla nas ogromne znaczenie. Dotyczą zarówno naszego obecnego życia, jak i naszej przyszłości. Dlatego z zainteresowaniem uważnie go przeanalizujmy.
„SERCE MOJE PORUSZYŁA WSPANIAŁA SPRAWA”
3, 4. (a) Czym jest „wspaniała sprawa”, która nas interesuje, i jak może poruszyć nasze serca? (b) W jakim sensie śpiewamy pieśń o królu i jak nasz język staje się niczym rylec?
3 Odczytaj Psalm 45:1. „Wspaniała sprawa”, która „poruszyła” serce psalmisty, dotyczy króla. Hebrajski czasownik przetłumaczony tu na „poruszyła” pierwotnie oznaczał „kipieć” lub „gotować się”. Owa sprawa spowodowała, że serce psalmisty kipiało entuzjazmem, a jego język stał się jakby „rylcem biegłego przepisywacza”.
4 A co z nami? Tym, co porusza nasze serca, jest dobra nowina o Królestwie Mesjańskim. Orędzie to stało się szczególnie ‛wspaniałe’ w roku 1914. Od tamtej pory nie dotyczy ono przyszłego Królestwa, lecz rzeczywistego rządu już funkcjonującego w niebie. To jest ta „dobra nowina o królestwie”, którą głosimy „po całej zamieszkanej ziemi na świadectwo wszystkim narodom” (Mat. 24:14). Czy nasze serca reagują z przejęciem na wieść o Królestwie? Czy dobrą nowinę o nim głosimy z gorliwością? Tak jak psalmista, chcemy ‛wypowiedzieć pieśń swoją o królu’ — naszym Królu Jezusie Chrystusie (Ps. 45:2, KUL [45:1, NŚ]). Ogłaszamy go jako już intronizowanego niebiańskiego Władcę Królestwa Mesjańskiego. Ponadto zachęcamy wszystkich — zarówno rządzących, jak i rządzonych — by podporządkowali się jego panowaniu (Ps. 2:1, 2, 4-12). A nasz język staje się niczym „rylec biegłego przepisywacza”, ponieważ w działalności kaznodziejskiej regularnie używamy spisanego Słowa Bożego.
Z radością ogłaszamy dobrą nowinę o naszym Królu Jezusie Chrystusie
‛WDZIĘK WYLANY JEST NA WARGI KRÓLA’
5. (a) W jakim sensie Jezus był ‛przystojny’? (b) Co to znaczy, że ‛wdzięk został wylany na wargi Króla’, i jak możemy starać się go naśladować?
5 Odczytaj Psalm 45:2. Pismo Święte mówi bardzo niewiele o tym, jak wyglądał Jezus. Jako człowiek doskonały, niewątpliwie był przystojny. Ale szczególnie ‛przystojnym’ czyniła go wierność względem Jehowy i niezłomna lojalność. Ponadto Jezus głosił orędzie o Królestwie „ujmującymi słowami” (Łuk. 4:22; Jana 7:46). Czy staramy się go naśladować w służbie i używać słów, które trafiają do serc rozmówców? (Kol. 4:6).
6. Jak Bóg pobłogosławił Jezusa „na czas niezmierzony”?
6 Ponieważ Jezus był bezgranicznie oddany, Jehowa błogosławił mu podczas jego ziemskiej służby i nagrodził go, gdy poniósł on ofiarną śmierć. Apostoł Paweł napisał o Jezusie: „Gdy się znalazł w kształcie człowieka, ukorzył się i stał się posłuszny aż do śmierci, i to śmierci na palu męki. Dlatego też Bóg wyniósł go na wyższe stanowisko i życzliwie dał mu imię, które przewyższa wszelkie inne imię, żeby w imię Jezusa zgięło się wszelkie kolano tych w niebie i tych na ziemi, i tych pod ziemią i żeby wszelki język otwarcie uznał, że Jezus Chrystus jest Panem ku chwale Boga, Ojca” (Filip. 2:8-11). Jehowa pobłogosławił Jezusa „na czas niezmierzony”, wskrzeszając go do nieśmiertelnego życia (Rzym. 6:9).
