Publikowanie Strażnicy

Czasopismo to, wydawane od lipca 1879 roku, początkowo nosiło nazwę Strażnica Syjońska i Zwiastun Obecności Chrystusa. Broniło nauki o ofierze okupu złożonej przez Jezusa Chrystusa i miało dostarczać pokarmu duchowego domownikom wiary. Żeby mocniej uwydatnić cel tego czasopisma, 1 stycznia 1909 roku nazwano je Strażnica i Zwiastun Obecności Chrystusa. Od 1 stycznia roku 1939 tytuł brzmiał Strażnica i Zwiastun Królestwa Chrystusa, ponieważ zaczęto wówczas kłaść większy nacisk na to, że Chrystus już panuje z nieba jako Król. A 1 marca 1939 roku przez zmianę tytułu na Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy skierowano główną uwagę na Jehowę, Zwierzchniego Władcę Wszechświata, który powierzył rządy swemu Synowi.

Początkowo Strażnica ukazywała się raz w miesiącu i miała osiem stronic. W roku 1891 powiększono liczbę stron do 16, a od roku 1892 wychodzi dwa razy w miesiącu. W roku 1950 w wielu językach otrzymała nowy format i ma odtąd 32 strony.

Stopniowo zaczęto tłumaczyć Strażnicę na inne języki. W roku 1883 wydano w formie traktatu pojedynczy numer po szwedzku. W latach 1886-1889 drukowano ją w małym formacie po niemiecku. Ale ponownie zaczęła się ukazywać w tym języku dopiero w roku 1897, odtąd już regularnie. W roku 1916 drukowano ją w siedmiu językach: angielskim, duńsko-norweskim, fińskim, francuskim, niemieckim, polskim i szwedzkim. Kiedy w roku 1922 głoszenie dobrej nowiny nabrało szerszego rozmachu, liczba ta wzrosła do 16. W roku 1993 Strażnicę wydawano regularnie w 112 językach, używanych przez większą część mieszkańców ziemi. Składają się na to nie tylko takie języki, jak angielski, hiszpański i japoński, w których każde wydanie ukazuje się w milionowych nakładach, ale także palauański, tuwaluski i inne, w których drukuje się zaledwie po kilkaset egzemplarzy.

Przez wiele lat Strażnicę uważano za czasopismo przeznaczone głównie dla „małej trzódki” poświęconych chrześcijan. Nakład był więc dość ograniczony — w roku 1916 nie przekraczał 45 000 egzemplarzy. Ale po roku 1935 do zaopatrywania się w Strażnicę i regularnego jej czytania coraz częściej zachęcano „Jonadabów”, czyli członków „wielkiej rzeszy”. A w roku 1939, kiedy to na stronie tytułowej zaczęto kłaść nacisk na Królestwo, przeprowadzono czteromiesięczną międzynarodową kampanię, podczas której proponowano prenumeratę Strażnicy szerokiemu ogółowi. W rezultacie liczba prenumeratorów zwiększyła się do 120 000. Rok później czasopismo to zaczęto regularnie rozpowszechniać na ulicach. Nakład szybko wzrastał. Na początku roku 1993 każde wydanie Strażnicy we wszystkich językach wychodziło w łącznym nakładzie 16 400 000 egzemplarzy.