Dawanie świadectwa „wszystkim narodom”

„Ta dobra nowina o królestwie będzie głoszona po całej zamieszkanej ziemi na świadectwo wszystkim narodom; a potem nadejdzie koniec” (MATEUSZA 24:14, NW).

 1. Dlaczego uczniów Jezusa musiały zdziwić jego słowa zanotowane w Ewangelii według Mateusza 24:14?

JAKIEŻ zdziwienie musiały wywołać powyższe słowa Jezusa u jego uczniów będących Żydami! Myśl, iż uświęceni Izraelici mieliby pójść do ‛nieczystych’ pogan, do „ludzi z narodów”, i z nimi rozmawiać, była Żydowi zupełnie obca, wręcz odrażająca.a Sumienny Izraelita nawet nie wszedłby do domu poganina! Tamci uczniowie pochodzenia żydowskiego musieli się jeszcze bardzo dużo dowiedzieć o Jezusie, o jego miłości i zleconym mu zadaniu. Musieli też dokładniej poznać, jak bezstronny jest Jehowa (Dzieje 10:28, 34, 35, 45, NW).

 2. (a) Na jaką skalę Świadkowie rozwinęli działalność kaznodziejską? (b) Jakie trzy podstawowe czynniki mają wpływ na wzrost w szeregach Świadków?

² Świadkowie Jehowy obwieszczają dobrą nowinę wśród różnych narodów, nie wyłączając współczesnego Izraela, przy czym obecnie czynią to na niespotykaną dotąd skalę. W roku 1994 ponad cztery i pół miliona Świadków głosi mniej więcej w 230 krajach. Z osobami zainteresowanymi prowadzą około czterech i pół miliona studiów biblijnych. Rozwinęli tę działalność, mimo iż na całym świecie stykają się z uprzedzeniami, wynikającymi często z nieznajomości nauk i pobudek Świadków Jehowy. Można do nich odnieść te same słowa, które wypowiedziano o pierwszych chrześcijanach: „Wiadomo nam o tej sekcie, że wszędzie jej się przeciwstawiają” (Dzieje 28:22). Czemu zatem przypisać ich powodzenie w służbie kaznodziejskiej? Istnieją co najmniej trzy czynniki, które mają wpływ na wzrost w szeregach Świadków — respektowanie kierownictwa ducha Jehowy, naśladowanie praktycznych metod stosowanych przez Chrystusa i posługiwanie się właściwymi pomocami do skutecznego przekazywania informacji.

Duch Jehowy a dobra nowina

 3. Dlaczego nie możemy się chełpić swymi osiągnięciami?

³ Czy Świadkowie Jehowy chełpią się swymi sukcesami, jak gdyby wynikały one z ich specjalnych uzdolnień? Nie, gdyż stosują się do słów Jezusa: „Gdy uczynicie wszystko, co wam polecono, mówcie: Sługami nieużytecznymi jesteśmy, bo co winniśmy byli uczynić, uczyniliśmy”. Stając się oddanymi Bogu, ochrzczonymi chrześcijanami, Świadkowie Jehowy dobrowolnie zdecydowali się służyć Mu bez względu na warunki. Niektórzy czynią to, trwając w służbie pełnoczasowej jako misjonarze lub jako niepłatni ochotnicy pracujący w biurach oddziałów bądź drukarniach, w których produkuje się chrześcijańskie publikacje. Inni, pobudzeni taką samą chrześcijańską ofiarnością, pomagają przy wznoszeniu obiektów religijnych, głoszą pełnoczasowo jako pionierzy lub świadczą w mniejszym wymiarze godzin jako głosiciele dobrej nowiny w miejscowych zborach. Nikt z nas nie ma podstaw do przechwalania się tym, że wypełnia swe obowiązki, wykonując to, ‛co winien był uczynić’ (Łukasza 17:10; 1 Koryntian 9:16).

 4. Dzięki czemu udaje się przezwyciężać powszechny sprzeciw wobec chrześcijańskiej służby kaznodziejskiej?

⁴ Wszelkie nasze osiągnięcia można przypisać duchowi Jehowy, czyli Jego czynnej sile. Nic nie straciła na aktualności wypowiedź z czasów proroka Zachariasza: „Takie jest słowo Jehowy do Zorobabela, mówiące: ‚„Nie siłą zbrojną, nie mocą, lecz moim duchem”, rzekł Jehowa Zastępów’”. A zatem powszechnie spotykany sprzeciw wobec działalności ewangelizacyjnej prowadzonej przez Świadków udaje się przezwyciężyć nie dzięki ludzkim wysiłkom, lecz dzięki kierownictwu i opiece Jehowy (Zachariasza 4:6, NW).