KRÓL ZOSTAJE WYWYŻSZONY PONAD ‛SWOICH TOWARZYSZY’
7. Pod jakimi względami Bóg namaścił Jezusa ‛bardziej niż jego towarzyszy’?
7 Odczytaj Psalm 45:6, 7. Jezus głęboko umiłował prawość, a znienawidził wszystko, co mogłoby przynieść ujmę Ojcu, dlatego Jehowa wyznaczył go na Władcę Królestwa Mesjańskiego. Jezus został namaszczony „olejkiem radosnego uniesienia” bardziej niż jego „towarzysze”, czyli królowie Judy z linii Dawida. Jak to rozumieć? Po pierwsze, Jezusa namaścił sam Jehowa. Po drugie, ustanowił go zarówno Królem, jak i Arcykapłanem (Ps. 2:2; Hebr. 5:5, 6). Po trzecie, Jezus został namaszczony nie zwykłym olejkiem, lecz duchem świętym, a po czwarte, władzę sprawuje nie na ziemi, lecz w niebie.
8. Dlaczego można powiedzieć, że ‛Bóg jest tronem Jezusa’, i co nas upewnia, że jego królowanie jest prawe?
8 Jehowa intronizował w niebie swojego Syna jako mesjańskiego Króla w roku 1914. ‛Berło jego władzy królewskiej jest berłem prostolinijności’, co gwarantuje, że będzie on rządził w sposób prawy i sprawiedliwy. Panowanie Jezusa jest prawomocne, gdyż to ‛Bóg jest jego tronem’. Innymi słowy Jehowa jest fundamentem owego królowania. Ponadto tron Jezusa będzie trwać „po czas niezmierzony, na zawsze”. Czy nie odczuwasz dumy z faktu, że służysz Jehowie pod wodzą tak potężnego Króla, którego On sam wyznaczył?
KRÓL ‛PRZYPASUJE SWÓJ MIECZ’
9, 10. (a) Kiedy Chrystus przypasał swój miecz i jak natychmiast go użył? (b) Jak Chrystus użyje swego miecza w przyszłości?
9 Odczytaj Psalm 45:3. Jehowa poleca swemu Królowi ‛przypasać do uda miecz’ i tym samym upoważnia go do wytoczenia wojny wszystkim przeciwnikom Bożego zwierzchnictwa oraz do wykonania na nich Bożych wyroków (Ps. 110:2). Ponieważ Chrystus jest niepokonanym Walecznym Królem, zostaje nazwany „mocarzem”. Przypasał miecz w roku 1914, po czym zwyciężył Szatana i demony, których zrzucił z nieba na ziemię (Obj. 12:7-9).
10 To był zaledwie początek zwycięskiej szarży Króla. Ale ma on jeszcze „dopełnić swego zwycięstwa” (Obj. 6:2). Wyroki Jehowy muszą dosięgnąć wszystkich ziemskich elementów systemu rzeczy Szatana, a sam Szatan i demony muszą zostać unieszkodliwieni. Pierwszy na liście jest Babilon Wielki, ogólnoświatowe imperium religii fałszywej. Do unicestwienia tej niegodziwej „nierządnicy” Jehowa postanowił użyć przywódców światowych (Obj. 17:16, 17). Następnie Waleczny Król wystąpi przeciwko szatańskim systemom politycznym i je zniszczy. Chrystus, nazwany też „aniołem otchłani”, dopełni wtedy swego zwycięstwa, wtrącając do niej Szatana i demony (Obj. 9:1, 11; 20:1-3). Zobaczmy, jak w Psalmie 45 zapowiedziano owe ekscytujące wydarzenia.
