-
Wielkość Jehowy jest niezbadanaStrażnica — 2004 | 15 stycznia
-
-
Wielkość Jehowy jest niezbadana
„Jehowa jest wielki i nader godzien wysławiania, a jego wielkość jest niezbadana” (PSALM 145:3).
1, 2. Jakim człowiekiem był Dawid i jak oceniał samego siebie w porównaniu z Bogiem?
AUTOR Psalmu 145 jest znaną postacią historyczną. Już jako chłopiec zmierzył się z uzbrojonym olbrzymem i go zabił. A potem jako waleczny król pokonał wielu innych wrogów. Na imię miał Dawid i był drugim z kolei królem starożytnego Izraela. O jego dokonaniach pamiętano nawet po jego śmierci; również w naszych czasach słyszało o nim miliony ludzi.
2 Pomimo tak znacznych osiągnięć Dawid miał o sobie skromne mniemanie. Zwracając się do Jehowy, zaśpiewał: „Gdy widzę twe niebiosa, dzieła twoich palców, księżyc i gwiazdy, któreś ty przygotował, czymże jest śmiertelnik, że o nim pamiętasz, i syn ziemskiego człowieka, że się o niego troszczysz?” (Psalm 8:3, 4). Dawid nie myślał o własnej wielkości — zasługi za uwolnienie od wszystkich swych wrogów przypisywał Bogu, któremu oświadczył: „Dasz mi swą tarczę wybawienia, a pokora twoja czyni mnie wielkim” (2 Samuela 22:1, 2, 36). Jehowa przejawia pokorę, okazując miłosierdzie grzesznikom, a Dawid był Mu głęboko wdzięczny za Jego niezasłużoną życzliwość.
‛Będę wywyższać Boga, Króla’
3. (a) Jak Dawid zapatrywał się na władzę królewską nad Izraelem? (b) W jakiej mierze Dawid pragnął wychwalać Jehowę?
3 Chociaż Dawid został przez Boga wybrany na władcę, uważał, że to Jehowa jest prawdziwym Królem Izraela. Powiedział kiedyś: „Twoje jest królestwo, Jehowo, i ty wznosisz się jako głowa ponad wszystkim” (1 Kronik 29:11). Dawid rzeczywiście szanował Jego zwierzchnictwo! Śpiewał: „Wywyższać cię będę, Boże mój, Królu, i błogosławić twe imię po czas niezmierzony, na zawsze. Przez cały dzień będę cię błogosławić i wysławiać twe imię po czas niezmierzony, na zawsze” (Psalm 145:1, 2). Dawid pragnął wychwalać Boga przez cały dzień — i to przez całą wieczność.
4. Jakie fałszywe zarzuty obala Psalm 145?
4 Psalm 145 dostarcza dobitnej odpowiedzi na twierdzenie Szatana, jakoby Bóg był samolubnym władcą, ograniczającym wolność swoich stworzeń (Rodzaju 3:1-5). Obala także kłamliwy zarzut Szatana, według którego ludzie okazują Bogu posłuszeństwo nie z miłości do Niego, lecz wyłącznie dla własnych korzyści (Hioba 1:9-11; 2:4, 5). Obecnie, wzorem Dawida, odpowiedzi na fałszywe zarzuty Szatana dostarczają prawdziwi chrześcijanie. Cenią swą nadzieję na niekończące się życie pod panowaniem Królestwa, ponieważ pragną przez całą wieczność wywyższać Jehowę. W gruncie rzeczy miliony ludzi już zaczęło tak czynić, okazując wiarę w Jezusową ofiarę okupu oraz posłusznie, z miłością służąc Jehowie jako Jego oddani, ochrzczeni czciciele (Rzymian 5:8; 1 Jana 5:3).
5, 6. Jakie mamy możliwości błogosławienia i wysławiania Jehowy?
5 Pomyśl o rozlicznych możliwościach błogosławienia i wysławiania Jehowy, jakie mają Jego słudzy. Gdy głęboko nas poruszy coś, co przeczytaliśmy w Jego Słowie, Biblii, możemy Mu o tym powiedzieć w modlitwie. Przepełnione wdzięcznością słowa wychwalania i podziękowania cisną się nam na usta, gdy jesteśmy wzruszeni sposobem, w jaki Bóg postępował ze swym ludem lub gdy zdumiewa nas jakiś cud Jego stworzenia. Błogosławimy Go również, kiedy wspominamy o Jego zamierzeniu w gronie współwyznawców na chrześcijańskich zebraniach lub w prywatnych rozmowach. Właściwie wszystkie nasze „szlachetne uczynki” na rzecz Królestwa Bożego przysparzają chwały Jehowie (Mateusza 5:16).
