„Na strażnicy stoję”

„I zaczął wołać jak lew: ‛Na strażnicy stoję bezustannie za dnia, Jehowo, a na posterunku moim trwam całymi nocami’” (Izaj. 21:8).

 1, 2. (a) Jaki cel wytknął sobie Charles T. Russell? (b) Jakim sposobem literatura biblijna miała pomóc w osiągnięciu tego celu?

BOGOBOJNY dwudziestojednoletni mężczyzna, mieszkający w północno-wschodniej części Stanów Zjednoczonych, podjął się ważnej misji. Postawił sobie za zadanie, by demaskować fałszywe doktryny religijne, jakie wówczas wpajano ludziom, w tym zwłaszcza nauki o wiecznych mękach i o przeznaczeniu. Z drugiej strony pragnął szerzyć prawdy o okupie oraz o celu i sposobie przyjścia Chrystusa. W jaki sposób chciał tego wszystkiego dokonać? Postanowił rzucić na poszczególne wierzenia religijne silny snop światła ze Słowa Bożego, to znaczy Pisma Świętego (Ps. 43:3; 119:105).

² Mężczyzną tym był Charles T. Russell, pierwszy prezes Towarzystwa Strażnica, który w roku 1873 zaczął wydawać literaturę religijną, przez którą zamierzał zwracać uwagę czytelników na prawdy biblijne. Szczerzy ludzie mogli dzięki tym publikacjom dostrzec błędy tkwiące w dogmatach chrześcijaństwa. W potężnym strumieniu światła płynącego z Biblii nie zdołały się już ukryć żadne, choćby zamaskowane fałszerstwa doktrynalne (Efez. 5:13). Wydawnictwa te uwypuklały zarazem „zdrową naukę”, przyczyniając się do umocnienia wiary czytelników (Tyt. 1:9; 2:11; 2 Tym. 1:13). Czy gorliwość dla prawdy zawartej w Piśmie Świętym, kierująca Russellem w tych poszukiwaniach, nie miała żadnego precedensu? (por. 2 Król. 19:31).

PIERWSI CHRZEŚCIJANIE SZERMIERZAMI SŁOWA BOŻEGO

 3. W jaki sposób Chrystus Jezus dał wzór stawania w obronie prawdy?

³ Chrześcijanie z pierwszego stulecia konsekwentnie posługiwali się Słowem Bożym zarówno wśród Żydów, jak i wśród pogan. Byli jakby wartownikami stojącymi na strażnicy i w tym charakterze rozgłaszali prawdę dla dobra wszystkich, którzy chcieli jej słuchać (Mat. 10:27). Postępowali zgodnie z przykładem, który dał im Wódz, Jezus Chrystus, oświadczył on kiedyś: „Po to się urodziłem i po to przyszedłem na świat, aby dać świadectwo prawdzie” (Jana 18:37). Mimo iż był doskonały, nie posunął się do polegania na swojej mądrości ani na własnych poglądach. Przeciwnie, nauki jego pochodziły od Naczelnego Nauczyciela, Jehowy Boga. W rozmowie z grupą Żydów wyjaśnił pewnego razu: „Nic nie czynię z własnej inicjatywy, lecz tak mówię, jak mnie uczył Ojciec” (Jana 8:28; zob. też Jana 7:14-18). Ze sprawozdań ewangelicznych, relacjonujących ziemską służbę Jezusa, wynika jasno, że zacytował on słowa (lub zaczerpnął myśli) mniej więcej z połowy ksiąg Pism Hebrajskich (Łuk. 4:18, 19 — Izaj. 61:1, 2; Łuk. 23:46 — Ps. 31:5 [31:6, Biblia warszawska]).

