Kto jest dzisiaj sługą Bożym?

„Nasze odpowiednie wykwalifikowanie pochodzi od Boga, który istotnie nas odpowiednio wykwalifikował, abyśmy byli sługami nowego przymierza” (2 KORYNTIAN 3:5, 6).

 1, 2. Do jakiego obowiązku poczuwali się wszyscy chrześcijanie w I wieku i jak ta sytuacja uległa zmianie?

W PIERWSZYM wieku naszej ery wszyscy chrześcijanie podlegali ważnemu obowiązkowi — mieli głosić dobrą nowinę. Każdy z nich był namaszczonym duchem sługą nowego przymierza. Niektórzy otrzymali dodatkowe zadania, na przykład mieli nauczać w zborze (1 Koryntian 12:27-29; Efezjan 4:11). Na rodzicach spoczywały poważne obowiązki względem rodziny (Kolosan 3:18-21). Ale wszyscy brali udział w doniosłym dziele głoszenia. W tekście Pism Greckich powinność tę określano słowem diakonía, czyli służba albo usługiwanie (Kolosan 4:17).

² Z czasem sytuacja się zmieniła. Pojawiła się klasa duchowieństwa, która przywilej głoszenia zarezerwowała dla siebie (Dzieje 20:30). Kler stanowił niewielką część tych, którzy uważali się za chrześcijan, natomiast zdecydowana większość stała się znana jako laicy. Chociaż laikom wpaja się, że mają różne obowiązki, na przykład składanie datków na utrzymanie kleru, to w kwestii głoszenia nie oczekuje się od nich więcej niż biernego słuchania.

 3, 4. (a) W jaki sposób członkowie kościołów chrześcijaństwa zostają kaznodziejami? (b) Kogo uważa się za sługę Bożego w kościołach chrześcijaństwa i dlaczego w społeczności Świadków Jehowy sprawa ta wygląda inaczej?

³ Duchowni uważają się za sług (po grecku diákonos) Bożych.a By nimi zostać, kształcą się na uczelniach bądź w seminariach duchownych i otrzymują święcenia. W pewnej encyklopedii biblijnej powiedziano: „Określenia ‚ordynować’ i ‚święcenie’ zazwyczaj odnoszą się do szczególnego statusu, przyznawanego kaznodziejom lub kapłanom w czasie oficjalnej ceremonii i upoważniającego ich do głoszenia Słowa bądź udzielania sakramentów albo do obu tych rzeczy” (The International Standard Bible Encyclopedia). Kto mianuje kaznodziejów? W dziele The New Encyclopædia Britannica czytamy: „W kościołach, w których zachowała się instytucja episkopatu, święceń zawsze udziela biskup. W kościołach prezbiteriańskich czynią to prezbiterzy”.

⁴ A zatem w kościołach chrześcijaństwa tylko nieliczni mają przywilej uchodzić za sług Bożych. W społeczności Świadków Jehowy nie obowiązują tak rygorystyczne ograniczenia. Dlaczego? Ponieważ nie było ich również w zborze wczesnochrześcijańskim.

Kto naprawdę jest sługą Bożym?

 5. Kto jeszcze według Biblii należy do grona sług Bożych?

⁵ Według Biblii sługami Bożymi są wszyscy czciciele Jehowy — zarówno w niebie, jak i na ziemi. Aniołowie usługiwali Jezusowi (Mateusza 4:11; 26:53; Łukasza 22:43). Usługują oni również „tym, którzy mają odziedziczyć wybawienie” (Hebrajczyków 1:14; Mateusza 18:10). Sługą Bożym był także Jezus. On sam powiedział: „Syn Człowieczy nie przyszedł po to, by mu usługiwano, lecz by usługiwać” (Mateusza 20:28; Rzymian 15:8). A ponieważ naśladowcy Jezusa mieli ‛podążać dokładnie jego śladami’, nie powinno nas dziwić, że i oni muszą być sługami Bożymi (1 Piotra 2:21).

