HADAD

1. Król Edomu, który objął tron po śmierci Chuszama. „Hadad, syn Bedada, który zadał klęskę Midianitom na polu moabskim”, najprawdopodobniej panował z miasta Awit (Rdz 36:31, 35, 36; 1Kn 1:46, 47).

2. Inny król Edomu, mąż Mehetabel. Objął królestwo po Baal-Chananie, „a jego miasto nazywało się Pau” (1Kn 1:43, 50, 51). W Rodzaju 36:39 występuje pod imieniem Hadar, co może wynikać z omyłki kopisty, gdyż hebrajskie litery „r” (ר) i „d” (ד) są bardzo do siebie podobne.

3. Edomita królewskiego pochodzenia, który przysparzał kłopotów Izraelowi za panowania Salomona. Jako dziecko wraz z grupą sług swego ojca uciekł przez Paran do Egiptu, by uniknąć pogromu mężczyzn, którego dokonywał w Edomie Joab. W Egipcie spotkali się z przychylnym przyjęciem — Hadad otrzymał od faraona dom, żywność i ziemię, a później jego szwagierkę za żonę. Miał z nią syna, Genubata, który mieszkał w domu faraona wśród jego synów. Dowiedziawszy się, że Dawid i Joab nie żyją, Hadad wrócił do Edomu i stał się zagorzałym przeciwnikiem Salomona (1Kl 11:14-22, 25).

4. Hadad uważany jest za naczelne bóstwo starożytnej Syrii, utożsamiane na ogół z Rimmonem. Jego imię wchodzi w skład imion niektórych królów syryjskich, takich jak Ben-Hadad (1Kl 15:18) czy Hadadezer (1Kl 11:23), i występuje w nazwie Hadad-Rimmon (Za 12:11; zob. HADAD-RIMMON).