„Stójcie niewzruszenie w wierze”

 1. (a) Co Piotr przeżył podczas burzy na Morzu Galilejskim? (Zobacz ilustrację tytułową). (b) Dlaczego Piotr zaczął tonąć?

PODCZAS nocnej burzy apostoł Piotr razem z innymi uczniami usiłują przeprawić się łodzią przez Morze Galilejskie. Nagle dostrzegają idącego po morzu Jezusa. Piotr woła do swego Mistrza i pyta, czy mógłby przejść do niego po wodzie. Kiedy Jezus go zaprasza, Piotr wychodzi z łodzi i za sprawą cudu idzie po wzburzonych falach. Jednak po kilku chwilach zaczyna tonąć. Dlaczego? Spojrzał na burzę i się przestraszył. Piotr krzyczy o pomoc do Jezusa, który szybko go chwyta i mówi: „Małowierny, czemuś zwątpił?” (Mat. 14:24-32).

 2. Co teraz rozważymy?

² Rozważmy trzy rzeczy dotyczące wiary, których możemy się nauczyć z tego zdarzenia: 1) jak na początku Piotr okazał wiarę w Boże wsparcie, 2) dlaczego zaczął tracić wiarę i 3) dzięki czemu ją odzyskał. Przeanalizowanie tych myśli pozwoli nam dostrzec, jak możemy ‛stać niewzruszenie w wierze’ (1 Kor. 16:13).

 3. Dlaczego Piotr wyszedł z łodzi i w jakim sensie my postąpiliśmy podobnie?

³ Kiedy Piotr wyszedł z łodzi, żeby iść po wodzie, zrobił to powodowany wiarą. Jezus wezwał Piotra, a ten zaufał, że moc Boża go wesprze, tak jak wspierała jego Mistrza. Podobnie i my, gdy oddaliśmy się Jehowie i zostaliśmy ochrzczeni, uczyniliśmy to pod wpływem wiary. Jezus wezwał nas, byśmy stali się jego naśladowcami — byśmy podążali jego śladami. Musieliśmy okazać wiarę zarówno w Jezusa, jak i Boga, ufając, że będą nas Oni wspierać na różne sposoby (Jana 14:1; odczytaj 1 Piotra 2:21).

 4, 5. Dlaczego wiara jest czymś cennym?

⁴ Wiara jest naprawdę czymś cennym. Jak Piotr dzięki wierze mógł chodzić po wodzie, tak nasza wiara umożliwia nam robienie rzeczy, które z ludzkiego punktu widzenia wydają się niemożliwe (Mat. 21:21, 22). Na przykład wielu z nas zmieniło swoje nastawienie i postępowanie do tego stopnia, że dla swoich wcześniejszych znajomych stało się jakby innymi ludźmi. Jehowa wspierał nasze wysiłki, ponieważ podejmowaliśmy je, kierując się wiarą w Niego (odczytaj Kolosan 3:5-10). Kiedy powodowani nią oddaliśmy się Jehowie, zostaliśmy Jego przyjaciółmi, czego nigdy nie osiągnęlibyśmy o własnych siłach (Efez. 2:8).

⁵ Nasza wiara wciąż nas umacnia. Dzięki niej jesteśmy w stanie oprzeć się atakom naszego nadludzkiego przeciwnika, Diabła (Efez. 6:16). W dodatku zaufanie do Jehowy pomaga nam zbytnio się nie zamartwiać w trudnych chwilach. Jehowa zapewnia, że gdy wiara skłoni nas do przyznania pierwszeństwa sprawom Królestwa, On zadba o nasze potrzeby materialne (Mat. 6:30-34). Co więcej, dzięki wierze otrzymamy dar, na który żaden człowiek nie może sobie zapracować — życie wieczne (Jana 3:16).

 6, 7. (a) Do czego moglibyśmy przyrównać wiatr i fale, które otaczały Piotra? (b) Dlaczego powinniśmy poważnie traktować możliwość osłabnięcia naszej wiary?