6 Do takich szlachetnych uczynków można zaliczyć na przykład to, że w ostatnich latach słudzy Jehowy wybudowali w biednych krajach wiele Sal Królestwa. Wydatnie przyczyniła się do tego pomoc finansowa współwyznawców z innych państw, jak również praca chrześcijańskich ochotników, którzy udali się w te rejony, by uczestniczyć we wznoszeniu takich miejsc wielbienia. Ale najważniejszym ze wszystkich szlachetnych uczynków jest wysławianie Jehowy przez głoszenie dobrej nowiny o Jego Królestwie (Mateusza 24:14). Jak wynika z dalszych wersetów Psalmu 145, Dawid okazywał szacunek Bogu jako Władcy oraz opiewał Jego królowanie (Psalm 145:11, 12). Czy tak samo doceniasz życzliwy sposób sprawowania władzy przez Boga? I czy regularnie mówisz drugim o Jego Królestwie?
Przykłady Bożej wielkości
7. Podaj jeden z głównych powodów do wysławiania Jehowy.
7 Bardzo ważny powód do wysławiania Jehowy podaje Psalm 145:3. Dawid śpiewał: „Jehowa jest wielki i nader godzien wysławiania, a jego wielkość jest niezbadana”. Wielkość Jehowy jest bezgraniczna. Człowiek nie potrafi jej całkowicie zbadać, zrozumieć ani zmierzyć. Ale z pewnością odniesiemy korzyść z rozważenia przykładów niezbadanej wielkości Jehowy.
8. Co o wielkości i potędze Jehowy mówi wszechświat?
8 Spróbuj sobie przypomnieć chwilę, gdy przebywałeś z dala od świateł miejskich i oglądałeś bezchmurne, rozgwieżdżone niebo. Czy nie zdumiewała cię ogromna liczba gwiazd widocznych na tle czerni kosmosu? Czy nie czułeś się pobudzony do wychwalania Jehowy za stworzenie wszystkich tych ciał niebieskich? Ale to, co ujrzałeś, było tylko znikomą cząstką gwiazd w galaktyce, do której należy nasza planeta. Co więcej, szacuje się, że istnieje ponad sto miliardów galaktyk, z których jedynie trzy można dostrzec bez pomocy teleskopu. Istotnie, niezliczone gwiazdy i galaktyki w przeogromnym wszechświecie są świadectwem mocy stwórczej oraz niezbadanej wielkości Jehowy (Izajasza 40:26).
9, 10. (a) Jakie aspekty swej wielkości Jehowa ujawnił w związku z Jezusem Chrystusem? (b) Jak wskrzeszenie Jezusa powinno wpływać na naszą wiarę?
9 Weźmy pod uwagę jeszcze inne aspekty wielkości Jehowy — związane z osobą Jezusa Chrystusa. Jehowa okazał swą wielkość, gdy stworzył swojego Syna i przez niezliczone wieki posługiwał się nim jako swym „mistrzowskim wykonawcą” (Przysłów 8:22-31). Kiedy zaś dał tego jednorodzonego Syna na okup za ludzkość, ukazał ogrom swej miłości (Mateusza 20:28; Jana 3:16; 1 Jana 2:1, 2). A wspaniałość nieśmiertelnego duchowego ciała, które Jehowa dał Jezusowi po wzbudzeniu go z martwych, daleko przewyższa nasze możliwości pojmowania (1 Piotra 3:18).
10 Wiele imponujących przejawów niezbadanej wielkości Jehowy miało związek ze zmartwychwstaniem Jezusa. Bóg niewątpliwie przywrócił mu pamięć o pracy przy stwarzaniu rzeczy widzialnych i niewidzialnych (Kolosan 1:15, 16). Były wśród nich inne stworzenia duchowe oraz cały wszechświat, w tym także Ziemia oraz wszystkie istniejące na niej formy życia. Ale za sprawą Jehowy Jezus pamiętał nie tylko o tym, co mógł obserwować w niebie i na ziemi w swym bycie przedludzkim, lecz także o tym, co przeżył jako doskonały człowiek. A zatem wzbudzając Jezusa z martwych, Jehowa dowiódł swej niezgłębionej wielkości. Co więcej, ten niezwykły czyn stanowi gwarancję, że możliwe jest także wskrzeszenie innych osób. Powinien wzmocnić naszą wiarę, iż Bóg potrafi przywrócić do życia miliony zmarłych, których przechowuje w swej doskonałej pamięci (Jana 5:28, 29; Dzieje 17:31).
Wspaniałe czyny i potężne dzieła
11. Jakie wielkie dzieło Jehowa rozpoczął w dniu Pięćdziesiątnicy 33 roku n.e.?
11 Od czasu wskrzeszenia Jezusa Jehowa dokonał wielu innych wielkich, zdumiewających dzieł (Psalm 40:5). W dniu Pięćdziesiątnicy 33 roku n.e. powołał do istnienia nowy naród, „Izrael Boży”, w skład którego weszli uczniowie Chrystusa namaszczeni duchem świętym (Galatów 6:16). Ten nowy naród w niezwykły sposób rozprzestrzenił się na cały ówczesny świat. Pomimo odstępstwa, które po śmierci apostołów Jezusa doprowadziło do powstania nominalnego chrześcijaństwa, Jehowa z myślą o swym zamierzeniu wciąż dokonywał wspaniałych dzieł.