KRÓL JEDZIE „W SPRAWIE PRAWDY”
11. Co to znaczy, że Chrystus jedzie „w sprawie prawdy”?
11 Odczytaj Psalm 45:4. Waleczny Król nie prowadzi wojny po to, żeby zdobyć nowe terytoria lub podbić narody. Jego działania są prawe i mają szlachetny cel. Jedzie „w sprawie prawdy i pokory, i prawości”. Najdonioślejsza prawda, którą trzeba obronić, dotyczy powszechnego zwierzchnictwa Jehowy. Szatan zakwestionował zasadność Jego władzy, gdy podniósł przeciw Niemu bunt. Od tamtej pory ta fundamentalna prawda była podważana zarówno przez demony, jak i ludzi. Wreszcie nadszedł czas, by Król namaszczony przez Jehowę wyruszył i raz na zawsze ją ugruntował.
12. W jakim sensie Król jedzie ‛w sprawie pokory’?
12 Król jedzie również ‛w sprawie pokory’. Jako jednorodzony Syn Boży sam dał wspaniały przykład pokory i lojalnego podporządkowania zwierzchnictwu Ojca (Izaj. 50:4, 5; Jana 5:19). Wszyscy lojalni poddani Króla muszą go naśladować i w każdej sprawie pokornie podporządkowywać się zwierzchnictwu Jehowy. Tylko ci, którzy tak robią, będą mogli żyć w obiecanym przez Boga nowym świecie (Zach. 14:16, 17).
13. Jak Chrystus podąża ‛w sprawie prawości’?
13 Chrystus podąża także ‛w sprawie prawości’. Występuje w obronie „prawości Bożej” — Bożych norm tego, co właściwe, i tego, co niewłaściwe (Rzym. 3:21; Powt. Pr. 32:4). O Królu Jezusie Chrystusie prorok Izajasz napisał: „Król będzie panował dla prawości” (Izaj. 32:1). Dzięki panowaniu Jezusa nastaną obiecane „nowe niebiosa i nowa ziemia”, w których „ma mieszkać prawość” (2 Piotra 3:13). Każdy mieszkaniec tego nowego świata będzie musiał dopasować się do standardów Jehowy (Izaj. 11:1-5).
KRÓL DOKONUJE ZDUMIEWAJĄCYCH RZECZY
14. Jak Chrystus dokona swą prawicą zdumiewających rzeczy? (Zobacz ilustrację tytułową).
14 Król w trakcie swej szarży ma przypasany do boku miecz (Ps. 45:3). Nadchodzi jednak czas, by go wyciągnął i dzierżył w prawicy. Słowa psalmisty wskazują, że Jezus dokona swą prawicą zdumiewających rzeczy (Ps. 45:4). Kiedy wyruszy, żeby wyegzekwować wyroki Jehowy w Armagedonie, dokona „cudownych czynów” przeciwko swoim wrogom. Nie wiemy, jakich środków użyje do zniszczenia systemu Szatana. Ale działania te wzbudzą trwogę w sercach mieszkańców ziemi, którzy nie usłuchali natchnionego ostrzeżenia, by podporządkować się rządom Króla (odczytaj Psalm 2:11, 12). W proroctwie dotyczącym czasu końca Jezus powiedział, że „ludzie będą mdleć ze strachu i w oczekiwaniu rzeczy przychodzących na zamieszkaną ziemię; bo moce niebios zostaną wstrząśnięte”. Dodał też: „I potem ujrzą Syna Człowieczego przychodzącego w obłoku z mocą oraz wielką chwałą” (Łuk. 21:26, 27).
15, 16. Kto wejdzie w skład wojsk podążających za Chrystusem do bitwy?
15 Przybycie Króla z „dostojeństwem i wspaniałością” w celu wykonania wyroku obwieszczono w Objawieniu, gdzie czytamy: „Ujrzałem niebo otwarte, a oto biały koń. A siedzący na nim, zwany Wiernym i Prawdziwym, w prawości sądzi i prowadzi wojnę. Również wojska, które były w niebie, podążały za nim na białych koniach, odziane w biały, czysty, delikatny len. A z jego ust wychodzi ostry, długi miecz, aby mógł nim uderzyć narody, i będzie je pasł rózgą żelazną. On też depcze winną tłocznię gniewu srogiego zagniewania Boga Wszechmocnego” (Obj. 19:11, 14, 15).