⁶ Wiatr i fale, które otaczały Piotra idącego po wodzie, można przyrównać do prób i pokus napotykanych w naszym życiu, które oddaliśmy Bogu. Nawet kiedy są one ciężkie, możemy z pomocą Jehowy stać niewzruszenie. Zauważ, że Piotr nie zaczął tonąć z powodu podmuchu wiatru czy dużej fali. Przypomnij sobie kolejność wydarzeń: „Patrząc na wicher, zląkł się” (Mat. 14:30). Piotr odwrócił wzrok od Jezusa i wtedy jego wiara się zachwiała. My też moglibyśmy niejako zacząć tonąć, gdybyśmy ‛popatrzyli na wicher’ — skupili się na jego sile i zwątpili we wsparcie Jehowy.

⁷ Powinniśmy poważnie traktować możliwość osłabnięcia naszej wiary, ponieważ jej nadwątlenie lub utratę Biblia określa mianem „grzechu, który nas łatwo omotuje” (Hebr. 12:1). Przeżycie Piotra pokazuje, że jeżeli skupimy się na niewłaściwych rzeczach, nasza wiara może szybko osłabnąć. Jak ustalić, czy coś takiego nam nie zagraża? Zastanówmy się nad kilkoma pytaniami, które pozwolą nam dokonać samoanalizy.

 8. Jak obietnice Boże mogłyby stać się dla nas mniej realne niż kiedyś?

⁸ Czy obietnice Boże są dla mnie teraz mniej realne niż kiedyś? Na przykład Bóg obiecuje zniszczyć obecny system rzeczy. Ale czy nie dajemy się rozproszyć najróżniejszym rozrywkom oferowanym przez świat i tym samym nie osłabiamy wiary w dane przez Boga zapewnienie? Moglibyśmy zacząć wątpić, że koniec jest naprawdę blisko (Hab. 2:3). A oto inny przykład. Bóg obiecuje przebaczać nam grzechy na podstawie ofiary okupu. Jeżeli jednak dręczy nas poczucie winy z powodu popełnionych błędów, moglibyśmy zacząć powątpiewać, czy Jehowa rzeczywiście zmazał wszystkie nasze grzechy (Dzieje 3:19). W rezultacie moglibyśmy stracić radość ze służby dla Niego i stać się nieaktywni.

 9. Do czego mogłoby dojść, gdybyśmy skoncentrowali się na osobistych dążeniach?

⁹ Czy w służbę dla Boga angażuję się równie pilnie jak dawniej? Apostoł Paweł wskazał, że gdy wysilamy się dla Jehowy, zyskujemy „zupełną pewność nadziei aż do końca”. Co jednak mogłoby się stać, gdybyśmy zaczęli się skupiać na osobistych dążeniach i na przykład podjęli pracę, która jest dobrze płatna, ale utrudnia nam wielbienie Boga? Nasza wiara mogłaby osłabnąć, a my ‛stalibyśmy się gnuśni’, robiąc dla Jehowy mniej, niż pozwalałyby nam warunki (Hebr. 6:10-12).

10. Jak przebaczanie innym świadczy o naszej wierze w Jehowę?

¹⁰ Czy staram się przebaczać osobiste urazy? Kiedy ktoś nas czymś urazi lub wyrządzi nam krzywdę, moglibyśmy skupić się na swoich odczuciach i ulec pokusie, by ostro mu odpowiedzieć lub przestać się do niego odzywać. Jeśli natomiast przebaczamy, dowodzimy wiary w Jehowę. W jakim sensie? Ten, kto grzeszy przeciwko nam, zaciąga u nas dług, tak jak my z powodu naszych grzechów stajemy się dłużnikami Boga (Łuk. 11:4). Przebaczając drugim, musimy ufać, że zabieganie w ten sposób o uznanie Boże ma większą wartość niż domaganie się od winowajcy spłaty symbolicznego długu. Uczniowie Jezusa zdawali sobie sprawę, że przebaczanie wymaga wiary. Kiedy polecił im, żeby przebaczali nawet osobom, które wielokrotnie zgrzeszyły przeciw nim, usilnie prosili: „Dodaj nam wiary” (Łuk. 17:1-5).