12. O czym świadczy okoliczność, że Biblia jest dostępna w głównych językach świata?
12 Na przykład do naszych czasów zachowały się wszystkie księgi kanonu biblijnego i zostały przetłumaczone na główne języki używane na świecie. Tłumaczenie Biblii odbywało się nieraz w trudnych warunkach i pod groźbą śmierci z rąk popleczników Szatana. Z pewnością nie udałoby się jej przełożyć na ponad 2000 języków, gdyby nie było to wolą niezrównanie wielkiego Boga Jehowy!
13. Jak od roku 1914 Jehowa okazuje swoją wielkość w związku z Królestwem?
13 Wielkość Jehowy uwidoczniła się w związku z Jego zamierzeniem co do Królestwa. Na przykład w roku 1914 ustanowił swego Syna, Jezusa Chrystusa, niebiańskim Królem. Wkrótce potem Jezus wystąpił przeciwko Szatanowi i jego demonom. Usunął ich z nieba i zrzucił w okolice ziemi, gdzie będą przebywać, dopóki nie zostaną wtrąceni do otchłani (Objawienie 12:9-12; 20:1-3). Od tamtej pory namaszczeni naśladowcy Jezusa są celem wzmożonych prześladowań. Jednakże Jehowa udziela im wsparcia przez cały okres niewidzialnej obecności Chrystusa (Mateusza 24:3; Objawienie 12:17).
14. Jakiego zdumiewającego dzieła dokonał Jehowa w roku 1919 i do czego to doprowadziło?
14 W roku 1919 Jehowa znów dokonał zdumiewającego dzieła. Namaszczeni naśladowcy Jezusa, którzy popadli w duchową nieaktywność, zostali ożywieni (Objawienie 11:3-11). Od tego czasu gorliwie głoszą dobrą nowinę o już panującym niebiańskim Królestwie. Zebrano pozostałych z grona 144 000 pomazańców (Objawienie 14:1-3). Posługując się namaszczonymi naśladowcami Chrystusa, Jehowa położył fundament „nowej ziemi” — sprawiedliwego społeczeństwa ludzkiego (Objawienie 21:1). Ale co się stanie z tą „nową ziemią”, gdy wszyscy wierni pomazańcy pójdą do nieba?
15. Jaką działalność nadzorują namaszczeni chrześcijanie i jakie przynosi ona rezultaty?
15 Strażnica z 1 oraz 15 sierpnia 1935 roku (wydania polskie z 1 i 15 października 1935 roku) zawierała artykuły do studium dotyczące „wielkiej rzeszy” wspomnianej w 7 rozdziale Księgi Objawienia. Namaszczeni chrześcijanie zaczęli gorliwie wyszukiwać i zapraszać do współpracy osoby „ze wszystkich narodów, plemion, ludów i języków”. Ta „wielka rzesza” przeżyje nadciągający „wielki ucisk”, a jej członkowie wejdą w skład „nowej ziemi” i będą mieć widoki na życie wieczne w ziemskim raju (Objawienie 7:9-14). Dzięki nadzorowanemu przez pomazańców dziełu głoszenia o Królestwie oraz czynienia uczniów, obecnie już ponad sześć milionów ludzi cieszy się nadzieją na bezkresne życie na naszej planecie. Komu należy zawdzięczać ten wzrost, następujący mimo sprzeciwu Szatana i podległego mu świata? (1 Jana 5:19). Dokonać tego mógł tylko Jehowa swym świętym duchem (Izajasza 60:22; Zachariasza 4:6).
‛Chwalebna wspaniałość dostojeństwa’ Jehowy
16. Dlaczego ludzie nie mogą dosłownie ujrzeć ‛chwalebnej wspaniałości dostojeństwa’ Jehowy?
16 Żadne ze „zdumiewających dzieł” i „potężnych czynów” Jehowy nigdy nie odejdzie w zapomnienie. Dawid napisał: „Pokolenie za pokoleniem będzie chwalić twe dzieła i o twych potężnych czynach będą opowiadać. Chwalebną wspaniałością twego dostojeństwa i sprawami twych zdumiewających dzieł będę się zajmować. I oni będą mówić o sile twych czynów napawających lękiem, ja zaś ogłaszać będę twoją wielkość” (Psalm 145:4-6). Ale co Dawid mógł wiedzieć o ‛chwalebnej wspaniałości’ Jehowy, skoro „Bóg jest Duchem” i pozostaje niewidzialny dla ludzkich oczu? (Jana 1:18; 4:24).
17, 18. Jak Dawid mógł pogłębiać swój podziw dla ‛chwalebnej wspaniałości dostojeństwa Jehowy’?
17 Co prawda Dawid nie mógł ujrzeć Boga, nie był jednak pozbawiony możliwości pogłębiania swego szacunku dla Jego dostojeństwa. Na przykład mógł czytać relacje o potężnych czynach Jehowy, takich jak zniszczenie niegodziwego świata w ogólnoziemskim potopie. Dawid z pewnością wiedział, jak Bóg upokorzył fałszywe bóstwa egipskie, gdy oswobadzał Izraelitów z niewoli. Takie dokonania świadczą o dostojeństwie i wielkości Jehowy.
