Król oczyszcza swoich poddanych pod względem duchowym

 1-3. Co zrobił Jezus, gdy zobaczył, że świątynia jest profanowana?

JEZUS odnosił się do świątyni jerozolimskiej z wielkim szacunkiem, bo wiedział, jakie ma ona znaczenie. Od dawien dawna była ośrodkiem wielbienia prawdziwego Boga, Jehowy, tutaj na ziemi. A ponieważ Bóg ten jest święty, musiała odznaczać się nieskalaną czystością. Wyobraźmy więc sobie, co czuł Jezus, kiedy 10 Nisan 33 roku n.e. przyszedł do świątyni i zobaczył, że jest ona profanowana. Co się w niej działo? (Odczytaj Mateusza 21:12, 13).

² Na Dziedzińcu Pogan chciwi kupcy i ludzie wymieniający pieniądze wyzyskiwali czcicieli Jehowy, którzy przychodzili składać Mu ofiarya. Jezus „powyrzucał wszystkich sprzedających i kupujących w świątyni i poprzewracał stoły wymieniających pieniądze” (por. Nehem. 13:7-9). Otwarcie potępił ich za to, że zamienili dom jego Ojca w „jaskinię zbójców”. Pokazał tym, jak bardzo szanuje świątynię i wszystko, co ona reprezentuje. Jego Ojca należało wielbić tylko w czysty sposób!

³ Setki lat później Jezus, już jako mesjański Król, ponownie oczyścił świątynię — świątynię mającą związek ze wszystkimi, którzy dzisiaj chcą oddawać cześć Jehowie zgodnie z Jego wolą. Co to za świątynia?

 4, 5. (a) Jak namaszczeni duchem naśladowcy Jezusa zostali oczyszczeni między rokiem 1914 a początkiem roku 1919? (b) Czy był to koniec procesu oczyszczania ludu Bożego? Objaśnij to.

⁴ Jak wykazano w rozdziale 2 tej książki, po wstąpieniu na tron w roku 1914 Jezus przybył ze swoim Ojcem, by dokonać inspekcji świątyni duchowej — struktury umożliwiającej czyste wielbienie Bogab. Inspekcja ta wykazała, że chrześcijanie namaszczeni duchem, „synowie Lewiego”, potrzebują oczyszczenia (Malach. 3:1-3). Od roku 1914 do początków roku 1919 Jehowa, Rafiner, pozwalał, żeby Jego słudzy przechodzili różne próby i trudności, które służyły ich oczyszczeniu i uszlachetnieniu. Pomazańcy wyszli z nich czystsi pod względem duchowym, pełni zapału do popierania mesjańskiego Króla.

⁵ Czy był to koniec oczyszczania ludu Bożego? Wcale nie. W dniach ostatnich Jehowa za pośrednictwem mesjańskiego Króla stale pomaga swoim sługom zachowywać czystość, tak by mogli przebywać w świątyni duchowej. Następny rozdział dotyczy oczyszczania pod względem moralnym, a kolejny — usprawnień organizacyjnych. Teraz jednak zajmijmy się oczyszczaniem duchowym. Zobaczmy, jak Jezus — w sposób łatwo rozpoznawalny i w sposób mniej rzucający się w oczy — pomagał i dalej pomaga swoim naśladowcom zachowywać czystość duchową. Analiza ta na pewno umocni naszą wiarę.

 6. Jak polecenia Jehowy dane żydowskim wygnańcom pomagają nam zrozumieć, czym jest czystość duchowa?

⁶ Czym jest czystość duchowa? Aby to ustalić, zobaczmy, co Jehowa powiedział do żydowskich wygnańców, którzy w VI wieku p.n.e. mieli zostać wyzwoleni z niewoli babilońskiej (odczytaj Izajasza 52:11). Wygnańcy ci wracali do Jerozolimy przede wszystkim po to, by odbudować tam świątynię i przywrócić wielbienie prawdziwego Boga (Ezd. 1:2-4). Jehowa życzył sobie, żeby Jego słudzy wyzbyli się wszelkich naleciałości mających związek z religią Babilonu. Zwróćmy uwagę na całą serię poleceń, jakie wydał: „Wyjdźcie stamtąd”, „nie dotykajcie niczego nieczystego”, „bądźcie czyści”. Religia prawdziwa nie może być skalana żadnym fałszywym kultem. Jaki stąd wniosek? Czystość duchowa oznacza między innymi trzymanie się z dala od nauk i praktyk religii fałszywej.

