Czterej chłopcy, którzy byli posłuszni Jehowie

Kiedy Nabuchodonozor zabrał książąt judzkich do Babilonu, wyznaczył dworzanina o imieniu Aszpenaz, żeby się nimi zajął. Kazał mu wyszukać wśród nich najzdrowszych i najzdolniejszych chłopców. Przez trzy lata mieli się oni uczyć, żeby później zostać ważnymi urzędnikami. Nauka obejmowała czytanie, pisanie i mówienie w języku akadyjskim, którego używano w Babilonie. Mieli też jeść to samo, co król i dworzanie. Czterema z tych chłopców byli: Daniel, Chananiasz, Miszael i Azariasz. Dworzanin Aszpenaz nadał im jednak babilońskie imiona: Belteszaccar, Szadrach, Meszach i Abed-Nego. Czy pod wpływem tego, czego ich uczono, przestali służyć Jehowie?

Ci czterej chłopcy byli zdecydowani słuchać Jehowy. Wiedzieli, że nie powinni jeść przysmaków króla, ponieważ według Prawa Bożego niektóre z nich były nieczyste. Dlatego powiedzieli do Aszpenaza: ‛Prosimy, nie każ nam tego jeść’. Aszpenaz odpowiedział: ‛Jeśli nie będziecie jedli, a król zauważy, że wyglądacie na chorych, każe mnie zabić!’.

Daniel wpadł na pewien pomysł. Zwrócił się do opiekuna, który był odpowiedzialny za niego i jego towarzyszy: ‛Proszę, przez 10 dni dawaj nam tylko warzywa i wodę. Potem porównaj nas z chłopcami, którzy jedzą to samo, co król’. Opiekun się zgodził.

Po tej dziesięciodniowej próbie Daniel i jego trzej przyjaciele wyglądali zdrowiej niż wszyscy inni chłopcy. Jehowa był zadowolony, że ta czwórka jest Mu posłuszna. A Danielowi udzielił mądrości, dzięki której rozumiał on wizje i sny.

Kiedy nauka dobiegła końca, Aszpenaz zaprowadził chłopców do Nabuchodonozora. Rozmawiając z nimi, król zauważył, że Daniel, Chananiasz, Miszael i Azariasz są bystrzejsi i bardziej uważni niż pozostali chłopcy. Dlatego wybrał ich do pracy na dworze królewskim. Później często pytał ich o radę w ważnych sprawach. Jehowa sprawił, że byli oni mądrzejsi niż wszyscy mędrcy i magowie króla.

Chociaż Daniel, Chananiasz, Miszael i Azariasz byli w obcym kraju, nie zapomnieli, że należą do ludu Jehowy. Czy ty też zawsze będziesz pamiętać o Jehowie, nawet kiedy nie będzie przy tobie rodziców?