18 Nie ulega wątpliwości, że Dawid coraz bardziej podziwiał dostojeństwo Jehowy nie tylko dzięki czytaniu świętych Pism, ale także dzięki rozmyślaniu nad nimi. Na przykład rozważał, co się wydarzyło, gdy Jehowa nadawał Izraelowi Prawo. Towarzyszyły temu grzmoty, błyskawice, ukazał się ciężki obłok i rozległ się donośny dźwięk rogu. Góra Synaj zadrżała i zaczął się z niej unosić dym. Zebrani u jej podnóża Izraelici usłyszeli „Dziesięć Słów” pośród ognia i obłoku, gdy Jehowa przemówił do nich za pośrednictwem anielskiego reprezentanta (Powtórzonego Prawa 4:32-36; 5:22-24; 10:4; Wyjścia 19:16-20; Dzieje 7:38, 53). Cóż za majestatyczny pokaz potęgi Jehowy! Miłośnicy Słowa Bożego, którzy rozmyślają nad tymi sprawozdaniami, nie mogą pozostać obojętni wobec ‛chwalebnej wspaniałości dostojeństwa Jehowy’. W naszych czasach dysponujemy całą Biblią, która zawiera różne niezwykłe wizje ukazujące wielkość Jehowy (Ezechiela 1:26-28; Daniela 7:9, 10; Objawienie, rozdział 4).
19. Co pomoże nam rozwinąć w sobie szacunek i podziw dla dostojeństwa Jehowy?
19 Innym sposobem poznawania imponującego dostojeństwa Jehowy było dla Dawida studiowanie Prawa, które Bóg dał Izraelowi (Powtórzonego Prawa 17:18-20; Psalm 19:7-11). Posłuszne przestrzeganie norm prawnych ustanowionych przez Jehowę wyróżniało Izraelitów spośród innych narodów (Powtórzonego Prawa 4:6-8). Podobnie jak to było w wypadku Dawida, również nam regularne czytanie Pisma Świętego, głębokie rozmyślanie nad nim oraz skrupulatne studiowanie zawartych w nim myśli pomoże rozwinąć szacunek i podziw dla dostojeństwa Jehowy.
Jakże wspaniałe są przymioty Boga!
20, 21. (a) Jakie przymioty Jehowy wymieniono w Psalmie 145:7-9 dla podkreślenia Jego wielkości? (b) Jak wymienione tu przymioty Boga wpływają na wszystkich, którzy darzą Go miłością?
20 Jak już zauważyliśmy, w pierwszych sześciu wersetach Psalmu 145 podano ważkie powody do wysławiania Jehowy za Jego niezbadaną wielkość. Wersety od 7 do 9 opiewają wielkość Jehowy, wskazując na Jego przymioty. Dawid śpiewa: „Tryskać będą wspominaniem obfitości twej dobroci, a z powodu twej prawości będą wołać radośnie. Jehowa jest łaskawy i miłosierny, nieskory do gniewu i wielki w lojalnej życzliwości. Jehowa jest dobry dla wszystkich, a jego zmiłowania są nad wszystkimi jego dziełami”.
21 Dawid podkreśla tutaj najpierw dobroć i prawość Jehowy — przymioty, które zakwestionował Szatan Diabeł. Jaki wpływ mają one na wszystkich, którzy miłują Boga i poddają się Jego władzy? Czcicieli Jehowy tak raduje Jego dobroć oraz nacechowany prawością sposób sprawowania władzy, że wprost nie mogą się powstrzymać od wychwalania Go. Ponadto dobroć Jehowy obejmuje wszystkich. Mamy nadzieję, że pomoże to jeszcze wielu osobom okazać skruchę i zostać chwalcami prawdziwego Boga, zanim będzie za późno (Dzieje 14:15-17).
22. Jak Jehowa traktuje swych sług?
22 Dawid cenił również te przymioty, które wymienił sam Jehowa, kiedy „przechodził przed (...) obliczem [Mojżesza] i oznajmiał: ‚Jehowa, Jehowa, Bóg miłosierny i łaskawy, nieskory do gniewu oraz obfitujący w lojalną życzliwość i prawdę’” (Wyjścia 34:6). Dlatego król ten mógł oświadczyć: „Jehowa jest łaskawy i miłosierny, nieskory do gniewu i wielki w lojalnej życzliwości”. Chociaż Jehowa jest niezrównanie wielki, zaszczyca swych ziemskich sług łaskawym traktowaniem. Okazuje miłosierdzie i na podstawie Jezusowej ofiary okupu chętnie przebacza skruszonym grzesznikom. Jest także nieskory do gniewu, gdyż daje swym sługom sposobność do przezwyciężania słabości, które mogłyby im uniemożliwić wejście do nowego, prawego świata (2 Piotra 3:9, 13, 14).
