Szczodrość daje szczęście

 1. Co dowodzi, że Jehowa jest hojny?

ZANIM Jehowa zaczął stwarzać, był zupełnie sam. Ale nie myślał tylko o sobie. Wręcz przeciwnie — obdarzył życiem inteligentne stworzenia duchowe oraz ludzi. Jehowa, „szczęśliwy Bóg”, uwielbia dawać dobre rzeczy (1 Tym. 1:11; Jak. 1:17). Ponieważ chce, żebyśmy byli szczęśliwi, uczy hojności również nas (Rzym. 1:20).

 2, 3. (a) Dlaczego dawanie sprawia, że jesteśmy szczęśliwi? (b) Czego się nauczymy z tego artykułu?

² Bóg stworzył ludzi na swój obraz, czyli tak, żebyśmy odzwierciedlali cechy Jego osobowości (Rodz. 1:27). Jeśli więc chcemy osiągnąć szczęście i w pełni się realizować, musimy naśladować Jehowę — interesować się innymi oraz chętnie dawać (Filip. 2:3, 4; Jak. 1:5). Dlaczego? Bo tak zostaliśmy zaprojektowani przez Jehowę. Jesteśmy w stanie naśladować hojność naszego Stwórcy nawet mimo niedoskonałości.

³ W tym artykule omówimy, czego możemy się nauczyć z Biblii, jeśli chodzi o pielęgnowanie hojności. Dowiemy się, dlaczego Jehowa jest zadowolony, kiedy chętnie dajemy, oraz jak pomaga nam to wywiązać się z zadania, które od Niego otrzymaliśmy. Zajmiemy się też tym, jak hojność wiąże się ze szczęściem i dlaczego musimy ją rozwijać.

 4, 5. Jaki przykład hojności dają nam Jehowa i Jezus?

⁴ Jehowa chce, żeby ludzie Go naśladowali, dlatego cieszy się, kiedy jesteśmy hojni (Efez. 5:1). To, jak zostaliśmy stworzeni, oraz piękno i bogactwo przyrody niezbicie dowodzą, że Jehowie zależy na naszym szczęściu (Ps. 104:24; 139:13-16). Kiedy my staramy się uszczęśliwiać innych, przynosimy Mu chwałę.

⁵ Poza tym naśladujemy wtedy Jezusa, który dał doskonały przykład tego, jak człowiek może okazywać hojność. Powiedział on: „Syn Człowieczy nie przyszedł po to, by mu usługiwano, lecz by usługiwać i dać swoją duszę jako okup w zamian za wielu” (Mat. 20:28). Dlatego apostoł Paweł zachęcał chrześcijan: „Zachowujcie to nastawienie umysłu, jakie było też u Chrystusa Jezusa (...) Ogołocił samego siebie i przybrał postać niewolnika” (Filip. 2:5, 7). Każdy z nas powinien zadać sobie pytanie: Czy mogę pod tym względem naśladować Jezusa w jeszcze większym stopniu? (Odczytaj 1 Piotra 2:21).

 6. Czego uczymy się z przypowieści o Samarytaninie? (Zobacz ilustrację tytułową).

⁶ Kiedy naśladujemy Jehowę i Jezusa — interesujemy się innymi oraz troszczymy się o ich potrzeby — zyskujemy Boże uznanie. Jezus pokazał uczniom, czego od nich oczekuje, podając przypowieść o miłosiernym Samarytaninie (odczytaj Łukasza 10:29-37). Jasno z niej wynika, że uczniowie mieli być gotowi zmienić plany, żeby pomagać drugim, bez względu na ich pochodzenie. Warto przypomnieć, co skłoniło Jezusa do opowiedzenia tej przypowieści. Pewien Żyd zapytał go: „Kto właściwie jest moim bliźnim?”. Odpowiedź Jezusa pokazuje, że jeśli chcemy, żeby Jehowa był z nas zadowolony, to tak jak Samarytanin musimy być gotowi chętnie dawać.

 7. Jak to, czy jesteśmy samolubni, czy nie, wiąże się z kwestią sporną?

⁷ Chrześcijanie mają wiele ważnych powodów, żeby chętnie dawać. Hojność wiąże się między innymi z kwestią sporną podniesioną w Edenie przez Szatana. Twierdził on, że Adam i Ewa — a w konsekwencji wszyscy ludzie — będą szczęśliwsi, jeśli swoje sprawy postawią ponad posłuszeństwo wobec Jehowy. Ewa samolubnie chciała stać się podobna do Boga. Adam też działał samolubnie, bo zależało mu na przypodobaniu się żonie (Rodz. 3:4-6). Skutki ich decyzji nie pozostawiają wątpliwości: Egoizm nie daje szczęścia, tylko je odbiera. Za to kiedy jesteśmy hojni, dowodzimy naszej wiary, że Boży sposób postępowania jest najlepszy.