16 Kim będą wojownicy, którzy utworzą niebiańskie „wojska” podążające za Chrystusem do bitwy? Gdy po raz pierwszy przypasał on miecz, żeby wyrzucić Szatana i demony z nieba, towarzyszyli mu „jego aniołowie” (Obj. 12:7-9). Logiczny wydaje się więc wniosek, że i w wojnie Armagedonu w skład wojsk Chrystusa wejdą święci aniołowie. Ale czy ktoś jeszcze? Swoim namaszczonym braciom Jezus obiecał: „Temu, kto zwycięży i aż do końca będzie się trzymał moich uczynków, dam władzę nad narodami i będzie pasł ludzi rózgą żelazną, tak iż zostaną potłuczeni na kawałki niczym naczynia z gliny — tak samo jak ja otrzymałem od mego Ojca” (Obj. 2:26, 27). A zatem do niebiańskich zastępów Chrystusa dołączą też jego namaszczeni bracia; do tego czasu otrzymają już nagrodę życia w niebie. Ci współwładcy staną u boku Jezusa, gdy pasąc narody rózgą żelazną, będzie on dokonywał zdumiewających rzeczy.
KRÓL DOPEŁNIA SWEGO ZWYCIĘSTWA
17. (a) Co wyobraża koń, na którym jedzie Chrystus? (b) Co symbolizują miecz i łuk?
17 Odczytaj Psalm 45:5. Król dosiada białego konia, który wyobraża działania wojenne czyste i prawe z punktu widzenia Jehowy (Obj. 6:2; 19:11). Oprócz miecza ma też łuk. W Biblii czytamy: „Ujrzałem, a oto koń biały, a siedzący na nim miał łuk; i dano mu koronę, i wyruszył — zwyciężając i żeby dopełnić swego zwycięstwa”. Miecz i łuk symbolizują środki, za pomocą których Chrystus wykona wyrok na swoich wrogach.
18. Jak „strzały” Chrystusa okażą się „ostre”?
18 Poetyckim językiem psalmista prorokuje o Królu, że jego ‛strzały są ostre’ i przebijają ‛serca nieprzyjaciół’, wskutek czego przed nim ‛padają ludy’. Straszliwa zagłada obejmie całą ziemię. Proroctwo Jeremiasza zapowiada: „Pobici przez Jehowę będą w owym dniu od jednego krańca ziemi aż po drugi kraniec ziemi” (Jer. 25:33). A w równoległym proroctwie czytamy: „Ujrzałem również anioła stojącego w słońcu; i zawołał donośnym głosem, i powiedział do wszystkich ptaków, które latają środkiem nieba: ‚Chodźcie tutaj, zgromadźcie się na wielką wieczerzę Boga, żeby jeść ciała królów i ciała dowódców wojskowych, i ciała siłaczy, i ciała koni i tych, którzy na nich siedzą, i ciała wszystkich, tak wolnych, jak i niewolników, i małych, i wielkich’” (Obj. 19:17, 18).
19. Jak Chrystus podąży do zwycięstwa i go dopełni?
19 Po zniszczeniu na ziemi niegodziwego systemu Szatana Chrystus „w swej wspaniałości” podąży do zwycięstwa (Ps. 45:4). Dopełni go, gdy na cały okres Tysiącletniego Panowania zamknie w otchłani Szatana i demony (Obj. 20:2, 3). Kiedy Diabeł i jego aniołowie znajdą się w stanie nieaktywności przypominającym śmierć, wtedy mieszkańcy ziemi, uwolnieni wreszcie od szatańskiego wpływu, zdołają całkowicie podporządkować się swojemu zwycięskiemu, chwalebnemu Królowi. Zanim jednak będą świadkami stopniowego przekształcania ziemi w raj, zyskają inny powód do radowania się z Królem i jego niebiańskimi towarzyszami. O tym radosnym wydarzeniu powiemy w następnym artykule.
-
-
Radujmy się z zaślubin Baranka!Strażnica — 2014 | 15 lutego
-
-
Radujmy się z zaślubin Baranka!
„Radujmy się i tryskajmy radością (...), ponieważ nadeszły zaślubiny Baranka” (OBJ. 19:7).
