„Czy twoje serce jest prostolinijne wobec mnie?”

„Jedź ze mną i przyjrzyj się, jak nie toleruję rywalizacji z Jehową” (2 KRÓLÓW 10:16).

 1, 2. (a) Jak w Izraelu pogarszała się sytuacja religijna? (b) Jakie radykalne zmiany miały zajść w północnym królestwie w roku 905 p.n.e.?

ROK 905 p.n.e. przyniósł Izraelowi wielkie zmiany. Prawie 100 lat wcześniej z powodu odstępstwa Salomona Jehowa doprowadził do rozpadu zjednoczonego królestwa izraelskiego (1 Królów 11:9-13). Południowe królestwo, Juda, zostało w rękach Rechoboama, syna Salomona, a północne, Izrael, znalazło się pod władzą Efraimity Jeroboama. Niestety w północnej części sprawy od razu przybrały zły obrót. Jeroboam nie chciał, by jego poddani udawali się do południowego królestwa w celu wielbienia Boga w świątyni, gdyż się obawiał, że mogliby zapragnąć powrócić do domu Dawida. Dlatego ustanowił w Izraelu kult cielca, czym dał początek bałwochwalstwu, które w takiej czy innej formie uprawiano przez cały okres istnienia północnego królestwa (1 Królów 12:26-33).

² Sytuacja się pogorszyła, gdy rządy objął Achab, syn Omriego. Jego cudzoziemska żona, Jezebel, szerzyła kult Baala i zabijała proroków Jehowy. Achab nawet nie próbował jej powstrzymać mimo niedwuznacznych ostrzeżeń proroka Eliasza. Ale w roku 905 p.n.e. Achab już nie żył, a królem był jego syn Jehoram. Nadszedł czas, by oczyścić kraj. Następca Eliasza, Elizeusz, poinformował wodza imieniem Jehu, iż Jehowa namaszcza go na kolejnego króla nad Izraelem. Jakie otrzymał zadanie? Miał zgładzić grzeszny dom Achaba i pomścić krew proroków przelaną przez Jezebel! (2 Królów 9:1-10).

 3, 4. Jak Jehonadab pokazał, że jego serce jest ‛prostolinijne wobec serca Jehu’?

³ Posłuszny nakazowi Bożemu, Jehu polecił zabić niegodziwą Jezebel, a następnie przystąpił do oczyszczania Izraela, zaczynając od wytracenia domowników Achaba (2 Królów 9:15 do 10:14, 17). W tym czasie znalazł sprzymierzeńca. „Napotkał Jehonadaba, syna Rechaba, który wyszedł mu naprzeciw. Gdy ten go pobłogosławił, powiedział doń: ‚Czy twoje serce jest prostolinijne wobec mnie — jak moje serce wobec twojego serca?’ Na to Jehonadab rzekł: ‚Jest’. ‚Jeśli jest, to podaj mi rękę’. Podał mu więc rękę. Wówczas kazał mu wsiąść do siebie na rydwan. Następnie rzekł: ‚Jedź ze mną i przyjrzyj się, jak nie toleruję rywalizacji z Jehową’. I wieźli go z nim jego rydwanem wojennym” (2 Królów 10:15, 16).

⁴ Jehonadab (Jonadab) nie był Izraelitą. Niemniej zgodnie ze znaczeniem swego imienia („Jehowa jest chętny”, „Jehowa jest wzniosły” lub „Jehowa jest hojny”) należał do chwalców Jehowy (Jeremiasza 35:6). Z pewnością bardzo chciał zobaczyć, jak Jehu ‛nie toleruje rywalizacji z Jehową’. Skąd o tym wiemy? Otóż jego spotkanie z namaszczonym królem Izraela nie było przypadkowe. Jehonadab „wyszedł mu naprzeciw” — już po tym, jak Jehu zgładził Jezebel oraz innych członków domu Achaba. Zgadzając się wsiąść do rydwanu, Jehonadab wiedział, co się dzieje. W tym konflikcie między fałszywym a prawdziwym wielbieniem bez wątpienia popierał Jehu — i zarazem Jehowę.