 6. Jak Jezus wskazał, że jego uczniowie mieli być kaznodziejami, sługami Bożymi?

⁶ Krótko przed wstąpieniem do nieba Jezus oznajmił swym uczniom: „Idźcie więc i czyńcie uczniów z ludzi ze wszystkich narodów, chrzcząc ich w imię Ojca i Syna, i ducha świętego, ucząc ich przestrzegać wszystkiego, co wam nakazałem” (Mateusza 28:19, 20). Naśladowcy Jezusa mieli czynić uczniów, czyli być kaznodziejami. Nowi współwyznawcy powinni się uczyć przestrzegać wszystkiego, co nakazał Jezus, między innymi polecenia, by iść i pozyskiwać kolejnych uczniów. Prawdziwy naśladowca Jezusa Chrystusa, bez względu na wiek czy płeć, miał być kaznodzieją, sługą Bożym (Joela 2:28, 29).

 7, 8. (a) Które wersety pokazują, że wszyscy prawdziwi chrześcijanie powinni być sługami Bożymi? (b) Jakie pytania wyłaniają się w związku z ordynowaniem?

⁷ Dlatego w dniu Pięćdziesiątnicy 33 roku n.e. każdy ze zgromadzonych uczniów Jezusa, zarówno mężczyzn, jak i kobiet, brał udział w mówieniu „o wspaniałych rzeczach Bożych” (Dzieje 2:1-11). Poza tym apostoł Paweł napisał: „Sercem wierzy się ku prawości, lecz ustami składa się publiczne wyznanie ku wybawieniu” (Rzymian 10:10). Paweł nie skierował tych słów do wąskiego grona duchownych, lecz „do wszystkich, którzy są w Rzymie jako umiłowani Boży” (Rzymian 1:1, 7). Również wszyscy ‛święci w Efezie i wierni w jedności z Chrystusem Jezusem’ mieli ‛obuć nogi w wyposażenie dobrej nowiny o pokoju’ (Efezjan 1:1; 6:15). I każdy, kto się zapoznawał z listem adresowanym do Hebrajczyków, powinien ‛trzymać się mocno publicznego oznajmiania nadziei, bez wahania’ (Hebrajczyków 10:23).

⁸ Ale kiedy zostaje się sługą Bożym? Innymi słowy, kiedy następuje ordynowanie? I kto go dokonuje?

Ordynowanie na sługę Bożego — kiedy?

 9. Kiedy i przez kogo został ordynowany Jezus?

⁹ Żeby zrozumieć, kiedy i w jaki sposób zostaje się ordynowanym sługą Bożym, rozważmy przykład Jezusa Chrystusa. Nie przyjął on święceń od żadnego człowieka ani nie otrzymał dyplomu ukończenia seminarium, który by go upoważniał do występowania w roli sługi Bożego. Dlaczego zatem można powiedzieć, że Jezus naprawdę był sługą Bożym? Ponieważ spełniła się na nim natchniona wypowiedź Izajasza: „Spoczywa na mnie duch Jehowy, gdyż on mnie namaścił, abym oznajmiał dobrą nowinę” (Łukasza 4:17-19; Izajasza 61:1). Słowa te nie pozostawiają cienia wątpliwości, że Jezus otrzymał zadanie głoszenia dobrej nowiny. Od kogo? Skoro do tego dzieła namaścił go duch Jehowy, jest rzeczą oczywistą, iż Jezus został ordynowany przez Jehowę Boga. Kiedy się to stało? Duch Jehowy zstąpił na Jezusa przy chrzcie (Łukasza 3:21, 22). A zatem został on ordynowany na sługę Bożego w czasie chrztu.

10. Kto zapewnia chrześcijańskim kaznodziejom „odpowiednie wykwalifikowanie”?

¹⁰ A co można powiedzieć o naśladowcach Jezusa z I wieku? Swój status sług Bożych również zawdzięczali Jehowie. Paweł napisał: „Nasze odpowiednie wykwalifikowanie pochodzi od Boga, który istotnie nas odpowiednio wykwalifikował, abyśmy byli sługami nowego przymierza” (2 Koryntian 3:5, 6). W jaki sposób Jehowa przygotowuje swych chwalców do roli sług Bożych? Weźmy pod uwagę przykład Tymoteusza, którego Paweł nazwał „sługą Bożym w związku z dobrą nowiną o Chrystusie” (1 Tesaloniczan 3:2).

11, 12. Jakie postępy robił Tymoteusz, by zostać sługą Bożym?