1, 2. (a) Czyje zaślubiny będą powodem szczególnej radości w niebie? (b) Jakie pytania się nasuwają?
PRZYGOTOWANIA do ślubu zawsze pochłaniają czas. Naszą uwagę skupimy na pewnych szczególnych zaślubinach — zaślubinach królewskich. Pomyślmy tylko! Przygotowania do nich trwają jakieś 2000 lat. Szybko zbliża się czas, gdy oblubieniec wreszcie połączy się z oblubienicą. Wkrótce radosna muzyka wypełni pałac Króla, a niebiańskie zastępy zaśpiewają: „Wysławiajcie Jah, ponieważ Jehowa, nasz Bóg, Wszechmocny, zaczął królować. Radujmy się i tryskajmy radością, i oddawajmy mu chwałę, ponieważ nadeszły zaślubiny Baranka i jego małżonka się przygotowała” (Obj. 19:6, 7).
2 „Baranek”, którego małżeństwo będzie powodem do weselenia się w niebie, to nikt inny jak Jezus Chrystus (Jana 1:29). Jak jest przyodziany do ślubu? Kto jest jego oblubienicą? Jak była ona przygotowywana do zaślubin? Gdzie się odbywa ta uroczystość? Oczywiście wywoła ona radość w niebie, ale czy ci, którzy mają nadzieję żyć wiecznie na ziemi, też będą mieć udział w tej radości? Z ogromnym zainteresowaniem poszukamy odpowiedzi na te pytania w drugiej części Psalmu 45.
SZATY OBLUBIEŃCA ROZTACZAJĄ MIŁĄ WOŃ
3, 4. (a) Co wyjawiono o szatach weselnych Oblubieńca i co pogłębia jego radość? (b) Kim są „córki królów” oraz „małżonka królewska”, które dzielą radość z Oblubieńcem?
3 Odczytaj Psalm 45:8, 9. Oblubieniec, Jezus Chrystus, wkłada wspaniałe królewskie szaty weselne. Nic dziwnego, że roztaczają one miłą woń niczym „najwyborniejsze wonności”, takie jak mirra i kasja, należące do składników olejku do świętego namaszczania używanego w Izraelu (Wyjścia 30:23-25).
4 Niebiańska muzyka wypełniająca pałac Oblubieńca pogłębia jego radość z przybliżającego się ślubu. Podziela ją też „małżonka królewska”, czyli niebiańska część organizacji Bożej obejmująca „córki królów”, wyobrażające świętych aniołów. Jakże cudownie jest słyszeć niebiańskie głosy wołające: „Radujmy się i tryskajmy radością (...), ponieważ nadeszły zaślubiny Baranka”!
OBLUBIENICA PRZYGOTOWYWANA DO ZAŚLUBIN
5. Kto jest „małżonką Baranka”?
5 Odczytaj Psalm 45:10, 11. Wiemy już, kto jest Oblubieńcem, ale kto jest oblubienicą? Tworzą ją członkowie zboru, którego głową jest Jezus Chrystus (odczytaj Efezjan 5:23, 24). Wejdą oni w skład jego mesjańskiego Królestwa (Łuk. 12:32). Chodzi o 144 000 chrześcijan namaszczonych duchem, którzy „stale podążają za Barankiem, dokądkolwiek idzie” (Obj. 14:1-4). Ci stają się „małżonką Baranka” i przebywają z nim w jego niebiańskiej siedzibie (Obj. 21:9; Jana 14:2, 3).
6. Dlaczego pomazańcy zostają określeni mianem „córki królewskiej” i dlaczego mają ‛zapomnieć o swym ludzie’?
6 Przyszła oblubienica nie tylko została nazwana „córką”, lecz także „córką królewską” (Ps. 45:13). Kto więc jest jej ojcem? Chrześcijańscy pomazańcy są adoptowani jako „dzieci” Jehowy (Rzym. 8:15-17). Ponieważ mają się stać niebiańską oblubienicą, otrzymują polecenie, by ‛zapomnieli o swym ludzie oraz o domu swego ojca’ — cielesnego ojca. Powinni natomiast ‛wciąż skupiać umysły na tym, co w górze, a nie na tym, co na ziemi’ (Kol. 3:1-4).