 5. Jaką rolę w szerzeniu wieści o Królestwie odgrywa sam Jehowa?

⁵ O ludziach, którzy pozytywnie reagują na orędzie Królestwa, Jezus powiedział: „Napisano bowiem u proroków: I będą wszyscy pouczeni przez Boga. Każdy, kto słyszał od Ojca i jest pouczony, przychodzi do mnie. (...) Nikt nie może przyjść do mnie, jeśli mu to nie jest dane od Ojca” (Jana 6:45, 65). Jehowa potrafi czytać w sercach i umysłach, toteż zna osoby, w których Jego miłość prawdopodobnie wywoła żywy oddźwięk, chociaż one same mogą jeszcze nic o Nim nie wiedzieć. Do kierowania tym niepowtarzalnym dziełem głoszenia posługuje się też aniołami. Świadczy o tym następująca wizja Jana: „Ujrzałem innego anioła, który leciał środkiem nieba i miał wiecznotrwałą dobrą nowinę do oznajmienia jako radosną wieść dla mieszkających na ziemi i dla każdego narodu, i plemienia, i języka, i ludu” (Objawienie 14:6, NW).

Świadomi potrzeby duchowej

 6. Czym przede wszystkim musi się odznaczać człowiek, by mógł pozytywnie zareagować na dobrą nowinę?

⁶ Jezus wskazał też na kolejny czynnik, od którego zależy, czy Jehowa otworzy przed kimś sposobność przyjęcia dobrej nowiny: „Szczęśliwi, którzy są świadomi swej potrzeby duchowej, gdyż do nich należy królestwo niebios” (Mateusza 5:3, NW). Kto jest zadowolony z siebie lub nie szuka prawdy, ten nie zdaje sobie sprawy, że jest w duchowej potrzebie. Myśli jedynie o rzeczach materialnych, cielesnych. Stan błogiego samozadowolenia staje się dla niego przeszkodą. A ponieważ sporo osób spotykanych w służbie od domu do domu odrzuca głoszone przez nas orędzie, warto się zastanowić nad rozmaitymi przyczynami, które ich do tego skłaniają.

 7. Dlaczego wiele ludzi nie przyjmuje prawdy?

⁷ Wiele ludzi nie chce nas wysłuchać dlatego, że kurczowo trzymają się religii wpajanej im od dziecka i nie są gotowi porozmawiać na ten temat. Drudzy przyjęli religię, która odpowiada ich osobowości — kogoś pociąga mistycyzm, komuś innemu podoba się religia odwołująca się do emocji, a jeszcze inny szuka kościoła, gdzie kwitnęłoby życie towarzyskie. W dobie obecnej mnóstwo ludzi obiera styl życia kolidujący z miernikami Bożymi. Być może prowadzą się niemoralnie i dlatego mówią: „Mnie to nie interesuje”. Jeszcze inni podają się za ludzi wykształconych, wyznających światopogląd naukowy, i odrzucają Biblię, uważając ją za książkę prymitywną (1 Koryntian 6:9-11; 2 Koryntian 4:3, 4).

 8. Dlaczego nieprzychylne reakcje nie powinny tłumić naszej gorliwości? (Jana 15:18-20).

⁸ Czy nieprzychylne nastawienie większości ludzi miałoby osłabić naszą wiarę oraz gorliwość w tej zbawczej służbie? Otuchy mogą nam dodawać słowa Pawła skierowane do Rzymian: „Cóż zatem? Jeśli niektórzy nie okazali wiary, czyżby ich brak wiary miał udaremnić wierność Boga? Przenigdy! Ale niech Bóg okaże się prawdomówny, choćby każdy człowiek okazał się kłamcą, jak zresztą jest napisane: ‚Abyś okazał się prawy w swych słowach i wygrał, gdy będziesz osądzany’” (Rzymian 3:3, 4, NW).

 9, 10. Co dowodzi, że w wielu krajach udało się przezwyciężyć sprzeciw?

⁹ Zachęcająco działają liczne przykłady krajów rozsianych po całym świecie, o których mieszkańcach początkowo można było sądzić, że nie są skorzy do słuchania, jednak z czasem okazali się zupełnie inni. Jehowa i aniołowie wiedzieli, że są tam ludzie o szczerych sercach, których trzeba odszukać, ale Świadkowie Jehowy musieli się wykazać niezłomną wytrwałością w służbie. Przykładem może być kilka państw, gdzie 50 lat temu katolicyzm zdawał się stanowić niepokonaną przeszkodę: Argentyna, Brazylia, Hiszpania, Irlandia, Kolumbia, Meksyk, Portugalia i Włochy. W owym czasie, w roku 1943, Świadków było niewielu — na całym świecie zaledwie 126 000, z czego 72 000 w USA. Napotykane uprzedzenia i niewiedza przypominały mur nie do przebicia. Dzisiaj wspomniane kraje należą do tych, w których dzieło głoszenia przynosi najwspanialsze wyniki. To samo można powiedzieć o wielu byłych państwach komunistycznych. Potwierdza to chrzest 7402 osób na zgromadzeniu w Kijowie na Ukrainie w roku 1993.