¹¹ Poniższe słowa skierowane do Tymoteusza pomagają nam zrozumieć, w jaki sposób został on sługą Bożym: „Ty jednak trwaj w tym, czego się nauczyłeś i w co po przekonaniu się uwierzyłeś, wiedząc, od jakich osób się tego nauczyłeś i że od najwcześniejszego dzieciństwa znasz święte pisma, które mogą cię uczynić mądrym ku wybawieniu przez wiarę związaną z Chrystusem Jezusem” (2 Tymoteusza 3:14, 15). W wypadku Tymoteusza podstawą wiary, która pobudzała go do publicznego oznajmiania, była znajomość Pism. Czy jednak wystarczyło, by Tymoteusz sam czytał sobie Pisma? Bynajmniej. Potrzebował pomocy w zdobyciu dokładnej wiedzy i duchowego zrozumienia tego, co czytał (Kolosan 1:9). Dlatego Tymoteusz ‛uwierzył po przekonaniu się’. Znał Pisma „od najwcześniejszego dzieciństwa” — pierwszych pouczeń zapewne udzielały mu matka i babka, gdyż jego ojciec najwidoczniej nie był chrześcijaninem (2 Tymoteusza 1:5).

¹² Do tego, że Tymoteusz został sługą Bożym, przyczyniły się również inne czynniki. Na przykład jego wiarę umacniały kontakty z chrześcijanami z pobliskich zborów. Skąd o tym wiemy? Kiedy Paweł po raz pierwszy spotkał Tymoteusza, „cieszył się on dobrą opinią u braci w Listrze oraz Ikonium” (Dzieje 16:2). Poza tym w tamtych czasach niektórzy bracia pisali do zborów pokrzepiające listy. A nadzorcy odwiedzali zbory, by je budować. Dzięki temu Tymoteusz i inni chrześcijanie mogli robić postępy duchowe (Dzieje 15:22-32; 1 Piotra 1:1).

13. Kiedy Tymoteusz został ordynowanym sługą Bożym i dlaczego można powiedzieć, że dalej rozwijał się pod względem duchowym?

¹³ Ze względu na nakaz Jezusa zanotowany w Ewangelii według Mateusza 28:19, 20 możemy być pewni, że w którymś momencie Tymoteusz, pobudzany wiarą, poszedł w ślady Jezusa i przyjął chrzest (Mateusza 3:15-17; Hebrajczyków 10:5-9). W ten sposób usymbolizował swe całkowite oddanie się Bogu. W czasie chrztu Tymoteusz został sługą Bożym. Od tej pory jego życie, jego siły i wszystko, co miał, należało do Boga. Stanowiło to nieodłączną część jego wielbienia, czyli „świętej służby”. Tymoteusz nie spoczął jednak na laurach. Dalej wzrastał duchowo i w końcu stał się dojrzałym kaznodzieją chrześcijańskim. Przyczyniły się do tego bliskie kontakty z dojrzałymi współwyznawcami, takimi jak Paweł, oraz studium osobiste i gorliwy udział w służbie kaznodziejskiej (1 Tymoteusza 4:14; 2 Tymoteusza 2:2; Hebrajczyków 6:1).

14. Jak w naszych czasach ktoś „odpowiednio usposobiony do życia wiecznego” może robić postępy, by zostać sługą Bożym?

¹⁴ W naszych czasach ordynowanie kogoś na sługę Bożego wygląda podobnie. Człowiek „odpowiednio usposobiony do życia wiecznego” otrzymuje podczas studium biblijnego pomoc w poznaniu Boga i Jego zamierzenia (Dzieje 13:48). Uczy się stosować w życiu zasady biblijne oraz właściwie modlić się do Boga (Psalm 1:1-3; Przysłów 2:1-9; 1 Tesaloniczan 5:17, 18). Obraca się w gronie prawdziwych chrześcijan i korzysta ze wszystkiego, czego dostarcza i co organizuje „niewolnik wierny i roztropny” (Mateusza 24:45-47; Przysłów 13:20; Hebrajczyków 10:23-25). Dzięki temu w usystematyzowany sposób zdobywa wiedzę.

15. Co się dzieje, gdy ktoś przyjmuje chrzest? (Zobacz też przypis).

¹⁵ Człowiek studiujący Biblię rozwija w sobie miłość do Jehowy Boga oraz silną wiarę w ofiarę okupu, co z czasem pobudza go do całkowitego oddania się Ojcu niebiańskiemu (Jana 14:1). Czyni to w osobistej modlitwie, a potem zostaje ochrzczony, czym publicznie potwierdza swe oddanie. Chrzest jest zarazem uroczystym aktem ordynowania go, gdyż odtąd będzie uznawany za całkowicie oddanego sługę Bożego (po grecku diákonos). Musi pozostać oddzielony od świata (Jana 17:16; Jakuba 4:4). Bez zastrzeżeń stawił się do dyspozycji jako „ofiara żywa, święta, godna upodobania Boga” (Rzymian 12:1).b Wzorem Chrystusa jest sługą Boga.

