Pytania czytelników

Co to znaczy ‛mieć życie w sobie’?

Biblia mówi, że Jezus Chrystus ‛ma życie sam w sobie’ oraz że jego naśladowcy ‛mają życie w sobie’ (Jana 5:26; 6:53). Te dwa wersety różnią się jednak znaczeniem.

„Jak Ojciec ma życie sam w sobie”, oznajmił Jezus, „tak też dał Synowi, aby miał życie sam w sobie”. Przed wypowiedzeniem tych niezwykłych słów, Jezus oświadczył: „Zaprawdę, zaprawdę wam mówię: Kto słyszy moje słowo i wierzy temu, który mnie posłał, ten ma życie wieczne (...) Nadchodzi godzina, i teraz jest, gdy umarli usłyszą głos Syna Bożego, a ci, którzy usłuchają, będą żyli”. Jezus nawiązał tu do niezwykłej mocy, jakiej udzielił mu Ojciec — do zdolności zapewnienia ludziom korzystnej pozycji w oczach Bożych. Co więcej, Jezus potrafi wskrzesić tych, którzy śpią snem śmierci, potrafi obdarzyć ich życiem. To, że Jezus ma „życie sam w sobie”, oznacza, iż powierzono mu taką władzę. Podobnie jak Ojciec, Syn również ma „w sobie dar życia” (Jana 5:24-26; przypis w NW). A co z naśladowcami Jezusa?

Jakiś rok później Jezus zwrócił się do swych słuchaczy: „Zaprawdę, zaprawdę wam mówię: Jeżeli nie jecie ciała Syna Człowieczego i nie pijecie jego krwi, nie macie życia w sobie. Kto spożywa moje ciało i pije moją krew, ten ma życie wieczne, a ja go wskrzeszę w dniu ostatnim” (Jana 6:53, 54). Jezus zestawia tutaj posiadanie „życia w sobie” z uzyskaniem życia wiecznego. W Chrześcijańskich Pismach Greckich występują jeszcze inne sformułowania o tej samej konstrukcji gramatycznej jak zwrot ‛mieć życie w sobie’, na przykład: „miejcie w sobie sól” albo „na samych sobie otrzymując pełną odpłatę” (Marka 9:50; Rzymian 1:27). W użytych tu zwrotach nie chodzi o to, że ktoś ma zdolność do obdarzenia drugich solą czy wymierzenia komuś odpłaty. Wskazują one raczej na wewnętrzną zupełność lub pełnię. Dlatego wyrażenie „życie w sobie” użyte w Ewangelii według Jana 6:53 oznacza po prostu uzyskanie całej pełni życia.

Mówiąc o swych naśladowcach, że mają życie w sobie, Jezus wspomniał też o swoim ciele i krwi. Podobną wzmiankę uczynił później przy okazji ustanawiania Wieczerzy Pańskiej. Uczniom, którzy mieli być uczestnikami nowego przymierza, polecił wtedy spożywać stosowne symbole — przaśny chleb i wino. Czy to znaczy, że całą pełnię życia uzyskują tylko chrześcijanie namaszczeni duchem, związani nowym przymierzem z Jehową Bogiem? Nie. Te dwie wypowiedzi dzielił rok. Osoby, które słyszały słowa Jezusa zanotowane w Ewangelii według Jana 6:53, 54, nic jeszcze nie wiedziały o dorocznej uroczystości i używanych podczas niej symbolach mających wyobrażać ciało i krew Chrystusa.

W 6 rozdziale Ewangelii według Jana Jezus porównuje najpierw swoje ciało do manny. Mówi: „Wasi praojcowie jedli mannę na pustkowiu, a jednak pomarli. To jest chleb, który zstępuje z nieba, aby każdy mógł z niego jeść i nie umrzeć. Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba; jeśli ktoś je z tego chleba, będzie żył na wieki”. Ciało i krew Jezusa znaczyły więcej niż literalna manna. Dlaczego? Ponieważ jego ciało zostało złożone za „życie świata”, umożliwia zatem dostąpienie życia wiecznego.a Dlatego zwrot ‛mieć życie w sobie’ w Ewangelii według Jana 6:53 odnosi się do wszystkich, którzy otrzymają bezkresne życie — czy to w niebie, czy na ziemi (Jana 6:48-51).

Od którego momentu naśladowcy Chrystusa mają życie w sobie, czyli uzyskują pełnię życia? W wypadku namaszczonych dziedziców Królestwa dzieje się to, gdy dostępują zmartwychwstania do życia w niebie jako nieśmiertelne stworzenia duchowe (1 Koryntian 15:52, 53; 1 Jana 3:2). „Drugie owce” Jezusa uzyskają pełnię życia po upływie jego Tysiącletniego Panowania. Do tego czasu osoby te będą wypróbowane, a jeśli dochowają wierności, zostaną uznane za prawe i godne życia wiecznego na rajskiej ziemi (Jana 10:16; Objawienie 20:5, 7-10).

[Przypis]

[Ilustracje na stronie 31]

Wszyscy prawdziwi chrześcijanie mogą ‛mieć życie w sobie’