¹⁰ Jakimi metodami posługują się Świadkowie, aby zapoznawać bliźnich z dobrą nowiną? Czy nawracają ich, kusząc korzyściami materialnymi — jak twierdzą niektórzy? Czy odwiedzają jedynie ludzi ubogich oraz niewykształconych — jak mówią inni?

Skuteczne metody przekazywania dobrej nowiny

11. Jaki piękny przykład w służbie kaznodziejskiej dał nam Jezus? (Zobacz Jana 4:6-26).

¹¹ W swym dziele pozyskiwania uczniów Świadkowie wzorują się na Jezusie i jego pierwszych naśladowcach. On zachodził wszędzie, gdzie byli ludzie — bogaci czy biedni; odwiedzał domy prywatne i miejsca publiczne, głosił nad brzegami jeziora i na zboczach górskich, a nawet wstępował do synagog (Mateusza 5:1, 2; 8:14; Marka 1:16; Łukasza 4:15).

12, 13. (a) Jaki wzór dla chrześcijan ustanowił Paweł? (b) Jak Świadkowie Jehowy biorą z niego przykład?

¹² Z kolei apostoł Paweł słusznie mógł powiedzieć o swej służbie: „Dobrze wiecie, że od pierwszego dnia, gdy przyszedłem do okręgu Azji, przez cały czas byłem z wami, służąc Panu jako niewolnik (...); przy tym nie powstrzymywałem się od mówienia wam wszystkiego, co pożyteczne, ani od nauczania was publicznie i od domu do domu” (Dzieje 20:18-20, NW).

¹³ Świadkowie Jehowy znani są na całym świecie z tego, że zgodnie z owym apostolskim wzorem pełnią służbę kaznodziejską od domu do domu. Nie prowadzą ewangelizacji za pomocą kosztownych, płytkich i bezosobowych programów telewizyjnych, lecz idą do ludzi, zarówno bogatych, jak i biednych, by spotkać się z nimi twarzą w twarz oraz nawiązać rozmowę o Bogu i Jego Słowie.b Nie próbują pozyskiwać nowych wyznawców darami materialnymi. Osobom gotowym rzeczowo porozmawiać wskazują, że jedynym rzeczywistym rozwiązaniem problemów ludzkości jest Królestwo Boże, które zmieni na lepsze warunki istniejące na naszej ziemi (Izajasza 65:17, 21-25; 2 Piotra 3:13; Objawienie 21:1-4).

14. (a) W jaki sposób wielu misjonarzy i pionierów położyło mocne podwaliny pod dalszy rozwój? (b) Czego możemy się nauczyć z przeżyć Świadków Jehowy w Japonii?

¹⁴ W celu objęcia tą działalnością jak największej liczby krajów do wielu z nich skierowano misjonarzy i pionierów. Położyli podwaliny pod dzieło, które potem kontynuowali miejscowi Świadkowie. Nie potrzeba więc angażować mnóstwa Świadków z innych państw, by prowadzić głoszenie i dbać o dobrą jego organizację. Znakomitym przykładem pod tym względem jest Japonia. Pod koniec lat czterdziestych przyjeżdżali tam misjonarze, głównie z Australii, Oceanii i Wielkiej Brytanii, uczyli się języka, przystosowywali do dość trudnych warunków okresu powojennego i świadczyli od domu do domu. W czasie drugiej wojny światowej działalność Świadków była w Japonii objęta zakazem, a na nich samych spadły prześladowania. Toteż przybyli misjonarze zastali jedynie garstkę aktywnych Świadków Jehowy. Ale obecnie ich liczba wzrosła do 187 000 głosicieli, zgromadzonych w przeszło 3000 zborów! Dzięki czemu osiągnięto takie wspaniałe wyniki? Pewien misjonarz mający za sobą 25 lat służby oznajmił: „Najważniejsze było zdobycie umiejętności prowadzenia rozmów z ludźmi. Znając ich język, mogliśmy się z nimi utożsamiać, rozumieć i cenić ich styl życia. Musieliśmy pokazać, że kochamy Japończyków. Z pokorą staraliśmy się wrosnąć w miejscową społeczność, nie odstępując przy tym rzecz jasna od naszych chrześcijańskich wartości”.