 4. Przedstaw na przykładach, jak Jezus posługiwał się Słowem Bożym przy nauczaniu prawdy?

⁴ Chrystus nawet po śmierci i zmartwychwstaniu w dalszym ciągu posługiwał się Słowem Bożym w celu nauczania prawdy. Kiedy na przykład Kleopas i jego towarzysz podróży wędrowali z Jeruzalem do Emaus, pomógł tym uczniom zrozumieć sens natchnionych Pism. W sprawozdaniu czytamy: „I począwszy od Mojżesza poprzez wszystkich proroków wykładał im, co o nim było napisane we wszystkich Pismach” (Łuk. 24:25-27, Bw). Jeszcze tego samego dnia Jezus ukazał się jedenastu apostołom i kilku innym swoim uczniom, by pokrzepić ich wiarę. Jak to osiągnął? Przez umiejętne powoływanie się na Biblię. Łukasz donosi: „Wtedy otworzył im umysły, aby mogli zrozumieć Pisma, i rzekł do nich: Jest napisane, że Chrystus miał cierpieć i trzeciego dnia zmartwychwstać” (Łuk. 24:45, 46, Bw).

 5. Jak w dniu Pięćdziesiątnicy 33 roku n.e. Piotr poszedł w ślady Chrystusa pod względem opierania się na Słowie Bożym?

⁵ Wstępując w ślady swego Wzorodawcy, zbór chrześcijański zaczął w 33 roku n.e. pełnić służbę publiczną z użyciem Pisma Świętego. Oto, co się wydarzyło na otwartej przestrzeni przed pewnym domem w Jeruzalem: Usłyszawszy nad tym domem „szum jakby pędzącego tęgiego podmuchu”, zbiega się tam i zatrzymuje wielotysięczna rzesza mieszkańców miasta oraz żydowskich pielgrzymów. Wówczas wychodzi do nich Piotr w otoczeniu pozostałych jedenastu apostołów i doniosłym głosem tak zaczyna przemawiać: „Mężczyźni z Judei i wy wszyscy mieszkańcy Jeruzalem, niech to będzie wam wiadome i nakłońcie ucha do tych moich wypowiedzi”. Następnie z powołaniem się na „to, co było powiedziane przez proroka Joela”, i o czym ‛powiada Dawid’ objaśnia Piotr znaczenie cudu, który dopiero co miał miejsce, po czym oświadcza: „Bóg uczynił go zarówno Panem, jak i Chrystusem — tego Jezusa, którego wy przybiliście do pala” (Dzieje 2:2, 14, 16, 25, 36).

 6. (a) Wyjaśnij, co się wydarzyło na pewnym spotkaniu ciała kierowniczego w pierwszym stuleciu. (b) Jak zbory zostały poinformowane o decyzji tego grona? Z jakim wynikiem?

⁶ Podobnie ciało kierownicze działające w pierwszym stuleciu robiło dobry użytek ze Słowa Bożego, gdy ówczesnym chrześcijanom potrzebne były jasne wskazówki dotyczące wiary i postępowania. Na przykład w czasie spotkania członków ciała kierowniczego w 49 roku n.e. uczeń Jakub, który w nim przewodniczy, kieruje uwagę reszty obecnych na pewien stosowny werset z Księgi Amosa 9:11, 12. „Bracia, posłuchajcie mnie”, mówi, „Szymon wyczerpująco opowiedział, jak to Bóg po raz pierwszy zwrócił uwagę na narody, aby z nich wziąć lud dla swego imienia. I z tym zgadzają się słowa Proroków; tak przecież napisano” (Dzieje 15:13-17). Całe grono zaaprobowało propozycję Jakuba, a następnie ujęło swoje oparte na Biblii postanowienie na piśmie, żeby w formie listu rozesłać je do wszystkich zborów i tam przeczytać. Jakie przyniosło to rezultaty? Chrześcijanie „uradowali się otrzymaną zachętą”; „zbory dalej utwierdzały się w wierze i z dnia na dzień pomnażały się liczebnie” (Dzieje 15:22-31; 16:4, 5). W ten sposób zbór wczesnochrześcijański stał się „filarem i podporą prawdy”. A co można powiedzieć o czasach nowożytnych? Czy C.T. Russell i związani z nim badacze Biblii zaczęli naśladować ten wspaniały wzór z pierwszego stulecia? Co zrobili jako rzecznicy prawdy? (1 Tym. 3:15).

CZASOPISMA Z DALEKOSIĘŻNĄ PERSPEKTYWĄ

 7. (a) W jakim celu zaczęto wydawać „Strażnicę Syjońską”? (b) Czyjego spodziewano się poparcia?