 8. Dlaczego pierwsza para ludzka powinna była myśleć o innych?

⁸ Chociaż Adam i Ewa w ogrodzie Eden byli sami, to polecenia od Boga powinny skłonić ich do myślenia o innych. Jehowa polecił im powiększyć rodzinę, zaludnić ziemię i ją sobie podporządkować (Rodz. 1:28). Tak jak Stwórca troszczył się o swoje stworzenia, Adam i Ewa powinni troszczyć się o dobro swoich przyszłych dzieci. Cała rodzina Adama miała odnieść korzyść z przeobrażenia ziemi w raj. To ogromne przedsięwzięcie wymagało współpracy wszystkich członków tej rodziny.

 9. Dlaczego poszerzanie granic raju miało dawać szczęście?

⁹ Dla doskonałych mężczyzn i kobiet poszerzanie granic raju oznaczałoby bliską współpracę z samym Jehową przy spełnianiu Jego zamierzenia, a tym samym ‛wejście do Jego odpoczynku’ (Hebr. 4:11). Byłaby to dla nich wspaniała możliwość, by w pełni się realizować. Chętne dawanie z myślą o dobru innych zapewniłoby im wspaniałe błogosławieństwa i sprawiło ogromną satysfakcję.

10, 11. Jak możemy wywiązać się z zadania głoszenia i czynienia uczniów?

¹⁰ Obecnie Jehowa zlecił swoim sługom zadanie głoszenia i czynienia uczniów. Żeby je wykonać, musimy szczerze interesować się innymi. Wytrwamy w tej pracy, tylko jeśli kierujemy się odpowiednimi pobudkami — miłością do Boga i do bliźnich.

¹¹ W I wieku apostoł Paweł nazwał siebie i niektórych swoich towarzyszy „Bożymi współpracownikami”. Mógł tak powiedzieć, ponieważ brali udział w sadzeniu i podlewaniu ziaren prawdy o Królestwie (1 Kor. 3:6, 9). Również my możemy być „Bożymi współpracownikami”, jeśli chętnie ofiarujemy czas, środki i siły, żeby popierać dzieło głoszenia. To wielki zaszczyt!

12, 13. Co ci daje udział w dziele czynienia uczniów?

¹² Chętne poświęcanie czasu i sił na głoszenie daje ogromną radość. Wiele osób może potwierdzić, że mało rzeczy przynosi taką satysfakcję jak prowadzenie studium biblijnego. Kiedy widzimy, że zainteresowani zachwycają się poznawanymi naukami biblijnymi, budują wiarę, dokonują w życiu zmian i zaczynają dzielić się wiedzą z innymi, jesteśmy szczęśliwi. Również Jezus bardzo się cieszył, gdy 70 głosicieli, których rozesłał, ‛powróciło z radością’, bo ich służba przyniosła pozytywne rezultaty (Łuk. 10:17-21).

¹³ Świadkowie Jehowy na całym świecie cieszą się, kiedy dobra nowina pomaga ludziom zmieniać życie. Pomyśl o Anniea, młodej siostrze w stanie wolnym, która przeprowadziła się do Europy Wschodniej, żeby pomagać tam, gdzie są większe potrzeby. Napisała ona: „Podoba mi się, że łatwo tutaj o studium biblijne. Służba sprawia mi mnóstwo radości. Jak wracam do domu, nie mam czasu koncentrować się na sobie. Myślę o osobach, z którymi studiuję — o ich problemach i zmartwieniach. Próbuję znaleźć jakiś sposób, żeby podnieść tych ludzi na duchu albo im pomóc. Przekonałam się, że ‚więcej szczęścia wynika z dawania niż z otrzymywania’” (Dzieje 20:35).

14. Jak możesz cieszyć się służbą, nawet jeśli ludzie nie chcą nas słuchać?

¹⁴ Możemy czerpać radość z tego, że dajemy ludziom możliwość wysłuchania dobrej nowiny, nawet jeśli z niej nie skorzystają. Nasze zadanie przypomina trochę to, które Bóg zlecił prorokowi Ezechielowi. Jehowa powiedział mu: „Mów im moje słowa bez względu na to, czy słuchają, czy się wzbraniają” (Ezech. 2:7; Izaj. 43:10). Chociaż niektórzy nie cenią tego, co głosimy, nasze wysiłki ceni Jehowa (odczytaj Hebrajczyków 6:10). Przykładem dobrego nastawienia jest pewien brat, który napisał: „Sadzimy, podlewamy i modlimy się z nadzieją, że Jehowa spowoduje wzrost zainteresowania” (1 Kor. 3:6).