11. Kiedy moglibyśmy nie odnieść korzyści z udzielonej nam rady biblijnej?

¹¹ Czy irytuję się z powodu otrzymanej rady biblijnej? Zamiast upatrywać korzyści z takiej rady, moglibyśmy skupić się na jakimś jej mankamencie lub na wadach doradcy (Prz. 19:20). Moglibyśmy wtedy stracić okazję, by dostosować swoje myślenie do sposobu myślenia Boga.

12. Co ujawnia ktoś, kto ciągle narzeka na osoby, za pośrednictwem których Jehowa przewodzi swemu ludowi?

¹² Czy szemram przeciwko zamianowanym braciom w zborze? Kiedy Izraelici skupili się na złych wieściach od dziesięciu niewiernych zwiadowców, zaczęli szemrać przeciwko Mojżeszowi i Aaronowi. Jehowa spytał wtedy Mojżesza: „Jak długo nie będą mi wierzyć?” (Liczb 14:2-4, 11). Swoim utyskiwaniem Izraelici w gruncie rzeczy zdradzali brak zaufania do Boga, który wyznaczył Mojżesza i Aarona. Jeśli i my ciągle narzekamy na tych, którymi Jehowa posługuje się do przewodzenia swemu ludowi, czy nie jest to oznaka, że nasza wiara w Boga osłabła?

13. Dlaczego nie powinniśmy się zniechęcać, jeśli odkryjemy słabości naszej wiary?

¹³ Nie zniechęcaj się jednak, gdy w trakcie samoanalizy odkryjesz słabości swojej wiary. Strach i wątpliwości opanowały nawet Piotra, który był apostołem. W zasadzie Jezus niekiedy korygował wszystkich uczniów z powodu ich małej wiary (Mat. 16:8). Pamiętajmy, że ważna lekcja z przeżycia Piotra dotyczy tego, co zrobił on po tym, jak zachwiał się w wierze i zaczął tonąć.

14, 15. (a) Co zrobił Piotr, gdy zaczął tonąć? (b) Jak możemy ‛uważnie wpatrywać się’ w Jezusa, skoro go nie widzimy?

¹⁴ Kiedy Piotr spojrzał na burzę i zaczął tonąć, mógł próbować wrócić do łodzi o własnych siłach. Taka reakcja byłaby naturalna, bo przecież umiał dobrze pływać (Jana 21:7). Jednak zamiast polegać na sobie, ponownie skierował swoją uwagę na Jezusa i przyjął jego pomoc. Jeśli czujemy, że nasza wiara słabnie, powinniśmy wziąć przykład z Piotra. Ale jak?

¹⁵ Piotr ponownie skupił uwagę na swoim Mistrzu i podobnie my musimy ‛uważnie wpatrywać się w Naczelnego Pełnomocnika i Udoskonaliciela naszej wiary, Jezusa’ (odczytaj Hebrajczyków 12:2, 3). Oczywiście nie widzimy go literalnie, tak jak to było w wypadku Piotra. Ale ‛uważnie wpatrujemy się’ w Jezusa, gdy analizujemy jego nauki i czyny oraz zgodnie z nimi postępujemy. Rozważmy kilka kroków, które wzorem Jezusa możemy poczynić, by wzmocnić naszą wiarę.

16. Jak studiować Biblię, żeby umocnić swą wiarę?

¹⁶ Umacniaj zaufanie do Biblii. Jezus był przekonany, że Słowo Boże zapewnia najlepsze kierownictwo w życiu (Jana 17:17). Chcąc zyskać takie samo przeświadczenie, powinniśmy codziennie czytać Biblię, studiować ją i rozmyślać nad tym, czego się z niej dowiadujemy. Oprócz ogólnego poznawania jej treści zgłębiaj zagadnienia, co do których mogą ci się nasunąć jakieś pytania. Aby na przykład bardziej ugruntować się w przekonaniu, iż koniec tego systemu rzeczy jest naprawdę blisko, mógłbyś szczegółowo zbadać biblijne dowody potwierdzające, że żyjemy w dniach ostatnich. Umacniaj swoje zaufanie do biblijnych obietnic dotyczących przyszłości, dogłębnie rozważając liczne proroctwa, które już się spełniły. Nabieraj przeświadczenia o praktycznej wartości Biblii, analizując przykłady osób, które z pomocą tej Księgi zaczęły prowadzić lepsze życie (1 Tes. 2:13)a.