⁷ W lipcu 1879 roku pojawiło się najważniejsze narzędzie, jakim się posługiwał Russell, by szerzyć oświatę biblijną; było nią czasopismo zatytułowane: Zion’s Watch Tower and Herald of Christ’s Presence (Strażnica Syjońska i Zwiastun Obecności Chrystusa). Zaraz w pierwszym wydaniu sprecyzowano wzniosły cel, który przyświecał publikowaniu tego pisma: „Jak wynika już z samej nazwy, ma ono pełnić rolę punktu obserwacyjnego, z którego jako ‛Zwiastun Obecności Chrystusa’ będzie oznajmiać ‛małemu stadku’ rzeczy ciekawe i pożyteczne, a także udostępniać ‛domownikom wiary’ oczekiwany ‛pokarm na czas słuszny’”. Kamieniem węgielnym, na którym od początku opierali się wydawcy tego czasopisma, było poleganie na Bogu Wszechmocnym. W drugim numerze Strażnicy oświadczono: „Wierzymy, że ‛Strażnica Syjońska’ ma za sobą poparcie JEHOWY, i właśnie dlatego nigdy nie będziemy prosić ani błagać ludzi o pomoc finansową. Kiedy Ten, który mówi: ‛Moje jest srebro i moje jest złoto’, przestanie dostarczać niezbędnych funduszy, zrozumiemy, że pora zaprzestać wydawania tej publikacji”.

 8. Wyjaśnij przyczynę rozwoju „Strażnicy” w świetle wypowiedzi z Izajasza 60:22 i Zachariasza 4:10.

⁸ Strażnica Syjońska, dzisiaj po prostu Strażnica, ukazuje się bez przerwy już 108 rok. Z miesięcznika wydawanego w jednym języku w ilości 6000 egzemplarzy stała się dwutygodnikiem o nakładzie 12 315 000 egzemplarzy, dostępnym w 103 językach (por. Izaj. 60:22; Zach. 4:10).

 9. Dlaczego tak stosowna jest nazwa „Strażnica”?

⁹ Tytuł Strażnica, jaki Russell nadał temu czasopismu, okazał się nader stosowny. Występujące w Pismach Hebrajskich słowo o takim znaczeniu określa ściśle biorąc „posterunek” lub „punkt obserwacyjny”, z którego strażnik może już z daleka łatwo dostrzec wroga i ogłosić alarm w związku ze zbliżającym się niebezpieczeństwem. Słusznie więc przez pierwsze 59 lat na stronie tytułowej tego wydawnictwa widniał wymowny cytat z Księgi Izajasza 21:11, 12: „Stróżu! Co z nocą?” „Nadchodzi poranek” (według przekładu King James Version).

10. Kto służy w charakterze stróża opisanego w Księdze Izajasza 21:11? Jakie obwieszcza on orędzie?

¹⁰ „Stróż” z proroctwa Izajasza miał się wkrótce pojawić na scenie wydarzeń. Pośród otaczających ziemię mroków niegodziwości Russell z radością podjął się rozgłaszania dobrej nowiny o mającym nadejść „poranku”. Do dnia dzisiejszego stykamy się z tym pismem powitalnym, zwiastującym tysiącletnie pokojowe rządy Jezusa Chrystusa. Klasa ludzi pełniących rolę stróża — nowożytny ostatek Izraela duchowego — śmiało jednak ostrzega, że zanim przyjdzie „poranek”, noc będzie się stawała coraz czarniejsza, aż osiągnie punkt kulminacyjny w „wojnie wielkiego dnia Boga Wszechmocnego”, stoczonej na polach Har-Magedonu (Obj. 16:14-16).

11, 12. (a) Jak słowa z Księgi Izajasza 21:8 poświadczają wierność i czujność klasy stróża? (b) Za czyim pośrednictwem dociera dziś ostrzeżenie i głównie w jaki sposób jest ono rozgłaszane?

¹¹ Nieco wcześniej, bo w Księdze Izajasza 21:8, przedstawiono nam owego wiernego strażnika takimi słowami: „I zaczął wołać jak lew: ‛Na strażnicy stoję bezustannie za dnia, Jehowo, a na posterunku moim trwam całymi nocami’”.