Nowożytny Jehu i Jehonadab

 5. (a) Jakie zmiany obejmą wkrótce całą ludzkość? (b) Kim jest Większy Jehu i kto reprezentuje go na ziemi?

⁵ Sytuacja całej ludzkości niedługo zmieni się równie radykalnie, jak w roku 905 p.n.e. zmieniła się w Izraelu. Wkrótce nadejdzie pora, by Jehowa usunął z ziemi wszelkie złe skutki oddziaływania Szatana, między innymi religię fałszywą. A kto jest nowożytnym Jehu? Sam Jezus Chrystus, do którego skierowano następujące prorocze słowa: „Przypasz do uda swój miecz, mocarzu, ze swym dostojeństwem i wspaniałością. I w swej wspaniałości zmierzaj do sukcesu; jedź w sprawie prawdy i pokory, i prawości” (Psalm 45:3, 4). Na ziemi reprezentuje Jezusa „Izrael Boży”, namaszczeni duchem chrześcijanie, „którzy przestrzegają przykazań Bożych i zajmują się świadczeniem o Jezusie” (Galatów 6:16; Objawienie 12:17). Od roku 1922 ci namaszczeni bracia Jezusa nieustraszenie ostrzegają przed nadciągającym wykonaniem wyroków Jehowy (Izajasza 61:1, 2; Objawienie 8:7 do 9:21; 16:2-21).

 6. Kto wyszedł z narodów, by popierać chrześcijan namaszczonych duchem, i w jaki sposób osoby te niejako wsiadły na rydwan Większego Jehu?

⁶ Namaszczeni chrześcijanie nie są osamotnieni. Podobnie jak na spotkanie Jehu wyszedł Jehonadab, tak wielu ludzi z narodów udzieliło poparcia Jezusowi, Większemu Jehu, oraz jego ziemskim przedstawicielom, stając po stronie prawdziwego wielbienia (Zachariasza 8:23). Nazwani przez Jezusa „drugimi owcami”, w roku 1932 zostali rozpoznani jako współczesny odpowiednik Jehonadaba i zaproszeni, by ‛wsiąść na rydwan’ nowożytnego Jehu (Jana 10:16). W jaki sposób mieli to uczynić? ‛Przestrzegając przykazań Bożych’ oraz uczestnicząc razem z namaszczonymi chrześcijanami w dziele „świadczenia o Jezusie”. W naszych czasach obejmuje to głoszenie dobrej nowiny o ustanowionym przez Boga Królestwie pod władzą Jezusa (Marka 13:10). W 1935 roku owych „Jonadabów” utożsamiono z „wielką rzeszą” opisaną w Księdze Objawienia 7:9-17.

 7. Jak chrześcijanie pokazują dziś, że ich ‛serce jest wciąż prostolinijne’ wobec serca Jezusa?

⁷ Od lat trzydziestych obecnego stulecia wielka rzesza oraz namaszczeni bracia Jezusa odważnie popierają prawdziwe wielbienie. W niektórych krajach Europy Wschodniej i Zachodniej, Dalekiego Wschodu oraz Afryki wielu z nich oddało życie za wiarę (Łukasza 9:23, 24). Gdzie indziej byli więzieni, atakowani przez motłoch lub w inny sposób prześladowani (2 Tymoteusza 3:12). Jakże piękne świadectwo wiary dali swą postawą! A sprawozdanie z działalności w roku służbowym 1997 wskazuje, iż w dalszym ciągu są zdecydowani służyć Bogu bez względu na okoliczności. Ich ‛serce jest wciąż prostolinijne’ wobec serca Jezusa. Dowiódł tego rok 1997, podczas którego 5 599 931 głosicieli Królestwa, prawie samych „Jonadabów”, poświęciło na świadczenie o Jezusie łącznie 1 179 735 841 godzin.

