Co dla ciebie oznacza obecność Chrystusa?
„Co będzie znakiem twojej obecności oraz zakończenia systemu rzeczy?” (MAT. 24:3).
1. Jakie ciekawe pytanie zadali Jezusowi apostołowie?
PRAWIE dwa tysiące lat temu na Górze Oliwnej czterej apostołowie Jezusa zadali mu na osobności pytanie: „Kiedy to nastąpi i co będzie znakiem twojej obecności oraz zakończenia systemu rzeczy?” (Mat. 24:3). W pytaniu tym użyli dwóch bardzo ciekawych wyrażeń: „twoja obecność” oraz „zakończenie systemu rzeczy”. Do czego się one odnoszą?
2. Jakie jest podstawowe znaczenie słowa „zakończenie”?
2 Najpierw rozważmy wyraz „zakończenie”, który występuje w drugim sformułowaniu i jest tłumaczeniem greckiego słowa syntéleia. W Przekładzie Nowego Świata konsekwentnie oddano je przez „zakończenie”, natomiast pokrewny wyraz télos przez „koniec”. Różnicę znaczeniową obu słów można zilustrować na przykładzie przemówienia wygłaszanego w Sali Królestwa. Jego zakończenie to ostatnia część wykładu, w której mówca pokrótce przypomina omówione myśli oraz wskazuje na ich praktyczne zastosowanie. Z kolei koniec wykładu następuje w momencie, gdy mówca schodzi ze sceny. Podobnie w Biblii sformułowanie „zakończenie systemu rzeczy” odnosi się do okresu poprzedzającego i obejmującego koniec.
3. Co się dzieje podczas obecności Jezusa?
3 A co z „obecnością”, o którą pytali apostołowie? Słowo to jest tłumaczeniem greckiego wyrazu parousía.a Trwająca już obecność Chrystusa rozpoczęła się w roku 1914, gdy zasiadł on na niebiańskim tronie. Obejmie ona też okres „wielkiego ucisku”, kiedy to Jezus przyjdzie unicestwić niegodziwców (Mat. 24:21). W trakcie tej obecności dzieje się wiele różnych rzeczy: nastały „dni ostatnie” obecnego niegodziwego świata, odbywa się zgromadzanie wybranych oraz wskrzeszanie ich do życia w niebie (2 Tym. 3:1; 1 Kor. 15:23; 1 Tes. 4:15-17; 2 Tes. 2:1). Można powiedzieć, że „zakończenie systemu rzeczy” (syntéleia) trwa równolegle z obecnością Chrystusa (parousía).
Dłuższy okres
4. Pod jakim względem obecność Jezusa przypomina dni Noego?
4 Okoliczność, iż słowo parousía odnosi się do dłuższego okresu, harmonizuje z tym, co o swej obecności powiedział Jezus (odczytaj Mateusza 24:37-39). Zauważmy, że nie przyrównał jej do stosunkowo krótkiego odcinka czasu za dni Noego, kiedy to nastąpił potop. Swoją obecność przyrównał do znacznie dłuższego okresu, który poprzedził nadejście tego kataklizmu. W owym czasie Noe budował arkę i głosił, aż w końcu przyszedł potop. Wszystko to rozgrywało się na przestrzeni dziesiątków lat. Podobnie obecność Chrystusa obejmuje zarówno wielki ucisk, jak i poprzedzające go wydarzenia (2 Tes. 1:6-9).
5. Jak 6 rozdział Objawienia wskazuje, że obecność Jezusa to dłuższy okres?
5 Na to, że obecność Chrystusa odnosi się do dłuższego okresu, a nie jedynie do jego przyjścia w celu zgładzenia niegodziwych, wyraźnie wskazują jeszcze inne proroctwa biblijne. W Księdze Objawienia ukazano, jak Jezus otrzymuje koronę i dosiada białego konia (odczytaj Objawienie 6:1-8). W roku 1914 Jezus został ukoronowany na Króla i „wyruszył — zwyciężając i żeby dopełnić swego zwycięstwa”. Po nim, jak opisano dalej, pojawili się jeźdźcy na koniach różnej maści. Proroczo wyobrażają oni wojny, braki żywności oraz zarazy — wszystkie te zjawiska występują w ciągu dłuższego okresu nazywanego „dniami ostatnimi”. Widzimy, jak ta zapowiedź spełnia się na naszych oczach.