¹² Spróbuj sobie wyobrazić czytelniku, wartownika stojącego na wysokiej wieży, pochylonego ku przodowi, przeszukującego wzrokiem okolicę aż po horyzont w ciągu dnia i usiłującego przeniknąć nawet mroki nocy — zawsze przy tym czujnego, zawsze bacznego. Właśnie takie podstawowe skojarzenie łączy się z hebrajskim określeniem micpeh, przetłumaczonym w Księdze Izajasza 21:8 na „strażnicę”. Skoro strażnik jest tak uważny, któż miałby podstawy do podawania w wątpliwość jego relacji? Podobnie dzisiaj klasa stróża nie szczędzi trudów i wnikliwie bada Pismo Święte, by się dowiedzieć, jak Jehowa zamierza postąpić z obecnym systemem rzeczy (Jak. 1:25). Następnie obwieszcza swoje orędzie donośnie i bez lęku, przede wszystkim na łamach Strażnicy (por. Amosa 3:4, 8). Czasopismo to nigdy nie będzie się powstrzymywać lękliwie od występowania w obronie prawdy! (Izaj. 43:9, 10).

13. Jakie siostrzane czasopismo ukazało się w roku 1919 i jaki podobny cel mu wytknięto?

¹³ Dnia 1 października 1919 roku na arenie świata pojawiło się nowe czasopismo: Złoty Wiek.a Klasa stróża zaczęła się nim posługiwać jako cennym uzupełnieniem Strażnicy. Co prawda nie rozstrząsano w nim tak gruntownie tematów biblijnych, jak w Strażnicy, niemniej jednak miało zwracać ludziom uwagę na fałszywe nauki religijne i zapowiadać zbliżanie się zagłady obecnego złego systemu rzeczy oraz ustanowienie nowej ziemi, na której zapanuje sprawiedliwość. Nie ulega wątpliwości, że i ono było szermierzem na rzecz prawdy!

14. Jaki cel ogłosiło czasopismo „Pociecha”, a później „Przebudźcie się!”?

¹⁴ Osiemnaście lat później tytuł Złoty Wiek zmieniono na Pociechę.b „Ta nowa nazwa zapowiada obronę prawdy”, oświadczono w wydaniu z 6 października 1937 roku. Od dnia 22 sierpnia 1946 roku pismo to znane jest jako Przebudźcie się! W numerze z tą właśnie datą znalazło się zapewnienie: „Najważniejszym zadaniem tego czasopisma będzie niezłomne trzymanie się prawdy”. Przyrzeczenie to jest aktualne po dziś dzień. Strażnica i Przebudźcie się! w nieznany gdzie indziej sposób trzymają wysoko sztandar prawdy, aby ją mogli dostrzec wszyscy. Czyniąc to, kroczą drogą wskazaną przez zbór wczesnochrześcijański (3 Jana 3, 4, 8).

STRAŻNICA I PRZEBUDŹCIE SIĘ! RZECZNIKAMI PRAWDY

15. (a) Jaka dzisiejsza metoda rozdzielania pokarmu duchowego przypomina analogiczne działania w zborze wczesnochrześcijańskim? (b) Co jeszcze jest niezbędne oprócz cytowania wersetów biblijnych? Podaj przykłady.

¹⁵ W dobie obecnej klasa „niewolnika wiernego i rozumnego”, wspomniany „stróż”, pod nadzorem Ciała Kierowniczego Świadków Jehowy posługuje się czasopismem Strażnica jako głównym kanałem łączności, służącym do rozdzielania duchowego „pokarmu na czas słuszny” (Mat. 24:45). Odpowiada to wzorowi ustanowionemu w zborze z pierwszego stulecia, według którego wyjaśnienia dotyczące zagadnień doktrynalnych i moralnych ujmowano na piśmie, żeby ‛były odczytane wszystkim braciom’ (1 Tes. 5:27, Bw). Od samego początku swego istnienia Strażnica zwracała uwagę na Biblię i nauczała na jej podstawie. Na przykład już w pierwszym wydaniu tego miesięcznika omówiono lub zacytowano ponad 200 wersetów co najmniej z 30 ksiąg biblijnych. Nie wystarczy jednak samo przytaczanie tekstów z Pisma Świętego. Ludziom trzeba pomóc w poznaniu ich znaczenia. Strażnica zawsze starała się przyczynić do coraz lepszego zrozumienia tej Księgi. W latach od 1892 do 1927 każde wydanie (angielskie) zawierało tygodniowe propozycje czytania Biblii oraz omówienie zawartych w nich kluczowych wersetów. Inne przykłady podano w zestawieniu zatytułowanym: „Artykuły o historycznym znaczeniu opublikowane w Strażnicy”.