Niezmienna gorliwość w głoszeniu

 8. W jaki sposób Świadkowie Jehowy dają wyraz gorliwości wobec prawdziwego wielbienia?

⁸ Jehu był znany z szaleńczej jazdy rydwanem, będącej wyrazem jego gorliwości w wypełnianiu powierzonego zadania (2 Królów 9:20). O Jezusie, Większym Jehu, powiedziano, iż gorliwość go ‛pożera’ (Psalm 69:9). Nic zatem dziwnego, że dzisiejsi prawdziwi chrześcijanie też są znani z gorliwości. Zarówno w zborze, jak i poza nim ‛głoszą słowo pilnie w porze sprzyjającej, w porze uciążliwej’ (2 Tymoteusza 4:2). Ich gorliwość w szczególny sposób uwidoczniła się na początku roku 1997, po ukazaniu się w Naszej Służbie Królestwa artykułu zachęcającego jak największą liczbę osób do podjęcia pomocniczej służby pionierskiej. W każdym kraju wytknięto cel — osiągnięcie określonej liczby pionierów pomocniczych. Jaki wywołało to oddźwięk? Wprost nadzwyczajny! W wielu oddziałach rezultaty przeszły oczekiwania. W Ekwadorze wyznaczono liczbę 4000 pionierów pomocniczych, tymczasem w marcu było ich 6936. W Japonii w ciągu tych trzech szczególnych miesięcy pracowało w sumie 104 215 pionierów pomocniczych. W Zambii, gdzie liczono na 6000 pionierów pomocniczych, w marcu sprawozdanie ze służby złożyło 6414, w kwietniu 6532, a w maju 7695. Na całym świecie najwyższa liczba pionierów pomocniczych i stałych wyniosła ogółem 1 110 251, co stanowi 34,2 procent wzrostu w stosunku do roku 1996!

 9. Jakie metody oprócz głoszenia od domu do domu stosują Świadkowie Jehowy, chcąc dotrzeć do ludzi z dobrą nowiną?

⁹ Apostoł Paweł powiedział starszym w Efezie: „Nie powstrzymywałem się od mówienia wam wszystkiego, co pożyteczne, ani od nauczania was publicznie i od domu do domu” (Dzieje 20:20). Świadkowie Jehowy naśladują dziś przykład Pawła i gorliwie głoszą dobrą nowinę od domu do domu. Jednakże czasami niełatwo spotkać ludzi w ich mieszkaniach. Dlatego „niewolnik wierny i roztropny” zachęca głosicieli Królestwa, by rozpoczynali rozmowy z ludźmi w ich miejscach pracy, na ulicach i plażach oraz w parkach — wszędzie tam, gdzie można kogoś spotkać (Mateusza 24:45-47). Daje to wyśmienite rezultaty.

10, 11. Jaką cenną inicjatywę przejawili głosiciele z dwóch krajów, by odnaleźć osoby zainteresowane, które trudno zastać w domu?

¹⁰ W Danii grupka głosicieli świadczyła na ulicach Kopenhagi, w pobliżu stacji kolejowych. Od stycznia do czerwca rozpowszechnili oni 4733 czasopisma, przeprowadzili wspaniałe rozmowy, a z wieloma osobami udało im się spotkać ponownie. Niektórzy głosiciele w tym kraju systematycznie dostarczają czasopisma do sklepów. W pewnym mieście co piątek odbywa się wielki targ, przyciągający tysiące ludzi. Zbór zorganizował więc regularne głoszenie w tym miejscu. Na innym terenie bracia docierają do szkół z zestawami publikacji zawierających informacje szczególnie przydatne nauczycielom.