15. Czy powinniśmy być hojni tylko, kiedy inni okazują nam wdzięczność? Wyjaśnij.

¹⁵ Jezus chce, żebyśmy zaznawali szczęścia wynikającego z dawania. Wiele osób na okazaną im szczodrość reaguje bardzo pozytywnie. W związku z tym Jezus powiedział: „Dawajcie, a ludzie wam dadzą. Wsypią do waszych podołków miarę wyborną, natłoczoną, utrzęsioną i przepełnioną. Bo jaką miarą odmierzacie, taką wam w zamian odmierzą” (Łuk. 6:38). Oczywiście nie wszyscy pozytywnie reagują na naszą hojność. Ale kiedy ktoś ją docenia, może to wywołać reakcję łańcuchową i pobudzić taką osobę do dawania. Dlatego bądź hojny bez względu na to, czy inni to cenią, czy nie. Czasem jeden uczynek może zdziałać mnóstwo dobrego.

16. Co powinno nas pobudzać do hojności?

¹⁶ Osoby hojne nie dają z myślą o tym, że otrzymają coś w zamian. Tego właśnie uczył Jezus, kiedy powiedział: „Gdy wydajesz ucztę, zaproś biednych, ułomnych, kulawych, ślepych, a będziesz szczęśliwy, gdyż nie mają ci czym odpłacić” (Łuk. 14:13, 14). W Biblii czytamy też: „Kto ma życzliwe oko, będzie błogosławiony” oraz „szczęśliwy, kto ma wzgląd na maluczkiego” (Prz. 22:9; Ps. 41:1). Faktycznie, powinniśmy dawać, ponieważ pomaganie innym sprawia nam prawdziwą przyjemność!

17. Co można dawać, żeby być szczęśliwym?

¹⁷ Kiedy Paweł zacytował słowa Jezusa: „Więcej szczęścia wynika z dawania niż z otrzymywania”, nie chodziło mu tylko o dawanie rzeczy, ale też o udzielanie zachęt, wskazówek oraz pomocy (Dzieje 20:31-35). Paweł słowami i przykładem uczył, żeby chętnie dawać innym swój czas, siły, uwagę oraz miłość.

18. Co na temat chętnego dawania mówi wielu specjalistów?

¹⁸ Również specjaliści badający ludzkie zachowania zauważają, że dawanie uszczęśliwia. Jak napisano w pewnym artykule, „kiedy ludzie zrobią coś życzliwego, odczuwają wyraźny przypływ szczęścia”. Badacze wskazują, że pomaganie innym „jest podstawową potrzebą człowieka” i dlatego w istotny sposób przyczynia się do rozwinięcia „poczucia głębszego celu i sensu” życia. Z tego powodu osobom, które chcą być zdrowsze i szczęśliwsze, specjaliści często doradzają angażowanie się w prace społeczne. Te odkrycia nie są zaskoczeniem dla osób, które wierzą, że Autorem Biblii jest kochający Stwórca człowieka — Jehowa (2 Tym. 3:16, 17).

19, 20. Jakie masz powody, żeby być hojnym?

¹⁹ Niełatwo okazywać hojność, kiedy otaczają nas ludzie, którzy na pierwszym miejscu stawiają własne interesy. Jednak Jezus powiedział, że dwa największe przykazania to: kochać Jehowę całym sercem, duszą, umysłem i siłą oraz kochać bliźnich jak samych siebie (Marka 12:28-31). Z tego artykułu nauczyliśmy się, że kto kocha Jehowę, stara się Go naśladować. Jehowa i Jezus są hojni i nas też zachęcają do dawania, bo dzięki temu jesteśmy szczęśliwsi. Jeżeli staramy się być hojni wobec Boga i bliźnich, przysparzamy Jehowie chwały. Poza tym przynosi to korzyść nam samym oraz innym.

²⁰ Na pewno już dajesz z siebie wszystko, żeby pomagać innym, szczególnie współwyznawcom (Gal. 6:10). Jeśli dalej będziesz tak robił, ludzie będą to cenić i cię kochać. W rezultacie będziesz szczęśliwy. W Księdze Przysłów 11:25 powiedziano: „Dusza szczodra sama zostanie nasycona, a kto obficie poi drugich, sam też zostanie obficie napojony”. W naszym życiu i w służbie mamy wiele okazji do okazywania życzliwości i dawania. Niektóre z nich omówimy w następnym artykule.