23. Jaki cenny przymiot rozważymy w następnym artykule?
23 Dawid wysławia również lojalną życzliwość Jehowy, czyli Jego lojalną miłość. Pozostała część Psalmu 145 ukazuje, jak Jehowa przejawia tę cechę i jak na nią reagują Jego lojalni słudzy. Zagadnienia te omawia następny artykuł.
-
-
Jehowa jest wielki w lojalnej miłościStrażnica — 2004 | 15 stycznia
-
-
Jehowa jest wielki w lojalnej miłości
„Jehowa jest (...) wielki w lojalnej życzliwości” (PSALM 145:8).
1. Jak wielka jest miłość Jehowy?
„BÓG jest miłością” (1 Jana 4:8). To pokrzepiające zapewnienie przekonuje nas, że Jehowa sprawuje władzę w sposób nacechowany miłością. W swej życzliwości pozwala On, by ze słońca i deszczu korzystali również ludzie nieokazujący Mu posłuszeństwa! (Mateusza 5:44, 45). Dzięki miłości Boga do świata ludzkiego nawet Jego wrogowie mogą okazać skruchę, nawrócić się i uzyskać życie (Jana 3:16). Wkrótce jednak Jehowa zniszczy zatwardziałych niegodziwców, by ludzie darzący Go miłością mogli się cieszyć życiem wiecznym w nowym świecie, w którym zapanuje prawość (Psalm 37:9-11, 29; 2 Piotra 3:13).
2. Jaki szczególny aspekt miłości Jehowa okazuje tym, którzy Mu się oddali i pozostają z Nim w bliskich stosunkach?
2 Swym prawdziwym czcicielom Jehowa okazuje miłość we wspaniały i niezmienny sposób. Miłość tę opisuje hebrajskie słowo oddawane wyrażeniami „lojalna życzliwość” lub „lojalna miłość”. Dawid, król starożytnego Izraela, głęboko cenił lojalną życzliwość Jehowy. Biorąc pod uwagę własne doświadczenia oraz przemyślenia na temat postępowania Boga z ludźmi, mógł z przekonaniem śpiewać: „Jehowa jest (...) wielki w lojalnej życzliwości [albo „lojalnej miłości”, przypis w NW]” (Psalm 145:8).
Rozpoznanie lojalnych sług Boga
3, 4. (a) Jak Psalm 145 ułatwia rozpoznanie lojalnych sług Jehowy? (b) W jaki sposób lojalni czciciele Jehowy ‛błogosławią Go’?
3 Anna, matka proroka Samuela, powiedziała, że Jehowa „strzeże stóp tych, którzy są wobec niego lojalni” (1 Samuela 2:9). Jak rozpoznać tych „lojalnych”? Odpowiedź podaje król Dawid. Najpierw wychwala wspaniałe przymioty Jehowy, a potem oświadcza: „Błogosławić cię będą lojalni wobec ciebie” (Psalm 145:10). Zapewne się zastanawiasz, jak ludzie mogliby błogosławić Boga. Można to czynić, przede wszystkim wychwalając Go lub wyrażając się o Nim z uznaniem.
4 Lojalnych wobec Jehowy można zatem rozpoznać po tym, że robią użytek ze swych ust, by wypowiadać się o Nim z docenianiem. Co jest głównym tematem ich rozmów na spotkaniach towarzyskich oraz na chrześcijańskich zebraniach? Oczywiście Królestwo Jehowy! Lojalni słudzy Boga podzielają zdanie Dawida, który tak o Nim śpiewał: „Opowiadać będą o chwale twej władzy królewskiej i mówić będą o twej potędze” (Psalm 145:11).
5. Skąd wiadomo, że Jehowa uważnie słucha, gdy lojalni wobec Niego dobrze się o Nim wypowiadają?
5 Czy Jehowa dostrzega, jak Go wychwalają Jego lojalni słudzy? Oczywiście, bacznie słucha tego, co mówią. W proroctwie dotyczącym prawdziwego wielbienia Boga w naszych czasach Malachiasz napisał: „Wtedy bojący się Jehowy rozmawiali między sobą, każdy ze swym towarzyszem, a Jehowa uważał i słuchał. I zaczęto przed nim spisywać księgę pamięci dla bojących się Jehowy i dla myślących o jego imieniu” (Malachiasza 3:16). Jehowa ogromnie się cieszy, gdy lojalni wobec Niego dobrze się o Nim wypowiadają, i pamięta o takich osobach.
6. Po jakiej działalności można rozpoznać lojalnych sług Bożych?
6 Lojalnych sług Jehowy można także rozpoznać po tym, że śmiało nawiązują rozmowy z ludźmi, którzy nie są czcicielami prawdziwego Boga. Lojalni wobec Jehowy ‛oznajmiają synom ludzkim jego potężne czyny i chwałę wspaniałości jego władzy królewskiej’ (Psalm 145:12). Czy wypatrujesz i skwapliwie wykorzystujesz sposobności, by rozmawiać z drugimi o władzy Jehowy? W przeciwieństwie do ludzkich rządów, które wkrótce przestaną istnieć, władza Jehowy będzie trwać wiecznie (1 Tymoteusza 1:17). A zatem to niezmiernie ważne, by ludzie dowiedzieli się o nieprzemijającym panowaniu Jehowy i zdecydowali się je poprzeć. Dawid śpiewał: „Twoja władza królewska jest władzą królewską na wszystkie czasy niezmierzone, a twoje panowanie — przez wszystkie kolejne pokolenia” (Psalm 145:13).