16, 17. Co zrobił pierwszy wydawca „Strażnicy” w trosce o to, by zawsze była ona rzecznikiem prawdy?

¹⁶ W jaki sposób Strażnica miała zachowywać czystość swego drukowanego orędzia? Pierwszy jej wydawca, C.T. Russell, wprowadził odpowiednie zabezpieczenia, dzięki którym wszystko, co się ukazywało na jej łamach, było zgodne ze zrozumieniem prawdy posiadanym w danym okresie. Jedno z takich zabezpieczeń zostało wyłuszczone w jego testamencie z dnia 27 czerwca 1907 roku. (Russell zmarł 31 października 1916 roku). Czytamy tam:

„Postanawiam, żeby cała odpowiedzialność za treść ‛STRAŻNICY SYJOŃSKIEJ’ spoczywała na komitecie złożonym z pięciu braci, których wzywam do jak największej sumienności i wierności wobec prawdy. Wszelkie artykuły przeznaczone do opublikowania na łamach ‛STRAŻNICY SYJOŃSKIEJ’ mogą się ukazać dopiero po wyrażeniu pełnej zgody co najmniej przez trzech spośród tych pięciu braci. Gdyby się okazało, że jakikolwiek materiał zaaprobowany przez tych trzech jest lub mógłby być sprzeczny z poglądami jednego albo obu pozostałych członków wspomnianego komitetu, należy jego opublikowanie zawiesić na trzy miesiące, aby umożliwić przemyślenie, modlitwę i przedyskutowanie, i dzięki temu zachować najdalej posuniętą jedność wiary oraz więź pokoju w łonie kierownictwa redakcyjnego tego czasopisma”.

¹⁷ Zgodnie z wolą Russella każdy członek komitetu redakcyjnego musiał być „bezwzględnie lojalny wobec nauk Pisma Świętego”; musiały być u niego widoczne takie ważne szczegóły, jak „czystość życia, jasne zrozumienie prawdy, gorliwość dla Boga, miłość do braci i wierność względem Odkupiciela”. Russell zastrzegł też, by „w żaden sposób nie ujawniano, kto opracował dany artykuł ukazujący się w czasopiśmie (...), żeby prawda była rozpoznawana i ceniona dzięki swej własnej wartości, a Pan żeby jeszcze wyraźniej był uznawany za Głowę kościoła i Krynicę prawdy”.

18. Dlaczego możemy czytać „Strażnicę” i „Przebudźcie się!” z pełnym zaufaniem?

¹⁸ Ciało Kierownicze po dziś dzień trzyma się podobnych wytycznych. Każdy artykuł mający się ukazać w Strażnicy lub Przebudźcie się! — i każda przygotowana strona, w tym także prace graficzne — muszą być przed oddaniem do druku wnikliwie przejrzane przez wyznaczonych członków Ciała Kierowniczego. Ponadto osoby biorące udział w pisaniu artykułów do Strażnicy są chrześcijańskimi starszymi, którzy w pełni zdają sobie sprawę z doniosłości przydzielonego im zadania (por. 2 Kron. 19:7). Spędzają wiele godzin na badaniu Biblii oraz innych źródeł, by się upewnić, czy wszystko, co ma zostać opublikowane, jest zgodne z prawdą i wiernie odpowiada Pismu Świętemu (Kazn. 12:9, 10; 2 Tym. 1:13). Nierzadko przygotowanie jednego artykułu, którego przeczytanie zajmuje jakieś 15 minut, wymaga poświęcenia od dwóch tygodni do ponad miesiąca.

19. Co możesz zrobić na rzecz prawdy?

¹⁹ A zatem możesz z przekonaniem czytać Strażnicę i Przebudźcie się! Możesz jednak uczynić więcej: entuzjastycznie proponować te czasopisma drugim, żeby i oni poznali prawdę, odnosząc w ten sposób pożytek z wieści ogłaszanych przez ‛strażnika stojącego na strażnicy’ (Izaj. 21:8). Owszem, razem z nowożytnym strażnikiem możesz także występować w obronie prawdy biblijnej.