7. (a) Jak Chrystus przygotowywał swą przyszłą oblubienicę? (b) Jaki stosunek do swego przyszłego Oblubieńca ma oblubienica?
7 Przez stulecia Chrystus przygotowywał swą przyszłą oblubienicę do niebiańskich zaślubin. Zgodnie ze słowami apostoła Pawła „umiłował zbór i wydał zań samego siebie, żeby go uświęcić, oczyszczając go kąpielą wodną przez słowo, by móc stawić przed sobą zbór w jego okazałości, nie mający plamy lub zmarszczki, lub czegoś takiego, ale żeby był święty i bez skazy” (Efez. 5:25-27). Namaszczonym chrześcijanom w starożytnym Koryncie Paweł napisał: „Jestem bowiem o was zazdrosny zbożną zazdrością, gdyż osobiście przyrzekłem was w małżeństwo jednemu mężowi, aby móc was przedstawić Chrystusowi jako nieskalanie czystą dziewicę” (2 Kor. 11:2). Królewski Oblubieniec — Jezus Chrystus — ceni duchową „urodę” swej przyszłej oblubienicy. Ta z kolei uznaje go za swego „pana” i ‛oddaje mu pokłon’ jako przyszłemu mężowi.
OBLUBIENICA „PRZYPROWADZONA DO KRÓLA”
8. Dlaczego do oblubienicy świetnie pasuje określenie „pełna chwały”?
8 Odczytaj Psalm 45:13, 14a. Na królewskich zaślubinach oblubienica jest „pełna chwały”. W Objawieniu 21:2 została przyrównana do miasta, Nowej Jerozolimy, i opisana jako „przyozdobiona dla swego małżonka”. To niebiańskie miasto mające „chwałę Bożą” promienieje blaskiem „podobnym do najdrogocenniejszego kamienia, jakby krystalicznie lśniącego kamienia jaspisu” (Obj. 21:10, 11). Objawienie zachwycająco opisuje wspaniałość Nowej Jerozolimy (Obj. 21:18-21). Nic dziwnego, że psalmista też opiewa ‛pełnię chwały’ oblubienicy. Wszak królewskie zaślubiny odbywają się w niebie.
9. Kto jest „królem”, do którego zostaje przyprowadzona oblubienica, i jak jest ona przyodziana?
9 Tym, do którego zostaje przyprowadzona oblubienica, jest Oblubieniec — mesjański Król. Przygotowywał ją, ‛oczyszczając kąpielą wodną przez słowo’. Jest ‛święta i bez skazy’ (Efez. 5:26, 27). Na tę uroczystość musi też zostać odpowiednio przyodziana. I tak właśnie jest! „Szata jej ze złotymi zdobieniami” i „w tkanym stroju będzie przyprowadzona do króla”. Do ślubu z Barankiem „dano jej się przyoblec w jasny, czysty, delikatny len, bo delikatny len przedstawia prawe czyny świętych” (Obj. 19:8).
„NADESZŁY ZAŚLUBINY”
10. Kiedy ma dojść do zaślubin Baranka?
10 Odczytaj Objawienie 19:7. Kiedy ma dojść do zaślubin Baranka? Chociaż „jego małżonka się przygotowała” na tę uroczystość, to dalsze słowa nie opisują ślubu, lecz dobitnie przedstawiają końcową fazę wielkiego ucisku (Obj. 19:11-21). Czy to znaczy, że zaślubiny odbędą się, zanim królewski Oblubieniec dopełni swego zwycięstwa? Nie. Wizje z Objawienia nie są ułożone chronologicznie. Według Psalmu 45 królewski ślub następuje po tym, jak Król Jezus Chrystus przypasze miecz i podąży do zwycięstwa nad wrogami (Ps. 45:3, 4).