Na czym polega chrześcijańska służba?

16. Jakie obowiązki miał Tymoteusz jako sługa Boży?

¹⁶ Co wchodziło w zakres służby Tymoteusza? Miał on szczególne obowiązki jako towarzysz podróży Pawła. A kiedy został starszym, ciężko pracował, nauczając i umacniając współchrześcijan. Ale najważniejszą częścią jego służby, tak jak w wypadku Jezusa i Pawła, było głoszenie dobrej nowiny i czynienie uczniów (Mateusza 4:23; 1 Koryntian 3:5). Paweł napisał do Tymoteusza: „Ty jednak zachowuj we wszystkim trzeźwość umysłu, cierp zło, wykonuj dzieło ewangelizatora, dokładnie pełnij swe usługiwanie” (2 Tymoteusza 4:5).

17, 18. (a) W jakiej służbie biorą udział chrześcijanie? (b) Jak ważne dla chrześcijańskiego sługi Bożego jest dzieło głoszenia?

¹⁷ Podobnie działają dzisiejsi słudzy Boży. Biorą udział w publicznej służbie kaznodziejskiej, kierując uwagę na wybawienie na podstawie ofiary Jezusa i ucząc pokornych wzywać imienia Jehowy (Dzieje 2:21; 4:10-12; Rzymian 10:13). Posługują się Biblią, by wykazać, że Królestwo jest jedyną nadzieją dla cierpiącej ludzkości i że już teraz łatwiej się żyje tym, którzy stosują się do Boskich zasad (Psalm 15:1-5; Marka 13:10). Ale słudzy Boży nie głoszą ewangelii społecznej. Uczą natomiast, iż ‛zbożne oddanie zawiera obietnicę życia teraźniejszego oraz tego, które ma nadejść’ (1 Tymoteusza 4:8).

¹⁸ To prawda, że większość sług Bożych udziela się w różnych gałęziach służby, zależnie od swej sytuacji. Wielu ma obowiązki rodzinne (Efezjan 5:21 do 6:4). Starsi i słudzy pomocniczy otrzymują zadania w zborze (1 Tymoteusza 3:1, 12, 13; Tytusa 1:5; Hebrajczyków 13:7). Sporo chrześcijan pomaga przy budowaniu Sal Królestwa. Niektórzy mają wspaniały przywilej pracować jako wolontariusze w jednym z domów Betel Towarzystwa Strażnica. Ale wszyscy tacy słudzy Boży uczestniczą w głoszeniu dobrej nowiny. Nie ma tu wyjątków. To właśnie udział w tej działalności publicznie utożsamia kogoś z prawdziwym chrześcijańskim sługą Bożym.

Postawa sługi Bożego

19, 20. Jaką postawę muszą pielęgnować chrześcijańscy słudzy Boży?

¹⁹ Większość kaznodziejów reprezentujących kościoły chrześcijaństwa oczekuje szczególnego szacunku i używa takich tytułów, jak „wielebny” lub „ojciec”. Ale sługa Boży wie, że cześć należy się tylko Jehowie. Żaden prawdziwy chrześcijański kaznodzieja nie żąda nadzwyczajnego szacunku ani nie zabiega o specjalne tytuły (Mateusza 23:8-12). Wie, że podstawowe znaczenie słowa diakonía to „służba”. Pokrewny czasownik jest niekiedy używany w Biblii w odniesieniu do drobnych posług, na przykład podawania do stołu (Łukasza 4:39; 17:8; Jana 2:5). Chociaż w kontekście służby chrześcijańskiej słowo to ma wznioślejsze znaczenie, diákonos dalej znaczy „sługa”.