17. Dzięki czemu Jezus zdołał zachować wierność mimo skrajnych prób i jak możesz go naśladować?

¹⁷ Skupiaj się na błogosławieństwach obiecanych przez Jehowę. Jezus mimo skrajnych prób zdołał zachować wierność dzięki temu, że miał przed oczami „zgotowaną mu radość” (Hebr. 12:2). Nigdy nie dał się rozproszyć temu, co mógł zaoferować świat (Mat. 4:8-10). Wzorem Jezusa możesz rozmyślać o wspaniałych obietnicach, które składa ci Jehowa. Opisz lub narysuj to, co spodziewasz się robić, gdy Bóg usunie ten niegodziwy system. Sporządź listę osób, z którymi po ich zmartwychwstaniu chciałbyś się spotkać, i tematów, które chciałbyś z nimi poruszyć. Boże zapowiedzi traktuj tak, jak obietnice złożone nie tyle całej ludzkości, ile tobie osobiście.

18. Jak w umacnianiu wiary może pomóc modlitwa?

¹⁸ Módl się o więcej wiary. Jezus polecił swym uczniom prosić Jehowę o ducha świętego (Łuk. 11:9, 13). Gdy to robisz, módl się o więcej wiary, która stanowi owoc tego ducha. Poruszaj konkretne sprawy — proś Boga, by pomógł ci przezwyciężyć to, co mogłoby wskazywać na osłabnięcie twojej wiary, jak choćby problem z przebaczaniem.

19. Czym się powinien odznaczać przyjaciel?

¹⁹ Przebywaj w towarzystwie ludzi odznaczających się wiarą. Jezus starannie dobierał przyjaciół, zwłaszcza tych, z którymi utrzymywał ściślejsze kontakty. Jego najbliżsi współpracownicy, apostołowie, dowiedli swej wiary i lojalności przestrzeganiem jego przykazań (odczytaj Jana 15:14, 15). A zatem na przyjaciół wybieraj ludzi, którzy swoją wiarę potwierdzają posłuszeństwem wobec Jezusa. Ponadto oznaką dobrej przyjaźni jest między innymi otwarta wymiana myśli, nawet jeśli wiąże się ona z udzieleniem lub przyjęciem rady (Prz. 27:9).

20. Co zyskujemy, gdy pomagamy innym budować ich wiarę?

²⁰ Pomagaj innym umacniać ich wiarę. Jezus słowem i czynem budował wiarę swych uczniów (Marka 11:20-24). Powinniśmy brać z niego przykład, bo gdy pomagamy drugim budować ich wiarę, zarazem umacniamy własną (Prz. 11:25). Kiedy głosisz i nauczasz, podkreślaj dowody na to, że Bóg istnieje, że troszczy się o nas i że Biblia jest Jego natchnionym Słowem. Również współwyznawcom pomagaj utwierdzać ich wiarę. Jeżeli u któregoś z nich dostrzeżesz oznaki wątpliwości, bo na przykład zaczyna narzekać na zamianowanych braci, nie odcinaj się pochopnie od niego. Postaraj się raczej taktownie mu pomóc odzyskać wiarę (Judy 22, 23). Jeśli chodzisz do szkoły i na lekcji omawiana jest teoria ewolucji, odważnie stań w obronie swojej wiary w stwarzanie — reakcja otoczenia może cię mile zaskoczyć.

21. Co Jehowa nam obiecuje w odniesieniu do wiary?

²¹ Dzięki pomocy, której Bóg przez Jezusa udzielił Piotrowi, apostoł ten pokonał obawy i wątpliwości i stał się wśród pierwszych chrześcijan filarem wiary. Jehowa również nam pomaga niezachwianie w niej trwać (odczytaj 1 Piotra 5:9, 10). Warto zdobywać się na wysiłek i umacniać swoją wiarę, ponieważ wynikających z niej dobrodziejstw nie da się z niczym porównać.