11. Jak potoczą się wydarzenia, poprzez które Chrystus dopełni swego zwycięstwa?
11 Możemy więc wnioskować, że wydarzenia potoczą się następująco: Najpierw zostanie wykonany wyrok na „wielkiej nierządnicy”, Babilonie Wielkim, ogólnoświatowym imperium religii fałszywej (Obj. 17:1, 5, 16, 17; 19:1, 2). Potem Chrystus wyruszy, by wykonać Boże wyroki na reszcie niegodziwego systemu Szatana — zniszczy ją w Armagedonie, „wojnie wielkiego dnia Boga Wszechmocnego” (Obj. 16:14-16; 19:19-21). W końcu Waleczny Król dopełni zwycięstwa, wtrącając Szatana i demony do otchłani, w której będą przebywać w stanie nieaktywności przypominającym śmierć (Obj. 20:1-3).
12, 13. (a) Kiedy odbędą się zaślubiny Baranka? (b) Kto w niebie będzie się radował z tego wydarzenia?
12 Gdy w trakcie obecności Chrystusa namaszczeni chrześcijanie kończą swój ziemski bieg, są wskrzeszani do życia w niebie. Jakiś czas po zagładzie Babilonu Wielkiego Jezus zgromadzi przy sobie wszystkich pozostałych członków klasy oblubienicy (1 Tes. 4:16, 17). A zatem przed wybuchem Armagedonu całe grono „oblubienicy” znajdzie się już w niebie. Po tej wojnie będą mogły nastąpić zaślubiny Baranka. Jakże radosne okaże się to wydarzenie! W Objawieniu 19:9 czytamy: „Szczęśliwi, którzy są zaproszeni na wieczerzę zaślubin Baranka”. Rzeczywiście grupa 144 000 pomazańców tworząca klasę oblubienicy będzie bardzo szczęśliwa. I jakąż radością będzie tryskał królewski Oblubieniec, mając u boku pełną liczbę współwładców symbolicznie ‛jedzących i pijących przy jego stole w jego królestwie’ (Łuk. 22:18, 28-30). Ale radości z owych zaślubin zaznają nie tylko Oblubieniec i oblubienica.
13 Jak już wspomnieliśmy, niebiańskie zastępy jednoczą się w śpiewie: „Radujmy się i tryskajmy radością, i oddawajmy mu [Jehowie] chwałę, ponieważ nadeszły zaślubiny Baranka i jego małżonka się przygotowała” (Obj. 19:6, 7). Co jednak powiedzieć o sługach Jehowy na ziemi? Czy i oni będą mieć udział w tym świętowaniu?
„WPROWADZONE BĘDĄ Z RADOŚCIĄ”
14. Kim są ‛dziewice tworzące orszak’ oblubienicy, wspomniane w Psalmie 45?
14 Odczytaj Psalm 45:12, 14b, 15. Prorok Zachariasz zapowiedział, że w czasie końca ludzie z narodów z wdzięcznością przyłączą się do ostatka duchowego Izraela. Napisał: „W owych dniach dziesięciu mężów ze wszystkich języków narodów chwyci się, tak, uchwyci się skraju szaty męża, który jest Żydem, i powie: ‚Pójdziemy z wami, bo słyszeliśmy, że z wami jest Bóg’” (Zach. 8:23). W Psalmie 45:12 tych symbolicznych „dziesięciu mężów” nazwano „córą Tyru” i „bogatymi spośród ludu”. Przybywają oni do namaszczonego ostatka z darami, zabiegając o jego przychylność i duchową pomoc. Od roku 1935 miliony ludzi pozwoliły ostatkowi ‛doprowadzić się do prawości’ (Dan. 12:3). Ci lojalni towarzysze pomazańców oczyścili swe życie i stali się pod względem duchowym dziewicami. Owe ‛dziewice tworzące orszak’ oblubienicy oddały się Jehowie i dowiodły, że są lojalnymi poddanymi królewskiego Oblubieńca.