¹¹ Także na Hawajach podjęto wysiłki w celu dotarcia do osób, których nie można zastać w domach. Specjalnym terenem stały się miejsca publiczne (ulice, parki, parkingi i przystanki autobusowe), dzielnice biurowe i handlowe, lotniska, środki transportu publicznego (autobusy), akademiki. Skuteczne jest też głoszenie przez telefon. Bracia zwracają uwagę, by na każdy taki teren przydzielić odpowiednią liczbę głosicieli oraz by byli oni właściwie przygotowani do tej służby. Również w innych krajach podejmuje się podobne, dobrze zorganizowane działania. Dzięki temu udaje się nawiązać kontakt z osobami zainteresowanymi, które prawdopodobnie nigdy nie zostałyby odnalezione podczas służby od domu do domu.

Niezłomna wytrwałość

12, 13. (a) Jaką taktykę Szatan stosował przeciwko Świadkom Jehowy w roku 1997? (b) Jak w pewnym kraju kłamliwa propaganda przyniosła odwrotny skutek?

¹² W niektórych krajach w roku 1997 Świadkowie Jehowy padli ofiarą złośliwych, fałszywych oskarżeń, najwidoczniej mających na celu podjęcie przeciw nim działań prawnych. Nie dali się jednak zastraszyć! (Psalm 112:7, 8). Pamiętali o słowach modlitwy psalmisty: „Zuchwalcy obrzucili mnie fałszem. Ja zaś całym sercem będę przestrzegał twoich rozkazów” (Psalm 119:69). Rozsiewanie takich kłamliwych informacji tylko potwierdza zapowiedź Jezusa, że prawdziwi chrześcijanie będą nienawidzeni (Mateusza 24:9). A niekiedy te oszczerstwa przyniosły wręcz odwrotny skutek. W Belgii pewien człowiek przeczytał w popularnym dzienniku artykuł zniesławiający Świadków Jehowy. Zbulwersowany szkalującymi wypowiedziami, w najbliższą niedzielę przyszedł na zebranie do Sali Królestwa. Poprosił Świadków o studium biblijne i zaczął robić szybkie postępy. Wcześniej był członkiem gangu. Studium Biblii pomogło mu uporządkować życie, co dostrzegły osoby postronne. Autor owego oszczerczego artykułu z pewnością nie taki cel chciał osiągnąć!

¹³ Niektórzy szczerze usposobieni mieszkańcy Belgii publicznie wystąpili przeciwko tej kłamliwej propagandzie. Uczynił tak między innymi były premier, który przyznał, iż podziwia Świadków Jehowy za ich osiągnięcia. A pewien deputowany napisał: „W przeciwieństwie do rozpowszechnianych przy różnych okazjach insynuacji uważam, iż [Świadkowie Jehowy] nie stanowią dla instytucji państwa najmniejszego zagrożenia. Są miłującymi pokój, sumiennymi obywatelami, którzy z szacunkiem odnoszą się do władz”. Mądre okazują się więc słowa apostoła Piotra: „Trwajcie w swym szlachetnym postępowaniu wśród narodów, żeby w tym, co mówią przeciw wam niczym złoczyńcom, mogły dzięki waszym szlachetnym uczynkom, których są naocznymi świadkami, wychwalać Boga w jego dniu przeglądu” (1 Piotra 2:12).

Niezwykła uroczystość Pamiątki

14. Jakie zachwycające doniesienia o liczbie obecnych na Pamiątce napłynęły w roku 1997?

¹⁴ Kto daje świadectwo o Jezusie, słusznie uważa dzień Pamiątki jego śmierci za najważniejszy w roku. Dnia 23 marca 1997 roku na obchody tej uroczystości przybyło 14 322 226 osób, czyli o przeszło 1 400 000 więcej niż w roku 1996 (Łukasza 22:14-20). W wielu krajach liczba obecnych znacznie przekroczyła liczbę głosicieli Królestwa, co otwiera wspaniałe perspektywy na dalszy wzrost. Na przykład na Haiti najwyższa liczba głosicieli wyniosła 10 621 a na Pamiątce było 67 259 osób. W sprawozdaniu rocznym zamieszczonym na stronach od 18 do 21 można zobaczyć, w jakich innych krajach liczba obecnych na Pamiątce znacznie przekroczyła liczbę głosicieli.

