• Obwieszczanie powrotu Pana (1870-1914)
    Świadkowie Jehowy — głosiciele Królestwa Bożego

    • Otwarcie drzwi do „ewangelizacji przez prasę”

      Pod koniec XIX wieku cały świat pokrywała już sieć linii telegraficznych. Łączność telegraficzna była niedroga i szybka, toteż wprost zrewolucjonizowała prasę. Informacje można było błyskawicznie przesyłać na duże odległości, a potem drukować w gazetach. Na początku XX wieku Russell i jego współtowarzysze dostrzegli, że prasa jest skutecznym środkiem umożliwiającym dotarcie do sporej liczby ludzi. Russell powiedział później: „Gazeta zaczęła odgrywać dużą rolę w życiu codziennym cywilizowanego świata”.

      W Strażnicy z 1 grudnia 1904 roku podano do wiadomości, że trzy gazety zamieszczają kazania Russella. W następnym wydaniu Strażnicy, w artykule zatytułowanym „Ewangelizacja przez prasę”, powiedziano: „W ten sposób rozesłano na wszystkie strony świata miliony kazań i przynajmniej niektóre z nich zdziałają coś dobrego. Jeśli to będzie wolą Pana, będziemy się cieszyć, gdyby te ‚drzwi’ pozostały tak otwarte albo gdyby nawet otwarły się szerzej”. Drzwi „ewangelizacji przez prasę” istotnie otworzyły się jeszcze szerzej. Świadczy o tym choćby fakt, że w roku 1913 kazania Russella docierały za pośrednictwem 2000 gazet do 15 000 000 czytelników!

      Ale jak Russellowi udawało się każdego tygodnia zamieszczać w prasie kazanie, i to nawet gdy był w podróży? Gotowy tekst (długości około dwóch szpalt) co tydzień przesyłał telegraficznie do agencji prasowej. Ta z kolei przekazywała go taką samą drogą do różnych gazet w USA, Kanadzie i Europie.

      Russell był przekonany, że Pan szeroko otworzył drzwi działalności głoszenia za pomocą prasy. W pierwszym dziesięcioleciu XX wieku dzięki tym kazaniom zamieszczanym w gazetach orędzie biblijne szerzone przez Russella i jego współtowarzyszy stało się powszechnie znane. W publikacji The Continent napisano kiedyś o Russellu: „Jego artykuły ukazywały się co tydzień podobno w większym nakładzie prasowym niż pisma jakiegokolwiek innego żyjącego człowieka, a może nawet większym niż łączny nakład artykułów wszystkich duchownych i kaznodziejów Ameryki Północnej”.