 7. Jakim narzędziem posługuje się Jezus, żeby pomóc swoim naśladowcom zachowywać czystość duchową?

⁷ Jezus, by pomóc swoim naśladowcom zachowywać czystość duchową, wkrótce po objęciu władzy królewskiej zaczął się posługiwać łatwo rozpoznawalnym narzędziem — „niewolnikiem wiernym i roztropnym”, którego ustanowił w roku 1919 (Mat. 24:45). Do tamtego czasu Badacze Pisma Świętego odrzucili już wiele fałszywych nauk religijnych. Mimo to potrzebowali dalszego oczyszczenia duchowego. Poprzez wiernego niewolnika Chrystus rzucał coraz więcej światła na różne zwyczaje i praktyki, z którymi musieli zerwać (Prz. 4:18). Rozważmy kilka przykładów.

 8. Co Badacze Pisma Świętego od dłuższego czasu rozumieli, ale czego jeszcze wyraźnie nie dostrzegali?

⁸ Badacze Pisma Świętego od dłuższego czasu rozumieli, że Boże Narodzenie ma korzenie pogańskie i że Jezus nie urodził się 25 grudnia. W Strażnicy Syjońskiej z grudnia 1881 roku napisano: „Na wyznawców kościoła przerobiono miliony pogan, ale zmiana nastąpiła głównie w nazwie — pogańscy kapłani stali się kapłanami chrześcijaństwa, a pogańskim świętom nadano chrześcijańskie nazwy. Jednym z takich świąt jest Boże Narodzenie”. W roku 1883 w Strażnicy opublikowano artykuł „Kiedy Jezus się urodził?”, w którym wyjaśniono, że nastąpiło to mniej więcej na początku październikac. Jednak Badacze Pisma Świętego nie widzieli wtedy wyraźnej potrzeby zaprzestania obchodów Bożego Narodzenia. Świętowano je nawet w bruklińskiej rodzinie Betel. Ale po roku 1926 zaczęło się to zmieniać. Dlaczego?

 9. Co w związku z Bożym Narodzeniem uświadomili sobie Badacze Pisma Świętego?

⁹ Dzięki wnikliwemu przeanalizowaniu tej kwestii Badacze Pisma Świętego zdali sobie sprawę, że korzenie Bożego Narodzenia oraz związane z nim zwyczaje w gruncie rzeczy zniesławiają Boga. Artykuł „Geneza Bożego Narodzenia”, zamieszczony w Złotym Wieku z 14 grudnia 1927 roku, wskazywał, że Boże Narodzenie to święto pogańskie, które koncentruje się na przyjemnościach i nosi znamiona bałwochwalstwa. W artykule wyjaśniono, że Chrystus wcale nie nakazał go obchodzić. Podsumowanie zawierało dobitny wniosek: „Fakt, że świat, ciało i Diabeł są za kultywowaniem tego święta, jest ostatecznym i rozstrzygającym argumentem przeciwko jego obchodzeniu przez tych, którzy całkowicie oddali się na służbę dla Jehowy”. Nic dziwnego, że w tamtym roku — ani nigdy potem — rodzina Betel nie obchodziła już Bożego Narodzenia.

10. (a) Jakie wyjaśnienia w związku z Bożym Narodzeniem podano w grudniu 1928 roku? (Zobacz też ramkę „Boże Narodzenie — rodowód i cel”). (b) Jak przestrzegano lud Boży przed obchodzeniem innych świąt i uroczystości? (Zobacz ramkę „Demaskowanie innych świąt”).