7, 8. Co się zdarzyło w roku 1914 i jakie mamy dowody na to, że Bóg sprawuje obecnie władzę za pośrednictwem Królestwa swego Syna?
7 Od roku 1914 mamy dodatkowy powód, by opowiadać o królowaniu Jehowy. W roku tym Bóg ustanowił w niebie mesjańskie Królestwo, w którym Królem został Jezus Chrystus, Syn Dawida. W ten sposób Jehowa spełnił swą obietnicę, że utwierdzi władzę królewską Dawida po czas niezmierzony (2 Samuela 7:12, 13; Łukasza 1:32, 33).
8 Dowody na to, iż Jehowa sprawuje dziś władzę za pośrednictwem Królestwa swego Syna, Jezusa, są wyraźnie widoczne — spełnia się zapowiedziany znak obecności Chrystusa. Najbardziej znamienną częścią owego znaku jest działalność powierzona wszystkim lojalnym sługom Boga. Jezus powiedział o niej: „Ta dobra nowina o królestwie będzie głoszona po całej zamieszkanej ziemi na świadectwo wszystkim narodom; a potem nadejdzie koniec” (Mateusza 24:3-14). Osoby lojalne wobec Boga gorliwie spełniają to proroctwo, dlatego w tym ogromnym, niepowtarzalnym dziele uczestniczy obecnie przeszło sześć milionów mężczyzn, kobiet i dzieci. Wkrótce nadejdzie kres wszystkich przeciwników Królestwa Jehowy (Objawienie 11:15, 18).
Korzyści z władzy Jehowy
9, 10. Jaka istnieje różnica między Jehową a człowieczymi władcami?
9 Jeśli jesteśmy oddanymi Bogu chrześcijanami, to nasza więź z Wszechwładnym Panem, Jehową, przysparza nam mnóstwa korzyści (Psalm 71:5; 116:12). Na przykład jako ludzie bogobojni i przestrzegający zasad prawości cieszymy się uznaniem Jehowy i zażyłą, duchową więzią z Nim (Dzieje 10:34, 35; Jakuba 4:8). Natomiast człowieczy władcy często otaczają się raczej osobami wpływowymi, takimi jak dowódcy wojskowi, zamożni biznesmeni oraz gwiazdy sportu i rozrywki. Jak podano w afrykańskiej gazecie Sowetan, pewien wysoki rangą polityk tak powiedział o dotkniętych ubóstwem obszarach swego kraju: „Rozumiem, dlaczego większość z nas woli nie jeździć w te okolice. Po prostu chcemy zapomnieć, że coś takiego się zdarza. Uderza to w nasze sumienie i wstydzimy się, że jeździmy limuzynami”.
10 Oczywiście niektórzy ludzie sprawujący władzę są szczerze zainteresowani dobrem współobywateli. Ale nawet ci najbardziej szlachetni nie znają bliżej tych, którymi rządzą. Warto się zastanowić: czy w ogóle istnieje władca, który tak troszczy się o wszystkich swoich poddanych, że w razie potrzeby byłby gotów pośpieszyć każdemu z nich z pomocą? Ktoś taki naprawdę istnieje. Dawid napisał: „Jehowa wspiera wszystkich, którzy upadają, i podnosi wszystkich pochylonych” (Psalm 145:14).
11. Jakim próbom muszą stawiać czoło lojalni słudzy Boży i na jaką pomoc mogą liczyć?
11 Lojalni wobec Jehowy borykają się z wieloma próbami i przeciwnościami życiowymi, ponieważ są niedoskonali, a ponadto żyją w świecie podlegającym „niegodziwcowi”, Szatanowi (1 Jana 5:19; Psalm 34:19). Chrześcijanie bywają prześladowani. Niektórzy cierpią na przewlekłe choroby lub są pogrążeni w żałobie. Czasami z powodu popełnianych błędów ulegają zniechęceniu. Jednak niezależnie od okoliczności Jehowa jest zawsze gotów pocieszyć każdego ze swych lojalnych czcicieli i dodać mu duchowych sił. Podobnie życzliwe zainteresowanie okazuje swym lojalnym poddanym Król Jezus Chrystus (Psalm 72:12-14).
Niezbędny pokarm we właściwej porze
12, 13. Jak skutecznie Jehowa ‛zaspokaja pragnienie wszystkiego, co żyje’?