²⁰ Żaden sługa Boży nie ma zatem powodu, by uważać się za wyższego od innych. Prawdziwi słudzy Boży — nawet ci, którzy mają w zborze szczególne przywileje — są pokornymi niewolnikami. Jezus powiedział: „Kto by się chciał stać wielkim wśród was, ma być waszym sługą, a kto by chciał być pierwszym wśród was, ma być waszym niewolnikiem” (Mateusza 20:26, 27). On sam pokazał swym uczniom, jaką postawę powinni przejawiać, gdy umył im nogi, czyli zrobił coś, co należało do najniższego rangą niewolnika (Jana 13:1-15). Cóż za pokorne usługiwanie! Dlatego chrześcijańscy kaznodzieje pokornie służą Jehowie Bogu i Jezusowi Chrystusowi (2 Koryntian 6:4; 11:23). Usługując innym, okazują uniżenie umysłu. A gdy głoszą dobrą nowinę, niesamolubnie usługują swym niewierzącym bliźnim (Rzymian 1:14, 15; Efezjan 3:1-7).

Wytrwałość w służbie

21. Jaką nagrodę za wytrwałość w służbie otrzymał Paweł?

²¹ Praca w charakterze sługi Bożego wymagała od apostoła Pawła wytrwałości. Napisał do Kolosan, że sporo wycierpiał, żeby głosić im dobrą nowinę (Kolosan 1:24, 25). Ponieważ okazał się wytrwały, wielu z nich przyjęło ją i zostało sługami Bożymi. Narodzili się jako synowie Boga, a bracia Jezusa Chrystusa, i otrzymali widoki na to, że staną się istotami duchowymi i będą razem z nim w niebie. Cóż za wspaniała nagroda za wytrwałość!

22, 23. (a) Dlaczego sługom Bożym w naszych czasach potrzeba wytrwałości? (b) Jakie wspaniałe owoce przynosi chrześcijańska wytrwałość?

²² Wytrwałość jest dziś niezbędna wszystkim prawdziwym sługom Bożym. Niejeden zmaga się każdego dnia z chorobą lub dolegliwościami podeszłego wieku. Rodzice wysilają się, często samotnie, by wychować dzieci. Dzieci w szkole odważnie opierają się szkodliwym wpływom otoczenia. Mnóstwo chrześcijan boryka się z problemami ekonomicznymi. Inni znoszą prześladowania bądź różne przeszkody z powodu obecnych „krytycznych czasów trudnych do zniesienia” (2 Tymoteusza 3:1). Niemal sześć milionów sług Jehowy rzeczywiście może powtórzyć za apostołem Pawłem: „We wszystkim polecamy siebie jako sług Bożych — w wielkiej wytrwałości” (2 Koryntian 6:4). Chrześcijańscy kaznodzieje nie dają za wygraną. Należy im się szczera pochwała za wytrwałość.

²³ Poza tym, tak jak w wypadku Pawła, wytrwałość przynosi wspaniałe owoce. Dzięki niej pielęgnujemy bliską więź z Jehową i radujemy Jego serce (Przysłów 27:11). Pogłębiamy swą wiarę i czynimy uczniów, co umacnia naszą chrześcijańską społeczność (1 Tymoteusza 4:16). W obecnych dniach ostatnich Jehowa wspiera swych sług i błogosławi ich służbę. Dzięki temu zgromadzono ostatek z grona 144 000, a miliony innych mają niezawodną nadzieję na życie wieczne w raju na ziemi (Łukasza 23:43; Objawienie 14:1). Chrześcijańska służba z pewnością stanowi wyraz miłosierdzia Jehowy (2 Koryntian 4:1). Obyśmy wszyscy ją cenili i odczuwali wdzięczność za to, że jej owoce będą trwać wiecznie (1 Jana 2:17).

[Przypisy]

Czy potrafisz wyjaśnić?

• Jaki obowiązek spoczywał na wszystkich chrześcijanach w I wieku?

• Kto i kiedy ordynuje chrześcijańskich sług Bożych?

• Jaką postawę powinien pielęgnować chrześcijański kaznodzieja?

• Dlaczego słudzy Boży muszą zachowywać wytrwałość w obliczu trudności?

[Ilustracje na stronach 16, 17]

Tymoteusz od najwcześniejszego dzieciństwa uczył się Słowa Bożego. W czasie chrztu został ordynowanym sługą Bożym

[Ilustracja na stronie 18]

Chrzest jest symbolem oddania się Bogu i oznacza ordynowanie na sługę Bożego

[Ilustracja na stronie 20]

Chrześcijańscy słudzy Boży chętnie usługują innym