Chrześcijańskie postępowanie także jest świadectwem

15. W czym uwidacznia się chrześcijańskie postępowanie Świadków?

¹⁵ Jednakże ludzie reagują pozytywnie nie tylko na orędzie biblijne. Przypatrują się też postępowaniu Świadków. Dostrzegają, że żyją oni w miłości, zgodzie i jedności nawet w najtrudniejszych sytuacjach, takich jak wojna domowa, walki plemienne czy narastająca nienawiść między grupami etnicznymi. We wszelkich konfliktach Świadkowie zdecydowanie zachowują chrześcijańską neutralność i stosują się do słów Jezusa: „Nowe przykazanie daję wam, abyście się wzajemnie miłowali, jak Ja was umiłowałem; abyście się i wy wzajemnie miłowali. Po tym wszyscy poznają, żeście uczniami moimi, jeśli miłość wzajemną mieć będziecie” (Jana 13:34, 35).

16. Jakie doświadczenie ilustruje praktyczną stronę chrześcijańskiej miłości?

¹⁶ Temat miłości bliźniego można zilustrować przeżyciami starszego mężczyzny, który napisał do lokalnej gazety o „niesłychanie życzliwym małżeństwie”. Wyjaśnił, że w okresie poprzedzającym śmierć jego żony sąsiedzi okazali mu wiele serca. „Odkąd jej zabrakło (...), są nadzwyczajni” — oznajmił. „‚Zaadoptowali’ mnie (...) pełnią wszelkiego rodzaju posługi i pomagają rozwiązywać problemy, jakie ma 74-letni emeryt. A co najbardziej niezwykłe, oni są czarni, a ja biały. Oni są Świadkami Jehowy, a ja jestem byłym katolikiem”.

17. Jakiej postawy powinniśmy unikać?

¹⁷ Jak z tego wynika, świadectwo możemy dawać różnymi sposobami, między innymi naszym zachowaniem na co dzień. W gruncie rzeczy gdybyśmy w swym postępowaniu nie wzorowali się na Chrystusie, pełnilibyśmy służbę w sposób faryzejski i nieskuteczny. A nie chcemy przecież przypominać ludzi, których Jezus opisał słowami: „Wszystko więc, cokolwiek by wam powiedzieli, czyńcie i zachowujcie, ale według uczynków ich nie postępujcie; mówią bowiem, ale nie czynią” (Mateusza 22:37-39; 23:3).

Klasa niewolnika zapewnia odpowiednie narzędzia

18. Jak literatura biblijna umożliwia nam niesienie pomocy ludziom o szczerych sercach?

¹⁸ W głoszeniu dobrej nowiny wszystkim narodom istotną rolę odgrywa jeszcze jeden czynnik — powszechnie dostępna literatura biblijna wydawana przez Towarzystwo Strażnica. Mamy książki, broszury, traktaty i czasopisma, w których szczere osoby mogą znaleźć zadowalającą odpowiedź na niemal każde pytanie. Gdybyśmy spotkali muzułmanina, hinduistę, buddystę, taoistę lub wyznawcę judaizmu, to korzystając z książki Człowiek poszukuje Boga, różnych traktatów lub broszur, możemy nawiązać rozmowę i ewentualnie rozpocząć nawet studium Biblii. Jeżeli ewolucjonista zada nam pytanie na temat stwarzania, mamy do dyspozycji publikację Jak powstało życie? Przez ewolucję czy przez stwarzanie? Jeżeli młody człowiek zapyta: „Czy życie ma sens?”, możemy mu udostępnić książkę Pytania młodych ludzi — praktyczne odpowiedzi. Jeśli napotkana osoba boryka się z poważnymi problemami — cierpi na depresję, jest przemęczona, została zgwałcona lub się rozwiodła — możemy wykorzystać publikacje, które w praktyczny sposób omawiają te tematy. W myśl zapowiedzi Jezusa, klasa wiernego niewolnika miała dostarczać „pokarm we właściwym czasie” i rzeczywiście wywiązuje się ona ze swego zadania (Mateusza 24:45-47, NW).

19, 20. Jak w Albanii nadano rozmach dziełu Królestwa?

¹⁹ Ponieważ dzieło to jest prowadzone wśród wielu narodów, więc owa literatura musi być wydawana w licznych językach. Trzeba zatem tłumaczyć Biblię i oparte na niej publikacje na ponad 200 języków, ale jak to jest możliwe? Na przykładzie Albanii rozważmy krótko, w jaki sposób pomimo ogromnych trudności klasie niewolnika wiernego i roztropnego udaje się krzewić dobrą nowinę bez nowożytnej Pięćdziesiątnicy, która by umożliwiła natychmiastową znajomość języków obcych (Dzieje 2:1-11).