[Przypisy]

Czy sobie przypominasz:

◼ Dlaczego C.T. Russell zaczął wydawać literaturę biblijną?

◼ W jaki sposób pierwsi chrześcijanie stawali w obronie prawdy?

◼ Dlaczego niniejsze czasopismo nosi nazwę „Strażnica”?

◼ Kim jest nowożytny „stróż” i jakim narzędziem posługuje się on głównie, żeby go dobrze słyszano?

◼ Jak dba się o to, by „Strażnica” i „Przebudźcie się!” szerzyły prawdy biblijne?

[Ramka na stronie 27]

ARTYKUŁY O HISTORYCZNYM ZNACZENIU, OPUBLIKOWANE W STRAŻNICY — podane w porządku chronologicznym

1879: „Bóg jest miłością” — bronił ofiary Jezusa jako podstawy odkupienia ludzkości

1879: „Dlaczego zostało dopuszczone zło” — wyjaśniał powody, dla których obecność Jezusa Chrystusa miała być niewidzialna

1880: „Jedno ciało, jeden duch, jedna nadzieja” — wskazał, że w roku 1914 skończą się Czasy Pogan

1882: „Zapłatą za grzech jest śmierć” — udowodnił, że nauka o wiecznych mękach przeczy miłości Bożej

1885: „Ewolucja a wiek rozumu” — zdemaskował fałsz teorii ewolucji

1897: „Co mówi Pismo Święte o spirytyzmie?” — przedłożył dowody demonicznego pochodzenia spirytyzmu

1902: „Na pierwszym miejscu Bóg i Jego postanowienia” — podkreślił potrzebę przestrzegania prawa Bożego w rodzinie i w pracy zawodowej

1919: „Błogosławieni, którzy nie znają bojaźni” — tchnął nowe życie w pobudzoną społeczność nieustraszonych czcicieli Boga

1925: „Narodziny narodu” — wyjaśnił proroctwa wskazujące na to, że w roku 1914 zrodziło się Królestwo Boże

1931: „Nasza nowa nazwa” — od tej pory nazwa Świadkowie Jehowy miała odróżniać prawdziwych chrześcijan od odstępczego chrześcijaństwa

1935: „Lud wielki” — wykazał, że trwa zbieranie tych, którzy mają żyć wiecznie na ziemi

1938: „Organizacja” — wprowadził prawdziwie teokratyczny sposób zarządzania wśród Świadków Jehowy

1939: „Neutralność” — umocnił ogólnoświatową społeczność Świadków Jehowy do przeciwstawienia się naciskom drugiej wojny światowej

1942: „Jedyne światło” — dał donośny sygnał, zachęcający do śmiałego kontynuowania dzieła świadczenia

1945: „Niewzruszenie po stronie właściwego wielbienia” — wyjaśnił, że chrześcijanie muszą się wstrzymywać od przetaczania krwi

1952: „Utrzymywanie organizacji w stanie czystym” — przedstawił biblijne podstawy wykluczania ze społeczności zborowej

1962: „Poddanie się władzom zwierzchnim — dlaczego?” — przedłożył powody warunkowego podporządkowania się rządom ludzkim

1973: „Strzeżenie czystości zboru Bożego w czasie Jego sądu” — nawoływał do zerwania z nałogiem palenia tytoniu

1979: „Gorliwość o dom Jehowy” — jeszcze raz potwierdził, że głoszenie od domu do domu odpowiada wzorowi ustanowionemu przez apostołów

1982: „Umiłowani, (...) utrzymujcie siebie w miłości Bożej” — ostrzegł chrześcijan przed metodami działania odstępców

1983: „Chodzenie z Bogiem w świecie pełnym przemocy” — potwierdził, że chrześcijanie nie mogą się uciekać do stosowania przemocy

1984: „Nowa zagroda dla ‛drugich owiec’” — wyjaśnił, w jaki sposób klasa ziemska jest doprowadzana do jedności z „owczarnią” objętą nowym przymierzem

1987: „Millennium ukoronowaniem jubileuszu chrześcijańskiego” — wykazał, jak wszyscy lojalni chrześcijanie uzyskają wolność i życie