Podnośmy jakość swojej służby: Głoszenie przez domofon

Dlaczego jest to ważne: Głoszenie przez domofon może budzić obawy. Co zrobić, żeby nie ostudziło to naszej gorliwości w szlachetnych uczynkach? Pamiętajmy, że głoszenie przez domofon może być jedynym sposobem, by dotrzeć do niektórych ludzi z dobrą nowiną (Rzym. 10:14). Doświadczenie pokazuje, że jest to skuteczna metoda świadczenia (zob. Rocznik — 2011, s. 65, ak. 2, do s. 66, ak. 1, oraz Rocznik — 2000, s. 54, ak. 3). Rozważmy poniższe sugestie.

Jak to robić:

Przygotuj sobie krótki wstęp, a następnie go zapisz, żeby móc bezpośrednio odczytać go przez domofon. Doda ci to pewności siebie. Zacznij od wyjaśnienia celu swojej wizyty. Jeśli na domofonie podano nazwisko, posłuż się nim, zwracając się do rozmówcy. Na koniec zaproponuj, że chętnie wręczysz (albo zostawisz w skrzynce) traktat lub czasopismo na poruszony temat.
Bądź pozytywnie nastawiony. Uśmiechaj się i gestykuluj, tak jakbyś rozmawiał z domownikiem twarzą w twarz.
Rozluźnij się i bądź naturalny. Mów głośno i wyraźnie. Unikaj robienia zbędnych pauz, jednak nie mów zbyt szybko.
Kieruj się rozsądkiem. W niektórych budynkach jest wiele mieszkań. W takiej sytuacji może być wskazane dzwonienie tylko do kilku osób za jednym razem i zapisywanie, gdzie skończyliśmy. Gdybyśmy stali przy domofonie zbyt długo, moglibyśmy wzbudzić niepokój mieszkańców.

Wypróbuj przez najbliższy miesiąc:

W trakcie rodzinnego wielbienia poćwiczcie głoszenie przez domofon w scenkach, w których uczestnicy są odwróceni do siebie tyłem.