15. Jak w niektórych krajach nasi bracia pokonali ogromne trudności, by obchodzić Pamiątkę?

¹⁵ Dla niektórych przybycie na Pamiątkę wcale nie było łatwe. W Albanii od 19.00 obowiązywała godzina policyjna, wprowadzona ze względu na rozruchy. W 115 grupkach rozsianych po kraju Pamiątkę zaplanowano więc na 17.45. Dzień 14 Nisan rozpoczął się o 18.08, gdy zaszło słońce. Emblematy podano około 18.15. W większości miejsc uroczystość zakończono modlitwą jeszcze przed 18.30, toteż obecni mogli szybko wrócić do domów, zanim nastała godzina policyjna. Mimo takiej sytuacji na Pamiątkę przybyły 3 154 osoby, gdy tymczasem najwyższa liczba głosicieli wynosiła 1 090. W pewnym kraju afrykańskim wskutek zamieszek został odcięty dostęp do Sali Królestwa, więc dwóch starszych postanowiło spotkać się w domu trzeciego starszego, by zaplanować uroczystość w mniejszych grupach. Po drodze musieli w pewnym miejscu pokonać rów. Jednakże w tym rejonie toczyły się walki i snajperzy strzelali do każdego, kto próbował tamtędy przejść. Pierwszy starszy przebiegł bez problemów. Drugi podczas przechodzenia usłyszał strzał. Rzucił się na ziemię i przeczołgał w bezpieczne miejsce, choć nad głową świszczały mu kule. Spotkanie starszych doszło do skutku i potrzeby zboru zostały zaspokojone.

„Ze wszystkich narodów i plemion, (...) i języków”

16. W jaki sposób niewolnik wierny i roztropny dba o zanoszenie dobrej nowiny do małych grup językowych?

¹⁶ Apostoł Jan powiedział, że wielka rzesza będzie pochodzić „ze wszystkich narodów i plemion, i ludów, i języków” (Objawienie 7:9). Dlatego Ciało Kierownicze dba o to, by literatura była dostępna w coraz to nowych językach — nawet w tych, którymi posługują się odosobnione plemiona i niewielkie grupy ludzi. Na przykład w Mozambiku traktat Życie w pokojowym nowym świecie wydano w kolejnych pięciu językach. W Nikaragui udostępniono pierwszą publikację Towarzystwa Strażnica w języku miskito — broszurę Rozkoszuj się życiem wiecznym na ziemi! Wielu Indian Miskito przyjęło ją z radością, widząc, że została napisana w ich języku. W roku 1997 Towarzystwo postanowiło wydawać literaturę w 25 dodatkowych językach i wydrukowało przeszło miliard czasopism.

17. O potrzeby jakiej grupy zatroszczono się w Korei i jak wielką pomocą okazują się dla tej części społeczeństwa wideokasety?

¹⁷ W Korei zadbano o potrzeby kolejnej grupy językowej. W roku 1997 odbyło się tam pierwsze zgromadzenie okręgowe w koreańskim języku migowym. W kraju tym w 15 zborach dla niesłyszących działa 543 głosicieli, na zgromadzenie zaś przybyły 1174 osoby, z których 21 zostało ochrzczonych. Aby dopomóc głuchym, którzy mają trudności ze zrozumieniem słowa mówionego lub pisanego, publikacje są wydawane na kasetach wideo w 13 różnych językach migowych. Ułatwia to takim osobom „czytanie”, a nawet studiowanie, dzięki czemu mogą szybciej zapoznać się z dobrą nowiną. W USA głusi potrzebowali kiedyś nawet pięciu lat, by zrobić postępy i móc się ochrzcić. Obecnie, dzięki kilku kasetom w amerykańskim języku migowym, niektórym wystarcza rok.