²⁰ Jeszcze kilka lat temu Albania wydawała się jedynym państwem na wskroś ateistycznym i komunistycznym. W roku 1980 czasopismo National Geographic podało: „Albania zakazała jej [religii], ogłaszając się w roku 1967 ‚pierwszym na świecie państwem ateistycznym’. (...) Nowe pokolenie Albanii zna tylko ateizm”. Obecnie, po upadku komunizmu, Albańczycy świadomi swej potrzeby duchowej pozytywnie reagują na orędzie głoszone przez Świadków Jehowy. W roku 1992 utworzono w Tiranie mały zespół tłumaczy, złożony z młodych Świadków znających języki włoski i angielski. Dzięki pomocy wykwalifikowanych braci z innych krajów nauczyli się korzystania z podręcznych komputerów i pisania na nich w języku albańskim. Przystąpili do tłumaczenia traktatów i Strażnicy. W miarę nabywania doświadczenia zaczynają tłumaczyć inne wartościowe publikacje biblijne. Obecnie w tym niewielkim kraju (liczącym 3 262 000 mieszkańców) jest około 200 aktywnych Świadków, a na Pamiątkę w roku 1994 przybyły 1984 osoby.

Obowiązek spoczywający na każdym z nas

21. W jakim okresie obecnie żyjemy?

²¹ Wydarzenia światowe zmierzają do punktu kulminacyjnego. Nasila się przestępczość i przemoc, podczas wojen lokalnych dochodzi do okropnych mordów i gwałtów, wszędzie szerzy się swoboda obyczajów z jej owocami w postaci chorób przenoszonych drogą płciową, prawomocne władze są powszechnie lekceważone — i tak świat zdaje się staczać w kierunku anarchii, wymyka się spod kontroli. Żyjemy w okresie przypominającym czasy przedpotopowe, opisane w Księdze Rodzaju (1 Mojżeszowa): „Kiedy zaś Jahwe widział, że wielka jest niegodziwość ludzi na ziemi i że usposobienie ich jest wciąż złe, żałował, że stworzył ludzi na ziemi, i zasmucił się” (Rodzaju 6:5, 6, BT; Mateusza 24:37-39).

22. Jaki chrześcijański obowiązek spoczywa na każdym Świadku Jehowy?

²² Jehowa przystąpi do działania, podobnie jak to uczynił za dni Noego. Ponieważ jednak przejawia sprawiedliwość i miłość, więc pragnie, by najpierw wszystkie narody usłyszały dobrą nowinę i ostrzegawcze orędzie (Marka 13:10). W związku z tym na Świadkach Jehowy spoczywa pewien obowiązek — mają odszukać ludzi, którzy zasługują na pokój pochodzący od Boga, i nauczyć ich Jego pokojowych dróg. Wkrótce, w czasie przez Niego wyznaczonym, zlecone dzieło głoszenia zostanie pomyślnie zakończone. „I wtedy nadejdzie koniec” (Mateusza 10:12, 13; 24:14; 28:19, 20).

[Przypisy]

Czy zapamiętałeś?

◻ Jakie sukcesy w swej służbie osiągają nowożytni Świadkowie?

◻ Z jakich powodów wiele ludzi odrzuca chrześcijańskie orędzie?

◻ Jaką apostolską metodą głoszenia posługują się Świadkowie?

◻ Jakie narzędzia pomagają nam skutecznie pełnić służbę kaznodziejską?

◻ Co każdy z nas musi czynić zgodnie z Ewangelią według Marka 13:10?

[Ramka na stronie 19]

Argentyna 374 102 043

Brazylia 430 366 297

Chile 72 44 668

Filipiny wojna — brak danych 116 576

Francja wojna — brak danych 122 254

Hiszpania brak danych o działalności 97 595

Irlandia 150? 4 224

Kolumbia ?? 60 854

Meksyk 1 565 380 201

Peru brak danych o działalności 45 363

Polska wojna — brak danych 113 551

Portugalia brak danych o działalności 41 842

Urugwaj 22 9 144

Wenezuela brak danych o działalności 64 081

Włochy wojna — brak danych 201 440

[Ilustracja na stronie 17]

W wielu krajach katolickich, takich jak Hiszpania, szeregi Świadków Jehowy stale się rozrastają

[Ilustracje na stronie 18]

Świadkowie Jehowy aktywnie działają wśród narodów całej ziemi