¹⁰ Rok później Badacze Pisma Świętego otrzymali jeszcze dokładniejsze wyjaśnienia w związku z Bożym Narodzeniem. Dnia 12 grudnia 1928 roku brat Richard Barber, pracujący w Biurze Głównym, wygłosił przez radio wykład, który obnażał nieczyste pochodzenie tego święta. Jak lud Boży zareagował na jasne wskazówki z Biura Głównego? Brat Charles Brandlein tak opowiadał o tym, jak razem z rodziną przestał obchodzić Boże Narodzenie: „Czy mieliśmy coś przeciwko odrzuceniu tych pogańskich zwyczajów? W żadnym wypadku! (...) To tak jakbyśmy zdjęli jakąś poplamioną odzież i ją wyrzucili”. Brat Henry Cantwell, który później usługiwał jako nadzorca podróżujący, wypowiedział się w podobnym duchu: „Z radością zdobyliśmy się na to wyrzeczenie, bo w ten sposób mogliśmy dowieść miłości do Jehowy”. Lojalni naśladowcy Chrystusa byli zdecydowani dokonać niezbędnych zmian i odrzucić święto wywodzące się z pogańskiego kultu (Jana 15:19; 17:14)d.

11. W jaki sposób możemy pokazać, że popieramy mesjańskiego Króla?

¹¹ Tamci wierni Badacze Pisma Świętego dali nam naprawdę piękny przykład! Rozmyślając nad tym, warto zadać sobie pytania: „Jak zapatruję się na wskazówki z Biura Głównego? Czy z wdzięcznością je przyjmuję i wprowadzam w życie?”. Jeśli chętnie okazujemy posłuszeństwo, dajemy dowód, że popieramy mesjańskiego Króla, który posługuje się wiernym niewolnikiem, by dostarczać nam pokarm duchowy we właściwym czasie (Dzieje 16:4, 5).

12. Jak Badacze Pisma Świętego przez wiele lat zapatrywali się na krzyż?

¹² Przez wiele lat Badacze Pisma Świętego akceptowali krzyż, który uważali za symbol chrystianizmu. Oczywiście wiedzieli, że nie należy go czcić, gdyż bałwochwalstwo jest złe (1 Kor. 10:14; 1 Jana 5:21). Już w roku 1883 w Strażnicy otwarcie napisano, że „wszelkie bałwochwalstwo jest dla Boga obrzydliwością”. Początkowo jednak Badacze nie mieli zastrzeżeń co do używania krzyża w sposób, który uznawali za stosowny. Na przykład z dumą nosili znaczek z krzyżem w koronie. Traktowali go jako symbol przypominający im, że jeśli okażą się wierni aż do śmierci, otrzymają koronę życia. Od roku 1891 krzyż w koronie pojawiał się na pierwszej stronie Strażnicy.

13. Co z biegiem czasu uświadomili sobie naśladowcy Chrystusa w związku z krzyżem? (Zobacz też ramkę „Coraz lepsze zrozumienie kwestii krzyża”).

¹³ Badacze Pisma Świętego byli bardzo przywiązani do symbolu krzyża w koronie. Jednakże pod koniec lat dwudziestych XX wieku zaczęli lepiej rozumieć kwestię krzyża. Brat Grant Suiter, późniejszy członek Ciała Kierowniczego, tak wspominał zgromadzenie, które odbyło się w roku 1928 w Detroit w Stanach Zjednoczonych: „Na zgromadzeniu tym wykazano, że noszenie symbolu krzyża i korony jest nie tylko zbędne, ale wręcz niewłaściwe”. W kolejnych latach zagadnienie to zrozumiano jeszcze lepiej. Stało się jasne, że w czystym wielbieniu Boga nie ma miejsca na używanie krzyża.

14. Jak słudzy Boży reagowali na coraz dobitniejsze wyjaśnienia na temat krzyża?

¹⁴ Jak słudzy Boży reagowali na coraz dobitniejsze wyjaśnienia na temat krzyża? Czy dalej nosili znak z krzyżem w koronie, który był im tak bliski? „Kiedy tylko zrozumieliśmy, czym tak naprawdę jest”, opowiadała wierna siostra Lela Roberts, „szybko przestaliśmy go używać”. Inna wierna siostra, Ursula Serenco, wyraziła uczucia wielu ówczesnych sług Bożych, mówiąc: „Uświadomiliśmy sobie, że to, co kiedyś uważaliśmy za symbol śmierci naszego Pana oraz naszego chrześcijańskiego oddania, w rzeczywistości jest symbolem pogańskim. Byliśmy wdzięczni, że na naszą ścieżkę zaczęło zgodnie z Przysłów 4:18 padać coraz więcej światła”. Lojalni naśladowcy Chrystusa nie chcieli mieć nic wspólnego z nieczystymi praktykami religijnymi.