15. Jak ‛dziewicze druhny’ współpracują z członkami klasy oblubienicy przebywającymi jeszcze na ziemi?
15 Ostatek klasy oblubienicy jest szczególnie wdzięczny ‛dziewiczym druhnom’ za ich gorliwą pomoc w obwieszczaniu „dobrej nowiny o królestwie” po całej zamieszkanej ziemi (Mat. 24:14). Nie tylko „duch i oblubienica bezustannie mówią: ‚Przyjdź!’”, lecz mówią to także ci, którzy słyszą (Obj. 22:17). W rzeczy samej, „drugie owce” usłyszały, jak członkowie namaszczonej klasy oblubienicy mówią „Przyjdź!”, i przyłączyły się do niej w rozgłaszaniu tego zaproszenia mieszkańcom ziemi (Jana 10:16).
16. Jaką zaszczytną możliwość dał Jehowa drugim owcom?
16 Ostatek pomazańców miłuje swoich towarzyszy i cieszy się z faktu, że Ojciec Oblubieńca, Jehowa, zaszczycił drugie owce możliwością udziału w weseleniu się z niebiańskich zaślubin Baranka. Zgodnie z zapowiedzią wspomniane ‛dziewicze druhny’ miały być przyprowadzone „z radością i weselem”. A zatem gdy w niebie dojdzie do zaślubin Baranka, wtedy wraz ze wszechświatową rodziną Jehowy będą się też radować drugie owce, mające nadzieję żyć wiecznie na ziemi. Objawienie słusznie wspomina o członkach „wielkiej rzeszy”, że ‛stoją przed tronem i przed Barankiem’. Pełnią oni świętą służbę dla Jehowy na ziemskim dziedzińcu Jego duchowej świątyni (Obj. 7:9, 15).
„MIEJSCE TWYCH PRAOJCÓW ZAJMĄ TWOI SYNOWIE”
17, 18. Jakie owoce przyniesie małżeństwo Baranka i dla kogo Chrystus stanie się ojcem podczas Tysiącletniego Panowania?
17 Odczytaj Psalm 45:16. ‛Dziewicze druhny’ niebiańskiej oblubienicy Chrystusa będą miały jeszcze więcej powodów do radości, gdy zobaczą, jakie owoce przynosi w nowym świecie to małżeństwo. Królewski Oblubieniec zwróci uwagę na ziemię i wskrzesi swych ziemskich „praojców”, którzy staną się tym samym jego ziemskimi „synami” (Jana 5:25-29; Hebr. 11:35). Z ich grona ustanowi „książąt po całej ziemi”. Niewątpliwie do przewodzenia w nowym świecie Chrystus wyznaczy też pewne osoby spośród dzisiejszych wiernych starszych (Izaj. 32:1).
18 W trakcie Tysiącletniego Panowania Chrystus zostanie ojcem również dla innych. W gruncie rzeczy wszyscy mieszkańcy ziemi, którzy otrzymają życie wieczne, zyskają je dzięki wierze w ofiarę okupu złożoną przez Jezusa (Jana 3:16). Tak oto stanie się on ich „Wiekuistym Ojcem” (Izaj. 9:6, 7).
POBUDZENI DO ‛WSPOMINANIA O JEGO IMIENIU’
19, 20. Jak na wszystkich prawdziwych chrześcijan wpływają dziś ekscytujące wydarzenia opisane w Psalmie 45?
19 Odczytaj Psalm 45:1, 17. Wydarzenia, o których mówi Psalm 45, dotyczą wszystkich chrześcijan. Pomazańcy pozostający jeszcze na ziemi są zachwyceni perspektywą zjednoczenia się wkrótce w niebie ze swymi braćmi i Oblubieńcem. Drugie owce chcą tym bardziej okazywać uległość chwalebnemu Królowi i są wdzięczne, że mogą towarzyszyć ostatkowi klasy oblubienicy. Po zaślubinach Chrystus i jego królewscy towarzysze obdarzą mieszkańców ziemi niewypowiedzianymi błogosławieństwami (Obj. 7:17; 21:1-4).
20 Czyż wyczekując realizacji „wspaniałej sprawy” związanej z mesjańskim Królem, nie czujemy się pobudzeni do ‛wspominania o jego imieniu’? Obyśmy znaleźli się wśród tych, którzy ‛będą sławić Króla po czas niezmierzony, na zawsze’!
-