6. Co na temat obecności Chrystusa pomaga nam zrozumieć 12 rozdział Objawienia?
6 Dalsze szczegóły dotyczące ustanowienia w niebie Królestwa Bożego zawiera 12 rozdział Księgi Objawienia. Opisano tam bitwę w dziedzinie niewidzialnej. Michał — czyli Jezus Chrystus zajmujący stanowisko w niebie — i jego aniołowie toczą wojnę z Diabłem i demonami. W rezultacie Szatan Diabeł i jego hordy zostają zrzuceni na ziemię. Diabeł pała wielkim gniewem, „bo wie, że mało ma czasu” (odczytaj Objawienie 12:7-12). Wyraźnie więc widać, że po ustanowieniu w niebie Królestwa Chrystusa miał nastać okres, w którym ziemia i jej mieszkańcy będą zaznawać coraz więcej udręk.
7. O czym mówi Psalm 2 i jaką w nim przedstawiono sposobność?
7 Proroctwo dotyczące ustanowienia Jezusa Królem na niebiańskiej górze Syjon zawiera także Psalm 2 (odczytaj Psalm 2:5-9; 110:1, 2). Ale psalm ten wskazuje też na okres, w którym ziemscy władcy oraz ich poddani mają sposobność podporządkować się panowaniu Chrystusa. Zachęcono ich, by ‛wykazali wnikliwość i dali się skorygować’. Wszyscy, którzy w tym czasie ‛chronią się u Jehowy’, służąc Jemu i wyznaczonemu przezeń Królowi, są naprawdę szczęśliwi. A zatem w trakcie obecności Jezusa jako Władcy ludzie mogą jeszcze dokonać w swym życiu niezbędnych zmian (Ps. 2:10-12).
Rozpoznanie znaku
8, 9. Kto miał dostrzec znak obecności Chrystusa i zrozumieć jego znaczenie?
8 Jezus, pytany przez faryzeuszy o czas przyjścia Królestwa, odpowiedział, że z ich punktu widzenia nie przyjdzie ono „w sposób rzucający się w oczy” (Łuk. 17:20, 21). Ludzie, którzy w niego nie uwierzyli, mieli tego nie zauważyć. Nic w tym dziwnego, skoro nawet nie rozpoznali w Jezusie przyszłego Króla. Kto więc miał dostrzec znak obecności Chrystusa i zrozumieć jego znaczenie?
9 Jezus wyjaśnił dalej, iż ów znak zobaczą jego uczniowie, i to tak wyraźnie, jakby widzieli ‛rozbłyskującą błyskawicę, która świeci od jednej strony pod niebem aż do drugiej strony’ (odczytaj Łukasza 17:24-29). Warto zwrócić uwagę, że Ewangelia według Mateusza 24:23-27 tę samą myśl bezpośrednio łączy ze znakiem obecności Chrystusa.
Pokolenie, które widzi znak
10, 11. (a) Jakie wyjaśnienie opublikowano kiedyś na temat „pokolenia” z Mateusza 24:34? (b) Kogo uczniowie Jezusa niewątpliwie zaliczyli do owego pokolenia?
10 Kiedyś na łamach niniejszego czasopisma wyjaśniono, że w I wieku n.e. wyrażenie „to pokolenie” z Ewangelii według Mateusza 24:34 odnosiło się do „ówczesnego pokolenia niewierzących Żydów”.b Interpretacja ta wydawała się rozsądna, ponieważ we wszystkich innych odnotowanych wypadkach użycia przez Jezusa słowa „pokolenie” ma ono wydźwięk negatywny i na ogół jest opatrzone jakimś ujemnym określeniem, na przykład „niegodziwe” (Mat. 12:39; 17:17; Marka 8:38). Sądzono więc, że w nowożytnym spełnieniu wypowiedź Jezusa odnosi się do niegodziwego „pokolenia” niewierzących, którzy mieli widzieć nie tylko zjawiska charakteryzujące „zakończenie systemu rzeczy” (syntéleia), ale też jego koniec (télos).