Nie opuszczać „rydwanu”

18. Jakie kroki poczynił Jehu po spotkaniu z Jehonadabem?

¹⁸ Kiedy w roku 905 p.n.e. Jehonadab przyłączył się do Jehu, ten przystąpił do usunięcia fałszywego wielbienia. Do wszystkich czcicieli Baala wystosował zaproszenie: „Uświęćcie uroczyste zgromadzenie dla Baala”. Następnie rozesłał posłańców po całym kraju, by się upewnić, że nie pominięto żadnego z nich. Kiedy tłum zebrał się w świątyni fałszywego boga, sprawdzono, czy nie znalazł się tam jakiś sługa Jehowy. Wówczas Jehu i jego żołnierze wytracili czcicieli Baala. „W ten sposób Jehu usunął Baala z Izraela” (2 Królów 10:20-28).

19. Jakiego ducha powinniśmy przejawiać i jaką pracę pilnie wykonywać, biorąc pod uwagę wydarzenia czekające ludzkość?

¹⁹ W dobie dzisiejszej zbliża się ostateczne osądzenie wszystkich religii fałszywych. Pod kierownictwem aniołów chrześcijanie obwieszczają ludziom dobrą nowinę, nawołując ich, by bali się Boga i opuścili oszukańczą religię (Objawienie 14:6-8; 18:2, 4). Osoby potulne są zachęcane do podporządkowania się Królestwu Bożemu pod władzą wyniesionego na tron Jezusa Chrystusa (Objawienie 12:10). Nie możemy pozwolić, by w tym emocjonującym okresie osłabła nasza gorliwość w obstawaniu przy prawdziwym wielbieniu.

20. Co jesteś zdecydowany czynić w roku służbowym 1998?

²⁰ Kiedy pewnego razu król Dawid znalazł się pod ogromną presją, modlił się: „Serce moje jest niezłomne, Boże, serce moje jest niezłomne. Chcę śpiewać i grać. Będę cię sławił pośród ludów, Jehowo” (Psalm 57:7, 9). Oby i nam udało się zachować niezłomność. W roku służbowym 1997 mimo wielu trudności rozbrzmiewał donośny okrzyk wysławiający Jehowę Boga. Niech podobny, a nawet głośniejszy okrzyk rozlegnie się w bieżącym roku! Przyłączmy do niego swe głosy bez względu na to, w jaki sposób Szatan będzie próbował nas zniechęcić lub się nam sprzeciwić. W ten sposób pokażemy, że nasze serca są prostolinijne wobec serca Większego Jehu, Jezusa Chrystusa, i z całej duszy odpowiemy na natchnione wezwanie: „Weselcie się w Jehowie i radujcie się, prawi; wydawajcie też radosne okrzyki, wszyscy, którzy macie prostolinijne serce” (Psalm 32:11).

Czy potrafisz wyjaśnić?

◻ Jakie zmiany zaszły w Izraelu w 905 roku p.n.e.?

◻ Kto jest nowożytnym Jehu i jak „wielka rzesza” dowodzi, że jej „serce jest prostolinijne” wobec jego serca?

◻ Jak dane z rocznego sprawozdania ilustrują gorliwość Świadków Jehowy w roku służbowym 1997?

◻ Jakiego ducha będziemy przejawiać w roku służbowym 1998 pomimo przeciwności zsyłanych przez Szatana?

[Tabela na stronach 18-21]

SPRAWOZDANIE Z DZIAŁALNOŚCI ŚWIADKÓW JEHOWY NA CAŁYM ŚWIECIE W ROKU SŁUŻBOWYM 1997

[Patrz publikacja]

[Ilustracja na stronie 15]

Zachwycająca liczba obecnych na Pamiątce to wspaniała zapowiedź dalszego wzrostu

[Ilustracja na stronie 16]

Jak Jehonadab stanął po stronie Jehu, tak obecnie „wielka rzesza” popiera Większego Jehu, Jezusa Chrystusa, oraz jego namaszczonych duchem braci