12 Powodowany lojalną życzliwością, Jehowa zaspokaja wszelkie potrzeby swych sług. Na przykład zapewnia im pożywny pokarm. Król Dawid napisał: „Ku tobie [Jehowo] spoglądają z nadzieją oczy wszystkich, a ty dajesz im pokarm we właściwej porze. Otwierasz swą rękę i zaspokajasz pragnienie wszystkiego, co żyje” (Psalm 145:15, 16). Nawet w bardzo trudnych czasach Jehowa potrafi tak pokierować sprawami, by Jego lojalni mieli „chleba na ten dzień” (Łukasza 11:3; 12:29, 30).
13 Dawid wspomniał o zaspokojeniu potrzeb „wszystkiego, co żyje”. Chodzi tu zatem również o zwierzęta. Gdyby nie przebogaty świat roślin, stworzenia morskie, ptaki i zwierzęta lądowe nie miałyby tlenu do oddychania ani pokarmu do jedzenia (Psalm 104:14). Jehowa dba jednak o zaspokojenie wszystkich ich potrzeb.
14, 15. Jak obecnie jest dostarczany pokarm duchowy?
14 W odróżnieniu od zwierząt ludzie mają potrzeby duchowe (Mateusza 5:3). Jakże cudownie Jehowa zaspokaja potrzeby duchowe tych, którzy są wobec Niego lojalni! Przed śmiercią Jezus obiecał, że „niewolnik wierny i roztropny” będzie zaopatrywał jego naśladowców w duchowy „pokarm we właściwym czasie” (Mateusza 24:45). Tę klasę niewolnika tworzy dziś ostatek 144 000 pomazańców. Za ich pośrednictwem Jehowa rzeczywiście udostępnia obfitość pokarmu duchowego.
15 Na przykład większość członków ludu Jehowy korzysta obecnie z nowoczesnego i dokładnego przekładu Biblii we własnym języku. Jakże wielkim błogosławieństwem okazało się Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata! Ponadto w przeszło 300 językach wydawane są miliony publikacji pomocnych w studiowaniu Biblii. Wszystko to stanowi pokarm duchowy, będący niezwykłym dobrodziejstwem dla prawdziwych czcicieli Boga na całej ziemi. Komu to zawdzięczamy? Właśnie Jehowie. W swej przeogromnej lojalnej życzliwości zadbał On o to, by klasa niewolnika zaopatrywała nas w „pokarm we właściwym czasie”. Dzięki takim dobrodziejstwom zostaje zaspokojone „pragnienie wszystkiego, co żyje” w dzisiejszym raju duchowym. Co więcej, sługom Jehowy przyświeca zachwycająca nadzieja — spodziewają się już wkrótce zobaczyć, jak ziemia będzie przekształcana w literalny raj! (Łukasza 23:42, 43).
16, 17. (a) Jakie przykłady potwierdzają, że pokarm duchowy jest dostarczany we właściwej porze? (b) Jak Psalm 145 wyraża uczucia lojalnych wobec Jehowy w sprawie najważniejszej kwestii podniesionej przez Szatana?
16 Zastanówmy się nad zdumiewającym przykładem dostarczania pokarmu duchowego we właściwym czasie. W roku 1939 w Europie wybuchła II wojna światowa. W tym samym roku w Strażnicy z 1 listopada (wydanie polskie z 1 stycznia 1940 roku) ukazał się artykuł zatytułowany „Neutralność”. Dzięki zawartym tam jasnym wskazówkom Świadkowie Jehowy na całym świecie ujrzeli potrzebę zachowywania ścisłej neutralności wobec wszystkich stron uwikłanych w wojnę. Przez sześć lat ściągali tym na siebie gniew czynników rządzących, i to po obu stronach frontu. Pomimo zakazu i prześladowań lojalni słudzy Boga dalej głosili dobrą nowinę o Królestwie. W latach 1939-1946 zostali nagrodzeni 157-procentowym wzrostem. Co więcej, dobitny przykład niezłomności, jaki dali podczas tej wojny, w dalszym ciągu pomaga ludziom rozpoznać religię prawdziwą (Izajasza 2:2-4).
17 Pokarm dostarczany przez Jehowę przychodzi nie tylko we właściwym czasie, ale jest też bardzo pożywny. Gdy narody były uwikłane w II wojnę światową, członkowie ludu Jehowy mogli się koncentrować na czymś o wiele ważniejszym niż własne wybawienie. Jehowa pomógł im zrozumieć, iż najważniejszą kwestią, dotyczącą całego wszechświata, jest prawowitość Jego zwierzchnictwa. Jakże raduje świadomość, że każdy lojalny Świadek Jehowy miał swój skromny udział w usprawiedliwianiu Jego zwierzchnictwa i wykazaniu, że Szatan jest kłamcą! (Przysłów 27:11). W odróżnieniu od Szatana, który oczernia Jehowę i Jego sposób sprawowania władzy, ludzie lojalni wobec Boga dalej publicznie obwieszczają: „Jehowa jest prawy we wszystkich swych drogach” (Psalm 145:17).