11 To prawda, że gdy Jezus używał słowa „pokolenie” w sensie negatywnym, zwracał się bezpośrednio do współczesnych mu niegodziwych ludzi lub miał ich na myśli. Ale czy dotyczy to również jego wypowiedzi zanotowanej w Ewangelii według Mateusza 24:34? Przypomnijmy sobie, że do Jezusa podeszli „na osobności” czterej jego uczniowie (Mat. 24:3). Ponieważ Jezus, wspominając im o „tym pokoleniu”, nie dodał żadnego negatywnego określenia, apostołowie niewątpliwie zrozumieli, że w skład ‛pokolenia, które nie przeminie, dopóki się to wszystko nie stanie’, wejdą oni sami oraz inni uczniowie.
12. Jak kontekst wskazuje, kogo Jezus miał na myśli, używając słowa „pokolenie”?
12 Co przemawia za takim wnioskiem? Uważne przeanalizowanie kontekstu tej wypowiedzi. Jak czytamy w Ewangelii według Mateusza 24:32, 33, Jezus oświadczył: „A od drzewa figowego jako przykładu nauczcie się tej rzeczy: Gdy tylko jego gałązka staje się miękka i wypuszcza liście, poznajecie, że blisko jest lato. Podobnie też wy, gdy to wszystko ujrzycie, wiedzcie, że jest on blisko, u drzwi” (por. Marka 13:28-30; Łuk. 21:30-32). Następnie w wersecie 34 czytamy: „Zaprawdę wam mówię, że to pokolenie na pewno nie przeminie, dopóki się to wszystko nie stanie”.
13, 14. Dlaczego można powiedzieć, że „pokoleniem”, o którym wspomniał Jezus, byli jego uczniowie?
13 Jak oświadczył Jezus, to właśnie jego uczniowie, którzy niebawem mieli zostać namaszczeni duchem świętym, powinni umieć wyciągnąć pewne wnioski, gdy „to wszystko” będzie się dziać. A zatem mówiąc: „To pokolenie na pewno nie przeminie, dopóki się to wszystko nie stanie”, Jezus miał na myśli swych uczniów.
14 W przeciwieństwie do ludzi niewierzących uczniowie Jezusa mieli nie tylko dostrzec znak, ale też zrozumieć jego znaczenie. Mieli wyciągnąć naukę z elementów tego znaku i wiedzieć, co naprawdę oznaczają. Mieli w pełni pojąć, że Jezus ‛jest blisko, u drzwi’. To prawda, że w I wieku urzeczywistnienie się słów Jezusa w ograniczonym zakresie widzieli zarówno niewierzący Żydzi, jak i wierni chrześcijanie namaszczeni duchem. Jednak tylko ci ostatni nauczyli się wtedy czegoś z tych wydarzeń, zrozumieli ich rzeczywiste znaczenie.
15. (a) Kto tworzy nowożytne „pokolenie”, o którym mówił Jezus? (b) Dlaczego nie można obliczyć, ile dokładnie ma trwać „to pokolenie”? (Zobacz ramkę na stronie 25).
15 Obecnie ludzie niemający duchowego zrozumienia uważają, że ‛nie rzuca się w oczy’ żaden znak obecności Jezusa. Ich zdaniem wszystko dzieje się tak jak dawniej (2 Piotra 3:4). Natomiast namaszczeni duchem wierni bracia Chrystusa — nowożytna klasa Jana — dostrzegają ten znak, jak gdyby to była błyskawica, i pojmują jego prawdziwe znaczenie. Jako klasa pomazańcy ci tworzą nowożytne „pokolenie”, które nie przeminie, „dopóki się to wszystko nie stanie”.c Wynika z tego, że niektórzy namaszczeni bracia Chrystusa będą jeszcze na ziemi, gdy rozpocznie się zapowiedziany wielki ucisk.
„Czuwajcie”
16. Co powinien czynić każdy naśladowca Chrystusa?
16 Nie wystarczy jednak dostrzegać znak. Jezus powiedział dalej: „Co mówię wam, mówię wszystkim: Czuwajcie” (Marka 13:37). Ma to doniosłe znaczenie dla każdego z nas — obojętnie, czy należymy do grona pomazańców, czy do wielkiej rzeszy. Odkąd w roku 1914 Jezus został ustanowiony niebiańskim Królem, minęło ponad 90 lat. Choć może to być trudne, musimy okazać się gotowi i wciąż czuwać. W zachowywaniu takiej postawy pomaga nam zrozumienie, że Chrystus jest niewidzialnie obecny jako Król. Okoliczność ta wyczula nas również na to, że niebawem — ‛o godzinie, której się nie domyślamy’ — przyjdzie on zgładzić swych wrogów (Łuk. 12:40).