15, 16. Jak możemy pokazać, że jesteśmy zdecydowani utrzymywać w czystości ziemskie dziedzińce duchowej świątyni Jehowy?

¹⁵ My również przejawiamy taką zdecydowaną postawę. Uznajemy fakt, że Chrystus posługuje się łatwo rozpoznawalnym narzędziem — niewolnikiem wiernym i roztropnym — by pomagać swoim naśladowcom zachowywać czystość duchową. Kiedy więc otrzymujemy pouczenia, które wyczulają nas na różne święta, uroczystości lub zwyczaje skażone religią fałszywą, szybko i chętnie stosujemy się do tych wskazówek. Wzorem naszych braci i sióstr, którzy żyli na początku obecności Chrystusa, jesteśmy zdecydowani utrzymywać w czystości ziemskie dziedzińce duchowej świątyni Jehowy.

¹⁶ W dniach ostatnich Chrystus pomaga swoim naśladowcom zachowywać czystość duchową również w sposób mniej rzucający się w oczy — chroni zbory przed ludźmi, którzy mogliby skazić je pod względem duchowym. Jakie działania podejmuje w tym celu? Przyjrzyjmy się temu bliżej.

17, 18. Jakie znaczenie w przypowieści o niewodzie ma (a) zapuszczanie niewodu, (b) zagarnianie ryb wszelkiego rodzaju, (c) zbieranie wybornych ryb do naczyń, (d) wyrzucanie nieodpowiednich ryb?

¹⁷ Król Jezus Chrystus bacznie przygląda się zborom ludu Bożego na całej ziemi. W sposób, który nie do końca rozumiemy, wykonuje wraz z aniołami dzieło rozdzielania. Kiedyś opisał je w przypowieści o niewodzie (odczytaj Mateusza 13:47-50). Przeanalizujmy jej znaczenie.

¹⁸ ‛Zapuszczanie niewodu w morze’: Niewód wyobraża dzieło głoszenia o Królestwie prowadzone w całym morzu ludzkości. ‛Zagarnianie ryb wszelkiego rodzaju’: Dobra nowina przyciąga ludzi wszelkiego pokroju — takich, którzy podejmują starania, żeby zostać prawdziwymi chrześcijanami, jak też wielu takich, którzy początkowo okazują zainteresowanie, ale nie opowiadają się po stronie religii prawdziweje. ‛Zbieranie wybornych do naczyń’: Szczere osoby są zbierane do zborów, gdzie mogą w czysty sposób czcić Jehowę. ‛Wyrzucanie nieodpowiednich ryb’: Od początku dni ostatnich Chrystus razem z aniołami oddziela „niegodziwych od prawych”f. W rezultacie zbory nie są kalane przez tych, którym brakuje właściwie usposobionego serca — którzy na przykład nie chcą zerwać z błędnymi poglądami czy niegodziwym postępowaniemg.

19. Jak wpływa na ciebie świadomość, że Chrystus nieustannie strzeże duchowej czystości ludu Bożego?

¹⁹ Czy nie pokrzepia nas świadomość, że Król, Jezus Chrystus, chroni osoby powierzone jego opiece? I czy nie dodaje nam otuchy fakt, że o czystość wielbienia prawdziwego Boga — i Jego sług — Jezus dba z taką samą gorliwością, z jaką w I wieku oczyszczał świątynię jerozolimską? Jakże jesteśmy wdzięczni, że nieustannie strzeże on duchowej czystości ludu Bożego! A zatem wystrzegajmy się wszelkich powiązań z religią fałszywą i pokażmy w ten sposób, że popieramy Króla i jego Królestwo.