18. Jakie pożywne danie duchowe przygotowane we właściwym czasie otrzymaliśmy niedawno?
18 Innym przykładem treściwego pokarmu duchowego zapewnianego we właściwym czasie jest książka Zbliż się do Jehowy, wydana na setkach zgromadzeń okręgowych pod hasłem „Gorliwi głosiciele Królestwa”, które odbyły się na całym świecie w latach 2002 i 2003. Książka ta, opracowana przez „niewolnika wiernego i roztropnego” i opublikowana przez Świadków Jehowy, skupia się na cudownych przymiotach Boga — również na tych, o których wspomina Psalm 145. Ten wspaniały podręcznik z pewnością pomoże lojalnym sługom Jehowy jeszcze bardziej się do Niego zbliżyć.
Czas zbliżyć się do Jehowy
19. Jakie krytyczne wydarzenia się zbliżają i jak możemy się na nie przygotować?
19 Nadchodzi przełomowa chwila w rozwiązaniu kwestii spornej dotyczącej zwierzchnictwa Jehowy. Jak zapowiedziano w 38 rozdziale proroctwa Ezechiela, wkrótce Szatan wystąpi w roli „Goga z krainy Magog”. Będzie to oznaczało zmasowany atak na lud Jehowy. Szatan dołoży wszelkich starań, by złamać lojalność sług Bożych. Czciciele Jehowy będą jak nigdy dotąd musieli żarliwie zwracać się do Jehowy, a nawet wołać do Niego o pomoc. Czy ich nacechowana szacunkiem bojaźń przed Bogiem i miłość do Niego okażą się daremne? W żadnym wypadku. Psalm 145 zapewnia: „Jehowa jest blisko wszystkich, którzy go wzywają, wszystkich, którzy go wzywają w wierności wobec prawdy. Spełni pragnienie tych, którzy się go boją, a ich wołanie o pomoc usłyszy i wybawi ich. Jehowa strzeże wszystkich, którzy go miłują, lecz wszystkich niegodziwców unicestwi” (Psalm 145:18-20).
20. Jak jeszcze spełnią się słowa Psalmu 145:18-20?
20 Jakże cudownie będzie odczuwać bliskość Jehowy i działanie Jego zbawczej mocy, gdy przystąpi On do wytracania wszystkich niegodziwców! W tym niedalekim już krytycznym okresie Jehowa wysłucha jedynie tych, „którzy go wzywają w wierności wobec prawdy”. Na pewno nie zwróci uwagi na obłudników. Słowo Boże wyraźnie pokazuje, że gdy niegodziwcy w ostatniej chwili wzywali Jego imienia, zawsze okazywało się to nieskuteczne (Przysłów 1:28, 29; Micheasza 3:4; Łukasza 13:24, 25).
21. Jak lojalni wobec Jehowy pokazują, że używanie Jego imienia sprawia im przyjemność?
21 Obecnie osoby bojące się Jehowy muszą jeszcze pilniej niż kiedykolwiek ‛wzywać go w wierności wobec prawdy’. Lojalni słudzy Boga znajdują przyjemność w używaniu Jego imienia w modlitwach oraz w odpowiedziach dawanych na zebraniach. Posługują się tym imieniem w prywatnych rozmowach. Śmiało obwieszczają je też w publicznej służbie kaznodziejskiej (Rzymian 10:10, 13-15).
22. Dlaczego koniecznie trzeba się wystrzegać postaw i dążeń charakterystycznych dla tego świata?
22 Aby dalej odnosić korzyści z bliskiej więzi z Jehową Bogiem, wciąż musimy wystrzegać się wszystkiego, co rujnuje pod względem duchowym, na przykład materializmu, niezdrowej rozrywki, skłonności do żywienia urazy lub obojętności na potrzeby drugich (1 Jana 2:15-17; 3:15-17). Gdybyśmy się nie wyzbyli takich przywar i dążeń, moglibyśmy zacząć się dopuszczać jakiegoś poważnego grzechu i w rezultacie stracić uznanie Jehowy (1 Jana 2:1, 2; 3:6). Mądrze jest zatem pamiętać, że Jehowa nadal będzie nam okazywał lojalną życzliwość, czyli lojalną miłość, jeśli tylko pozostaniemy wobec Niego wierni (2 Samuela 22:26).
23. Jaka wspaniała przyszłość czeka wszystkich lojalnych sług Bożych?
23 Wciąż zatem koncentrujmy swe myśli na wspaniałej przyszłości, która czeka wszystkich lojalnych czcicieli Jehowy. Będziemy wówczas mogli żywić nadzieję na znalezienie się wśród tych, którzy będą wywyższać, błogosławić i wychwalać Jehowę „przez cały dzień” i „na zawsze” (Psalm 145:1, 2). ‛Trwajmy w miłości Bożej, oczekując życia wiecznego’ (Judy 20, 21). Korzystając ze wspaniałych przymiotów naszego niebiańskiego Ojca, między innymi z Jego lojalnej życzliwości wobec miłujących Go ludzi, starajmy się zawsze podzielać odczucia Dawida, który w końcowych słowach Psalmu 145 napisał: „Usta moje będą głosić sławę Jehowy; i niech wszelkie ciało błogosławi jego święte imię po czas niezmierzony, na zawsze”.
-