17. Jak powinno na nas wpłynąć rozumienie znaczenia obecności Chrystusa i na co powinniśmy być zdecydowani?
17 Rozumienie znaczenia obecności Chrystusa jeszcze lepiej uświadamia nam powagę chwili. Wiemy, że od roku 1914 Jezus jest już obecny i w niewidzialny dla nas sposób sprawuje w niebie władzę królewską. Wkrótce przybędzie unicestwić niegodziwców i dokonać na ziemi ogromnych zmian. Powinniśmy zatem być bardziej niż kiedykolwiek zdecydowani aktywnie uczestniczyć w dziele zapowiedzianym przez Jezusa: „Ta dobra nowina o królestwie będzie głoszona po całej zamieszkanej ziemi na świadectwo wszystkim narodom; a potem nadejdzie koniec [télos]” (Mat. 24:14).
[Przypisy]
a Znaczenie słowa parousía staje się czytelne, gdy się weźmie pod uwagę kontrast między „obecnością” a „nieobecnością” apostoła Pawła, wspomnianą w Liście 2 do Koryntian 10:10, 11 oraz w Filipian 2:12. Szczegółowe omówienie tego zagadnienia można znaleźć w leksykonie Wnikliwe poznawanie Pism, tom 2, strony 213-216.
c Okres, w którym żyje „to pokolenie”, najwyraźniej pokrywa się z okresem urzeczywistniania się pierwszej wizji z Księgi Objawienia (Obj. 1:10 do 3:22). Ten etap dnia Pańskiego trwa od roku 1914 aż do chwili, gdy ostatni z wiernych pomazańców umrze i zostanie wskrzeszony (zobacz książkę Wspaniały finał Objawienia bliski!, strona 24, akapit 4).
Jak byś odpowiedział?
• Skąd wiadomo, że obecność Jezusa obejmuje dłuższy okres?
• Kto dostrzega znak obecności Jezusa i rozumie jego znaczenie?
• Z kogo składa się nowożytne pokolenie wspomniane w Mateusza 24:34?
• Dlaczego nie da się wyliczyć długości trwania „tego pokolenia”?
[Ramka na stronie 25]
Czy można obliczyć długość trwania „tego pokolenia”?
Słowo „pokolenie” zazwyczaj odnosi się do ludzi w różnym wieku, których życie przypada na dany okres lub wydarzenie. Na przykład w Księdze Wyjścia 1:6 powiedziano: „W końcu umarł Józef, jak również wszyscy jego bracia i całe to pokolenie”. Józef i jego bracia różnili się wiekiem, ale w tym samym okresie mieli wspólne przeżycia. Niektórzy jego bracia, należący do „tego pokolenia”, urodzili się wcześniej niż on. Inni żyli dłużej od niego (Rodz. 50:24). Jeszcze inni przedstawiciele „tego pokolenia”, jak choćby Beniamin, przyszli na świat po narodzinach Józefa i mogli żyć jeszcze po jego śmierci.
Gdy więc terminu „pokolenie” używa się w odniesieniu do ludzi żyjących w danym okresie, nie da się dokładnie ustalić jego długości. Można jedynie stwierdzić, że ów okres ma swój koniec i nie trwa nazbyt długo. A zatem Jezus we wzmiance o „tym pokoleniu”, zapisanej w Ewangelii według Mateusza 24:34, nie podał uczniom sposobu wyliczenia, kiedy skończą się „dni ostatnie”. W dalszych słowach wyraźnie podkreślił, że nie będą znać ‛owego dnia i godziny’ (2 Tym. 3:1; Mat. 24:36).
[Ilustracja na stronach 22, 23]
Jezus, ukoronowany na Króla w roku 1914, został ukazany jako „zwyciężający”
[Ilustracja na stronie 24]
„To pokolenie na pewno nie przeminie, dopóki się to wszystko nie stanie”